ΕΡΩΤΗΣΗ: Αν είσαστε Αμερικανός πολίτης ποιους θα θεωρούσατε πιο επικίνδυνους για την ασφάλειά σας, τους τρομοκράτες ή τους τρελαμένους κουμπουροφόρους συμπολίτες σας;
ΑΝ και η απάντηση είναι εύκολη, θα παραθέσω και ορισμένα έγκυρα στοιχεία αφού προέρχονται από την ιστοσελίδα του FBI που επισκέφθηκα χθες το πρωί προκειμένου να σας ενημερώσω για να ξέρουμε τι λέμε.
ΣΥΜΦΩΝΑ, λοιπόν, με τα στοιχεία του FBI, το 2010 δολοφονήθηκαν στην Αμερική 12.996 άτομα, εκ των οποίων τα 8.775 δολοφονήθηκαν με όπλα!
ΑΠΟ το σύνολο των φονικών (σε ένα δωδεκάμηνο) τα 1.811 έλαβαν χώρα στην Καλιφόρνια και 1.246 στο Τέξας.
ΑΠΟ τις 11 Σεπτέμβρη του 2001 -που έλαβαν χώρα τα τρομοκρατικά χτυπήματα στη Νέα Υόρκη και το Πεντάγωνο (που έχασαν τη ζωή τους 3.000 άτομα)- έχουν δολοφονηθεί από συμπολίτες τους πάνω από 140.000 Αμερικανοί!
ΜΕ δύο λόγια, τα νούμερα μιλούν από μόνα τους και δεν είναι δύσκολο για έναν άνθρωπο με δύο δράμια μυαλό να απαντήσει στη ρητορική ερώτηση που κάναμε.
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας η σύγχρονη αυτοκρατορία του πλανήτη μας έχει κάνει δύο πολέμους (Αφγανιστάν και Ιράκ) και έχει ξοδέψει τρισεκατομμύρια δολάρια.
ΤΟΝ ίδιο καιρό, ελάχιστα έχουν γίνει για την αντιμετώπιση της εσωτερικής τρομοκρατίας (των τρελών) αφού η οπλοκατοχή (και οπλοχρησία) είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη και βαθιά ριζωμένη στον ψυχισμό της αμερικανικής κοινωνίας.
Η άγρια Δύση που ηρωοποίησε και ύμνησε ο αμερικανικός κινηματογράφος, δεν αποτελεί παρελθόν, αλλά και ζωντανό παρόν.
ΘΑ πίστευε κανείς ότι μετά τις μαζικές δολοφονίες του τελευταίου τριμήνου (που δεκάδες άτομα δολοφονήθηκαν) και μάλιστα σε μια χρονική περίοδο που η χώρα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο, ενόψει των εκλογών του Νοεμβρίου, κανείς δεν αναφέρεται στο θέμα.
ΟΥΤΕ μια πρόταση δεν έχει γίνει από επίσημα χείλη, έστω για τον περιορισμό του μακελειού, που τελειωμό δεν έχει.
ΚΑΙ εντάξει οι Ρεπουμπλικάνοι που εκπροσωπούν την σκοτεινή κουμπουροφόρα παράδοση της Δύσης και τους… θεσμούς (των δήθεν) προσωπικών ελευθεριών.
ΚΟΥΒΕΝΤΑ δεν έχει πει ακόμα ούτε ο πρόεδρος Ομπάμα, που έχει κάποιες ευαισθησίες.
ΟΣΕΣ φορές αναφέρθηκε στο θέμα το τελευταίο τρίμηνο ήταν για να συλλυπηθεί τους συγγενείς των θυμάτων.
ΚΑΙ ο λόγος, βέβαια, που δεν το κάνει είναι γιατί γνωρίζει τη δύναμη που έχει το λόμπι που υπερασπίζεται την συνταγματικά κατοχυρωμένη οπλοκατοχή.
ΞΕΡΕΙ, δηλαδή, ότι έτσι και ανοίξει το στόμα του και προτείνει, έστω να συζητηθεί το θέμα θα χάσει τις εκλογές.
ΚΑΙ ακόμα πιο φοβερό είναι ότι ακόμα και οι οικογένειες των θυμάτων, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν τάσσονται υπέρ της απαγόρευσης των όπλων!
ΜΑ, καλά, θα μου πείτε, δεν ενδιαφέρονται για την ασφάλειά τους. Βεβαίως και ενδιαφέρονται και φοβούνται, αλλά η οπλοκατοχή στην Αμερική αποτελεί το μεγαλύτερο ταμπού.
ΑΥΤΟ που τελευταία προσπαθούν να κάνουν οι «ειδικοί» που ασχολούνται με το θέμα είναι να πείσουν τις αρχές να εκπαιδεύσουν τους πολίτες να… προστατεύσουν τους εαυτούς τους!
ΣΤΟ Χιούστον του Τέξας, η αστυνομία σκηνοθέτησε ένα βίντεο με οδηγίες που πρέπει να ακολουθούν τα υποψήφια θύματα σε περίπτωση που έλθουν αντιμέτωπα με την καραμπίνα κάποιου ψυχοπαθή!
ΤΟ βίντεο συμβουλεύει τους ενδιαφερόμενους να ελέγχουν τις εισόδους και εξόδους των δημόσιων κτιρίων, εμπορικών κέντρων, σχολείων, κινηματογράφων, εστιατορίων και λοιπών, ώστε σε περίπτωση που εισβάλει κάποιος ανισσόροπος και αρχίζει να πυροβολεί ότι κινείται να ξέρουν από πού να φύγουν! (αν προλάβουν βέβαια).
ΜΗΝ παραμένετε ακίνητοι γιατί οι δολοφόνοι επιλέγουν τους ευκολότερους στόχους ισχυρίζεται ο μπάτσος σκηνοθέτης του βίντεο.
ΑΥΤΟ που λένε ουσιαστικά στους ανήσυχους πολίτες είναι ότι, η οπλοκατοχή αποκλείεται να απαγορευτεί σε αυτή τη χώρα, οπότε και λάβετε τα μέτρα σας, αν θέλετε να πάτε από φυσικό θάνατο και όχι από κάποια απρόσμενη βιαστική σφαίρα.
ΚΑΙ επειδή οι πιο πάνω «οδηγίες» είναι από τη φύση τους αναποτελεσματικές, λόγω του ότι οι ψυχοπαθείς (εκτός των άλλων) είναι απρόβλεπτοι και κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί που θα τον βρει το κακό και πως θα αντιδράσει -και, μάλιστα, υπό το κράτος του πανικού και φόβου- κάτι άλλο θα πρέπει να επινοήσουν για την αυτοπροστασία τους.
ΒΑΖΩ στοίχημα, ότι σε λίγα χρόνια θα αναγκαστούν όλοι πια να περπατούν στους δρόμους ή να πηγαίνουν στον κινηματογράφο, φορώντας αλεξίσφαιρα γιλέκα και ανάλογα κράνη!
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ, βέβαια, ότι όλοι θα οπλοφορούν. Γιατί όπως λέει και το (αμερικάνικο) ανέκδοτο, «καλύτερα είναι να έχεις μαζί σου μια καραμπίνα και να μη την χρειαστείς, παρά να την χρειαστείς και να σου λείπει»!
ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ, επίσης, είναι το γεγονός ότι κανείς (απ’ ό,τι τουλάχιστον γνωρίζω) δεν έχει απαντήσει πειστικά γιατί οι μαζικές δολοφονίες, αποτελούν αμερικανικό copyright.
ΘΕΩΡΙΕΣ υπάρχουν πολλές. Άλλοι ισχυρίζονται ότι καθοριστικό ρόλο έχει παίξει το παρελθόν και οι συνθήκες γέννησης της χώρας πριν 250 χρόνια, άλλοι φορτώνουν τα σπασμένα στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, όπου τα ατελείωτα φονικά αποτελούν συστατικό μέρος κάθε σεναρίου που σέβεται τον εαυτό του και άλλοι υποστηρίζουν ότι η αιτία του κακού σχετίζεται με την καταπίεση του καθωσπρεπισμού.
ΧΙΛΙΑΔΕΣ ψυχίατροι και ψυχολόγοι προσπαθούν να ρίξουν φως στις αιτίες που οπλίζουν το χέρι κάποιου (μέχρι χθες) «φυσιολογικού» ανθρώπου και τον στρέφουν εναντίον αθώων συμπολιτών του.
ΚΑΙ ενώ οι τρομοκράτες της Αλ Κάιντα είναι προβλέψιμοι γιατί αιτιολογούν τις φονικές επιθέσεις τους (έστω με παράλογα αιτήματα) οι τρελαμένοι Αμερικανοί φονιάδες παραμένουν απρόβλεπτοι και γι’ αυτό (απείρως) πιο επικίνδυνοι.
ΚΑΤΑ τη κρίση μου, το θέμα έχει να κάνει, πολύ περισσότερο, με τη φιλοσοφική τοποθέτηση της αμερικάνικης κοινωνίας, η οποία και δίνει προτεραιότητα στην ηθική αρχή των προσωπικών ελευθεριών και όχι στην αρμονική συνύπαρξη της κοινωνίας (έστω και εις βάρος των ατομικών ελευθεριών) όπως συμβαίνει στις περισσότερες χώρες του κόσμου.
ΑΥΤΑ για σήμερα να είστε όλοι καλά και τα λέμε από βδομάδα. Γεια χαρά.
