Το γνωστό για τη μετριοπάθειά του πρώην πρωτοκλασάτο στέλεχος του Εργατικού Κόμματος και γνωστός φιλέλληνας, πρώην υπουργός Οικονομικών, Λίντσεϊ Τάνερ, έσπασε σήμερα τη σιωπή του κατηγορώντας το Εργατικό Κόμμα ότι έχει χάσει το δρόμο του.
Ο Τάνερ –που παραιτήθηκε από την πολιτική σκηνή της χώρας την ίδια μέρα που «διώχθηκε» και ο Κέβιν Ραντ από την πρωθυπουργία- στο νέο του βιβλίο που κυκλοφόρησε χθες με τίτλο «Politics with Purpose» αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι η απόφαση του κόμματος να διώξει τον Ραντ, όχι μόνο ήταν λανθασμένη, αλλά στηρίχθηκε και σε λάθος κίνητρα.
«Κυριάρχησε ο πανικός» γράφει χαρακτηριστικά ο κ. Τάνερ, προσθέτοντας ότι η δική του άποψη συνάδει με αυτή του πρώην πρωθυπουργού και αρχηγού του κόμματος των Φιλελευθέρων, Τζον Χάουαρντ, που είχε πει ότι αν το Εργατικό Κόμμα επέμενε με τον Κέβιν Ραντ και δεν τον εκθρόνιζε θα είχε καλύτερη τύχη στις εκλογές του 2010.
«Σίγουρα, υπήρχαν προβλήματα, αυτά, όμως, δεν δικαιολογούσαν την καθαίρεση ενός πρωθυπουργού πριν ακόμα αυτός τελειώσει καλά-καλά την πρώτη του θητεία» γράφει χαρακτηριστικά ο κ. Τάνερ, προσθέτοντας ότι τα όσα ελέχθησαν μετά για το στιλ διοίκησης του κ. Ραντ ήταν υπερβολικά και αδικαιολόγητα.
«Ετέθη τέτοιο θέμα στο υπουργικό συμβούλιο στα τέλη του 2009. Μόνο δύο υπουργοί είπαν ότι διαφωνούσαν με αυτό το στιλ» λέει ο κ. Τάνερ.
Ο κ. Τάνερ, μαζί με τη σημερινή πρωθυπουργό, Τζούλια Γκίλαρντ, το σημερινό Θησαυροφύλακα, Γουέιν Σουάν, και τον τότε πρωθυπουργό, Κέβιν Ραντ, αποτελούσαν, την επονομαζόμενη «Ομάδα των Τεσσάρων» της Εργατικής κυβέρνησης. Ο όρος αυτός αποδόθηκε στο «κυβερνητικό κουαρτέτο» γιατί, στην ουσία, οι τέσσερις απολιτικοί ήταν αυτοί που κινούσαν τα νήματα της τότε κυβέρνησης.
Πέρα, όμως, από την έμμεση κριτική που ασκεί ο κ. Τάνερ στην πρωθυπουργό και τον Θησαυροφύλακα για τη στάση που κράτησαν στο θέμα «εκθρόνισης» του Κέβιν Ραντ, ασκεί, επίσης, δριμύτατη κριτική και στο κόμμα που υπηρέτησε για τουλάχιστον 17 χρόνια από τη θέση του βουλευτή και όχι μόνο.
«Το Εργατικό Κόμμα έπαψε να είναι φορέας της αλλαγής και έχει μεταμορφωθεί σε ένα αδύναμο παθητικό πολιτικό όργανο, που δεν δρα, αλλά μόνο αντιδρά στις πιέσεις και στις συνθήκες της πολιτικής ζωής της χώρας και αυτό είναι πρόβλημα» αναφέρει ο κ. Τάνερ.
Μάλιστα, για να τεκμηριώσει τα όσα πρεσβεύει, αναφέρει ως παράδειγμα το Εθνικό Πρόγραμμα Για Άτομα με Αναπηρίες, που θεσμοθέτησε πρόσφατα η κυβέρνηση, λέγοντας ότι, ναι μεν, το θεωρεί πρωτοποριακό, αλλά τον λυπεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι δεν ξεκίνησε από τους κόλπους του Κόμματος και του εργατικού κινήματος αλλά από άλλους εξωγενείς φορείς.
