Στη Στήλη μου «Ο Γλωσσικός Ελληνισμός της Αγγλικής» της προπερασμένης Δευτέρας 16/7/2012, παρουσίασα μερικές επαινετικές σκέψεις μου για την Ελληνική Τραγωδία. Για μια κάποια σύγκριση στη σύντομή μου διατριβή, ξεφύλλισα το βιβλίο του Γερμανού φιλοσόφου, Φρ. Νίτσε «The Birth of Tragedy» («Η Γέννηση της Τραγωδίας») – το οποίο δεν το είχα ανοίξει από τα πανεπιστημιακά μου χρόνια και παρέμενε άφωνο στην προσωπική μου βιβλιοθήκη. Σκόνταψα στο Kεφάλαιο 15. Εδώ να δείτε ΕΠΑΙΝΟ!
Απίθανος και απροσδόκητα επίκαιρος ο Γερμανός φιλόσοφος. Εδώ κάνει μία ιδιαίτερη μνεία στο ελληνικό έθνος και την προσφορά του στα γράμματα και τις τέχνες στον υπερθετικό βαθμό. Οι δικές μου σκέψεις ήταν μόνο στο… θετικό βαθμό. Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε ένα πολύ χαρακτηριστικό απόσπασμα του Γερμανού φιλοσόφου και αν όντως αξίζει, τότε να το σχολιάσετε όπως θέλετε. Το πρωτότυπο φυσικά είναι στα γερμανικά. Εδώ πρώτα δίνεται μια αγγλική απόδοση και στη συνέχεια η μετάφραση στην ελληνική γλώσσα.
ΑΓΓΛΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Proven in every period of its development, the western European culture has tried to rid himself of the Greeks. This work is imbued with deep disappointment, because whatever we create, seemingly original and worthy of admiration, lose color and life in comparison with the Greek mode, came to resemble a cheap copy, a caricature.
So again and again soaked in a rage erupts hatred against the Greeks, against this small and arrogant nation, who had the nerve to call it barbaric whatever that had not been established in its territory … None of the recurrent enemies had the fortune to discover the hemlock, which could forever be rid of them. All poisons of envy, of hubris, hatred, have been insufficient to disturb the great beauty.
Thus, people continue to feel shame and fear of the Greeks. Of course, occasionally, someone appears to recognize intact truth which teaches that the Greeks are the charioteers of any upcoming culture and almost always as the chariots and horses of the upcoming cultures is very low quality compared to the charioteer, who eventually work out driving his chariot into the abyss, which are beyond the Achilles ‘Leap’
ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
«Αποδεδειγμένα, σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.
Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνόταν, και κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Τι θα έλεγε ο Νίτσε σήμερα, όταν έβλεπε πως αύριο 27 Ιουλίου 2012 αρχίζουν στο Λονδίνο οι 30οί ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ της Νέας Εποχής, ένα δημιούργημα άκρως Ελληνικό, το οποίο αποτελεί το μεγαλύτερο πολιτισμικό γεγονός του Κόσμου μας σήμερα; Τι θα έλεγε και για τα «Μνημόνια της Ελλάδας» που είναι «τα δηλητήρια του φθόνου,της ύβρεως και του μίσους» κατά της σημερινής Ελλάδας; Μήπως τα χαρακτήριζε ως το νέο ΚΩΝΕΙΟ της Ευρώπης;
Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε πως ο Νίτσε έχει πει καταπληκτικά πράγματα για τους έλληνες, όχι μόνο σε τούτο εδώ το πρώτο του έργο –τυπωμένο το 1872– αλλά και σε πολλά επόμενά του φιλοσοφικά βιβλία. Οι ρήσεις του έχουν γίνει παγκόσμια γνωμικά. ΄Ενα από αυτά είναι και το εξής: «Άλλοι λαοί έχουν αγίους, οι Έλληνες έχουν σοφούς». Κατά πόσο όμως αληθεύει αυτό όταν η Ρωμιοσύνη σήμερα δεν έχει αναδείξει ούτε ένα φιλόσοφο; Τι να μάς λένε αυτά τα λόγια; Τα σχόλια δικά σας!
