ΚΑΛΗΜΕΡΑ και κάνετε λίγο υπομονή. Όπου να ‘ναι τον «ξεκάναμε» και τούτο το γκρίζο χειμώνα.

ΛΟΙΠΟΝ, οι ανώνυμες επιστολές εναντίον μου από τους οργισμένους (και πληγωμένους εθνικά) Ελληναράδες της παροικίας μας συνεχίζονται.

ΟΠΩΣ ξανάγραψα, το πρόβλημα με τις ανώνυμες επιστολές δεν είναι ότι με βρίζουν, αλλά ότι δεν βγάζω νόημα από τα γραφόμενά τους.

ΟΥΤΕ να βρίσουν σωστά δεν ξέρουν σας λέω, που σημαίνει ότι δεν μπορώ ούτε το βρίσιμο να…  ευχαριστηθώ. Για τέτοιο χάλι μιλάμε…

ΤΟ ίδιο συμβαίνει και με όσους τηλεφωνούν (ανώνυμα) για να διαμαρτυρηθούν. Διακατέχονται από τέτοιο εκνευρισμό (και σύγχυση) που έχω αρχίσει να φοβάμαι μην πάθουν τίποτα κατά τη διάρκεια της  τηλεφωνικής συνδιάλεξης.

ΜΕΤΑΞΥ αυτών που «ξαναχτύπησε» επώνυμα δύο φορές (όπως ο ταχυδρόμος) είναι και ο Βλάσης Μαυραγάνης.

ΜΗΝ ψάχνετε, όμως, στη στήλη της αλληλογραφίας γιατί δεν πρόκειται να βρείτε την επιστολή, αφού η σύνταξη της εφημερίδας αποφάσισε να μη τη δημοσιεύσει.

Ο λόγος της μη δημοσίευσης δεν οφείλεται σε λογοκρισία, αλλά στο γεγονός ότι επαναλάμβανε (με τα ίδια ακριβώς λόγια) τα «επιχειρήματα» που είχε επιστρατεύσει και στην προηγούμενη.

ΓΙΑ δεύτερη φορά, ο Βλάσης σημειώνει μεταξύ άλλων ότι, «… Απορώ πως ο «Νέος Κόσμος» επιτρέπει σε αυτόν τον κ. … να χλευάζει, να βρίζει τους επιστολογράφους -με τη λέξη- ηλίθιοι…».

ΕΠΕΙΔΗ το ίδιο ακριβώς ανέφερε και στην προηγούμενη επιστολή του, του συστήνω να ξαναδιαβάσει (πολύ προσεκτικά!) τι ακριβώς έγραψα.

ΠΟΤΕ δεν έγραψα ότι οι επιστολογράφοι είναι ηλίθιοι. Σέβομαι όλους τους ανθρώπους και τις απόψεις τους και εκτιμώ ιδιαίτερα τους αμφισβητίες και διαφωνούντες.

ΚΑΙ για να ακριβολογώ, επαναλαμβάνω ότι ηλίθιους αποκάλεσα (και δεν το παίρνω πίσω) όσους στέλνουν ανώνυμες υβριστικές επιστολές και όχι τους επιστολογράφους.

ΚΑΙ τους αποκάλεσα έτσι, γιατί (όπως έγραψα) δεν έχουν την στοιχειώδη ικανότητα να γράψουν δύο προτάσεις από τις οποίες να μπορεί ο παραλήπτης να βγάλει νόημα.

ΘΑ κατανοούσα, λοιπόν, την οργή του Βλάση (και τις βλασιές του!) αν ήταν μεταξύ αυτών που στέλνουν (από καιρό σε καιρό) ανώνυμες υβριστικές επιστολές.

Ο κύριος Μαυραγάνης, όμως, υπέγραφε και τις δύο επιστολές που έστειλε, πράγμα που με κάνει να αναρωτιέμαι γιατί οργίστηκε με κάτι που (ουσιαστικά) δεν τον αφορά.

ΑΣΕ που δεν μου περνά από το μυαλό (μιας και γνωριζόμαστε 30 χρόνια) ότι μπορεί να συγκαταλέγεται και αυτός μεταξύ των δειλών ανώνυμων υβριστών μου.

ΞΑΝΑΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ το όλο θέμα, αν έχω μετανιώσει για κάτι, είναι ότι δεν κράτησα τις ανώνυμες επιστολές που μου στέλνουν (σε τακτά χρονικά διαστήματα) οι ανώνυμοι υβριστές μου.

ΑΝ τις είχα κρατήσει, θα μπορούσα άνετα να βγάλω ένα βιβλίο και να καταρρίψω κάθε προηγούμενο ρεκόρ πωλήσεων βιβλίων «made it in paroikia».

ΠΕΙΤΕ μου, σας παρακαλώ, ποιος δεν θα αγόραζε ένα τέτοιο αυθεντικό (και πρωτοποριακό) σε περιεχόμενο βιβλίο;
 
BEST seller σας λέω θα γινόταν με την πρωτοφανή ποικιλία ύβρεων που θα περιείχε και εγώ ένας καταξιωμένος λόγω πωλήσεων (και όχι μόνο) συγγραφέας. Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα…

ΜΠΟΡΩ, όμως, να συγκεντρώσω, από το αρχείο της εφημερίδας, τις επώνυμες επιστολές που έχουν δημοσιευτεί εναντίον μου και δεν είναι λίγες.

ΘΥΜΑΜΑΙ (χοντρικά) ότι γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 1980, μετά από μια σειρά φωτορεπορτάζ που είχα κάνει από την Ελλάδα, αναφερόμενος σε διάφορα θέματα, όπως στη γραφειοκρατία, τα σκουπίδια, το κυκλοφοριακό χάος και λοιπά, ο «Νέος Κόσμος» δημοσίευσε σε δύο συνεχόμενες εκδόσεις πάνω από 20 επιστολές εναντίον των όσων σχολίαζα.

ΤΟ ίδιο έγινε και δύο-τρία χρόνια αργότερα όταν έκανα ένα ρεπορτάζ στο περιοδικό «Παροικία» με τίτλο: «Με οικονομική καταστροφή απειλούνται οι παλιννοστούντες συμπάροικοι».

ΤΟ τι έγινε και στο γραφείο του περιοδικού (και στο γραφείο του «Νέου Κόσμου») δεν είχε ξαναγίνει. «Άναψαν» τα τηλέφωνα και «έλειωσαν» οι γραμμές από την οργή των ανθρώπων που τηλεφωνούσαν.

Η αιτία που «τα πήραν (μαζικά) στο κρανίο» ήταν, γιατί με τα όσα έγραφα τους χαλούσα το όνειρο της επιστροφής στην πατρίδα που (λίγο-πολύ) όλοι προγραμμάτιζαν στη δεκαετία του ‘80.

ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ να περάσουν σχεδόν δύο δεκαετίες και να καταστραφούν οικονομικά εκατοντάδες συμπάροικοι που είχαν επιστρέψει, για να επαληθευτούν (κατά τραγικό) τρόπο, οι φόβοι και οι προειδοποιήσεις μου, που τότε είχαν χαρακτηριστεί «ανθελληνικές».

ΤΟ ίδιο έγινε και λίγα χρόνια αργότερα με τα όσα έγραφα (τότε) για τον τρόπο που χειριζόμαστε τα συλλαλητήρια διαμαρτυρίας και την αντιπαράθεση με τους ακατανόμαστους για το «Μακεδονικό» πρόβλημα.
 
ΤΙΣ επιστολές που είχαν σταλθεί τότε (για όσα ανέφερα σε τούτη τη στήλη) ακολούθησαν και δυο τρεις επισκέψεις ηγετικών στελεχών της Παμμακεδονικής που ζητούσαν από τη διεύθυνση της εφημερίδα να με απολύσει.

ΜΕ λίγες κουβέντες υπάρχει αρκετό «υλικό» εναντίον μου δημοσιευμένο στην εφημερίδα, που κάποια μέρα, όταν αποφασίσω και εγώ να γίνω συγγραφέας και να περάσω στην… αθανασία, θα το χρησιμοποιήσω.

ΜΗΝ ξεχνάτε, άλλωστε, ότι εκτός όλων των άλλων, ο «Νέος Κόσμος» είναι και κοτζάμ φάμπρικα παραγωγής συγγραφέων και ποιητών.

ΑΡΚΕΤΟΙ συμπάροικοι έχουν κάνει μέχρι σήμερα συγγραφική καριέρα, συγκεντρώνοντας και εκδίδοντας (σε βιβλίο) κείμενα που γράφουν στο «Νέο Κόσμο».
 
ΑΝ, μάλιστα, ακολουθήσουν και το δρόμο που χάραξε πρόσφατα η κυρία Ιωάννα Λιακάκου, που εξέδωσε βιβλίο με τις επιστολές που έχει στείλει στο «Νέο Κόσμο» θα γεμίσει η παροικία μας με βιβλία.

ΠΑΝΩ από 50 επιστολογράφοι μας θα μπορούσαν, αν συγκέντρωναν τις επιστολές τους, να εκδώσουν βιβλίο.

ΕΔΩ, ο κύριος Κυριάκος (Βαβάκης), για παράδειγμα, θα μπορούσε να εκδώσει δύο βιβλία μόνο με τις επιστολές που έχει γράψει εναντίον μου.

ΤΟ μόνο πρόβλημα που, ενδεχομένως, αντιμετωπίσουν ορισμένοι επιστολογράφοι (που φιλοδοξούν να γίνουν και συγγραφείς) είναι αυτό των πνευματικών δικαιωμάτων σε περίπτωση που ο συνάδελφος, Δημήτρης Τρωαδίτης, αποφασίσει να τα διεκδικήσει νομικά.

Ο Δημήτρης, εκτός όλων των άλλων, έχει και την επιμέλεια των επιστολών, ορισμένες από τις οποίες όχι μόνο διορθώνει, αλλά σχεδόν ξαναγράφει για να βγάλουν νόημα οι αναγνώστες.

ΣΥΝΕΠΩΣ, χρωστούν πολλά στο Δημήτρη, ορισμένοι επιστολογράφοι, γι’ αυτό καλά θα κάνουν να τον μνημονεύουν στα βιβλία των επιστολών του.

ΑΣΕ που το περιεχόμενο ορισμένων επιστολών του κάνουν το νευρικό σύστημα κουρέλι και χρειάζεται τρία εικοσιτετράωρα για να συνέλθει.

ΓΙΑΤΙ εδώ που τα λέμε μεταξύ μας, δεν είναι και λίγο πράγμα να προσπαθείς να βγάλεις νόημα, για το τι θέλει να πει ο μελλοντικός συγγραφέας, ώστε να καταλάβουν και οι αναγνώστες.

ΑΣ αλλάξουμε θέμα προκειμένου να δώσουμε την ευκαιρία στους επιστολογράφους (μελλοντικούς συγγραφείς) να ασχοληθούν με τα πνευματικά τους καθήκοντα.

ΛΟΙΠΟΝ, μπορείτε να διανοηθείτε τι θα είχε γίνει, αν τα αυστραλιανά Μέσα Ενημέρωσης αντιμετώπιζαν τις εγκληματικές ενέργειες των μεταναστών όπως τα ελληνικά;

ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ για μια στιγμή τι θα είχε γίνει αν αφιέρωναν οι τηλεοπτικοί σταθμοί της Αυστραλίας το 70% των ειδησεογραφικών προγραμμάτων τους (για δύο ολόκληρες εβδομάδες!) στο βιασμό μιας 15χρονης από κάποιον Έλληνα.

ΑΝ είχε γίνει εδώ κάτι τέτοιο, σε δύο εβδομάδες με το που θα άκουγαν τη λέξη «Έλληνας» οι υπόλοιποι συμπολίτες μας θα έβγαζαν σπυράκια και εμείς (χωρίς, ουσιαστικά, να έχουμε φταίξει σε τίποτα) δεν θα ξέραμε πού να κρυφτούμε από την ντροπή και το φόβο μας.

Ε, αυτό ακριβώς συμβαίνει αυτές τις μέρες στην πατρίδα μας με τον 21χρονο Πακιστανό που κατηγορείται ότι κακοποίησε (και) σεξουαλικά μια 15χρονη Ελληνίδα στην Πάρο.

ΓΙΑ δύο ολόκληρες εβδομάδες σε καθημερινή βάση, απ’ ό,τι με πληροφόρησαν γνωστοί από την πατρίδα, οι σταθμοί τηλεόρασης αφιερώνουν το μεγαλύτερο μέρος των δελτίων ειδήσεων στον Πακιστανό βιαστή.

ΜΙΛΑΜΕ για μεγάλες δόσεις φυλετικού δηλητηρίου και, μάλιστα, σε καθημερινή βάση επί δύο ολόκληρες εβδομάδες με αποτέλεσμα να θεριέψει πιο πολύ ο ρατσισμός.

ΤΑ αποτελέσματα της μαζικής ρατσιστικής ντόπας, που απλόχερα μοίρασαν τα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης, όπλισαν και πάλι τα χέρια των χρυσαυγιτών που όρμησαν στο λιμάνι να λυντσάρουν τον νεαρό Πακιστανό.

ΟΙ σκηνές που διαδραματίστηκαν στο λιμάνι του Πειραιά μιλούσαν από μόνες τους για το πού μπορεί να οδηγηθούν τα πράγματα από μια τέτοια ή κάποια άλλη παρόμοια εγκληματική ενέργεια με πρωταγωνιστή παράνομο μετανάστη.

ΑΝ η ελληνική Πολιτεία δεν λάβει δραστικά μέτρα (και, μάλιστα, εδώ και τώρα) κατά της Χρυσής Αυγής και όλων των αρρωστημένων ελληναράδων, δεν είναι μακριά ημέρα που θα θρηνήσουμε πολλά θύματα.

ΤΟ καζάνι σιγοβράζει και η οικονομική κρίση οξύνει περαιτέρω τη κατάσταση, αφού έχει αυξηθεί ο αριθμός των συμπατριωτών μας που ψάχνουν απελπισμένα να βρουν εχθρούς για να τους φορτώσουν τα κακώς κείμενα. Και οι παράνομοι μετανάστες είναι κάποια λύση…

ΑΥΤΑ για σήμερα να είστε όλοι καλά και θα τα πούμε και πάλι από βδομάδα. Γεια χαρά.