Δύο μηνύματα επιχειρείται να περάσουν μέσα από τα συμπεράσματα ημερίδας που διοργάνωσαν από κοινού δύο ιδρύματα που εδρεύουν στην Κύπρο σε σχέση με τις έρευνες για υδρογονάνθρακες στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Το πρώτο μήνυμα είναι ότι ανεξαρτήτως της πορείας των συνομιλιών για το Κυπριακό οι Τουρκοκύπριοι θα πρέπει να ωφεληθούν από τα έσοδα που θα προκύψουν από την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου. Δεύτερο μήνυμα, είναι πως η Κύπρος πρέπει να βρει τρόπους συνεργασίας με την Τουρκία στην προώθηση του φυσικού αερίου, χωρίς την προϋπόθεση της λύσης του Κυπριακού. Το ίδρυμα Φρίντριχτ Έμπερτ και το ΡRΙΟ διοργάνωσαν τον περασμένο Νοέμβριο ημερίδα με θέμα τους «Κυπριακούς Υπεράκτιους Υδρογονάνθρακες» και δημοσιοποίησαν τα πορίσματα της εκδήλωσης μόλις πρόσφατα, συμπτωματικά σε μια φάση όπου η Τουρκία προβαίνει σε νέες προκλήσεις στα νότια της Κύπρου. Είναι εμφανής, τόσο μέσα από τον πρόλογο όσο και με τα κείμενα που δημοσιοποιούνται, η προσπάθεια να δικαιολογηθούν οι τουρκικές αντιδράσεις στην άσκηση του νόμιμου δικαιώματος της Κυπριακής Δημοκρατίας για τη διεξαγωγή ερευνών στη δική της ΑΟΖ.

Όπως αναφέρεται στο συγκεκριμένο κείμενο, στη διάρκεια της ημερίδας δόθηκε έμφαση στο θέμα της διαχείρισης και της κατανομής του πλούτου που θα προκύψει από το φυσικό αέριο. Με στόχο, προστίθεται, στο να συμβάλει στον διάλογο που είχε ξεκινήσει τότε γύρω από τα έσοδα από την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου. Οι περισσότεροι εκ των ομιλητών, τα κείμενα των οποίων δημοσιοποιούνται, στάθηκαν στο ότι θα πρέπει να υπάρξει άμεσο όφελος για όσους κατοικούν στην Κύπρο, χωρίς να μπαίνει οποιοσδήποτε όρος. Κάτι που σημαίνει πως ακόμα και αν δεν υπάρξει λύση του προβλήματος όταν θα αρχίσει η εκμετάλλευση του φυσικού αερίου θα πρέπει να βρεθούν τρόποι ώστε να διασφαλιστεί όφελος και για τα κατεχόμενα. Μέσα στα οφέλη, πέραν των οικονομικών, συμπεριλαμβάνονται η μεταφορά φυσικού αερίου προς τα κατεχόμενα το οποίο να χρησιμοποιείται για βιομηχανικούς σκοπούς αλλά και τη χρήση φτηνού ηλεκτρισμού που θα παράγεται στις ελεύθερες περιοχές.

Στα εν λόγω κείμενα υποστηρίζεται ότι η Τουρκία είναι σημαντική για την προώθηση του φυσικού αερίου από την Κύπρο προς την ευρωπαϊκή αγορά. Υποστηρίζεται από ομιλητές ότι η κυπριακή κυβέρνηση δεν πρέπει να θέτει ως όρο τη λύση του Κυπριακού προκειμένου να υπάρξει μια ανάλογη συνεργασία, χωρίς την ίδια ώρα να προβαίνουν σε εισηγήσεις για το πώς αυτό θα υλοποιηθεί.

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΣΟΥΔΑΝ

Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης ημερίδας έγιναν αναφορές στα παραδείγματα της Νορβηγίας (ορθολογιστική εκμετάλλευση των εσόδων από την ενέργεια) και του Σουδάν (η πρόκληση συγκρούσεων λόγω πετρελαίου). Ούτε λίγο ούτε πολύ αυτοί που αναφέρθηκαν στο παράδειγμα του Σουδάν επιχείρησαν να στείλουν το μήνυμα ότι και η Κύπρος κινδυνεύει να βρεθεί στην ίδια μοίρα και οι υδρογονάνθρακες να αποτελέσουν πηγή ανάφλεξης.

Ωστόσο εξαίρεση από την πλειοψηφία των ομιλητών αποτελεί η ανάλυση του Γιώργου Λεβέντη ο οποίος υπέδειξε ότι οι αντιδράσεις της Άγκυρας έχουν ως στόχο την άσκηση ηγεμονίας στην περιοχή και ότι οι Τουρκοκύπριοι μέσα από αυτή την πολιτική ελάχιστα θα έχουν να ωφεληθούν. Ανέφερε ότι στόχος της Τουρκίας είναι να αποτελέσει τον αδιαμφισβήτητο ηγεμόνα των υδρογονανθράκων σ’ όλη την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Μεταξύ των ομιλητών υπήρξαν και διαφορετικές απόψεις γύρω από τις αντιδράσεις της Τουρκίας. Ο κ. Λεβέντης υπογράμμισε ότι η Τουρκία κινείται εκτός του διεθνούς δικαίου σε αντίθεση με άλλους που υποστήριζαν ότι δήθεν υπάρχουν διαφορές στην ερμηνεία του Δικαίου της Θάλασσας, θέλοντας έτσι να δικαιολογήσουν την Άγκυρα.