Ο πληθυσμός της Αυστραλίας θα πρέπει να αυξηθεί σημαντικά μέσω της μετανάστευσης και να φθάσει τα 35 εκατομμύρια κατοίκους, από 22 εκατομμύρια που είναι σήμερα.
Αυτό τόνισε ο ομογενής Γεράσιμος Καρύδης, ένας από τους πιο πετυχημένους επιχειρηματίες στον κατασκευαστικό τομέα της Αυστραλίας.
Με την πρότασή του συμφώνησε αμέσως ο oμοσπονδιακός υπουργός Ανάπτυξης, Σάιμον Κριν, ερχόμενος σε αντίθεση με τη θέση της πρωθυπουργού, Τζούλια Γκίλαρντ.
Η κ. Γκίλαρντ καθώς και ο υπουργός Εξωτερικών, Μπομπ Καρ, έχουν ταχθεί κατά της μεγάλης πληθυσμιακής αύξησης της χώρας.
Εκτός από τον κ. Κριν, μαζί με τον κ. Καρύδη συμφώνησε και ο πρωθυπουργός της Νότιας Αυστραλίας, Τζέι Γουέδεριλ.
«Ο κ. Καρύδης θέλει να αναπτύσσεται η χώρα. Τον στηρίζουμε, αν και δεν συμφωνούμε με όλα όσα λέει» είπε ο κ. Γουέδεριλ.
Ο ομογενής επιχειρηματίας -που είναι από τους πιο σημαντικούς χορηγούς του Εργατικού Κόμματος- υποστήριξε ότι ο πληθυσμός της χώρας πρέπει να φτάσει στα 35 εκατομμύρια κατοίκους.
«Αυτό σημαίνει δουλειές, επενδύσεις, ανάπτυξη» σημείωσε και πρόσθεσε: «Ο πληθυσμός γερνά. Αν δεν ανανεωθεί το εργατικό μας δυναμικό πώς θα πληρώνονται οι συντάξεις τους;».
Η δήλωση του κ. Καρύδη έγινε κατά την διάρκεια εκδήλωσης στην Αδελαΐδα όπου είχαν προσκληθεί πάνω από 500 φίλοι της οικογένειας, ανάμεσά τους διακεκριμένοι επιχειρηματίες, πρώην και νυν πολιτικοί από όλα τα κόμματα της Νότιας Αυστραλίας και της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, για να γιορτάσουν την 50χρονη πορεία του επιχειρηματία και θα τιμήσουν τις επιτεύξεις του.
Υπενθυμίζουμε ότι, εκτός των άλλων, ο κ. Καρύδης ήταν στο επίκεντρο της σύναψης δανείου ύψους τεσσάρων δισεκατομμυρίων δολαρίων από την αυστραλιανή κυβέρνηση, μιας υπόθεσης που οδήγησε και στην απόλυση του λαοφιλούς πρωθυπουργού, Γκοφ Ουίτλαμ, το 1975, στην μεγαλύτερη πολιτική κρίση που έζησε ποτέ η Αυστραλία, ανοίγει τώρα τα χαρτιά του και φωτίζει τα γεγονότα από την δική του οπτική γωνία.
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης για την 50χρονη πορεία του στην Αυστραλία, παρουσιάστηκε και ένα βιβλίο του που καταγράφει τις μνήμες από την παιδική του ηλικία και την περίοδο του πολέμου και της κατοχής στο νησί του, την Λευκάδα, έως σήμερα. Ένα δρόμο που τον ανάδειξε ως έναν ευυπόληπτο ομογενή στον τομέα της εργολαβίας ακινήτων και την Karidis Corporation, μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες στο χώρο της Νότιας Αυστραλίας.
Ο ομογενής γεννήθηκε το 1937 στη Λευκάδα. Το 1956 και στην τρυφερή ηλικία των 18, μετανάστευσε στην Αυστραλία, ρίχνοντας άγκυρα στην Αδελαΐδα. Ξεκίνησε ως ένας απλός λιμενεργάτης, μια σκληρή όπως την χαρακτηρίζει εργασία. Ωστόσο, «ήταν μια εμπειρία που μου έδωσε την ευκαιρία να δω τη ζωή από την άλλη πλευρά», θα πει.
Προς το τέλος του 1974, μέσα από τις επιχειρηματικές διασυνδέσεις του, παρουσιάστηκε μια επένδυση, για την οποία έδειξε ενδιαφέρον ο μετέπειτα ομοσπονδιακός υπουργός Ορυκτών και Ενέργειας, κ. Ρεξ Κόνορ
Μια υπόθεση που αργότερα έγινε γνωστή ως «Loans Affair» και η οποία έμελλε να έχει ιστορικό αντίκτυπο στην Αυστραλία έως σήμερα.
Περιληπτικά τα γεγονότα έχουν ως εξής: Το 1974 η κυβέρνηση του Γκοφ Ουίτλαμ προσπαθούσε να συνάψει δάνειο των $US 4 δισεκατομμυρίων, για την χρηματοδότηση σειράς μεγάλων έργων στον τομέα της Ενέργειας και των Φυσικών Πόρων.
Ο τότε υπουργός Φυσικών Πόρων ήθελε η Αυστραλία να αξιοποιήσει μόνη της τον πλούσιο ορυκτό της πλούτο και έψαχνε για δάνειο από το εξωτερικό, αλλά μακριά από τους «άπληστους» καπιταλιστές της Δύσης.
Ο κ. Καρύδης σύστησε στον κ. Κόνορ τον Πακιστανό χρηματιστή, Κεμλάνι, που φερόταν να έχει στη διάθεσή του δισεκατομμύρια πετροδόλαρα.
Η υπόθεσή δεν προχώρησε, δεν έγινε σύναψη του δανείου, ο Κόνορ παραιτήθηκε και λίγο αργότερα, εξαιτίας της ίδιας υπόθεσης, απολύθηκε και η κυβέρνηση Ουίτλαμ, με αποτέλεσμα η Αυστραλία να γνωρίσει τη μεγαλύτερη συνταγματική της κρίση έως σήμερα.
Αν και πέρασαν 35 χρόνια, ο Γεράσιμος Καρύδης είναι ακόμη δυσαρεστημένος για τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύτηκε ο ρόλος του στην Υπόθεση του Δανείου και διασύρθηκε το όνομα του Κόνορ από τους πολιτικά υποκινούμενους αντιπάλους του.
Κατά τη γνώμη του, λέχθηκαν πολλά για την υπόθεση του δανείου «επιζήμια, κοντόφθαλμα και πολιτικά διαστρεβλωμένα».
Έτσι στο βιβλίο αναφέρονται λεπτομερώς γεγονότα από τη δική του οπτική γωνία, σε μια προσπάθεια να επικεντρώσει τη προσοχή του αναγνώστη σε αυτά που ο ίδιος πιστεύει ότι παραλήφθηκαν ή παραποιήθηκαν.
Αν και απογοητευμένος από την μη σύναψη του δανείου και τον τρόπο με τον οποίο μερικοί έκαναν κριτική στον Κόνορ το φιλοσοφεί με πικρία. «Όλα έρχονται στην ώρα τους. Ήταν πολιτικά παιγνίδια».
Στο βιβλίο εξιστορούνται, επίσης, συμφωνίες και απογοητεύσεις στη δουλειά του καθώς επίσης και η αφοσίωσή του στο έργο του, που απέχει κατά πολύ από το κέρδος ή τον προσωπικό πλούτο.
