Η Ελλάδα απέκτησε κυβέρνηση. Τρικομματική κυβέρνηση με πυρήνα τη Νέα Δημοκρατία, που πλειοψήφησε στις εκλογές της περασμένης Κυριακής, και «στηρίγματα» τα άλλα δύο «μνημονιακά» κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και τη Δημοκρατική Αριστερά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, που οι προεκλογικές δημοσκοπήσεις αναδείκνυαν σε πρώτο κόμμα, έμεινε εκτός κυβέρνησης, δεσμευόμενος διά στόματος του αρχηγού του, Αλέξη Τσίπρα, να κάνει ανένδοτο αγώνα κατά της «μνημονιακής κυβέρνησης» Σαμαρά εντός και εκτός της βουλής των Ελλήνων.
Η κυβέρνηση «Εθνικής Ευθύνης», που συγκρότησαν η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, αναλαμβάνει το εξαιρετικά δύσκολο έργο αποτροπής της χρεοκοπίας της Ελλάδας, παραμονής της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Eurogroup, εφαρμογής των όρων του Μνημονίου και δημιουργίας προϋποθέσεων για αναζωογόνηση της ελληνικής οικονομίας και για ανακούφιση του ελληνικού λαού από τα συνθλιπτικά μέτρα του μνημονίου.
Οι κ. Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης αναλαμβάνουν να βγάλουν τη χώρα από το «μαύρο λάκκο» που βρίσκεται τα τελευταία χρόνια, σε περίοδο που η Ευρωπαϊκή Ένωση κινδυνεύει να καταρρεύσει υπό την πίεση του χρέους κρατών-μελών της, οι τοκογλύφοι εξακολουθούν να υποβαθμίζουν οικονομίες και τράπεζες για ίδιον όφελος και η Γερμανία εξακολουθεί να συμπεριφέρεται ως «αυτοκράτορας» της Ευρώπης αρνούμενη να δώσει έξτρα χρόνο στην Ελλάδα να αναδιοργανωθεί και να τολμήσει την έξοδό της από το λάκκο.
Στη διακήρυξή της, η κυβέρνηση «Εθνικής Ευθύνης» προαναγγέλλει αλλαγές και δεσμεύσεις, αναγκαίες για την επίτευξη του στόχου της.
«Στόχος της «εθνικής κυβέρνησης» είναι να αντιμετωπίσει την κρίση, να ανοίξει το δρόμο της Ανάπτυξης και να αναθεωρήσει όρους της Δανειακής Σύμβασης (Μνημονίου), χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας ούτε την παραμονή της στο ευρώ. Και, ασφαλώς, χωρίς να αμφισβητήσει τους αυτονόητους στόχους μηδενισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος, ελέγχου του χρέους και εφαρμογής των διαρθρωτικών αλλαγών που έχει ανάγκη η χώρα» τονίζει η διακήρυξη και προσθέτει. «Στόχος, επίσης, είναι να δημιουργήσει τις συνθήκες για να βγει οριστικά η χώρα από την κρίση, καθώς και από την ανάγκη εξάρτησης από δανειακές συμβάσεις στο μέλλον».
Μπορεί η νέα ελληνική κυβέρνηση να επιτύχει τους στόχους της; Είναι το ερώτημα που απασχολεί τους δοκιμαζόμενους Έλληνες και τη διεθνή κοινότητα, δοθέντος του ότι η ελληνική οικονομία έχει γονατίσει από το αντιπαραγωγικό Μνημόνιο, οι αντοχές του ελληνικού λαού έχουν εξαντληθεί, η Ευρωπαϊκή Ένωση πιέζει ασφυκτικά για την εφαρμογή των όρων του Μνημονίου, η διεθνής κοινότητα αμφισβητεί ευθέως τη δυνατότητα της Ελλάδας να βγει από την κρίση και ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται αγώνες στη βουλή και το πεζοδρόμιο.
Η διακήρυξη καθιστά σαφές ότι στόχος της κυβέρνησης είναι «να αναθεωρήσει όρους της Δανειακής Σύμβασης (Μνημονίου), χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας ούτε την παραμονή της στο ευρώ». Προειδοποιεί, δηλαδή, τον ελληνικό λαό να μην περιμένει ολική διαπραγμάτευση του Μνημονίου, να μην περιμένει ακύρωση ή μετατροπή των σκληρών όρων του μνημονίου, που κολάζονται για τη μιζέρια της χώρας.
Οι Ευρωπαίοι εταίροι προειδοποίησαν τους Έλληνες, προεκλογικά και μετεκλογικά, να μην απαιτήσουν ολική επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, διότι δεν πρόκειται να ικανοποιήσουν τέτοιο αίτημα. Αφήνουν μία χαραμάδα ελπίδας για «επιμήκυνση» του χρόνου υλοποίησης της δημοσιονομικής προσαρμογής (βλέπε εφαρμογής του Μνημονίου), αλλά αρνούνται να ακυρώσουν ή να επαναδιαπραγματευθούν τους «επαχθέστερους», τους σκληρότερους όρους του Μνημονίου.
Στην άρνηση των Ευρωπαίων επενδύει και ο ΣΥΡΙΖΑ για να πετύχει «την ανατροπή», που δεν πέτυχε στις εκλογές. Η ηγεσία του προβλέπει ότι η κυβέρνηση «Εθνικής Ευθύνης» θα είναι βραχύβια, δεν θα αντέξει στις πιέσεις των αναγκών της χώρας και θα καταρρεύσει, οπότε θα αναλάβουν εργολαβικά το έργο «της σωτηρίας» της Ελλάδας οι αντι-μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις επιστρέφοντας, αν χρειαστεί, στη δραχμή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει και σε ρήξη των «συνιστωσών» της κυβέρνησης. Ποντάρει σε συγκρούσεις των τριών κομμάτων, ιδεολογικές και άλλες, μετά τις εσωκομματικές κόντρες στο ΠΑΣΟΚ για τις επιλογές του Ευάγγελου Βενιζέλου και τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση με πλειοψηφική απόφαση της ηγεσίας της και όχι με απόλυτη ομοφωνία.
Η δήλωση την τριών αρχηγών, ότι η κυβέρνηση «δεν θα αποτελείται από «φέουδα» κομματικών επιρροών, θα λειτουργεί ενιαία, θα στηρίζεται στη διαφάνεια, στις προγραμματικές συμφωνίες των κομμάτων που την στηρίζουν και στη στελέχωση όλου του διοικητικού μηχανισμού με αξιοκρατικά κριτήρια», κρίνεται από το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από μερίδα του ελληνικού λαού, ως καθαρή δήλωση εντυπώσεων ή, στην καλύτερη περίπτωση, ως δήλωση καλών προθέσεων που θα μηδενιστούν στην πορεία από κομματικές επιδιώξεις ή ιδεολογικές συγκρούσεις.
Βέβαια, το μείζον πρόβλημα της Ελλάδας, στην παρούσα φάση, δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η Ευρώπη και οι αλαζονικές, αντιφατικές αποφάσεις και ενέργειές της, που προσπαθεί να καλύψει με εμμονές σε συνταγές και σχέδια, που δεν αποδίδουν αποτελέσματα.
Η αντίδραση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ζοζέ Μπαρόζο, στα σχόλια ηγετών χωρών-μελών της G20, στην πρόσφατη σύνοδό του Μεξικού, πιστοποίησαν τη ζημιογόνο εσωστρέφεια της Ενωμένης Ευρώπης, το κόστος της οποίας πληρώνουν χώρες-μέλη της σαν την Ελλάδα.
Η αλαζονική δήλωση του κ. Μπαρόζο, ότι «η Ευρώπη δεν δέχεται οικονομικά μαθήματα από άλλους» και η «μπηχτή» κατά των Ηνωμένων Πολιτειών, ότι «η κρίση ξεκίνησε από τη Βόρεια Αμερική, δεν ξεκίνησε από την Ευρώπη» ενισχύουν την απαισιοδοξία για αναθεώρηση της οικονομικής πολιτικής της Ευρώπης και αναπροσανατολισμό της με ορίζοντα τη λήψη των μέτρων που θα θωρακίσουν την Ένωση και θα σώσουν από τη χρεοκοπία τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.
Ο γνωστός στην ομογένεια, καθηγητής Οικονομίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιάννης Βαρουφάκης, δήλωσε μετά τις εκλογές στο ABC της Αυστραλίας, ότι η Ευρώπη και η Ελλάδα δεν έχουν μέλλον και ότι η χρεοκοπία της Ελλάδας και η διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι θέμα χρόνου.
Αντίθετα, ο νομπελίστας Αμερικανός καθηγητής Οικονομίας, Paul Krugman, εκτιμά ότι η Ευρώπη και η Ελλάδα –ιδιαίτερα η Ελλάδα– βρίσκονται σε δεινή θέση, αλλά μπορούν να επιβιώσουν με τη σωστή οικονομική πολιτική. Τονίζει, βέβαια, ότι η διαδικασία σωτηρίας τους θα είναι και μακρόχρονη και επώδυνη, διότι δεν υπάρχει σύντομη, ανώδυνη θεραπεία των οικονομικών προβλημάτων τους.
Κατά γενική ομολογία, η εκλογή κυβέρνησης είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Δεν είναι, όμως, το «σωτήριο» βήμα, διότι η εξασφάλιση της βοήθειας που χρειάζεται η γενέτειρα για να σταθεί στα πόδια της και να θέσει βάσεις για το μέλλον είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων, βασικότεροι των οποίων είναι η διάθεση της Ευρώπης να επανορθώσει τα λάθη της και η αντοχή του ελληνικού λαού σε σκληρότερες δοκιμασίες.
Η μακρόχρονη μιζέρια εξαντλεί τις αντοχές των λαών και προκαλεί κοινωνικές εκρήξεις. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει τον κίνδυνο κοινωνικών εξεγέρσεων, διότι ένας στους τέσσερεις ενήλικες και ένας στους δύο νέους είναι άνεργοι, μεγάλο ποσοστό του λαού πεινά και αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις τους προς το κράτος και προς τρίτους, οι ασθενείς που πάσχουν από θανατηφόρες παθήσεις δεν βρίσκουν φάρμακα ή αν βρίσκουν τα πληρώνουν από την τσέπη τους, η νεολαία της χώρας δεν έχει μέλλον με τα σημερινά δεδομένα.
Δεν αρκεί, κατά συνέπεια, η εκλογή κυβέρνησης. Η αποτροπή της χρεοκοπίας της Ελλάδας και η κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών του Έλληνα πολίτη απαιτεί άμεση αλλαγή της πολιτικής της Ευρώπης. Η εμμονή των ευρωπαίων και των άλλων δανειστών της γενέτειρας στην πολιτική των ισοπεδωτικών μνημονίων θα βουλιάξει την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Η κυβέρνηση «Εθνικής Ευθύνης» – που επιδοκιμάστηκε από τους Ευρωπαίους – καλείται να «διαβεί το Ρουβίκωνα», καλείται να δείξει αποφασιστικότητα και να διεκδικήσει δυναμικά από την Ευρώπη αυτά που κρίνει αναγκαία για τη σωτηρία της Ελλάδας. Η στοχοθεσία και τα ευχολόγια δεν θα αποφέρουν αποτελέσματα χωρίς μετωπικές συγκρούσεις με την ηγεσία της Ευρώπης.
