Η έκκληση του ανεξάρτητου βουλευτή, Craig Thosmson, προς την αξιωματική αντιπολίτευση και τα μέσα ενημέρωσης, να λογικευτούν και να σταματήσουν τον άθλιο διωγμό του παραπέμπει σε τραγικά γεγονότα του παρελθόντος, που οδήγησαν ένα μέλος του εθνικού κοινοβουλίου σε αποτυχημένη, ευτυχώς, απόπειρα αυτοκτονίας και έτερο στην αυτοκτονία.’

Η κραυγή απόγνωσης «φτάνει πια», που ξεστόμισε ο Thosmson μετά την αποκάλυψη ότι το τηλεοπτικό πρόγραμμα «A Current Αffair» του τηλεοπτικού σταθμού «9» εξασφάλισε συνέντευξη επί πληρωμή από γυναίκα ελευθερίων ηθών, που είχε προσφέρει σεξουαλικές υπηρεσίες στον πρώην συνδικαλιστή, θυμίζει τις κραυγές απόγνωσης του γερουσιαστή του Εργατικού Κόμματος, Nick Sherry, και του αείμνηστου βουλευτή του Εργατικού Κόμματος, Greg Wilton, που υπό το διωγμό των πολιτικών αντιπάλων τους, ο πρώτος, επιχείρησε, ανεπιτυχώς, να θέσει τέλος στη ζωή του και, ο δεύτερος, αυτοκτόνησε, αφήνοντας ορφανά δύο ανήλικα παιδιά.

Τον Οκτώβριο του 1997, ο νεαρός, τότε, γερουσιαστής από την Τασμανία, Nick Sherry, έγινε βορά των πολιτικών αντιπάλων του και των μέσων ενημέρωσης επειδή κατηγορήθηκε αδίκως, όπως απέδειξαν οι έρευνες, για κατάχρηση οδοιπορικών. Σημειωτέον, ότι μέλη της κυβέρνησης Χάουαρντ κατηγορούντο για όμοιες παρατυπίες και οι επιθέσεις τους στον πολιτικό αντίπαλό τους ήταν το προπέτασμα καπνού, που κάλυπτε τις δικές τους παρατυπίες. Ο ευαίσθητος γερουσιαστής βαθύτατα προσβεβλημένος από τις ατεκμηρίωτες κατηγορίες τόλμησε να θέσει τέλος στη ζωή του κόβοντας τις φλέβες του.

Το τόλμημά του προκάλεσε σοκ στην κοινή γνώμη, ενώ στιγμάτισε με τα μελανότερα χρώματα τους πολιτικούς αντιπάλους του και τα ανεύθυνα, σκανδαλοθηρικά μέσα ενημέρωσης. Οι γιατροί, που εξέτασαν τον Sherry μετά το παρ’ ολίγον μοιραίο τόλμημά του, αποφάνθηκαν ότι έπασχε από κατάθλιψη, ψυχική διαταραχή που τον ώθησε στην αυτοχειρία.

Οι υποκριτικές δηλώσεις συμπάθειας και μεταμέλειας των πολιτικών αντιπάλων του και των μέσων ενημέρωσης δεν εξάλειψαν το μόνιμο, μελανό στίγμα που άφησε στην υπόληψή τους η σκόπιμη παραγνώριση της κραυγής απελπισίας του Nick Sherry «φτάνει πια».

Ευτυχώς, ο Nick Sherry επέζησε και μετά από επιτυχημένη θεραπεία συνέχισε την καριέρα του στην πολιτική ως σκιώδης υπουργός και μετά τις εκλογές του 2010 ως υπουργός της κυβέρνησης Γκίλαρντ. Σύντομα, ο Sherry αποσύρεται από την πολιτική για να ιδιωτεύσει και να αφιερώσει περισσότερο χρόνο στην οικογένειά του.
Το παρ’ ολίγον τραγικό τέλος του Nick Sherry δεν άλλαξε, δυστυχώς, τη συμπεριφορά και την ηθική των πατέρων του έθνους. Η διαπόμπευση και η ταπείνωση συνέχισαν να χρησιμοποιούνται ως μέσα εξόντωσης πολιτικών αντιπάλων.

Όπως δήλωνε με πικρία ο Sherry μετά την περιπέτειά του «η βουλή είναι χώρος σκληρών αναμετρήσεων και δεν πρόκειται ν’ αλλάξει. Η πολιτική είναι σκληρό και δύσκολο επάγγελμα» είχε ειπεί, για να επιβεβαιωθεί λίγα χρόνια αργότερα –Ιούνιο του 2010– από την αυτοκτονία του 44χρονου συναδέλφου του Greg Wilton.
Ο ταλαντούχος, κατά γενική ομολογία, Wilton –βουλευτής Isaacs της Βικτωρίας– έπεσε θύμα της ανευθυνότητας των συναδέλφων του και των μέσων ενημέρωσης. Πληγωμένος από τον κλονισμό του γάμου του, ο Wilton αντί συμπάθειας και συμπαράστασης από τους συναδέλφους του και κατανόησης από τα μέσα ενημέρωσης, έγινε στόχος συναδέλφων του που εποφθαλμιούσαν την έδρα του και των μέσων ενημέρωσης, που μετά τον εντοπισμό του σε πάρκο του Geelong με τα δύο ανήλικα παιδιά του έπλαθαν σενάρια περί δήθεν σχεδίου του αείμνηστου βουλευτή «να σκοτώσει τα παιδιά του και να αυτοκτονήσει».

 Η αδιαφορία του τότε αρχηγού του Εργατικού Κόμματος, Κιμ Μπίζλι, να στηρίξει το βουλευτή του και η διοχέτευση –από συναδέλφους του Wilton– πληροφορίες στα μέσα ενημέρωσης περί επικείμενης παραίτησής του, προκάλεσαν κατάθλιψη στον νεαρό πολιτικό με αποτέλεσμα να υποβληθεί σε ψυχοθεραπεία.

Ο πρώην πρωθυπουργός της Βικτωρίας, Τζεφ Κένετ, διαμαρτυρόταν τότε για τον τρόπο με τον οποίον τα μέσα ενημέρωσης κάλυπταν το πρόβλημα υγείας του Wilton, σημειώνοντας ότι «τα δημοσιεύματα ρεζίλεψαν το νεαρό βουλευτή και επιδείνωσαν την κατάσταση της υγείας του».

Στις 14 Ιουνίου του 2000 ο Greg Wilton αυτοκτόνησε, αφήνοντας δύο ανήλικα ορφανά. Η αδελφή του, Leeanda Wilton, δήλωνε μετά το θάνατό του, ότι «τα δημοσιεύματα περί επικείμενης αντικατάστασής του, την παραμονή του θανάτου του, τον ώθησαν στην αυτοκτονία».

Ο αυστραλιανός λαός δοκίμασε και τότε την υποκρισία των πολιτικών και των μέσων ενημέρωσης. Η κοινοπολιτειακή βουλή ακύρωσε την ώρα επίκαιρων ερωτήσεων –δεύτερη φορά στην ιστορία του ομόσπονδου αυστραλιανού κράτους μετά το θάνατο του πρώην υπουργού, Rex Connor, το 1977– για να «θρηνήσει» το θάνατο του Wilton και να εκφράσει τη συμπάθειά της στους οικείους του αυτόχειρα, του πρώτου μέλους της κοινοπολιτειακής βουλής που αυτοκτόνησε.
Πολιτικοί και μέσα ενημέρωσης συνέβαλαν, τότε, στην απόπειρα αυτοκτονίας του Nick Sherry και στο θάνατο του Greg Wilton. Φοβάμαι, ότι οι λυσσαλέες επιθέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης στον Craig Thomson και η συστηματική καταδίωξή του από τα μέσα ενημέρωσης  εμπεριέχουν τον κίνδυνο κλονισμού της ψυχικής υγείας του με πιθανό αποτέλεσμα την αυτοχειρία.

Ο βουλευτής του Λίμπεραλ Πάρτι και γιατρός στο επάγγελμα, Mal Washer, επισημαίνει τις τελευταίες ημέρες τον κίνδυνο εξώθησης του Thomson –πατέρα ανήλικου παιδιού– στα άκρα. Δυστυχώς, οι επισημάνσεις του πέφτουν σε «ώτα μη ακουόντων», σε κουφούς.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αντί να υποχωρήσει και να συστήσεις τους βουλευτές του ψυχραιμία, εξακολουθεί να παίζει φθηνά πολιτικά παιχνίδια καταμερίζοντας ακεραία την ευθύνη για το διωγμό του Thomson στην πρωθυπουργό, η οποία αρνείται να υποχρεώσει τον ανεξάρτητο βουλευτή σε παραίτηση.
«Σε ανθρωπιστικό  επίπεδο τα μέλη της αντιπολίτευσης συμμεριζόμαστε την κατάσταση του βουλευτή Dobell (του Craig Thomson). Δεν συμμεριζόμαστε όμως, την κυβέρνηση και την πρωθυπουργό, που τον έθεσαν σε αυτή την κατάσταση αντί να τον υποχρεώσουν σε παραίτηση» δηλώνει.

Μικροπολιτική του χειρίστου είδους, που η αξιωματική αντιπολίτευση θα πληρώσει στις επόμενες εκλογές. Η προσπάθεια του κ. Άμποτ και των συνεργατών του να ανατρέψουν την κυβέρνηση υποχρεώνοντας τον Craig Thomson σε παραίτηση είναι καταδικαστέα, διότι συνιστά προσπάθεια υποκατάστασης της δικαιοσύνης από το κοινοβούλιο.
Ουδείς είναι και δεν πρέπει να είναι υπεράνω των νόμων του κράτους. Η υπόθεση Thomson έχει πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης και η αντιπολίτευση οφείλει να σεβαστεί τις κατεστημένες διαδικασίες διερεύνησης καταγγελιών σε βάρος δημοσίων προσώπων και ανώνυμων πολιτών.

Με τα καμώματά τους, ο κ. Άμποτ και οι συνεργάτες του διακινδυνεύουν, πέραν από το κύρος τους, τη λαϊκή κατακραυγή αν η αφόρητη πίεση που ασκούν στον Thomson τον εξωθήσει σε πράξεις που απευχόμαστε όλοι.

Όσο για τα μέσα ενημέρωσης, δημιούργησαν νέο ρεκόρ αθλιότητας με τα καμώματά τους. Δικαιολογημένη η απαξίωσή τους από το λαό.