Αν αναρωτιέστε τι κάνει ένας φαρμακοποιός και μια ερμηνεύτρια και μουσικοσυνθέτρια στο φιλανθρωπικό ίδρυμα Crossroads Foundation στο Χονγκ Κονγκ, διαβάστε παρακάτω.

Ο εθελοντισμός θα πρέπει να σημαίνει πολλά για τους ομογενείς, Τζιμ και Ελένη Mottee, από το παραλιακό προάστιο Wauchope της Νέας Νότιας Ουαλίας. Όχι μόνο ως έννοια, αλλά και ως πράξη, αφού για πέντε χρόνια άφησαν πίσω το σπίτι και τις εργασίες τους, για να προσφέρουν εθελοντικά και με ευχαρίστηση τις υπηρεσίες τους σε συνανθρώπους τους, που βρίσκονται σε λιγότερο από αυτούς προνομιούχα θέση.

Το ζευγάρι μαζί με τα παιδιά τους, Γεωργία, 18, και Ισαάκ, 13 ετών, μόλις επέστρεψαν από την πενταετή αποστολή τους στο Χονγκ Κονγκ και οι τις βαλίτσες τους, είναι γεμάτες με εμπειρίες.

Το Crossroads Foundation, όπως εξηγεί ο Τζιμ, είναι ένα από τα πλέον σημαντικά ιδρύματα της χώρας με ευρεία φιλανθρωπική δραστηριότητα. «Τα χρήματα που πήραμε μαζί μας ήταν αρκετά για να καλύψουν τις ανάγκες διαμονής μας τριών μηνών. Όμως, τίποτε μονιμότερο του προσωρινού, όπως έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Οι τρεις μήνες έγιναν έξι, μετά χρόνος και σύντομα κλείσαμε τα πέντε».

ΠΛΗΡΗΣ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ

Πώς εξηγείται αυτό; «Άμισθη και πλήρης εθελοντική απασχόληση. Το Ίδρυμα ανακυκλώνει οτιδήποτε προσφέρει ο κόσμος. Από ηλεκτρικές συσκευές, έπιπλα, ρουχισμό, βιβλία, γραφική ύλη και άλλα, τα οποία, στη συνέχεια, συσκευάζει σε κιβώτια και τα στέλνει με πλοία σε χώρες του τρίτου Κόσμου, όπως είναι η Αϊτή, η Νέα Γουινέα και άλλες, ακόμα και χώρες της Αφρικανικής ηπείρου, του Ειρηνικού και της Νότιας Αμερικής. Η κάλυψη των τελών αποστολής των κιβωτίων, στηρίζεται σε χορηγίες διαφόρων φορέων» συμπληρώνει.

Η σύζυγός του υπηρέτησε στο Γραφείο Επικοινωνίας του Crossroads Foundation, ένα πόστο που της επέτρεπε να εξετάζει συγκεκριμένες περιπτώσεις και να δίνει λύση. Όπως, για παράδειγμα, μετά από παράκληση μιας Αυστραλής γιαγιάς που ζει στην Ουγκάντα, στάλθηκε μια εξοπλισμένη Παιδική Χαρά, για να παίζουν τα ορφανά. Ωστόσο, η καλή Σαμαρείτισσα, και ως μουσικός, άγγιξε τις καρδιές των μη προνομιούχων και των ψυχολογικά διαταραγμένων συνανθρώπων μας, με τα τραγούδια της. Το ταλέντο της εκτιμήθηκε και από την Ύπατη Επιτροπή Προσφύγων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Έτσι, επισκέφθηκε προσφυγικά κέντρα στο Βιρμανία, το Κόσοβο και το Αφγανιστάν, όπου διαπίστωσε ιδίοις όμμασι το μέγεθος των τρεχουσών αναγκών των πληγέντων από τους πολέμους, κάνοντας το χαμόγελο να σκάσει έστω και για λίγο στα χείλη τους.
Ο Τζιμ συνόδεψε τη σύζυγό του σε πολλά από τα ταξίδια, βοηθώντας στη φόρτωση των κιβωτίων. «Μια εικόνα του τρόπου ζωής των προσφύγων, παρουσιάστηκε και στους συνέδρους που έλαβαν μέρος στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας. Ανάμεσά τους και πολλές διεθνώς αναγνωρισμένες προσωπικότητες, όπως και ο Αυστραλός, πρώην υπουργός εξωτερικών, Gareth Evans» εξηγεί ο Τζιμ.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ MOTTEE

Ωστόσο, εργασία και –μάλιστα- αρκετή, υπήρχε και για τους μικρούς καλούς μας φίλους. Τη Γεωργία και τον Ισαάκ. «Η δική μας δουλειά ήταν η συγκέντρωση παιχνιδιών, βιβλίων και γραφικής ύλης, τα οποία προορίζονταν για ορφανά σε χώρες όπως η Κίνα και οι Φιλιππίνες» θα πουν. Επίσης, φρόντιζαν να περνούν ευχάριστα, παίζοντας και τραγουδώντας με τα παιδιά που επισκέπτονταν.

Το όνομα Mottee, είναι γνωστό στην ομογένεια της Νέας Νότιας Ουαλίας και του Queensland. Ο παππούς είχε μεταναστεύσει στην Αυστραλία το 1860 από τα Κύθηρα. Τον ακολούθησαν τα παιδιά του στις αρχές του 1900. Με συνεταίρο συμπατριώτη του, άνοιξαν ένα ψαράδικο στο William St. του Sydney, τo ιστορικό πλέον «Comino’s Oyster Saloon». Μια φωτογραφία εποχής δείχνει ένα αμάξι με άλογα έξω από το μπαρ με τα στρείδια, ενώ η ταμπέλα ενημερώνει ότι γίνονται διανομές σε όλα τα προάστια.
O Mottee, βοήθησε, επίσης, στο κτίσιμο της ιστορικής εκκλησίας Αγίας Τριάδας στο Bourke Street Sydney. Γενικά, οι Τσιριγώτες κατά παράδοση ήταν από τους πρώτους που απόκτησαν cafes και milk bars, τα οποία, στη συνέχεια, επέκτειναν σε αλυσίδες κατά μήκος της παραλιακής λεωφόρου, από Νέα Νότιο Ουαλία έως τη Κουινσλάνδη.
Ο Τζιμ, είναι γιος των αείμνηστων Γιώργου και Κούλας Mottee. Όπως θα ενθυμούνται οι αναγνώστες μας, το ζεύγος ανέπτυξε επιχειρηματική δραστηριότητα στο Kempsey του NSW. Διατηρούσαν από το 1940 καφεστιατόρια. Με τον καιρό οι δραστηριότητές τους αναπτύχθηκαν σημαντικά και έτσι προστέθηκαν δυο κινηματογράφοι, «Οι Δελφοί» και το «Βικτώρια» καθώς και ένα παγοδρόμιο και άλλες επενδύσεις. Μετά το θάνατο του πατέρα του το 1960, η οικογένεια μετακόμισε στο Σίδνεϊ όπου σπούδασε μαζί με τα αδέλφια του Κώστα και Γιώργο.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΘΑΓΕΝΩΝ

Το 2011 η μητέρα του συμπλήρωσε τα 100 χρόνια ζωής. Η σημαντική επέτειος γιορτάστηκε με οικογενειακό πάρτι και πολλές ευχές. «Η οικογένειά μας, αλλά και οι περισσότεροι συμπατριώτες μας, κράτησαν την αναμεταξύ τους επαφή. Προσπαθούσαν και βρίσκονταν σε γάμους, βαφτίσεις και άλλες οικογενειακές εκδηλώσεις. Προσπάθησαν να κρατήσουν γερά τους κρίκους της Τσιριγώτικης αλυσίδας στους Αντίποδες» λέει με περηφάνια ο Τζιμ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο εκλεκτός ομογενής, πριν εξασκήσει το επάγγελμα του φαρμακοποιού, είχε εργαστεί και ως εκπαιδευτής σε προγράμματα Ιθαγενών της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, ενώ η καλή του σύζυγος, βραβεύτηκε το 2002 στην σύνθεση.

Τα Aboriginal Programs αναδεικνύουν την πρόοδο και τα επιτεύγματα των ιθαγενών σπουδαστών, δίνουν μια πλατιά εικόνα στην ευρύτερη κοινότητα για τον τρόπο ζωής τους, εξετάζουν τη σπουδαιότητα της ανάπτυξης γνώσεών τους στη λογοτεχνία και προωθούν ανάλογα μαθήματα, ώστε να ενταχθούν στα σχολικά εκπαιδευτικά προγράμματα. Διδάσκουν, επίσης, την αποδοχή και την ισότητα, δημοκρατικά δικαιώματα όλων, ώστε να βοηθήσουν του σπουδαστές στην επιτυχή αποπεράτωση των σπουδών τους.
Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές, το ζευγάρι βρίσκεται σε αποστολή σε επαρχιακές περιοχές των Φιλιππίνων μαζί με ομάδα γιατρών, οδοντιάτρων και άλλων, ενώ η θυγατέρα τους είναι σε άλλη, σε ορφανοτροφείο στην Ζιμπάμπουε.

Όσο για τα πέντε χρόνια στο Crossroads Foundation στο Hong Kong, η οικογένεια θα τα θυμάται με αγάπη! Άλλωστε, όλοι τους, αποτελούν ένα ζωντανό παράδειγμα προς μίμηση βοήθειας στο συνάνθρωπο.

«Εκεί που υπάρχει αγάπη μπορούν να γίνουν και γίνονται πολλά» προσθέτει ο Τζιμ.