ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ θα πρέπει να είναι, τελικά, η καρέκλα του γενικού διευθυντή του εθνικού λιγκ της Αυστραλίας.
Χωρίς να υπερβάλλω πολύ φοβάμαι ότι σε κάθε ένα από τα μέχρι σήμερα εθνικά πρωταθλήματα (7 τον αριθμό) το εθνικό πρωτάθλημα είχε και διαφορετικό “αφεντικό”.
ΕΚΑΝΑ όλη αυτή την εισαγωγή γιατί, όπως καλά το καταλάβατε, μεν τον γενικό διευθυντή του λιγκ της περασμένης σεζόν να… αναβαθμίζεται σε τσαίρμαν της νέας ομάδας του λιγκ Wanderers, έχουμε νέο γενικό διευθυντή, ο οποίος, όπως πολύ σωστά το προβλέψατε, δεν προέρχεται από τον χώρο του ποδοσφαίρου, αλλά από αυτό του κρίκετ!!
ΤΟ όνομά του Ντάμιεν ντε Μπόχουμ, ο οποίος είχε ένα πέρασμα από την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Βικτώριας, στην οποία υπηρέτησε ως γενικός διευθυντής την περίοδο 2003-2004 και από το εθνικό λιγκ ως operations manager την περίοδο 2004-2005.
Από τότε μέχρι σήμερα υπηρετούσε από υψηλές διοικητικές θέσεις στην Αυστραλιανή Ομοσπονδία Κρίκετ.
ΟΠΩΣ θα καταλάβατε, για τεχνοκράτη για όλες τις δουλειές πρόκειται…
Ένας ακόμη από αυτούς που κλήθηκαν να “σώσουν” το ποδόσφαιρο όταν η Καμπέρα αποφάσισε να το… καθαρίσει από την έθνικ “μαυρίλα” του.
Για να δούμε τι θα δούμε και από αυτόν τον κύριο…
ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ με τα του εθνικού πρωταθλήματος, θα τονίσω για μια ακόμη φορά ότι το Α-League θα παραμένει προβληματικό ως ποδοσφαιρικό σώμα όσο είναι αγκιστρωμένο στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία (FFA).
Όταν καταφέρει να γίνει ανεξάρτητο σώμα, τότε θα μπορούμε να μιλάμε για πρόοδο.
Ως τότε, θα έχουμε κάθε λόγο να ανησυχούμε…
ΞΕΡΕΤΕ τη γνωστή ρήση “ο διάβολος δουλειά δεν είχε…”.
Παρεξηγήθηκε ο διάσημος Πελέ, γιατί γράφτηκε και ξαναγράφτηκε τις τελευταίες ημέρες ότι η Ισπανία είναι η καλύτερη εθνική όλων των εποχών και έτρεξε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους δηλώνοντας ότι η Βραζιλία του ´70 ήταν σαφώς καλύτερη από την Ισπανία που έχει κερδίσει στη σειρά Μουντιάλ και δύο Ευρωπαϊκά, καταγράφοντας ένα απλησίαστο για εθνική ομάδα ρεκόρ.
ΚΑΙ, βέβαια, ο Πελέ έχει δικαίωμα στην άποψή του.
Τι γίνεται, όμως, με αυτούς που…δικαιολογημένα διαμαρτύρονται που ο Πελέ ούτε καν ανάφερε την μεγάλη εθνική της Ουγγαρίας και του αείμνηστου Πούσκας της δεκαετίας του ´50;
´Η την εθνική του Μαραντόνα χρόνια αργότερα;
Η γνώμη του καθένα μας, αλλά και η έκφραση της είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας.
Καλό είναι όμως να βάζουμε και μια δόση λογικής σε όσα λέμε.
ΛΕΩ λοιπόν εγώ:
– Η Ουγγαρία ήταν σίγουρα η καλύτερη εθνική στη δεκαετία του ´50.
– Κορυφαία και η Βραζιλία δύο δεκαετίες αργότερα.
– Χωρίς αντίπαλο η σημερινή Ισπανία…
Η καλύτερη όλων;
Πολύ φοβάμαι ότι δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Και δεν θα το μάθουμε γιατί είναι πρακτικά αδύνατο να δούμε την εθνική του Πούσκας αντίπαλο με την σημερινή Ισπανία, τον Πικέ να μαρκάρει τον Πελέ και τον Τζόρντι Άλμπα να συναγωνίζεται στα άκρα της άμυνας τον…αντίπαλο Κάρλος Αλμπέρτο…
ΟΛΕΣ ήταν κορυφαίες λοιπόν στις εποχές τους.
Για την καλύτερη, μπορείτε να συνεχίσετε α διαφωνείτε.
Είναι υγιές και περνάει και η ώρα…
ΤΟ έχουν το ψιλό οι Ρώσοι και δεν το κρύβουν.
Έτσι και μετά την αποτυχία τους στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό και αφού στο μεταξύ φροντίζουν (ή έχουν ήδη φροντίσει) να απαλλαγούν από τον Ολλανδό Άντβοκατ έβαλαν στόχο τους τον Ιταλό της πρωταθλήτριας Αγγλίας Μάντσεστερ Σίτι, Ρομπέρτο Μαντσίνι, προσφέροντας του τον “ουρανό με τ´ άστρα” που λέει ο λόγος.
Ο “Μάντσιο” όμως προτίμησε να ανανεώσει με τους “Πολίτες”, για άλλα πέντε χρόνια (… και 35 περίπου εκατομμύρια ευρώ;) και έτσι οι…”σύντροφοι” της Μόσχας, έχουν στρέψει αλλού το ενδιαφέρον τους.
Φάμπιο Καπέλο, Πεπ Γκουαρδιόλα, Λουτσιάνο Σπαλέτι.
ΔΕΝ μπορεί, κάποιος θα πει τελικά το “Ντα”!
ΕΠΕΙΔΗ κάποιοι αγγλόφωνοι ρεπόρτερ τον είχαν σίγουρο για Αυστραλία, να πω ότι, δυστυχώς γι’ αυτούς, ο μεγάλος Ιταλός βετεράνος Τζιαφράνκο Ζόλα, ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Γουότφορντ στη Β’ Κατηγορία της Αγγλίας και μάλλον θα καθυστερήσει να μας έρθει.
Καλοδεχούμενος πάντως όποτε το αποφασίσει γιατί στ´ αλήθεια είναι μεγάλος.
Και από αυτούς που χρειάζεται το ποδόσφαιρο μας.
“Ο Άγγελος Ποστέκογλου αντικατέστησε τον Χάρι Κιούελ με τον play maker Μάρκος Φλόρες”, έγραφαν την περασμένη εβδομάδα οι αγγλόφωνοι ρεπόρτερ και έχω μια απορία:
– Ο Χάρι είναι/ήταν play maker;
ΡΩΤΑΩ για να μαθαίνω, γιατί το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να αμφισβητώ τον διεθνή παίκτη.
(Τις ποδοσφαιρικές γνώσεις των αγγλόφωνων ρεπόρτερ τις αμφισβητώ έτσι κι αλλιώς).
ΑΝ παρακολουθήσατε τηλεοπτικά τον αγώνα της Ιταλίας με την Γερμανία στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό σίγουρα θα θυμάστε το πλάνο με την Γερμανίδα φίλαθλο που δάκρυσε όταν ο Μπαλοτέλι πέτυχε το δεύτερο γκολ του και πανηγύριζε δείχνοντας μας την σμιλεμένη κορμάρα του.
Ε, λοιπόν το δάκρυ ήταν…”μαϊμού”.
Για την ακρίβεια, δάκρυσε η κ. Αντρέα από το Ντίσελντορφ, αλλά πολύ νωρίτερα, όταν άκουγε τον εθνικό ύμνο της χώρας της.
Το πλάνο λοιπόν ήταν μαγνητοσκοπημένο και μπήκε εμβόλιμο στο γκολ του Μάριο!
ΠΩΣ φανερώθηκε η… απατεωνιά;
Με το που προβλήθηκε το…κλαμένο πλάνο η Αντρέα δέχτηκε πολλά μηνύματα στο κινητό της που της έλεγαν “μην κλαις, έχουμε καιρό ακόμη για να ισοφαρίσουμε και να κερδίσουμε”.
“ΜΑ δεν κλαίω” ήταν η απάντηση της έκπληκτης γερμανίδας που εξηγούσε τι ακριβώς είχε γίνει…
“Είμαι εξοργισμένη κι έκπληκτη. Συγκινήθηκα πριν την έναρξη του αγώνα όχι με το γκολ του Μπαλοτέλι”…
ΕΙΔΑΤΕ τι κάνει η τηλεοπτική εξέλιξη;
Κλαις σήμερα για τον α, β, λόγο και το χρησιμοποιείς αύριο, μεθαύριο, που ίσως να μην σου έρχεται το δάκρυ!
ΜΕ αυτή τη λογική των… παλαιών τηλεοπτικών πλάνων, δεν είναι άσχημη ιδέα να ξαναβγάλουμε από την ναφθαλίνη τα υπέροχα και ηρωικά βίντεο του ’04 και να πανηγυρίζουμε!
Καλό θα μας κάνει στις δύσκολες εποχές που ζούμε…
ΣΤΟ κάτω-κάτω, η άλλη έκλαιγε αναδρομικά, εμείς να μην πανηγυρίσουμε με παρόμοιο τρόπο;
