Έλαβα την παρακάτω επιστολή και τη δημοσιεύω αυτούσια:
“Αγαπητέ μου κύριε,
Διαβάζω με ενδιαφέρον τα γραφόμενά σας στο Σκεπτόγραμμα και δεν σας κρύβω το γεγονός πως τα άρθρα σας με βάζουν σε σκέψεις και πολλές φορές μόνος μου ερευνώ τα θέματα που θίγετε.
Το «ελληνικό ζήτημα» των τελευταίων ετών μάς καίει όλους και προσπαθώ να βρω τα αίτια γιατί φτάσαμε –εκεί που φτάσαμε– ως Έλληνες και πώς θα «ξελασπώσουμε» από τον καταφανή βούρκο που βρισκόμαστε σήμερα. Όλοι μας γνωρίζουμε πού βρισκόμαστε σήμερα: ένα κράτος σχεδόν διαλυμένο και κάτω από οικονομική κατοχή.
Και ενώ βρισκόμαστε σε μια απελπιστική κατάσταση, όλοι οι ιθύνοντες μιλάνε σαν να μην τρέχει τίποτε και όλοι όσοι μιλούν στις τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα, και γράφουν στις εφημερίδες, αλληλοκατηγορούνται και κανείς δεν θέλει να δει το θέμα κατάματα. Όλοι δίνουν την εικόνα ότι γνωρίζουν τα πάντα και ότι για όλα φταίνε οι άλλοι. Κανένας δεν σκέφτηκε να βάλει την ουρά του στα σκέλια του και να δει τη μαύρη κατάντια της χώρας, της χώρας που όντως έδωσε τα φώτα σε όλους για να μας τυφλώνουν σήμερα.
Εάν είχε γίνει κάτι τέτοιο εδώ στην Αυστραλία, θα μαζευόμασταν όλοι στο κοινοβούλιό μας να βρούμε μία λύση. Εδώ θα ακούγαμε όλες τις πλευρές και με τον ελληνικό Διάλογο θα βρίσκαμε κάποια λύση. Δυστυχώς αυτό το πράγμα κανένας δεν το έχει σκεφτεί στην Ελλάδα. Πού είναι οι σημερινοί Έλληνες φιλόσοφοι να νουθετήσουν και να δείξουν το δρόμο όχι μόνο της ανόρθωσης, αλλά και την υποδειγματική σωτηρία της χώρας; Όλοι οι Έλληνες ούτε καν το σκέφτηκαν να κάτσουν και να το συζητήσουν το θέμα και να βγάλουν ΟΛΟΙ μαζί τη χώρα από τα χάλια που βρίσκεται. Οι πολιτικοί λένε τα ίδια και τα ίδια που τα βαρέθηκαν ακόμη και οι… γάτες.
Δεν λύνεται όμως κανένα πρόβλημα χωρίς να γνωρίζεις τα αίτιά του. Και έτσι έρχομαι στην ουσία της επιστολής μου. Φθάνω στο συμπέρασμα πως ο Έλληνας σήμερα υποφέρει σοβαρά από το σύνδρομο της ορθοδοξίας (αυτό το λέω και το γράφω πάντοτε με μικρό όμικρον).
Σκεφτήκατε ποτέ τι σημαίνει ορθόδοξος και ορθοδοξία; Είναι ορθόδοξος αυτός που λέει κάτι και ταυτόχρονα ισχυρίζεται ότι αυτό είναι το μόνο ορθό πράγμα. Ορθή δόξα σημαίνει ορθή γνώμη.
Σκεφτείτε το όμως λίγο. Μπορεί να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι που ό,τι λένε είναι το μόνο ορθό; Ήτοι υπάρχουν άνθρωποι που είναι πάντα αλάνθαστοι; Και ο πιο αγράμματος άνθρωπος θα σας το βεβαιώσει ότι τέτοιοι ορθόδοξοι άνθρωποι δεν μπορεί να υπάρχουν πουθενά στον πλανήτη μας.
Όλοι με Διάλογο λέμε τις γνώμες μας και με τη ρήτρα του Λυκούργου, εάν το 51% υπερισχύσει τότε αυτό είναι το «σωστό» και «ορθό», μέχρι τις επόμενες εκλογές, για να μην σκοτωνόμαστε. Έτσι έγινε η εφεύρεση της Δημοκρατίας και αυτή σήμερα όσο μπαλωμένη και να είναι γίνεται η κατευθυντήρια δύναμη και γραμμή. Αυτό έδωσε η Ελλάδα στον κόσμο και όχι ορθοδοξία για να μάς κοροϊδεύει αυτός ο κόσμος. Δεν το βλέπουμε αυτό οι… ορθόδοξοι;
Πέστε ότι εσείς μόνο είστε ορθόδοξος, δηλαδή λέτε και έχετε την ορθή γνώμη, στο εργοστάσιό σας, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο και όπου αλλού και ως ορθόδοξος επιμένετε να σας ακούσουν. Θα σας πετάξουν από το παράθυρο –και καλά θα κάνουν– γιατί κανείς δεν έχει το μονοπώλιο της ορθής γνώμης (της ορθοδοξίας). Αυτή η άκρατη και άκριτη ορθοδοξία έφερε την Ελλάδα σε αυτά τα χάλια.
Όλα κατορθώνονται με το ΔΙΑΛΟΓΟ και όχι με την παράλογη ορθοδοξία. Η ορθοδοξία είναι μία γλωσσική μας ατυχία και γίναμε όλοι ορθόδοξοι χωρίς να γνωρίζουμε πού καταντήσαμε. Μέχρι που να το καταλάβουμε αυτό θα γυρίζουμε σαν ζητιάνοι γιατί ποτέ δεν μάθαμε να σκεφτόμαστε σωστά και ότι δεν υπάρχουν μπουνταλάδες άνθρωποι οι οποίοι θα ακούνε τη δική μας ορθοδοξία! Είναι σαν να λέμε πως εμείς είμαστε οι πιο όμορφοι άνθρωποι της οικουμένης! Ξέρουμε τι λέμε εδώ; Το σύνδρομο της «πνευματικής» ορθοδοξίας μάς έχει πνίξει και δεν βλέπουμε ούτε τη μύτη μας. Ό,τι άλλο και να πούμε είναι εκ του… πονηρού.
Το έλλειμμα της δημοκρατικής, αλλά και της γνήσιας ελληνικής παιδείας, προήλθε από τη δική μας νομιμοποίηση της ορθοδοξίας: Ό,τι λέω εγώ είναι το μόνο ορθό και σωστό! Ορίστε η κατάντιά μας εν αρχή του 21ου αιώνα.
Κανένας δεν μπορεί να πει κάτι εναντίον μου, γιατί εγώ είμαι ορθόδοξος!
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία σας και διατελώ με πολλή τιμή,
Περικλής Ανωμερίτης
(Από το Μορντιάλοκ)”
Και για την αντιγραφή
Θωμάς Γ. Ηλιόπουλος
