ΚΑΙ η χθεσινή μέρα άρχισε όπως αρχίζουν οι περισσότερες Τετάρτες.
ΤΟ κατ’ εξοχήν ζητούμενο, για άλλη μια φορά, ήταν «τι γράφουμε πάλι σήμερα;».
ΤΟ θέμα που συνεχίζει να «παίζει» είναι η οικονομική κρίση της πατρίδας που τελειωμό δεν έχει.
ΜΕ τι καρδιά, όμως, να γράψω για την κρίση την ημέρα του Δεκαπενταύγουστου που ολόκληρη η χώρα γιορτάζει.
ΜΗΝ ξεχνάμε, άλλωστε, ότι είναι και καλοκαίρι που σημαίνει ότι και η κρίση (με τα προβλήματά της) βρίσκεται σε… διακοπές.
ΜΕΧΡΙ και η Ατζελίνα Τζολί με τον Μπραντ Πιτ, αψήφησαν τη κρίση και πήγαν στη Χαλκιδική για διακοπές.
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, λοιπόν, στην πατρίδα και τον πρώτο λόγο έχουν τα κλαρίνα, τα πανηγύρια, οι παραλίες και το αυγουστιάτικο φεγγάρι.
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά συνεχίζει να παραμένει ζητούμενο «το τι γράφουμε πάλι σήμερα».
Η «βόλτα» που έκανα στα γραφεία των συναδέλφων, αναζητώντας «ιδέες» δεν απέδωσε τα αναμενόμενα.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ επισκέφτηκα το γραφείο του Σωτήρη Χατζημανώλη που επέστρεψε (προχθές) μετά έξι εβδομάδες διακοπών στη Χίο.
«ΓΙΑ λέγε κανένα νέο, για να δούμε τι θα γράψουμε σήμερα» του λέω.
«ΔΕΝ έχω τίποτα καινούργιο να σου πω» ήταν η απάντηση του συναδέλφου, «αλλά μια στιγμή να σου δείξω μια φωτογραφία».
ΣΕ λίγα δευτερόλεπτα γέμισε η οθόνη του υπολογιστή του με μια ανατολή ηλίου από εκείνες που σε στέλνουν «αδιάβαστο».
ΗΤΑΝ τραβηγμένη στο χωριό του (τον Εγρηγόρο) την ώρα που ο ήλιος αναδυόταν από τη θάλασσα του Ποσειδώνα, το Αιγαίο.
ΑΠΟ το ίδιο μέρος που τραβήχτηκε η φωτογραφία (που αναδημοσιεύω) έχω κατά καιρούς παρακολουθήσει εκπληκτικές ανατολές και μαγικά ηλιοβασιλέματα, για να μη μιλήσω για το φεγγάρι και τον έναστρο ουρανό που για χάρη του έχω ξενυχτίσει.
ΘΥΜΑΜΑΙ όταν πριν λίγα χρόνια είχαμε μαζευτεί στο σπίτι του μια μεγάλη παρέα, την οποία και εγκατέλειπα μετά τα μεσάνυχτα για να απολύσω τον ουρανό και τη γαλήνη της νύχτας.
ΣΥΝΗΘΩΣ επέστρεφα από τη βόλτα μου τα ξημερώματα και επειδή κοιμόμουν σε ένα ράντζο στη βεράντα του σπιτιού απολάμβανα (από το κρεβάτι!) και την ανατολή.
ΑΥΤΑ σκέφτηκα βλέποντας τη φωτογραφία που κάθε άλλο παρά για την κρίση σε προτρέπει να γράψεις.
ΜΕΤΑ την περιήγηση» βρέθηκα και πάλι (μόνος) ενώπιον της λευκής οθόνης του υπολογιστή μου.
ΤΟ τελευταίο καταφύγιο, όταν «στερεύει» το μυαλό μου είναι το διαδίκτυο.
ΕΚΕΙ κατέφυγα και πάλι για να «ψαρέψω» καμιά ιδέα ρίχνοντας μια ματιά στις αθηναϊκές εφημερίδες.
ΠΑΡΑ την εορταστική ατμόσφαιρα των ημερών, οι εφημερίδες πάλι για την κρίση και τα νέα δρακόντεια μέτρα μιλούσαν.
Η πρώτη είδηση στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «Τα Νέα» είχε να κάνει με την παραβατικότητα στις τουριστικές περιοχές.
ΕΝΤΑΞΕΙ, λέω, «θέμα διακοπών» είναι, ας του ρίξω μια ματιά. Και του έριξα…
ΜΕΤΑΞΥ των άλλων, στην είδηση αναφερόταν ότι στο 52,7% φτάνει το μέσο ποσοστό παραβατικότητας, βάσει των ελέγχων του ΣΔΟΕ για την καλοκαιρινή περίοδο.
Η Εφορία έκανε συνολικά 707 ελέγχους σε διάφορες τουριστικές επιχειρήσεις σε ολόκληρη τη χώρα και διαπίστωσε 1631 παραβάσεις.
ΤΟ «ζουμί», όμως, βρίσκονταν στη συνέχεια της είδησης και, συγκεκριμένα, στο ποσοστό παραβατικότητας κάθε περιοχής.
ΟΤΑΝ, που λέτε, διάβασα ότι «απόλυτη πρωταθλήτρια» αναδείχθηκε η Λευκάδα με το ποσοστό της παραβατικότητας να φτάνει το 100% (!) γέλασα αυθόρμητα.
Η πρώτη σκέψη που μου πέρασε από το μυαλό ήταν, ότι ούτε η φοβερή κρίση που απειλεί με ολική κατάρρευση τη χώρα δεν κατάφερε να αλλάξει την παράδοση.
ΚΑΙ το νησί αυτό, απ’ ό,τι γνωρίζω εμπειρικά, έχει μακρά παράδοση στην αρπαχτή.
ΕΤΣΙ και ήσουν ψιλοάσχετος ή λίγο αφελής και έπεφτες στα χέρια τους σε «έγδερναν» κανονικά.
ΝΑ και μια μικρή, αλλά ενδεικτική ιστοριούλα για την καλοκαιρινή τουριστική κουλτούρα των «επιχειρηματιών» της Λευκάδας, που απ’ ό,τι έδειξε και ο τελευταίος έλεγχος της Εφορίας συνεχίζουν να «τιμούν» την παράδοση.
ΤΟ μακρινό εκείνο καλοκαίρι του 1995 φτάσαμε στη Λευκάδα (από την Ιθάκη) παραμονή δεκαπενταύγουστου, για να μείνουμε πέντε έξι μέρες και να συνεχίσουμε με κατεύθυνση τη Βόρεια Ελλάδα.
ΣΕ ολόκληρο το νησί γινόταν στη κυριολεξία χαμός από την πολυκοσμία. Στο Νυδρί δεν έβρισκες ούτε καρέκλα άδεια να πιείς έναν καφέ.
ΜΕ το που φτάσαμε, αρχίσαμε την αναζήτηση να βρούμε κάποιο μέρος για να μείνουμε.
ΜΕΤΑ από τέσσερις ώρες ταλαιπωρίας δεν καταφέραμε να βρούμε τίποτα, οπότε και αναγκαστήκαμε να καταφύγουμε στη πόλη της Λευκάδας, που μας είχαν πει ότι υπάρχουν ακόμα δωμάτια προς ενοικίαση.
ΡΩΤΩΝΤΑΣ, φτάσαμε σε μια γειτονιά που μας είχαν υποδείξει.
«ΕΙΝΑΙ δύο γιαγιάδες που νοικιάζουν δωμάτια, εκεί πιο πάνω» μας είπε ένα ψιλικατζής και μας έδειξε δύο μαυροφορεμένες γυναίκες που κάθονταν σε κάτι σκαλοπάτια.
ΤΙΣ πλησιάσαμε σταματήσαμε τις μοτοσυκλέτες και κατεβήκαμε να τις ρωτήσουμε.
ΠΡΙΝ καλά-κλά βγάλουμε τα κράνη, σηκώθηκε μια από τις δύο και μας λέει: rooms, rooms…
ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ τον αριθμό κυκλοφορίας της μοτοσυκλέτας, που την είχα αγοράσει τον προηγούμενο χρόνο στο Λονδίνο και τα μακριά μαλλιά μου, υπέθεσε ότι είμαστε ξένοι οπότε και επιστράτευσε όσες αγγλικές λέξεις γνώριζε.
ΠΡΙΝ πω οτιδήποτε, επανέρχεται πάλι με το «rooms», δείχνοντάς μου παράλληλα και μια μικρή νεόκτιστη πολυκατοικία ακριβώς απέναντι.
«YES rooms» τις απαντώ και την ρωτώ στα αγγλικά «how much».
ΚΑΙ η γιαγιά γυρνώντας προς την άλλη: «Πόσο να του πω μωρή»;
«Ε, πες του δέκα, έντεκα χιλιάδες δραχμές» απαντά η άλλη, «ξένοι είναι».
ΕΓΩ συνέχιζα να το παίζω Εγγλέζος, οπότε γυρίζοντας προς εμένα μου λέει: «Good rooms fifteen thousand drachmas»!
ΣΤΗΝ υπερδιπλάσια δηλαδή χρέωση (που πρότεινε η άλλη γιαγιά) πρόσθεσε και αυτή (στο φτερό!) ένα… πεντοχίλιαρο!
ΤΑ δωμάτια τότε νοικιάζονταν από τέσσερις έως έξι χιλιάδες δραχμές τη βραδιά, που σημαίνει ότι η γιαγιά ζητούσε τριπλάσια.
ΟΤΑΝ άκουσα την τιμή, εγκατέλειψα τα αγγλικά και τις λέω στα ελληνικά: «Είναι πολλά τα λεφτά».
ΟΤΑΝ συνειδητοποίησε έκπληκτη ότι είμαστε Έλληνες, άρχισε να μας λέει ότι «αν δεν τα νοικιάσουμε λίγο ακριβότερα τώρα το Δεκαπενταύγουστο που έχει κόσμο, ούτε τα έξοδά μας δεν βγάζουμε».
«ΚΑΙ τι να κάνουμε εμείς;» την ρωτώ. «Είναι σωστό να πληρώσουμε και για τον καιρό που θα μείνουν ξενοίκιαστα»;
ΤΕΛΙΚΑ και φοβούμενες μην πάμε στην τουριστική αστυνομία, μας ζήτησαν πέντε χιλιάδες δραχμές τη βραδιά.
ΠΕΡΙΤΤΟ να προσθέσω ότι αν είμαστε ξένοι θα πληρώναμε τα τριπλάσια και βάλε.
ΣΤΗ συνέχεια και για να διαπιστώσετε ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει τη παράδοση της χώρας αναδημοσιεύω ένα απόσπασμα πρόσφατης συνέντευξης που έδωσε στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ ο Θόδωρος Πάγκαλος για το ηλεκτρονικό του βιβλίο «Μαζί τα φάγαμε».
«Ο ΣΩΣΤΟΣ τίτλος του βιβλίου θα ήταν ‘Μαζί τα τρώμε’, καθώς το ελληνικό κράτος συνεχίζει να παράγει ελλείμματα, δήλωσε στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ ο Θεόδωρος Πάγκαλος, με αφορμή την κυκλοφορία του ηλεκτρονικού βιβλίου του «Μαζί τα φάγαμε».
ΟΠΩΣ είπε, το χρέος έχει ρυθμιστεί, έχει τελειώσει με το PSI και τα 11,5 δισ. των μέτρων που αναζητούνται, πηγαίνουν στην κάλυψη των ελλειμμάτων και όχι στο χρέος.
ΜΑΛΙΣΤΑ, σημείωσε ότι στο βιβλίο αποδεικνύει ότι «πολλοί που κλέβουν λίγο κάνουν μεγαλύτερη ζημία από λίγους που κλέβουν πολύ».
Ο ΠΡΩΗΝ υπουργός είπε επίσης, ότι η κυβέρνηση δεν έχει κανένα περιθώριο επαναδιαπράγματευσης του μνημονίου. «Και οι τρεις συνεχίζουν να δίνουν την εντύπωση της επαναδιαπραγμάτευσης, η οποία δεν υπάρχει», τόνισε ο κ. Πάγκαλος.
ΣΗΜΕΙΩΣΕ, ακόμα, ότι υπάρχουν κλάδοι της δημόσιας διοίκησης που είναι συνολικά διεφθαρμένοι, όπως η εφορία και η πολεοδομία και αναρωτήθηκε «ποιο πολιτικό κόμμα ήρθε και ζήτησε μεγαλύτερες κυρώσεις, ποιο συνδικαλιστικό όργανο πήρε θέση, πότε ζήτησε η ΑΔΕΔΥ μεγαλύτερο ήθος, είπε κανείς οργανωμένος κλάδος ‘εμείς πράγματι φοροδιαφεύγουμε;’».
Ο κ. Πάγκαλος τόνισε ότι «δε θα κάνουμε τίποτα για αυτόν τον τόπο αν δεν πάρουμε την απόφαση ότι έχουμε συνολική ευθύνη».
ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟΣ στην ευθύνη των πολιτικών, υπογράμμισε ότι «για να μιλήσει ένας πολιτικός πρέπει να βγει από την πολιτική», ενώ είπε ότι «έπρεπε όλοι να φύγουν, όλη η Βουλή». Μάλιστα, υπογράμμισε ότι «όσοι μέχρι τώρα στην Ελλάδα προσπάθησαν να πουν τα πράγματα με το όνομά τους και να δράσουν, εξοβελίστηκαν από την πολιτική ζωή», προσθέτοντας ότι στην Ελλάδα θεωρείται ναι βρισιά η λέξη εκσυγχρονιστής.
Ο πρώην υπουργός και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δήλωσε ότι δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει μονιμότητα στο Δημόσιο. Επίσης, τόνισε ότι πρέπει να μειώσουμε τα έξοδα του δημοσίου τομέα, όπως μισθοδοσίες, δώρα, επιδόματα, υπερωρίες, αμοιβές Δ.Σ. και έφερε για παράδειγμα τον ΟΣΕ, που έχει μεγαλύτερα έξοδα από τον τζίρο του.
ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟΣ στα πανεπιστήμια, είπε ότι επί υπουργίας Διαμαντοπούλου, 250 βουλευτές ψήφισαν μία μεταρρύθμιση, αλλά ήρθε το διεφθαρμένο πανεπιστημιακό κατεστημένο και την ακύρωσε.
Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ υπουργός αλλάζει το νόμο με το επιχείρημα ότι δεν εφαρμόζεται. «2000 άτομα άλλαξαν αυτό που ήθελε όλος ο ελληνικός λαός» σημείωσε ο κ. Πάγκαλος, υπογραμμίζοντας ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν φτιάχνεται γιατί ο νόμος που θα το έφτιαχνε απερρίφθη. Μάλιστα, έκανε λόγο για ύπαρξη στα πανεπιστήμια συντεχνιακών συμφερόντων και πολιτικών συμμοριών, τις οποίες ανέχονται οι καθηγητές».
