Δεν υπάρχει σωτηρία σε τούτη την αποστειρωμένη παλιοκοινωνία για τα άτομα που συνειδητά έχουν επιλέξει να πάνε καπνίζοντας μέχρι τον… τάφο τους.
Η Πολιτεία έχει υποκύψει κατά κράτος στις απαιτήσεις των καθώς πρέπει πολιτών και δεν διστάζει να θυσιάσει οποιαδήποτε δικαιώματα μειοψηφιών, προς χάρη της ασπόνδυλης και συντηρητικής «κοινής γνώμης» που διατηρεί το «αλάθητο» των απόψεών της, τις οποίες μάλιστα και προσπαθεί να επιβάλλει νομοθετικά σε όλους.
Και τη στιγμή που οι αντικαπνιστικές απαγορεύσεις πέφτουν σαν χαλάζι, κανένα δημοκράτη φαίνεται να μη νοιάζει.
Όλοι πλέον, ακόμα και αυτοί που έχουν «άποψη» επί παντός επιστητού, δεν τολμούν να τα βάλουν με τους οργισμένους φονταμενταλιστές, που έχουν αναλάβει εργολαβικά (και ερήμην μας) την προστασία της υγείας μας και θέλουν να μας στείλουν στον άλλο κόσμο (άκαπνους) και… υγιείς.
Αναφέρομαι σε όλους αυτούς (και τις μονομανείς οργανώσεις τους) που βλέπουν τη ζωή ως μια διαρκή πορεία του «καλού» προς την ηθική.
Μιλώ για τους συμπολίτες μας που τους ενοχλεί οτιδήποτε δεν συμπορεύεται με το lifestyle μιας κοινωνίας, που έχει αναγάγει σε ιδανικό της τη μη ανεκτικότητα απέναντι στις μειοψηφικές απόψεις και συμπεριφορές ή και έξεις αν θέλετε. Στις mainstream απόψεις αναφέρομαι που προβάλουν κατά κόρο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και από κοντά τα «σοβαρά» Μέσα Ενημέρωσης, που στη συνέχεια πιπιλίζουν πολιτικοί και νομοθέτες προκειμένου να συγχρονιστούν με την (έρπουσα) μετριότητα και να θερίσουν τη σοδειά από τους αγρούς της εύφορης πλειοψηφίας.
Στους απηνείς διώκτες μας αναφέρομαι συμπάσχοντες καπνιστές συνοδοιπόροι. Σε όλους αυτούς που μας καταδυναστεύουν και δεν μας αφήνουν να σταθούμε σε χλωρό κλαρί, όπως δε άφηναν οι σκληροί Ρωμαίοι εκατόνταρχοι τους πρώτους χριστιανούς.
Έτσι και συνεχιστεί ο σημερινός καταιγισμός των απαγορεύσεων εναντίον μας, σε λίγο καιρό θα αναγκαστούμε να καπνίζουμε κρυφά (λαθραία τσιγάρα!) σε… κατακόμβες!
Ο «πολιτισμός» των ημερών μας, δεν ανέχεται, όχι μόνο τον καπνό, αλλά, ούτε την οπτική επαφή, των «υγιώς» σκεπτόμενων ανθρώπων με το τσιγάρο.
Μια κακιά συνήθεια, όπως τόσες άλλες, είναι το κάπνισμα που πρέπει να αφανιστεί προς χάρη της κοινωνικής υγεία.
Ουσιαστικά, μας στερούν (όσο μπορούν) τη δυνατότητα να αποφασίσουμε εμείς οι ίδιοι για το πώς θα συμπεριφερθούμε απέναντι στο σώμα μας και στα ευαίσθητα όργανά του που προσβάλλονται από τη νικοτίνη.
Πού να περάσει από το μυαλό του κάθε «ξενέρωτου», που έχει μεγαλώσει με τα τσιτάτα υγιεινής, που κυριαρχούν πλέον από τους τσελεμεντέδες μαγειρικής και την επίσκεψη σε μια παραλία, μέχρι, πως πρέπει να καθόμαστε στον καναπέ και να περπατάμε στα πεζοδρομία, τι αισθάνεται (και προπαντός τι σκέπτεται) ο καπνιστής, όταν κάνει ένα τσιγάρο.
Πού να αντιληφτεί ο «υγιής», ότι για μας (τους καπνιστές) η «αρρώστια» του καπνίσματος είναι η μόνη μας υγεία!
Πού να καταλάβει ο (άκαπνος) άνθρωπος, που αντιλαμβάνεται το κάπνισμα ως προθάλαμο του καρκίνου και καταστροφής των ζωτικών μας οργάνων, σε πόσες, σκληρές, τρυφερές, κακές και καλές στιγμές περάσαμε παρέα με ένα τσιγάρο.
Πόσες φορές μας ανακούφισε (κάνοντας μας παρέα!) τις ώρες της μοναξιάς μας και πόσες άλλες δεν βοήθησε να γραφεί ο επίλογος των ερωτικών μας συνευρέσεων.
Πηγή έμπνευσης και επαναφοράς εικόνων και αναμνήσεων, είναι για εμάς η συντροφιά του τσιγάρου, που όντως υποσκάπτει την υγεία μας και ως ένα βαθμό τη τσέπη μας.
Το ίδιο, όμως, κάνει το άγχος των ανασφαλειών για την υγεία μας και τόσα άλλα πράγματα, καθώς και το πέρασμα του χρόνου που μας μεταμορφώνει, αργά αλλά σταθερά, σε κινούμενα ερείπια.
Απορώ πώς δεν έχουν σκεφτεί ακόμα να απαγορεύσουν και το πέρασμα του… χρόνου για να μη πεθαίνουμε ποτέ.
Στο θέμα αναφέρθηκα περιληπτικά μετά τα νέα μέτρα κατά του καπνίσματος που έλαβε η κυβέρνηση της Βικτώριας, η οποία και απαγόρευσε το κάπνισμα στις παραλίες που συγκεντρώνονται πολλοί λουόμενοι.
Στο εξής δεν θα μπορούμε να καπνίζουμε ούτε 50 μέτρα μακριά από τις σημαίες που τοποθετούν στις παραλίας η ναυαγοσώστες.
Και επειδή τρώγοντας σου ανοίγει η όρεξη, σχεδιάζουν να απαγορεύσουν το κάπνισμα και στους (εντελώς) ανοιχτούς χώρους εστίασης που ο καπνός των τσιγάρων δεν ενοχλεί κανέναν.
Να προσθέσω εδώ, ότι συνεχώς αυξάνεται ο αριθμός των φανατισμένων και μονόχνοτων αντικαπνιστών, που εξασφαλίζουν τα προς το ζην από αυτή τους τη δραστηριότητα σε διάφορες αντικαπνιστικές οργανώσεις.
Αρκετοί από αυτούς έχουν κάνει ακαδημαϊκή καριέρας (εισπράττοντας μάλιστα και χοντρούς μισθούς!) κάνοντας «τουρισμό» στη καταστροφική συνήθεια των καπνιστών.
Και τελειώνω τονίζοντας το προφανές: όλοι μελλοθάνατοι είμαστε…
Η διαφορά των καπνιστών από τους μη καπνιστές, στην άκρη του τάφου που μας περιμένει ορθάνοιχτος είναι, ότι τα πτώματα των άκαπνων θα δείχνουν πιο… υγιή.
Και για όσους ισχυριστούν ότι οι καπνιστές θα πεθάνουν 5 και 10 χρόνια νωρίτερα, θα απαντήσω δανειζόμενος μια ατάκα του παππού μου ο οποίος συνήθιζε να λέει «τι Σάββατο βράδυ τι Κυριακή χαράματα».
Καλό ξημέρωμα…
