H αναφορά στο τέρας των διακρίσεων μεταξύ των δύο φύλων στον εργασιακό χώρο και όχι μόνο, από την αρχηγό αντιπολίτευσης της Ν. Αυστραλίας, Isobel Redmond.
Το «κουτί της Πανδώρας», εντούτοις, άνοιξε η 39χρονη και μητέρα τριών παιδιών, Sofia MacRae, όταν σε εκδήλωση με θέμα «Οικονομική Ανάπτυξη της Αυστραλίας», παίρνοντας το λόγο, εξέφρασε την άποψη –πεποίθηση ότι οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών στον εργασιακό χώρο, είναι και σήμερα ζωντανές, όσο ποτέ.
«Αγνοείστε το, προσποιηθείτε ότι δεν το έχετε αντιληφθεί και με τον καιρό θα εξαφανιστεί από μόνο του» είπε η αρχηγός του Κόμματος Φιλελευθέρων στις νέες γυναίκες που ήταν εκεί.

Κάτι, δηλαδή, σαν το κακό που όπως έλεγαν οι προγιαγιάδες μας, δεν κάνει να το αναφέρεις γιατί θα μείνει εκεί για πάντα.
Στη χειρότερη περίπτωση, λες ένα «κουφή ώρα που το ακούει» και πας παρακάτω.

Έλα όμως που τότε που λεγόταν αυτά, οι γυναίκες δεν είχαν να κάνουν πολλά–πολλά με τους άντρες, στις δουλειές εννοώ. Το πολύ–πολύ να μάζευαν τις ελιές που ράβδιζαν εκείνοι, οπότε ουδέν πρόβλημα ή να δούλευαν μόνες τους στα χωράφια, όταν οι άντρες «έλυναν» τα πολιτικά προβλήματα της χώρας στο καφενείο.
Τα προβλήματα έκαναν την εμφάνισή τους, όταν οι γυναίκες άρχισαν να δουλεύουν στον ίδιο χώρο με τους άντρες, να κάνουν τα ίδια πράγματα –για να το θέσουμε όσο πιο απλά γίνεται– και να πληρώνονται σκανδαλιστικά λιγότερα.

Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΒΑΣΙΛΕΨΕ

Πίσω στην εκδήλωση όμως της Αδελαΐδας, όπου η κ. Redmond δεν τα είπε καθόλου καλά, γι’ αυτό, άλλωστε, έγινε και το θέμα πρωτοσέλιδο στον αυστραλιανό Τύπο.
Αφορμή, η κατάθεση της 39χρονης Sophia MacCrae, η οποία το 2010 είχε εκλεγεί δημοτική σύμβουλος Norwood και εργαζόταν, επίσης, στο Bicycle Institute. Kαι στους δύο χώρους, είπε, παρατήρησε ότι δεν υπήρχε ισότητα μεταξύ των δύο φύλων. Το ερώτημά της προς την αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν «ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσει μια νέα γυναίκα τις διακρίσεις που γίνονται σε βάρος της στον εργασιακό χώρο».

Η συμβουλή της 59χρονης κ. Redmond ήταν να «ακολουθήσουν την εύκολη οδό». (Εδώ μάλλον θα εννοούσε την πεπατημένη).

«Νομίζω ότι, στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ευκολότερο να προσπαθήσετε να αγνοήσετε τις διακρίσεις και να είστε όσο το δυνατόν καλύτερη σ’ αυτό που κάνετε, είτε αυτό είναι δημοτική σύμβουλος ή ο,τιδήποτε άλλο. Να κάνετε έξυπνες ερωτήσεις και διακριτικές προτάσεις και είμαι βέβαιη ότι οι διακρίσεις θα εξαφανιστούν σιγά-σιγά».
Τώρα, για να είμαστε δίκαιοι, δεν γνωρίζουμε πώς εννοούσε αυτό το…  σιγά-σιγά. Κι’ αυτό, γιατί το άφησε έτσι ανοιχτό, στο «φλου», να το ερμηνεύσουμε εμείς…  όπως θέλουμε και κυρίως όσο νομίζουμε ότι αντέχουμε. Μπορεί να εννοούσε από μέρες μέχρι και τη…  Δευτέρα Παρουσία.
Η πείρα, πάντως, εμάς τις μεγαλύτερες, μας οδηγεί μάλλον προς το δεύτερο!

Στη συνέχεια, η πολιτικός θα πει ότι η πείρα που έχει αποκομίσει όλα αυτά τα χρόνια ως δημοτική σύμβουλος και νομικός, την έχει διδάξει ότι οι γυναίκες εξυπηρετούνται καλύτερα όταν αποφεύγουν να είναι απαιτητικές και να καταφεύγουν σε νομικά μέτρα, προκειμένου να διορθώσουν καταστάσεις όπου πιστεύουν ότι γίνονται διακρίσεις σε βάρος τους, επειδή είναι γυναίκες.

ΠΙΣΩ ΣΤΟΝ ΠΑΛΙΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙΡΟ

Συνεχίζοντας, η πολιτική αρχηγός θα δώσει και άλλα δείγματα σοφίας που σίγουρα παραπέμπουν στον «παλιό καλό καιρό», όταν οι γυναίκες «στόμα είχαν και μιλιά δεν είχαν».
«Ακούτε προσεκτικά και μη μιλάτε πολύ. Δεν νομίζω ότι κερδίζετε τίποτε με το να διεκδικείτε επίμονα. Υπάρχουν, εδώ και καιρό, νόμοι κατά των διακρίσεων, Προσωπικά, ποτέ δεν πίστευα ότι θα βγω κερδισμένη αν το κάνω θέμα, αν καταφύγω στο νόμο, ιδιαίτερα αν το άτομο που έχω απέναντί μου είναι σε πολύ ανώτερη θέση από μένα. Θα προτιμούσα να αλλάξω δουλειά».

Σκανδαλιστικά τα σχόλια της κ. Redmond, αν σκεφτεί κανείς ότι το ακροατήριό της αποτελείτο από 150 νέες γυναίκες, παρούσες δε ήταν η Επίτροπος κατά των Διακρίσεων των Φύλων, Elizabeth Broderick, και η ομοσπονδιακή υπουργός για τη Θέση Γυναικών (Status of Women), Julie Collins, που σίγουρα δεν έμειναν με το στόμα κλειστό.
«Εκείνο το οποίο έχω αντιληφθεί είναι ότι οι γυναίκες γενικά φοβούνται ότι αν εκφράσουν παράπονα στον εργασιακό χώρο, αυτό θα έχει δυσάρεστες επιπτώσεις στην καριέρα τους.
Δεν πιστεύω, εντούτοις, ότι δεν θα πρέπει να ζητήσουν νομική στήριξη.
Αντίθετα, χωρίς μαζικές διαμαρτυρίες, δεν πρόκειται να γίνουν αλλαγές και οι διακρίσεις κατά των γυναικών θα συνεχίζονται» είπε η επίτροπος.

 Η ΦΥΓΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

«Η φυγή δεν λύνει το πρόβλημα», θα πει η υπουργός για τη Θέση των Γυναικών, Julie Collins. «Όπως δεν είναι λύση η σιωπή ή η προσποίηση ότι ‘δε συμβαίνει τίποτε’. Είναι απαράδεκτο να φεύγει κανείς από τη δουλειά του, θεωρώντας ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος να αποφύγει τις διακρίσεις εις βάρος του».

Στη συνέχεια, η υπουργός παρότρυνε τις γυναίκες που γίνονται θύματα διακρίσεων να ζητήσουν τις κατάλληλες πληροφορίες και να το αναφέρουν στα αρμόδια άτομα, τονίζοντας ότι «όσο κι αν φαίνεται δύσκολο να μιλήσει κανείς για αδικία σε βάρος του, οφείλει ως άτομο και εμείς ως κοινωνία να πολεμήσουμε τις διακρίσεις, όπου κι αν είναι αυτές».

Η αρχηγός της αντιπολίτευσης, κ. Redmond, ακόμη και μετά το θόρυβο που προκάλεσαν τα λεγόμενά της, εξακολουθεί να εμμένει στις θέσεις της.
Πλησιάζοντας τα εξήντα, είναι ίσως δύσκολο να αλλάξει τώρα τα πιστεύω της. Οι γυναίκες ψηφοφόροι εντούτοις καλά θα κάνουν να γνωρίζουν πού στέκονται ή, επί το ακριβέστερο, πού ρίχνουν τη ψήφο τους, σε θέματα που τις αφορούν άμεσα.