Πάνω από 100.000 παιδιά στην Αυστραλία, ενδέχεται να έχουν υψηλά επίπεδα μολύβδου στο αίμα τους, σύμφωνα με εκτιμήσεις εμπειρογνωμόνων.
Γονείς οι οποίοι κάνουν ανακαινίσεις σε σπίτια τα οποία έχουν χτιστεί πριν το 1970, βάζουν, χωρίς να το γνωρίζουν, την υγεία των παιδιών τους σε κίνδυνο.
Παιδιά τα οποία μένουν σε προάστια όπου υπάρχουν σπίτια τα οποία χτίστηκαν πριν 40 χρόνια, διατρέχουν τον κίνδυνο να εισβάλει στο αίμα τους δηλητηριώδης μόλυβδος, προειδοποιούν επιστήμονες ερευνητές του θέματος.
Παιδιά ηλικίας μέχρι και τεσσάρων ετών, διατρέχουν κίνδυνο να έχουν στο αίμα τους μόλυβδο ο οποίος προκαλεί προβλήματα επικοινωνίας και πιθανόν ευθύνεται για χαμηλά επίπεδα νοημοσύνης (IQ).
O ένας εκ των δύο συγγραφέων της μελέτης, Μαρκ Τέιλορ, καθηγητής Περιβαλλοντικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Macquarie, υποστηρίζει ότι σπίτια στα εσωτερικά προάστια είναι φορτωμένα από μόλυβδο.
Eπιστήμονες εκτιμούν ότι ακόμη και χαμηλά επίπεδα μολύβδου είναι επικίνδυνα, θα πει.
«Σύμφωνα με έρευνα του Τοξικολογικού Ινστιτούτου ΗΠΑ, ενδέχεται να προκαλέσουν χαμηλά επίπεδα νοημοσύνης και σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς. Ένα εκατομμύριο παιδιά με χαμηλό IQ, είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα» θα πει ο καθηγητής Τέιλορ.
Η ίδια μελέτη εντόπισε, επίσης, κάποια δυσλειτουργία των νεφρών και καθυστέρηση στο να περάσουν τα παιδιά στο στάδιο της εφηβείας.
Ο μόλυβδος είναι δύσκολο να εντοπιστεί, δεδομένου ότι ενδέχεται να βρίσκεται στη σκόνη, στο χώμα ή στον ασβέστη και τις μπογιές των σπιτιών.
Η Ελίζαμπεθ Ο’Μπράϊαν, η οποία ίδρυσε την επιτροπή «Η Ομάδα του Μολύβδου», προκειμένου να ρίξει φως στο σοβαρό αυτό πρόβλημα, θα πει ότι μόνο το 2010 απαγορεύτηκε η πρόσθεση μολύβδου στις βαφές που χρησιμοποιούνται στα σπίτια και, γενικά στα κτίρια.
Η ίδια θα πει ότι απαιτείται μια διεξοδική έρευνα παναυστραλιανού βεληνεκούς, προκειμένου να έχουμε συγκεκριμένα στοιχεία: «Προς το παρόν μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε αναφορικά με τα επίπεδα μολύβδου στο αίμα των παιδιών, αλλά και τον αριθμό εκείνων που έχουν προσβληθεί. Γονείς και γιατροί, αγνοούν, στην πλειονότητά τους, το πρόβλημα, επομένως δεν το ερευνούν».
