Φτύστε τον κόρφο σας και διαβάστε προσεκτικά. Τα «ακίνητα» για την άλλη ζωή -και εννοώ, βέβαια, τους τάφους- γίνονται αυτόν τον καιρό ανάρπαστα και όπως πάμε, όσοι «χτυπήσουν την πόρτα του παραδείσου» σε καμιά 25αρια χρόνια, θα πρέπει να μεταναστεύσουν σε άλλα χώματα για να αναπαύσουν το ταλαιπωρημένο τους κορμί.
Στοιχεία που προκύπτουν από μελέτη του υπουργείου Υγείας της Βικτώριας, αποκαλύπτουν ότι αυτή τη στιγμή 14 Δήμοι που βρίσκονται στα ανατολικά και νοτιοανατολικά της Μελβούρνης, δεν θα έχουν ούτε μία σπιθαμή γης διαθέσιμη για να φιλοξενήσουν τους αποδημήσαντες εις Κύριον κατοίκους τους. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι οι κάτοικοι των Δήμων Yarra, Whitehorse, Stonnington, Port Phillip, Darebin, Kingston Brimbank, Boroondara και κάμποσων άλλων ακόμα,  αναγκάζονται αυτή τη στιγμή να ταξιδέψουν τα αγαπημένα τους εκλιπόντα πρόσωπα τουλάχιστον 20 χιλιόμετρα μακριά, ενώ έως το 2035 η απόσταση αυτή θα τριπλασιαστεί και σε κάποιες περιπτώσεις ίσως και τετραπλασιαστεί.

Τι σημαίνει αυτό; Για τον εκλιπόντα τίποτα. Για τους συγγενείς του, όμως, σημαίνει ότι ακόμα και ένα καντήλι να θέλουν να ανάψουν στον τάφο του αγαπημένου τους γονέα ή παππού, οι συγγενείς, θα πρέπει να… οργανώσουν εκδρομή.

Τα στοιχεία αναφέρουν, επίσης, ότι λόγω του γρήγορου ρυθμού με τον οποίο γερνά ο πληθυσμός της Βικτώριας, το πρόβλημα θα μεγιστοποιηθεί μέσα στα επόμενα χρόνια και έως το 2035 μόνο 10 δήμοι της Μελβούρνης θα έχουν χώρο διαθέσιμο για τους…  νεκρούς τους. Το εν εξελίξει πρόβλημα δεν απασχολεί τόσο τους κατοίκους άλλων Πολιτειών -γιατί στην περίπτωση της Νότιας Αυστραλίας και της Δυτικής Αυστραλίας, για παράδειγμα, προβλέπεται ότι ένας τάφος μπορεί μετά από 50 χρόνια να χρησιμοποιηθεί για να φιλοξενήσει κάποιον άλλο «ταξιδιώτη»- αλλά στη Βικτώρια δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Μάλιστα η πολιτειακή κυβέρνηση πρόσφατα ξεκαθάρισε το θέμα λέγοντας ότι ο τάφος τους κάθε κατοίκου της είναι και η αιώνια κατοικία του.

Την ίδια στιγμή, ο αριθμός αυτών που επιλέγουν να αποτεφρωθούν στη Βικτώρια κυμαίνεται στο 54% αυτών που πεθαίνουν, ενώ το υπόλοιπο 46% επιλέγει την παραδοσιακή ταφή, που όπως καταλαβαίνετε απαιτεί και περισσότερο χώρο.

Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, η κάθετη και όχι οριζόντια ταφή είναι ακόμα έτη φωτός μακριά από την Αυστραλία αν και τελικά και με δεδομένο ότι το πρόβλημα θα οξυνθεί, ίσως τελικά να μας «φυτεύουν» αντί να μας ξαπλώνουν, εν τόπο χλοερό.

Η μόνη ελπίδα για να βρούμε ένα κομμάτι γης να αναπαυθούμε μετά το 2035, σύμφωνα με την μελέτη, θα είναι είτε στην περιοχή του Whittlesea, είτε σε αυτή του Melton και αυτό μόνο και εάν οι δύο χωματερές που υπάρχουν εκεί αναμορφωθούν και γρήγορα, μάλιστα, σε νεκροταφεία.
Το θέμα όμως εξελίσσεται και σε οικονομικό. Μην νομίσετε ότι ο θάνατος μπορεί να σταματήσει τους νόμους της αγοράς. Έτσι η αυξημένη ζήτηση για την αιώνια κατοικία αναμένεται μέσα στα επόμενα χρόνια να κάνει και την αγορά της, δύσκολη και ακριβή υπόθεση.

«ΤΡΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ»

Τι γίνεται, όμως, με την παροικία μας; Θεωρούμαστε ως μία από τις παροικίες με τους περισσότερους ηλικιωμένους στην Βικτώρια και όχι μόνο και κάθε μέρα (πραγματικότητα) αρκετοί συμπάροικοι αφήνουν τα επίγεια.

Όπως αποκάλυψε πρόσφατα, ο Χρήστος Σταμέλος, από το γραφείο Κηδειών Victoria Funerals, στην συνάδελφο της αγγλικής έκδοσης του «Νέου Κόσμου», Παναγιώτα Παππά, οι συμπάροικοι είναι γενικώς «φρόνιμα» παιδιά και «πριν πεινάσουν, μαγειρεύουν.
«Προσωπικά, έχω ήδη αγοράσει την τελευταία μου κατοικία. Και όχι μόνο την δική μου, αλλά και αυτή των παιδιών μου» είπε ο  προνοητικός κ. Σταμέλος, προσθέτοντας με στωικό ύφος «το μόνο σίγουρο στην ζωή είναι ο θάνατος». Και δίκιο έχει ο άνθρωπος.

Με άλλα λόγια, ο κ. Σταμέλος εννοούσε ότι οι όποιες προκαταλήψεις που μπορεί να μας βασανίζουν θα πρέπει να μπουν στην άκρη και να…  «βγούμε για ψώνια». Από την εμπειρία του ο κ. Σταμέλος αναφέρει ότι το 50% των πελατών του έχει φροντίσει πριν «χτυπήσει την πόρτα του παραδείσου» για τον τάφο του. «Αυτό είναι καλό» προσθέτει και αναφέρει ότι κάθε μέρα είναι εξίσου καλή για να αγοράσει κανείς τον τάφο του αλλά και ότι αυτό «ξεφορτώνει» τους συγγενείς από ένα επιπρόσθετο βάρος όταν θα έρθει στιγμή του τελευταίου αποχαιρετισμού.

Την άποψη του κ. Σταμέλου συμμερίζεται και η κ. Ρεμπέκα Άτκινς, υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων του Southern Metropolitan Cemeteries Trust, που παρά το γεγονός ότι λέει πως η αγορά τάφου πριν την ώρα μας είναι προσωπική υπόθεση του καθενός, προσθέτει ότι το Κοιμητήριο του Springvale, θα κλείσει τις πόρτες του σε νέους πελάτες εντός των επομένων 25 χρόνων λόγω έλλειψης χώρου. «Συμφέρει» να αγοράσει κάποιος σήμερα από το να περιμένει» λέει η κ. Atkins.

ΣΤΑ ΥΨΗ ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ

Το θέμα της μελλοντικής έλλειψης ακίνητης μεταθανάτιας κατοικίας στη Βικτώρια  εξελίσσεται και σε οικονομικό όπως αναμενόταν εξάλλου. Μην νομίσετε ότι ο θάνατος μπορεί να σταματήσει τους νόμους της αγοράς. Έτσι, η αυξημένη ζήτηση για την αιώνια κατοικία αναμένεται μέσα στα επόμενα χρόνια να κάνει και την αγορά της, δύσκολη και ακριβή υπόθεση.

Ήδη, οι τιμές των ακινήτων αυτού του είδους έχουν αρχίσει να παίρνουν αλλά εκείνο που κάνει εντύπωση ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές στο κοστολόγιο. Για παράδειγμα η φθηνή επιλογή στο Springvale Cemetery ξεκινάει από τις $2,000 ενώ η ακριβή φτάνει στις $13,000. Ναι καλά ακούτε αλλά φτύστε για άλλη μία φορά τον κόρφο σας και πάμε παρακάτω. Στo κοιμητήριο του Fawkner η αγορά ακίνητης μεταθανάτιας κατοικίας ξεκινά από τα $2,200 και φτάνει τις $11,000 περίπου. Τώρα  όσοι θέλουν κάτι λιγότερο καθιερωμένο, εννοώ κοιμητήριο βέβαια, πρέπει να πληρώσουν. Στο κοιμητήριο του Bunurong και ειδικότερα στον χώρο που βρίσκεται γύρω από τον ελληνορθόδοξο ναό του Αγ. Λαζάρου ο φθηνότερος τάφος κοστίζει γύρω στα $5,000 ενώ οι προνομιακές θέσεις φθάνουν, τις $18,000. Γιατί;
Όπως μας εξηγεί η κ. Άτκινς, οι τιμές είναι φουσκωμένες επειδή αφενός μιλάμε για καινούριο κοιμητήριο και οι τιμές των τάφων αποφασίζονται ανάλογα με την γενικότερη αξία των οικοπέδων στην περιοχή. Με άλλα λόγια αν το συγκεκριμένο κοιμητήριο βρισκόταν στην περιοχή του Hawthorn για παράδειγμα, τότε αλλοίμονο στην τσέπη μας. Η τιμή συμπεριλαμβάνει βέβαια και το κόστος συντήρησης αλλά και το κόστος κατασκευής και καθώς ανεβαίνει ο τιμάριθμος, οι τιμές της γης και των λοιπών υπηρεσιών θα ανεβαίνουν μαζί του.

Ηθικό δίδαγμα: Συμφέρει να αγοράσετε τον τάφο σας τώρα…