‘Το νερό στο ποτάμι δεν γυρίζει πίσω’, είναι ένας γραφικός, αληθινός όμως, ως φαίνεται, τρόπος αν θέλει να μιλήσει κάποιος μεταφορικά για τους ευσεβείς πόθους των υποστηρικτών του Κέβιν Ραντ να τον επαναφέρουν στην αρχή.

Γιατί και τα πλέον παράδοξα στην πολιτική έχουν τα όριά τους. Από τα λίγα που αποτελούν εξαίρεση αυτή τη στιγμή είναι η επιμονή της αυλής του Ραντ –αυτών των λίγων σκληροτράχηλων– που επιμένουν ακόμη στο όνειρο να γυρίσει ο αρχηγός και ν’ αρχίσει πάλι να τους μοιράζει τα οφίκια.
Το θέμα της πιθανής αλλαγής της ηγεσίας είναι κάτι που ‘τρώει’ χρόνο πολύτιμο των πολιτικών όλων των δύο παρατάξεων και γεγονός ότι έχει κουράσει τον κόσμο.
Όσο οι δημοσκοπήσεις δείχνουν αποδυνάμωση της θέσης της πρωθυπουργού, τόσο οι ελπίδες των ‘ραντικών’ αναπτερώνονται και αρχίζουν πάλι να μετράνε από την αρχή τα ‘κουκιά’.

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΕΔΟΜΕΝΟΙ

Οι δηλώσεις, εντούτοις, των ανεξάρτητων βουλευτών το περασμένο Σαββατοκύριακο, ότι ‘η συμφωνία που έχουν συνάψει με τη Γκίλαρντ δεν πρόκειται να ισχύει αν γίνει αλλαγή ηγεσίας και έλθει ο Ραντ στην αρχή’, θα πρέπει να έχουν προβληματίσει σοβαρά τους υποστηρικτές του Ραντ.
Ρητά και οι δύο ανεξάρτητοι βουλευτές, Rob Oakeshott και Tony Windsor, προειδοποίησαν ότι αλλαγή ηγεσίας θα σημάνει και πρόωρες εκλογές.
Ο κ. Windsor, συγκεκριμένα δήλωσε ότι ‘η συμφωνία με την Τζούλια Γκίλαρντ δεν μεταφέρεται. Αλλαγή ηγεσίας θα αποτελούσε μια άκρως ριψοκίνδυνη στρατηγική που θα άνοιγε το δρόμο για πρόωρες εκλογές’.

Από την πλευρά του, ο Rob Oakeshott, είπε ότι ‘εκείνο που τον ενδιαφέρει και στο οποίο επικεντρώνει όλη του την προσοχή είναι το πρόγραμμα στρατηγικής της κυβέρνησης. Αν όμως εκείνο που ενδιαφέρει πάνω απ’ όλα το Εργατικό κόμμα είναι οι επόμενες εκλογές, θα κάνει ό,τι μπορώ για να βοηθήσει.
Ο ίδιος θα πει ότι πιστεύει ότι εκφράζει το συναίσθημα της πλειονότητας των ψηφοφόρων που έχουν βαρεθεί, αν όχι αηδιάσει, με το θέμα της αλλαγής ηγεσίας. «Θα πρέπει να ασχοληθούμε με θέματα ζωτικής σημασίας, όπως είναι το εκπαιδευτικό, η οικονομία, οι πρόσφυγες, οι θέσεις εργασίας, η αναθεώρηση του φορολογικού συστήματος, οι τροφές, το νερό και η γη», είπε εμφατικά, εξαπολύοντας σκληρή κριτική κατά του ηγετικού στελέχους του Εργατικού κόμματος, Joel Fitzgibbon ο οποίος δήλωσε ότι ‘η δημοτικότητα παίζει μεγάλο ρόλο και ένας μη δημοφιλής αρχηγός θα πρέπει να αντικαθίσταται’.

“Aν είναι έτσι, ας καλέσουμε τη λαίδη Γκάγκα να αναλάβει την πρωθυπουργία. Με τα ίδια δεδομένα ούτε ο Άμποτ ούτε ο Ραντ θα κέρδιζαν».
Σκληρύνοντας την επίθεσή του, θα πει: « Δεν βλέπω κανέναν απολύτως στο Εργατικό κόμμα που να έχει διαφορετικές πολιτικές από αυτές πάνω στις οποίες εργάζεται σήμερα η πρωθυπουργός. Των περισσότερων η προσοχή είναι στις δημοσκοπήσεις. Αν όμως τους ενδιαφέρουν τόσο πολλοί οι δημοσκοπήσεις, ας πάμε σε εκλογές».

ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΗΝ ΚΑΛΠΗ

Αδιαφορώντας ο ίδιος για το ενδεχόμενο να χάσει την έδρα του, θα πει: «Δεν με ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος γιατί έχω ήσυχη τη συνείδησή μου.
Πιστεύω ότι κάθε πολιτικός θα πρέπει, σε καθημερινή βάση, να κάνει ό,τι μπορεί για την έδρα του, για τους ανθρώπους που τον εξέλεξαν. Προσωπικά, τήρησα όλες μου τις υποσχέσεις. Δεν φοβάμαι την κάλπη».

Να υπενθυμίσουμε ότι ο Rob Oakeshott, μαζί με τον Τony Windsor και τον Bob Katter, ήταν οι «τρεις σωματοφύλακες» που στήριξαν την Τζούλια Γκίλαρντ προκειμένου να σχηματίσει κυβέρνηση, προβαίνοντας σε ειδική συμφωνία μαζί της, η οποία δηλώνουν εμφατικά σήμερα ότι ‘δεν μεταφέρεται’.
«Αλλαγή ηγεσίας, απλά ανοίγει την πόρτα σε πρόωρες εκλογές» θα τονίσει ο Tony Windsor.

Που σημαίνει ότι το χαρτί της συμφωνίας, είναι αναμφίβολα, το ισχυρότερο χαρτί που είχε ποτέ στα χέρια της η πρωθυπουργός. Γιατί, εκτός του ότι την ανέβασε στην εξουσία, την κράτησε όλο αυτό το διάστημα εκεί και σήμερα στην απειλή της εκθρόνισης είναι εκεί για να την προστατεύσει.
Που σημαίνει ότι, σε τελική ανάλυση, οι Πράσινοι, μ’ όλες τις κατά καιρούς τρικυμίες που καλούνται να αντιμετωπίσουν, στην απόφασή τους να στηρίξουν την Γκίλαρντ, σήμερα στέκουν βράχος ακλόνητος στο πλευρό της.