«Προχώρα αν έχεις τα λεφτά» είναι η ανταπόκριση της πλειονότητας των πολιτειών στο ριζοσπαστικό σχέδιο της πρωθυπουργού να μεταρρυθμίσει εκ θεμελίων το εκπαιδευτικό.
Η ανεξάρτητη Επιτροπή Gonsky, στην ουσία και, σε τελευταία ανάλυση, δίνει σάρκα και οστά στην καρδιά της πιο βασικής φιλοσοφίας της πρωθυπουργού που έγκειται στο δίπτυχο «ποιοτική εκπαίδευση σε όλους – οικονομική στήριξη στα παιδιά των ασθενών κοινωνικο-οικονομικών ομάδων».
Δικαιολογημένος, επομένως, ο ενθουσιασμός με τον οποίο δέχτηκε το Φλεβάρη τη μελέτη και ζήτησε την εφαρμογή της στο σύνολό της, την περασμένη εβδομάδα, καλώντας στην «σταυροφορία» της, όπως θα την ονομάσει, όλο το έθνος και τον καθένα χωριστά.
«Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι βελτίωση σε κάθε ένα από τα 9.500 σχολεία της χώρας. Zητώ από τον καθένα από σας, από όλο το έθνος γενικά, να με ακολουθήσει σ’ αυτήν την σταυροφορία».
Σύμφωνα με τις προτάσεις που έχει ήδη υιοθετήσει η κυβέρνηση, θα διατίθεται ένα ορισμένο ποσό για κάθε μαθητή, ενώ λαμβάνεται υπόψη για περαιτέρω στήριξη, η κατάσταση των παιδιών με αναπηρίες και εκείνων από αδύναμα κοινωνικο–οικονομικά στρώματα. Η επιχορήγηση των ιδιωτικών σχολείων θα γίνεται, σύμφωνα με την οικονομική κατάσταση των γονέων, όπως ακριβώς γίνεται με το παρόν σύστημα.
Υπολογίζεται ότι το νέο σύστημα χρηματοδότησης των σχολείων θα κοστίζει $6.5δις στο σύνολό του, ξεκινώντας από τις αρχές του 2014 και φτάνοντας στην ολοκλήρωσή του εντός εξαετίας, με κόστος $1 δις το χρόνο.
Προκειμένου να υπάρξει δίκαιος καταμερισμός χρηματοδότησης, τα σχολεία τα οποία σήμερα δεν λαμβάνουν επαρκή κονδύλια θα ενισχυθούν ανάλογα, ενώ εκείνα τα οποία λαμβάνουν ποσά ανώτερα των αναγκών τους, θα υποστούν, επίσης, τις ανάλογες αναπροσαρμογές.
Οι πρώτοι που αντέδρασαν ήταν οι ηγέτες των Πολιτειών, οι οποίοι δήλωσαν «φτωχοί» και ανίκανοι να συνεισφέρουν στο μεγαλεπήβολο σχέδιο της πρωθυπουργού, έστω και αν ακόμη πρόκειται για αποκατάσταση κοινωνικής δικαιοσύνης.
Όπως προκύπτει, όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένοι να συνεισφέρουν στο νέο σύστημα χρηματοδότησης, αλλά αντιστέκονται σθεναρά σε οποιαδήποτε αλλαγή.
Οι κυβερνήσεις Συνασπισμού των Πολιτειών, μάλιστα, οι οποίες έχουν προβεί σε μείωση των κονδυλίων, στην εκπαίδευση, φαίνεται να στηρίζουν τη θέση ότι «το θέμα δεν είναι πόσα χρήματα ξοδεύεις, αλλά πού τα διαθέτεις και τι επιτυγχάνεις σε τελική ανάλυση».
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ
Οι πολιτειακές κυβερνήσεις Ν.Ν.Ουαλίας, Κουηνσλάνδης και Βικτώριας, δήλωσαν, προχτές, ομόφωνα ότι δεν διαθέτουν τα απαραίτητα κονδύλια για να στηρίξουν το σύστημα Gonski της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και, μάλιστα, «αυτά τα λίγα που υπάρχουν θα πρέπει να τα διαθέσουν με πολύ μεγάλη προσοχή εκεί που θα υπάρξει το μέγιστο δυνατό όφελος».
Ο πρωθυπουργός της Ν.Ν. Ουαλίας, Barry O’Farrell, θα πει χαρακτηριστικά, ότι παρά το γεγονός ότι τα κονδύλια στην εκπαίδευση, σε παναυστραλιανό επίπεδο έχουν αυξηθεί κατά 40%-50%, την τελευταία δεκαετία, το επίπεδο της χώρας σε παγκόσμια κλίμακα, το ίδιο διάστημα, σημείωσε πτώση.
«Το μήνυμα είναι φανερό. Δεν έχει σημασία πόσα ξοδεύεις, αλλά πόσο αποτελεσματικά διαθέτεις τα χρήματα» θα πει.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι μόνο λίγες μέρες μετά τη συνάντηση των ηγετών των Πολιτειών με την της Τζούλια Γκίλαρντ για την αναθεώρηση του συστήματος χρηματοδότησης των σχολείων, οι κυβερνήσεις Ν.Ν.Ουαλίας και Κουηνσλάνδης ανακοίνωσαν σημαντικές περικοπές στον προϋπολογισμό της παιδείας.
Πιο συγκεκριμένα, την περασμένη Τρίτη, ο υπουργός Παιδείας της Ν.Ν.Ουαλίας, Adrian Piccoli, ανακοίνωσε περικοπές ύψους 1.7 δις στον συγκεκριμένο τομέα, ενώ ο υπουργός Παιδείας της Κουηνσλάνδης John–Paul Langroet, δήλωσε ότι «ήταν υποχρεωμένος να πάρει μερικές πολύ δύσκολες αποφάσεις και τα κονδύλια στην εκπαίδευση θα πάνε εκεί που υπάρχει περισσότερη ανάγκη, στην πρώτη γραμμή δηλαδή των υπηρεσιών προς τους μαθητές».
Στη Βικτώρια, έχουν ήδη κοπεί κονδύλια από την παιδεία και το επιχείρημα του υπουργού Παιδείας, Martin Dixon, είναι ότι «δεν έχει σημασία πόσα ξοδεύεις αλλά πού τα ξοδεύεις. Το να διαθέτουμε όλο και μεγαλύτερα ποσά σε τομείς που δεν αποδίδουν, σίγουρα δεν είναι και η ευφυέστερη λύση».
ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ ΕΝ ΑΜΑΡΤΙΑΙΣ
Έτσι θα χαρακτηρίσει ο ομοσπονδιακός υπουργός Παιδείας, Peter Garrett, την στάση των πολιτειών, τονίζοντας ότι «μανιωδώς ψάχνουν για προφάσεις, προκειμένου να δικαιολογήσουν τις αδικαιολόγητες περικοπές στην παιδεία. Το παρόν σύστημα, δεν προσφέρει τα απαραίτητα κονδύλια στα σχολεία που τα έχουν περισσότερη ανάγκη. Σύμφωνα με το σχέδιό μας, κάθε σχολείο θα χρηματοδοτείται ανάλογα με τις ανάγκες του. Είναι γνωστό ότι η Αυστραλία, μεταξύ των αναπτυγμένων χωρών, δεν επενδύει αρκετά στην παιδεία. Γι’ αυτό υιοθετούμε το νέο σύστημα, το οποίο, να σημειωθεί, στηρίζεται σε μοντέλα τα οποία γνωρίζουμε ότι έχουν αποδώσει».
Την κακοφωνία από την συγχορδία ομοσπονδίας και πολιτειών, θα αποδώσει εύστοχα ο διευθυντής του Ινστιτούτου Δημοσίων Υποθέσεων, John Roskam: «Το φαινόμενο η ομοσπονδία να διοχετεύει μεγαλύτερα κονδύλια στη παιδεία και οι πολιτείες, από την πλευρά τους, να προβαίνουν σε περικοπές, δείχνει τη δυσλειτουργία του πολιτικού μας συστήματος».
Ο ίδιος, πρώην σύμβουλος των πολιτειακών κυβερνήσεων και της ομοσπονδιακής κυβέρνησης Συνασπισμού, θα πει ότι «η γραφειοκρατία απορροφά μεγάλα ποσά και θα μπορούσαν να γίνουν σοβαρές περικοπές, χωρίς να επηρεάσουν, στην πραγματικότητα, τις τάξεις διδασκαλίας ή την ποιότητα αυτής».
Επομένως, ναι, ίσως δεν είναι θέμα διοχέτευσης μεγαλύτερων κονδυλίων, αλλά πού πραγματικά αυτά δαπανώνται.
Αν μπορούσαν μόνο Πολιτείες και ομοσπονδία να συμφωνήσουν σ’ ένα σχέδιο που θα χτυπούσε τα κακώς κείμενα, με κρίση αντικειμενική και ανυστερόβουλη. Αν μπορούσαν να βάλουν το μαχαίρι στο κόκκαλο και να βοηθήσουν να ξεκαθαρίσει το τοπίο.
Οι ‘παραφουσκωμένες κοιλιές’ των γραφειοκρατών, όπως τις χαρακτηρίζει ο πρώην σύμβουλος, σίγουρα έχουν περιθώρια και για την προσωπική τους υγεία, εξάλλου, να γίνουν ισχνότερες…
