Αυτό που όλοι είδαμε δεν είναι παρά η κορύφωση μιας κατάστασης που χρόνια τώρα υποβόσκει στην Ελλάδα. Ο εκπρόσωπος Τύπου μιας νεοφασιστικής συμμορίας ολοκληρώνει την «πολιτική» του τοποθέτηση με σφαλιάρες και μπουγελώματα. Είχε, βέβαια, προηγηθεί μια «συζήτηση» επάξια του ήθους του πολιτικού λόγου στην Ελλάδα, όπου όλοι μαζί φωνάζουν, βρίζουν και διακόπτουν.
Ο παρουσιαστής της εκπομπής, όπως κάθε δημοσιογράφος της ελληνικής τηλεόρασης που σέβεται τον εαυτό του, επιτρέπει τις ύβρεις και τις φωνές για χάρη της τηλεθέασης, μόνο που μάλλον δεν είχε υπολογίσει ότι το «παλικάρι» της ΧΑ που έχει απέναντί του, έχει και βαρύ χέρι, αν χρειαστεί. Η συνέχεια γνωστή, η εισαγγελία κινείται αυτεπάγγελτα, ο Κασιδιάρης αναζητείται – πιθανόν θα βρεθεί αφού παρέλθει το αυτόφωρο- και όλοι σπεύδουν να ρίξουν τα κροκοδείλια δάκρυα για την δημοκρατία που χάνεται.
Μόνο που η δημοκρατία και η αξιοπρέπεια σε αυτήν την χώρα έχει χαθεί εδώ και καιρό. Η εύκολη προεκλογική ρητορεία των Χρυσοχοΐδη και Λοβέρδου, για κέντρα φύλαξης μεταναστών (αλήθεια τι απέγιναν;) και για υγειονομικές βόμβες των (αλλοδαπών) οροθετικών ιερόδουλων, τα φοβικά άρθρα των εφημερίδων που για να κερδίσουν λίγα ψηφουλάκια στα αφεντικά τους υποδαύλιζαν και ενίσχυαν το μίσος, σήμερα δίνει καρπούς… Και είναι τουλάχιστον γελοίο τα παπαγαλάκια του Αλαφούζου και του Μπόμπολα, που έχουν χρησιμοποιήσει αυτή τη ρητορική για να ενισχύσουν το σύστημα που τους τρέφει να μιλούν τώρα για την απειλή κατά της δημοκρατίας… Δημοκρατία που βολεύει όσο τα πολιτικά αφεντικά τους διατηρούν την εξουσία και το χρήμα ρέει άφθονο.
Το τι αντιπροσωπεύει η ΧΑ το ξέραμε, και όμως σχεδόν μισό εκατομμύριο τους ψήφισε. Διότι εκεί θα δεις το αληθινό πρόσωπο του φοβισμένου Έλληνα μικροαστού. Εκείνου που ταυτίστηκε μαζί τους και τους ψήφισε με ηλίθιες δικαιολογίες του στυλ «έλα μωρέ να μπει κανα μικρό κόμμα στη βουλή» ή ψιθυρίζοντας χαιρέκακα «να πάνε να τους δείρουν όλους».
Και όμως αυτό το μισό εκατομμύριο είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας μας. Είναι ο γείτονας που πετάει τα σκουπίδια από το μπαλκόνι στο δρόμο, ο οδηγός που προσπερνάει αντικανονικά και σε βρίζει αν διαμαρτυρηθείς, η χυδαία υπάλληλος του δήμου που φωνάζει αν της ζητήσεις να κάνει σωστά τη δουλειά της, η δασκάλα που θα κλείσει τα μάτια σε λόγια και πλάκες κατά των ξένων μαθητών στο σχολείο (έλα μωρέ παιδιά είναι), ο πατέρας που θα σχολιάσει για τους μετανάστες που μας κλέβουν τις δουλειές και σκοτώνουν τον κόσμο.
Είναι εκείνοι οι συνάδελφοι που έκαναν αστειάκια για τη σφαλιάρα στην τηλεόραση, είναι το αμόρφωτο κοινό που χειροκροτούσε τύπους σαν τον Γκλέτσο όταν δήλωνε ότι η γυναίκα θέλει τη σφαλιάρα της και τα έντυπα που τον διαφήμιζαν όταν «έδειρε» τον εργολάβο που του ζήτησε μίζα… Είναι, τέλος, η κοινωνία εκείνη που θεώρησε κάποτε ότι ένα δεκαπεντάχρονο που μουτζώνει, ένας αγανακτισμένος που ρίχνει ποτήρια με νερό, και ένας θυμωμένος πολίτης που πετάει καρέκλες κάνει πράξη αντίστασης.
Και μετά επιστρέφει να ενημερωθεί από τα κανάλια… Και στέλνει στη βουλή μια συμμορία ναζιστών που μαχαιρώνει, τρομοκρατεί, και ξεσπάει τα δολοφονικά της ένστικτα σε φουκαριάρηδες Πακιστανούς… Και καμία εισαγγελία δεν κινείται αυτεπάγγελτα όταν μια υστερική, «αγανακτισμένη» ξανθιά της ΧΑ βρίζει χυδαία και χαστουκίζει μπροστά στην κάμερα μια μετανάστρια…
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Πίσω από την ξεφτίλα της κοινωνίας μας κρύβεται ένα σάπιο πολιτικό σύστημα που χρησιμοποίησε και ενσωμάτωσε την αμορφωσιά του άξεστου μικροαστού στην πολιτική του πρακτική. Ένα σύστημα που παίζει με τους φόβους, τις ενοχές και το συναίσθημα. Που αφήνει τον καρκινοπαθή να πεθαίνει χωρίς φάρμακα ώστε να πλουτίζουν κάποιοι μεγαλογιατροί, που αφήνει τα παιδιά χωρίς βιβλία στα σχολεία, που εξευτελίζει τον συνταξιούχο με τις συντάξεις των 300 ευρώ και που κρατάει τους μισούς νέους χωρίς δουλειά ώστε να έχουν αναλώσιμους σκλάβους τα αφεντικά.
Είναι το ίδιο σύστημα που «αδυνατεί»να βρει ποιοι δολοφόνησαν σε μια τράπεζα τρεις αθώους ανθρώπους, που δεν «ξέρει» ποιοι είναι αυτοί που καίνε την Αθήνα, που στέλνει τα ΜΑΤ να χτυπάνε συνταξιούχους, που παραγράφει αδικήματα και που βαφτίζει την βία, δίκαιη κοινωνική αγανάκτηση (ανάλογα πάντα από ποια πλευρά της όχθης στέκεσαι).
Αυτή είναι η δημοκρατία μας. Αυτή είναι η Ελλάδα με την πλούσια ιστορία, που θυμόμαστε όταν οι «κακοί» ξένοι συνωμοτούν εναντίον μας επειδή μας φθονούν και θέλουν να μας καταστρέψουν. Αυτή είναι η Ελλάδα των τραμπούκων, των πολιτικών που ψηφίσαμε, της μούντζας, της ξεφτίλας. Η Ελλάδα των διαπλεκόμενων μέσων ενημέρωσης που με ψέματα, προπαγάνδα και εκβιασμούς προσπαθούν να κρατήσουν το σάπιο σύστημα που τους έθρεψε στην εξουσία.
Οι δικαιολογίες τελείωσαν. Τώρα όλοι ξέρουμε. Ας σκεφτούμε λοιπόν ποιά Ελλάδα μας αξίζει.
