Η φτώχεια φέρνει γκρίνια.
ΜΙΑ φορά και ένα καιρό, όχι και τόσο μακρινό, όταν η φοροδιαφυγή θεωρείτο ακόμα αρετή και το «μαύρο» χρήμα ήταν βάλσαμο για κάθε οικονομική «πληγή», όλα ήταν «μέλι γάλα».
ΣΗΜΕΡΑ που στέρεψαν τα δανεικά και όλοι προσπαθούν με τα κιάλια να βρουν πού υπάρχουν λεφτά, άρχισε η «σφαγή».
ΜΙΑ «σφαγή» που εδώ και δύο χρόνια καλά κρατεί και σε εμφύλιο πόλεμο τείνει να μετατραπεί.
ΕΙΝΑΙ, όμως, ένοχοι μόνο οι πολιτικοί, και από κοντά οι επιχειρηματίες (ελεύθεροι και μη) οι καλλιτέχνες και οι εφοριακοί και εντελώς αθώοι οι άνθρωποι οι λαϊκοί;
ΑΚΟΜΑ και αυτοί, που ξέρουν λίγη αριθμητική, όφειλαν να είχαν αντιληφθεί, ότι το «μαύρο» χρήμα ήταν πολύ και είχε (βαθιά) μολύνει κάθε νεοελληνική ψυχή.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ τις τελευταίες μέρες στις αθηναϊκές εφημερίδες τα σχόλια των αναγνωστών για τις αμοιβές των καλλιτεχνών, διαπίστωσα ότι η υποκρισία συνεχίζει να ανθεί στη χρεοκοπημένη ελληνική γη.
ΕΝΑΣ μεγάλος αριθμός αναγνωστών ισχυρίζεται ότι (δήθεν) δεν γνώριζε την έκταση της διαφθοράς και ζητά να τιμωρηθούν οι φοροφυγάδες παραδειγματικά.
ΕΙΝΑΙ, όμως, δυνατόν, σε μια χώρα σαν την πατρίδα μας, όπου ο ένας σχεδόν γνωρίζει τον άλλο από την κούνια, να υπάρχουν (ακόμα) ανυποψίαστοι πολίτες;
ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΑ, που λέτε, αν είναι δυνατόν, μέσα σε ένα λαό (παροιμιωδώς) πονηρό, που για δεκαετίες λειτουργούσε ως αρπακτικό, να υπάρχει τόσο μεγάλο ποσοστό ξεγελασμένων και αφελών;
Η απάντηση είναι τόσο οφθαλμοφανής, που δεν νομίζω ότι χρειάζονται στατιστικά στοιχεία για να γίνει πιστευτή.
ΜΟΝΟ κλασικές περιπτώσεις ηλιθίων, που δεν έχουν τη δυνατότητα ούτε τις προσωπικές τους εμπειρίες να αξιολογήσουν, θα πίστευαν ότι ζουν σε μια χώρα φυσιολογική και καθ’ όλα ηθική.
ΜΕ λίγες κουβέντες, όλοι γνώριζαν πολλά και υποψιάζονταν ακόμα περισσότερα, αλλά, είτε γιατί βολεύονταν είτε γιατί αντιλαμβάνονταν ότι είναι μάταιο να κολυμπήσουν αντίθετα στο ρεύμα του χείμαρρου, συμβιβάζονταν με τα τεκταινόμενα.
ΣΗΜΕΡΑ που κατάρρευσαν όλα, υψώθηκαν τα δάκτυλα για να καταδείξουν, τους ανήθικους, τους διεφθαρμένους, τους βολεμένους, τους κλέφτες και τους φοροφυγάδες.
ΚΑΙ ο κυριότερος λόγος που το κάνουν δεν είναι γιατί πιστεύουν ότι (έστω και αργά) πρέπει να παταχθεί η ανομία, αλλά για να απενοχοποιηθούν οι ίδιοι.
ΕΤΣΙ λειτουργεί παραδοσιακά ο (περήφανος) ελληνικός λαός. Προσπαθεί να φορτώσει και τις δικές τους αμαρτίες σε ξένες πλάτες.
«ΜΥΤΗ δεν άνοιξε» την εποχή της χούντας, ελάχιστοι αντιστάθηκαν ενώ οι περισσότεροι λούφαξαν αναμένοντας κάποιον «άλλο» να βγάλει το φίδι από την τρύπα.
ΜΕΤΑ την πτώση της συνταγματαρχών, όλοι παρίσταναν τους αντιστασιακούς, προσδοκώντας μάλιστα να «αναγνωριστεί» και το… αντιστασιακό τους έργο!
ΤΟ ίδιο γίνεται και τώρα: «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται»!
ΟΙ «άλλοι» είναι η κόλαση. Εμείς ούτε είδαμε, ούτε ακούσαμε τίποτα!
ΣΑΣ λέω ειλικρινά, ότι αν ένας εξωγήινος προσπαθούσε να βγάλει συμπέρασμα για το τι συνέβη και έφτασε η χώρα στο τελευταίο σκαλοπάτι της αξιοπρέπειάς της, θα έμενε με την εντύπωση ότι, το 95% των Νεοελλήνων δεν κατοικούσαν στη χώρα, αλλά σε κάποιο παράλληλο σύμπαν.
ΑΝ πιστέψω έστω και τα μισά από αυτά που βλέπω και ακούω, ένας εντελώς αγνός και ανυποψίαστος λαός ζούσε σε μια από τις πιο διεφθαρμένες χώρες του κόσμου χωρίς να το… ξέρει!
ΓΙΑ την ευκολία της συζήτησης να δεχτώ ότι δεν… ήξεραν, αν και η άγνοια δεν μπορεί να εκληφθεί ως δικαιολογία.
ΑΝ, όμως, δεν ήξεραν, γιατί δεν έκαναν ό,τι κάνουν τα παιδάκια του νηπιαγωγείου; Γιατί δεν φρόντιζαν να ρωτήσουν για να μάθουν;
ΑΝ ο λαός είναι αθώος, τότε θα πρέπει να αποταθούμε σε μάγισσες και καφετζούδες να μας εξηγήσουν πώς φύτρωσαν σαν τα μανιτάρια περισσότερα από ενάμιση εκατομμύριο αυθαίρετα σε ολόκληρη τη χώρα.
ΓΙΑΤΙ όλα αυτά, βέβαια, δεν ανήκουν μόνο σε πολιτικούς, επιχειρηματίες, εφοριακούς και καψουρο-καλλιτέχνες, αλλά και σε «ενάρετους» ανθρώπους του λαού.
Η διαφθορά, κάθε άλλο παρά μονόδρομος είναι. Διεφθαρμένος δεν είναι μόνο αυτός που τα πιάνει κάτω από το τραπέζι, αλλά (κυρίως!) αυτός που τα δίνει για να κάνει την οποιοδήποτε δουλειά του.
ΣΤΗΝ πατρίδα μας, όμως, κανείς δεν μιλά γι’ αυτούς που τα «δίνουν». Όλοι προσπαθούν να φορτώσουν τα σπασμένα σε αυτούς που τα «πιάνουν».
ΑΚΟΜΑ και το επίσημο κράτος τους πρώτους κυνηγά, αθωώνοντας και (εντέλει) δικαιώνοντας τους δεύτερους.
ΚΑΙ αυτό, βέβαια, το κάνει όχι από μεγαλοψυχία αλλά από υστεροβουλία. Οι «δίνοντες», είναι οι πολλοί.
ΕΙΝΑΙ οι ψηφοφόροι και οι πελάτες του. Είναι όλοι αυτοί που το στηρίζουν και νομιμοποιούν και τη δική του (διεφθαρμένη) ύπαρξη.
ΟΛΟΙ, πολίτες και πολιτικοί, γνωρίζουν με τι «κριτήρια» έγιναν οι προσλήψεις στο οκνηρό, ανεπαρκές και ανίκανο Δημόσιο.
ΑΝ τα έπιπλα και οι τοίχοι των γραφείων είχαν ψυχή θα το μολογούσαν!
ΟΛΟΙ, μηδενός εξαιρουμένου, ξέρουν ότι εκεί έχει συγκεντρωθεί «η κόπρος του Αυγεία» που έχει σκεπάσει όπως το χιόνι ολόκληρη τη χώρα.
ΕΙΝΑΙ γνωστό ότι εκεί εδρεύει το επιτελείο της διαφθοράς και εκεί βρίσκονται οι ρίζες του κακού, που οδήγησαν τη χώρα στην παρατεταμένη παρακμή και χρεοκοπία.
ΠΑΝΩ από 650.000 εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα έχουν χάσει τη δουλειά τους στα δυόμισι χρόνια της κρίσης, με αποτέλεσμα να ξεπεράσει η επίσημη ανεργία κατά πολύ το ένα εκατομμύριο.
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, κανείς δεν λέει κουβέντα για τις δεκάδες χιλιάδες κοπρίτες του Δημοσίου, που από τη σύσταση του νεοελληνικού Έθνους αποτελούν τις ιερές αγελάδες, που κανείς δεν μπορεί, όχι μόνο να αγγίξει, αλλά και να διαμαρτυρηθεί για τη ζημιογόνα και εθνοκτόνα ύπαρξή τους.
ΑΠΟ την κυβέρνηση μέχρι την αντιπολίτευση και από την Αριστερά μέχρι την (ανεγκέφαλη) Χρυσή Αυγή, ουδείς δεν έχει ανοίξει το στόμα του να πει μια κουβέντα.
ΚΑΙ όχι μόνο δεν λένε κουβέντα, αλλά απειλούν κάθε τόσο και με απεργιακές κινητοποίησης, σε περίπτωση που η κυβέρνηση εφαρμόσει την εφεδρεία.
ΣΤΟ Δημόσιο βρίσκεται επίσης και η βρύση που ποτίζει το διεφθαρμένο συνδικαλιστικό κίνημα που ανήγαγε σε ιδεολογία του την αρπαχτή και το βόλεμα των ημετέρων.
ΟΙ πολιτικοί είναι η μία πλευρά του ίδιου κίβδηλου νομίσματος. Η άλλη του πλευρά είναι ο «περήφανος» και «ηρωικός» λαός και οι εκπρόσωποί του.
ΚΑΙ σε μια στιγμή που όλοι διαπιστώνουν ότι η κρίση βαθαίνει και απειλεί την απαραίτητη (για κάθε χώρα) κοινωνική αρμονία, όλοι συνεχίζουν να ζητούν χρήματα που δεν υπάρχουν.
ΚΑΙ το κάνουν αυτό γιατί δεν έμαθαν ποτέ και τίποτε άλλο. Ο ελληνικός λαός, με τη λαμπρή ιστορία, δείχνει σε κάθε ευκαιρία ότι είναι (εντελώς) ανιστόρητος.
ΤΑ στοιχειώδη να γνώριζε, όφειλε να έχει αντιληφθεί ότι τα δικαιώματα συνοδεύονται από υποχρεώσεις και το ένα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το άλλο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ θα πρόσθετα, ότι η πατρίδα μας βρίσκεται σε κρίση από την ημέρα της γέννησής της.
ΕΙΝΑΙ από τις λίγες χώρες του πλανήτη που παρήκμασε χωρίς ποτέ να ακμάσει.
Ο,ΤΙ βρήκαμε το κληρονομήσαμε. Εμείς (οι νεότεροι) τίποτα δικό μας δεν δημιουργήσαμε.
ΔΕΝ είναι τυχαίο ότι μόνο ερείπια που άφησε στο πέρασμά ο πολιτισμός των αρχαίων Ελλήνων έχουμε να επιδείξουμε. Τίποτε άλλο.
ΕΔΩ δεν καταφέραμε να αξιοποιήσουμε ούτε τις εκατοντάδες των δισεκατομμυρίων που έχουμε δανειστεί.
ΑΝΤΙ να τα επενδύσουμε δημιουργικά, τα κάναμε Καγέν, αυθαίρετα και πισίνες στη… Μύκονο!
ΕΤΣΙ φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και το μόνο που δείχνει ότι συγγενεύουμε με την Ευρώπη είναι οι φίρμες των μεγάλων ευρωπαϊκών οίκων μόδας που φοράμε.
ΜΑΪΜΟΥΔΙΖΟΝΤΖΑΣ και σε αυτό, αντιστρέψαμε (γιατί μας βόλευε) και τη γνωστή ρήση που λέει ότι «τα ράσα δεν κάνουν τον παπά».
ΣΕ μαϊμού πολυτελείας μετατρέψαμε τη χώρα που τα τσαλίμια της δεν εντυπωσιάζουν πια ούτε τους επισκέπτες των βαλκανικών πανηγυριών.
ΑΥΤΑ (με βαριά καρδιά) σήμερα και θα τα πούμε από βδομάδα. Γεια χαρά.
