Τελικά, ή δεν ξέρουμε τι γυρεύουμε από τις κυβερνήσεις της χώρας, ή εξελιχθήκαμε τόσο, ως ψηφοφόροι, που δεν μας πλανεύουν εύκολα οι πολιτικοί.
Ποιο από τα δύο συμβαίνει;
Η κυβέρνηση Γκίλαρντ σύρεται πίσω από την αντιπολίτευση επί σειρά μηνών αδύναμη να κερδίσει το πολιτικό έδαφος, που έχει χάσει από την ημέρα της ανατροπής του Κέβιν Ραντ από την Τζούλια Γκίλαρντ.
Η μία μετά την άλλη οι δημοσκοπήσεις πιστοποιούν την αδυναμία της κυβέρνησης να υποσκελίσει τη στείρα ιδεών και πολιτικής αξιωματική αντιπολίτευση που, κατά τις δημοσκοπήσεις, θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές με σαρωτική πλειοψηφία.
Η τελευταία δημοσκόπηση της Newspoll για την εφημερίδα «The Australian» δείχνει, ότι η ψήφος της κυβέρνησης Γκίλαρντ βελτιώθηκε –ανέβηκε πάνω από το 30%– αλλά όχι αρκετά, για να απειλήσει το Συνασπισμό στις εθνικές εκλογές του 2013.
Τι φταίει; διερωτώνται οι σαστισμένοι επιτελικοί του Εργατικού Κόμματος.
Ιστορικά, ψηφίζουμε ή καταψηφίζουμε το πολιτικό κόμμα ή το συνασπισμό πολιτικών κομμάτων που αγγίζει το ευαίσθητο «νεύρο της τσέπης» κάθε ψηφοφόρου δίνοντας με φιλολαϊκά μέτρα ή παίρνοντας με αντιλαϊκά μέτρα.
Η λήψη φιλολαϊκών ή αντιλαϊκών μέτρων από τις κυβερνήσεις εξαρτάται από την πορεία της εθνικής οικονομίας και την ιδεολογία κάθε κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση μειοψηφίας της κ. Γκίλαρντ έλαβε σειρά μέτρων για την ενίσχυση των κατώτερων κοινωνικών τάξεων και αποζημιώνει με ένα δισεκατομμύριο δολάρια τους πολίτες που θα θιγούν οικονομικά από το φόρο διοξειδίου του άνθρακα, που θα επιβληθεί την 1η Ιουλίου. Παράλληλα, ασκεί αυστηρή δημοσιονομική πολιτική δεσμευόμενη από την προεκλογική υπόσχεσή της να παράξει δημοσιονομικό πλεόνασμα το οικονομικό έτος 2012-2013.
Η εθνική οικονομία πορεύεται σταθερά και η πιστοληπτική φερεγγυότητα της χώρας παραμένει στο ΑΑΑ, ενώ άλλες οικονομίες κλονίζονται και ολισθαίνουν σε ύφεση.
Η διεθνής κοινότητα επαινεί τις οικονομικές επιλογές της κυβέρνησης, ιδιαίτερα την επιστροφή της χώρας σε πλεονασματικούς προϋπολογισμούς. Οι επενδύσεις στην οικονομία, κυρίως στον τομέα εξόρυξης μεταλλευμάτων, υπολογίζονται σε 140 δισεκατομμύρια δολάρια και αυξάνονται. Η Ασία εξακολουθεί να αγοράζει τα μεταλλεύματά μας ενισχύοντας το πλεόνασμα του ισοζυγίου εμπορικών συναλλαγών.
Το πρώτο τρίμηνο του 2012 ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας ξεπέρασε τις προσδοκίες της κυβέρνησης και της αγοράς. Η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία ανακοίνωσε, ότι το πρώτο τρίμηνο του 2012 ο ρυθμός ανάπτυξης της εθνικής οικονομίας έφθασε το 1,3%, που σημαίνει ότι ο ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας θα ανέλθει –εκτός απροόπτου– στο 4,2%.
Το Μάιο έγιναν 38,900 προσλήψεις ανεβάζοντας το σύνολο των εργαζομένων σε 11,537,900 άτομα. Ο αριθμός των απασχολουμένων πλήρως (full time) αυξήθηκε κατά 0,6% σε 8,107,900 άτομα, ενώ ο αριθμός των απασχολουμένων μερικώς (part time) μειώθηκε κατά 0,2% σε 3,430,100, μείωση που σε συνδυασμό με την αύξηση του αριθμού των ανέργων που έψαχναν για δουλειά το Μάϊο ανέβασε το εθνικό ποσοστό ανεργίας στο 5,1% του εργατικού δυναμικού της χώρας.
Ο πληθωρισμός συγκρατείται κάτω από το όριο ασφάλειας (2%έως 3%) που καθορίζει η Αποθεματική Τράπεζα Αυστραλίας. Το πρώτο τρίμηνο του 2012 ο πληθωρισμός υπολογιζόταν σε 1,6% με αναμενόμενο ετήσιο ποσοστό 2,2%.
Οι κλάδοι της οικονομίας, που δοκιμάζονται από την ανισόπεδη ανάπτυξή της –η κυβέρνηση ομολογεί ότι έχουμε οικονομία δύο ταχυτήτων– ενισχύονται με μείωση των τόκων.
Την περασμένη εβδομάδα η Αποθεματική Τράπεζα Αυστραλίας μείωσε τους τόκους κατά 0,25% κατεβάζοντας στο 3,50% τον τόκο δανεισμού μετρητών. Από το Νοέμβριο του 2011 η Αποθεματική Τράπεζα μείωσε τους τόκους κατά 125 μονάδες βάσης (1,25%) ανακουφίζοντας τους κλάδους της οικονομίας που αναπτύσσονται βραδύρυθμα και ενθαρρύνοντας τους καταναλωτές «να ανοίξουν τα χέρια τους» να ξοδέψουν για να στηρίξουν την αναπτυξιακή πορεία της οικονομίας.
Ο κυβερνήτης της Αποθεματικής Τράπεζας, Γκλεν Στίβενς, μας συμβούλευε την περασμένη εβδομάδα να αποβάλλουμε την απαισιοδοξία για την πορεία της εθνικής οικονομίας, διότι πορευόμαστε σταθερά, σε σύγκριση με τον υπόλοιπο ανεπτυγμένο κόσμο.
Τι φταίει, λοιπόν, που ο λαός αρνείται να στηρίξει την κυβέρνηση Γκίλαρντ; Φταίει ο φόρος διοξειδίου του άνθρακα, που κατά την αξιωματική αντιπολίτευση «θα γονατίσει» οικονομικά το μέσο πολίτη και «θα παγώσει» την οικονομία; Φταίει η παλινδρόμηση της πρωθυπουργού στον επίμαχο φόρο ρύπανσης – προεκλογικά η κ. Γκίλαρντ απέκλειε κατηγορηματικά την επιβολή του επίμαχου φόρου, αλλά μετεκλογικά τον πέρασε πανηγυρικά από τη βουλή.
Φταίει η πραξικοπηματική ανατροπή του Κέβιν Ραντ από την κ. Γκίλαρντ και τους υποστηρικτές της;
Φταίει η ευκολοπιστία μας στην αρνητική προπαγάνδα της αντιπολίτευσης, που οι μοναδικές εξαγγελίες της, μέχρι σήμερα, είναι η ακύρωση του φόρου διοξειδίου του άνθρακα και του φόρου υπερκερδών των μεγιστάνων της εξορυκτικής βιομηχανίας, αν κερδίσει τις επόμενες εκλογές;
Η κυβέρνηση κατηγορεί την αξιωματική αντιπολίτευση για ασύστολη ψευδολογία και αναίτια κινδυνολογία – χωρίς να ομολογεί, ότι τα τραγικά λάθη της έδωσαν τη δυνατότητα στην αξιωματική αντιπολίτευση να ψευδολογεί και να κινδυνολογεί.
Υπάρχει ελπίδα ν’ αλλάξει το κλίμα; Οι κυβερνητικοί δηλώνουν, ότι φθάνει η ώρα «απογύμνωσης» της αντιπολίτευσης και «επαναπατρισμού» των ψηφοφόρων, που αυτομόλησαν στην αντιπολίτευση. Οι κυβερνητικοί πιστεύουν, ότι μετά την πρώτη Ιουλίου, που ο αυστραλιανός λαός θα διαπιστώσει «την επάρκεια» της αποζημίωσης του διοξειδίου του άνθρακα, θα απορρίψει την επιχειρηματολογία της αντιπολίτευσης και θα στηρίξει το Εργατικό Κόμμα.
Ευσεβής πόθος ή βάσιμη εκτίμηση επικείμενης αλλαγής της διάθεσης του εκλογικού σώματος; Κοντός ψαλμός αλληλούια, ο Ιούλιος δεν είναι πολύ μακριά.
