H ασυνήθιστα μεγάλη κυκλοφορία εκατονταδόλλαρων και πενηνταδόλλαρων, κίνησε την υποψία πρώην υψηλόβαθμου στελέχους της Αποθεματικής Τράπεζας Αυστραλίας, για να διερευνήσει το θέμα και να καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα που ορισμένοι θα πουν –κατά τη λαϊκή έκφραση– ότι είναι «τραβηγμένα από τα μαλλιά», ενώ άλλοι θα συμφωνήσουν ότι ναι, «κάποιο λάκκο έχει η φάβα».

Σύμφωνα με τη θεωρία του κ. Peter Mair, άτομα που πλησιάζουν να συνταξιοδοτηθούν, αντί να καταθέτουν τις οικονομίες τους στην τράπεζα, αποφασίζουν να κρύψουν ένα ποσό, από το οποίο, όμως, κρίνεται αν θα πάρουν ή όχι την κρατική σύνταξη. Ο ίδιος θα πει ότι μη δηλώνοντας, για παράδειγμα $10.000, μπορούν να εξοικονομήσουν πάρα πολλά, με την κάρτα που τους επιτρέπει να έχουν εκπτώσεις σε πάρα πολλές υπηρεσίες.
«Η τράπεζα διευκολύνει τη φοροδιαφυγή των συνταξιούχων με το να δίνει μεγάλης αξίας χαρτονομίσματα όπως είναι τα $100 και $50» ισχυρίζεται ο πρώην υψηλόβαθμος τραπεζικός.

Σύμφωνα με στοιχεία της Αποθεματικής Τράπεζας, κυκλοφορούν 10 των $100 χαρτονομίσματα για κάθε κάτοικο της Αυστραλίας και μόνο 7 των $20 χαρτονομίσματα.

Η ΘΕΩΡΙΑ

Η θεωρία του κ. Mair είναι ότι ο μέσος όρος των συνταξιούχων ζευγαριών αποκρύπτει $50,000 περίπου σε χαρτονομίσματα των $100 και $50, κάτω από το στρώμα ή σε κάποιο ντουλάπι, προκειμένου να έχει το δικαίωμα να λάβει την κρατική σύνταξη.

Τις ανησυχίες του αυτές τις εκθέτει σε επιστολή του προς τον κυβερνήτη της Αποθεματικής Τράπεζας Αυστραλίας, κ. Glenn Stevens, επιχειρώντας, δε, να δώσει περισσότερο βάρος στους ισχυρισμούς του, θα πει ότι «όταν το 1996 το πλαστικό εκατονταδόλλαρο αντικατέστησε το γκρίζο χαρτονόμισμα, το κεντρικό τραπεζικό κατάστημα της ΑΤΑ στο Martin Place του Σίδνεϊ, ‘έπηξε’ κυριολεκτικά από συνταξιούχους που έρχονταν να ανταλλάξουν τα παλιά χαρτονομίσματα με τα καινούρια».
Η πρότασή του, λοιπόν, στον κυβερνήτη της Αποθεματικής, είναι να καταργηθούν τα πλαστικονομίσματα των $100 και $50 για να αποθαρρυνθούν όσοι σκέφτονται να καταχραστούν χρήματα του Δημοσίου.

«Εξάλλου» -θα πει- «με τη νέα τεχνολογία, τα μεγάλα χαρτονομίσματα είναι περιττά. Υπάρχει το πλαστικό χρήμα -οι πιστωτικές κάρτες δηλαδή- καθώς επίσης και το ίντερνετ που έχουν σχεδόν αχρηστεύσει τα μετρητά.

Επομένως, «δεν υπάρχει άλλος λόγος να υπάρχουν, εκτός από το να ανοίγουν το δρόμο στη φοροδιαφυγή» θα καταλήξει ο πρώην τραπεζικός αξιωματούχος, που, όπως φαίνεται, έχοντας όλη του τη ζωή στενή επαφή με τα χαρτονομίσματα, δεν του είναι εύκολο τώρα να παύσει να ασχολείται μαζί τους, ιδιαίτερα με αυτά που έχουν ζωηρό πράσινο χρώμα.

ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΔΙΚΙΑ

«Ντροπή και αδικία» θα χαρακτηρίσει την όλη υπόθεση ο πρόεδρος της Ένωσης Ελληνικών Συλλόγων Ηλικιωμένων, κ. Θεοδόσης Νομικός, φανερά ταραγμένος.
«Αυτό είναι το ‘ευχαριστώ’ για όσα πρόσφεραν οι συνταξιούχοι σ’ αυτή τη χώρα; Τι θέλουν επιτέλους και ό,τι στραβό γίνει το φορτώνουν σ’ αυτούς; Πέστε τους ότι θα πρέπει να ψάξουν αλλού προκειμένου να βρουν από πού εμφανίζεται το ασυνήθιστα μεγάλο ρεύμα των $100 χαρτονομισμάτων. Όλα αυτά που λέει ο πρώην τραπεζικός είναι ανυπόστατα. Ο συνταξιούχος μπορεί κάλλιστα να έχει μέχρι και $70.000 στην τράπεζα και πάλι να δικαιούται να πάρει σύνταξη. Δεν έχει ανάγκη να τα κρύψει κάτω από το στρώμα ή δεν ξέρω πού για να μη χάσει τη σύνταξη.

Εκείνο που έχει πέσει στην αντίληψή μου είναι ότι ορισμένοι, όταν πλησιάζει ο χρόνος να συνταξιοδοτηθούν κάνουν ορισμένες αγορές, όπως καινούρια έπιπλα, καινούριο αυτοκίνητο ίσως ή ανακαίνιση του σπιτιού τους. Είναι πράγματα που δικαιούνται. Εκεί είναι το πρόβλημα;»
Στη συνέχεια, ο κ. Νομικός θα πει ότι «πολλοί, για να αποφύγουν τις τραπεζικές χρεώσεις, όταν κάνουν συχνές αναλήψεις, ζητούν μεγάλα ποσά σε χαρτονομίσματα των $100 για να μη φουσκώνει το πορτοφόλι τους. Το κάνω κι εγώ ο ίδιος. Κάποτε θα πρέπει να παύσουν να ρίχνουν όλα τα κακώς κείμενα στους ανθρώπους που πρέπει να αντιμετωπίζουν με σεβασμό και εκτίμηση. Να αναγνωρίζουν την προσφορά τους και να τους αφήσουν να ζήσουν ήρεμα τα τελευταία χρόνια της ζωής τους. Επαναλαμβάνω, είναι ντροπή και αδικία».

ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΑΞΙΔΙ

Όχι για ταξίδια στις Μπαχάμες και σε άλλους εξωτικούς προορισμούς, μερικοί συνταξιούχοι κρύβουν ορισμένα χρήματα, αλλά για το τελευταίο τους ταξίδι στον «άλλο κόσμο εκεί που δεν υπάρχει οδύνη ουδέ στεναγμός». Σύμφωνα με δηλώσεις του προέδρου του Παναυστραλιανού Συνδέσμου Ηλικιωμένων, κ. Michael O’Neil: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ορισμένοι συνταξιούχοι κρύβουν κάποια ποσά στα σπίτια τους. Γνωρίζω ανθρώπους που έχουν στην άκρη $6.000, $7.000 ή και $8.000 τα οποία προορίζονται για την κηδεία τους. Απλώς δεν θέλουν να επιβαρύνουν τους δικούς τους ανθρώπους, μετά θάνατον. Υπάρχει αυτή η νοοτροπία σε αρκετούς από τους ηλικιωμένους σήμερα».
Ο ίδιος θα πει ότι δεν έχει ακούσει για συνταξιούχους που, πριν την συνταξιοδότησή τους, κρύβουν μεγάλα ποσά για να μη χάσουν τη σύνταξη.

«Σίγουρα γνωρίζω ότι πολλοί επιδιώκουν να εξασφαλίσουν την κάρτα υγείας (Commonwealth Health Care Card), γιατί πιστεύουν ότι τη δικαιούνται. Επικρατεί, δηλαδή, η αντίληψη ότι πλήρωναν φόρους σ’ όλη τους τη ζωή και είναι δίκαιο σήμερα να έχουν στο χέρι αυτήν την κάρτα. Για να το επιτύχουν, χρησιμοποιούν όλα τα νόμιμα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους και αυτό γίνεται μέσω των λογιστών τους. Προσωπικά, δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με αυτό, αρκεί να γίνεται σωστά και νόμιμα. Εκείνο το οποίο έχω πρόβλημα να δεχτώ είναι ότι οι συνταξιούχοι κρύβουν κάτω από το στρώμα μεγάλα ποσά ‘κας’. Απλώς δεν το πιστεύω».

ΔΕΝ ΕΙΔΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΡΩΜΑ

Η ομοσπονδιακή υπουργός Οικονομίας, Penny Wong, από την πλευρά της, με φανερή πρόθεση να κάνει χιούμορ, θα πει, ότι «είναι γεγονός ότι τελευταία δεν κοίταξα κάτω από τα στρώματα των συνταξιούχων. Εκείνο που ξέρω είναι ότι οι ηλικιωμένοι θα πρέπει να δηλώσουν το εισόδημά τους και τα περιουσιακά τους στοιχεία γενικά, προκειμένου να κριθεί αν δικαιούνται να πάρουν την κρατική σύνταξη».
Εντάξει, αυτό το έχουμε εμπεδώσει.

Καλό θα είναι να δούμε λίγο και τα ποσοστά εκείνων που προσπαθούν να «ρίξουν αλάτι» στα μάτια του συστήματος.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, το τελευταίο εξάμηνο του 2011, 14 ηλικιωμένοι εντοπίστηκαν -σε σύνολο 840- να έχουν διαπράξει απάτη σε βάρος του συστήματος.
Σίγουρα δεν θα πρέπει -λογικά μιλάμε- να είναι αυτοί που ευθύνονται για την ασυνήθιστα μεγάλη κυκλοφορία των $100 χαρτονομισμάτων.
Ότι υπάρχει η κουλτούρα των μαύρων ‘κας’ , είναι γνωστό τοις πάσι. Όπως είναι και το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος που το ακολουθεί.
Το να ζητείται όμως η απάντηση της πληθώρας των υψηλών χαρτονομισμάτων στους συνταξιούχους και να τους αποδίδεται η μομφή της εξαπάτησης του Δημοσίου (fraud link to $100 notes), είναι κάπως παρατραβηγμένο.

 Ως φαίνεται, ο κ. Mair, έχοντας σ’ όλη του τη διακεκριμένη σταδιοδρομία διατηρήσει στενή επαφή με τα χαρτονομίσματα, δεν του είναι σήμερα εύκολο να παύσει να ασχολείται μαζί τους, ιδιαίτερα μ’ αυτά που έχουν ζωηρό πράσινο χρώμα (βλέπε εκατονταδόλλαρα).