Όλοι οι δάσκαλοι στα Δημοτικά σχολεία και οι καθηγητές στα Γυμνάσια, αλλά και στα πανεπιστήμια, έχουν ένα λογικό και ανθρώπινο παράπονο: Ενώ αυτοί μεγαλώνουν οι μαθητές τους όλοι μένουν πάντα στην ίδια ηλικία.

Οι δάσκαλοι και καθηγητές μπορεί αυτό να το θεωρούμε ίσως και κακό, αλλά είναι και μια ευτυχία, όχι μόνο να διδάσκουν τις ίδιες ηλικίες, αλλά να επαναλαμβάνουν τα ίδια μαθήματα χωρίς να κατηγορηθούν με το γνωστό «τα ίδια και τα ίδια».

Εξάλλου, η εμπειρία όλων αποδεικνύει ότι κάθε φορά που λέγονται «τα ίδια», οι νέοι μαθητές τα δέχονται αλλιώτικα και αυτό δείχνει μία ανανέωση που την χρειάζονται όλοι οι διδάσκοντες. Αλλιώς, θα είχαν «τρελαθεί», ειδικά στη σημερινή μας ψηφιακή εποχή όπου χωρούν τα πάντα και διαρκούν μόνο λίγα δευτερόλεπτα.
Θα ήθελα σήμερα να διηγηθώ ένα τέτοιο συνηθισμένο μάθημα που όντως πολυλέγεται σε μία παρατεταμένη διδασκαλική ζωή, αλλά πάντα περιέχει ένα δίδαγμα ζωής και είναι πάντοτε επίκαιρο, αλλά και ανθρώπινο.

Το έναυσμα μού δόθηκε από μία… γιουτιουμπική παρουσίαση με πολλή μουσική και με φανταχτερά χώματα και σχέδια. Το μήνυμα όμως που μεταφέρει είναι αιώνιο για όλους μας. Μόνο που εσείς θα το διαβάσετε με τον ασπρόμαυρο παραδοσιακό τρόπο. Ίσως πολλοί από εσάς να το θυμάστε από τα σχολικά σας χρόνια.
Εύχομαι να εκτιμήσετε την εργασία όλων των δασκάλων και καθηγητών οι οποίοι και μέσα στις επαναλήψεις τους έχουν ακόμη διάθεση να είναι αισιόδοξοι και να απολαμβάνουν τη γεμάτη τους ζωή.

Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΚΑΦΕ

Βρισκόμαστε στο Πανεπιστήμιο Μελβούρνης, μέσα σε μία αίθουσα διδασκαλίας, με όλα τα κομφόρ της ψηφιακής τεχνολογίας. Ο καθηγητής, στάθηκε μπροστά στους φοιτητές του τμήματός του έχοντας μπροστά του κάποια αντικείμενα. Όταν η τάξη ησύχασε και άρχισε το μάθημα, ο καθηγητής χωρίς να πει τίποτε, πήρε ένα μεγάλο βάζο του γλυκού και άρχισε να το γεμίζει με μπαλάκια του τένις. Όταν πλέον δεν χωρούσε άλλα, κοίταξε τους μαθητές του, που τον πρόσεχαν, και τους ρώτησε εάν το βάζο γέμισε. Όλοι τους συμφώνησαν.

Τότε ο καθηγητής πήρε χαλίκια και άρχισε να τα ρίχνει στο βάζο κινώντας το, και τα χαλίκια πήγαν στα κενά ανάμεσα στις μπάλες του τένις. Όταν δεν χωρούσαν άλλα, ρώτησε τους μαθητές του εάν το βάζο ήταν γεμάτο. Κάπως σαστισμένοι του είπαν πως ήταν γεμάτο.

Ο καθηγητής στη συνέχεια πήρε άμμο και αφού την έριξε στο βάζο, γέμισε όλα τα κενά ανάμεσα στα χαλίκια και ρώτησε πάλι τους μαθητές του εάν το βάζο ήταν γεμάτο. Οι φοιτητές απάντησαν με ένα ομόφωνο ΝΑΙ.

Τότε ο καθηγητής έσκυψε και πήρε κάτω από το γραφείο του δύο φλιτζάνια γεμάτα με καφέ και τα έχυσε στο βάζο, ενώ όλοι οι μαθητές του γελούσαν απορημένοι.

ΜΙΛΑΕΙ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

«Τώρα θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αντιπροσωπεύει τη ζωή σας. Οι μπάλες του τένις είναι τα πλέον ιερά και μεγάλα πράγματα στη ζωή σας, όπως η πατρίδα, η οικογένεια, τα παιδιά σας, οι φίλοι σας και οι αγαπημένες σας ασχολίες. Αυτά τα πράγματα, ακόμη και όλα τα άλλα να χαθούν, αυτά είναι ικανά να γεμίσουν τη ζωή σας.
Τα χαλίκια αντιπροσωπεύουν πράγματα σημαντικά όπως η δουλειά σας, το αυτοκίνητό σας, το σπίτι σας και το σχολείο σας. Η άμμος είναι όλα τα μικρότερα, αλλά σημαντικά πράγματα της ζωής σας.

Αν γεμίστε το βάζο πρώτα με άμμο, δεν θα υπάρχει χώρος για να βάλετε τα χαλίκια και τις μπάλες του τένις. Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή σας. Εάν ξοδέψετε την ώρα σας και την ενέργειά σας για μικρά πράγματα, δεν θα έχετε χρόνο και δύναμη για μεγαλύτερα και σημαντικότερα επιτεύγματα στη ζωή σας.
Φροντίστε για τα μπαλάκια τους τένις πρώτα, μετά για τα χαλίκια και στο τέλος για την άμμο.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Ένας παρατηρητικός μαθητής σήκωσε το χέρι του και ρώτησε:
– Τι αντιπροσωπεύει ο καφές, κύριε καθηγητά;
Ο καθηγητής χαμογελαστός έδωσε την εξής απάντηση:
– Ο καφές είναι για να σας δείξει ότι όσο γεμάτη και να είναι η ζωή σας, πάντα θα υπάρχει χώρος για έναν καφέ με έναν καλό σας φίλο!
* Και τώρα ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: «Στην υγειά μας!»