Όταν ακούγαμε τα παιδιά του Πητά (ψευδώνυμο) βραδάκι να τραγουδάνε, έλεγε ο Νόνος (παππούς) μου: «Δεν έχουν ψίχουλο για φαΐ και τα βάνει ο πατέρας τους να τραγουδάνε για να ξεχνιούνται». Εγώ αμφέβαλα και αμφιβάλλω αν ξεχνιούνταν, πάντως ο Πητάς θά ‘πρεπε να καταχωρηθεί στο Guiness Βook για την εφεύρεση…
Η Αυστραλία δίνει ευτυχώς, μια συνταξούλα στους χαμηλοεισοδηματίες ηλικιωμένους, ένα φτωχοεπίδομα στους άνεργους κι έτσι δεν ακούστηκε, ακόμα, κανείς να… κελαηδεί.
Εσχάτως, αντίκρισα μια τρομερή διαφήμιση πάνω σε φορτηγό της εταιρείας Coles, με τεράστια γράμματα: «Τάισε την οικογένειά σου με $4». Ανατρίχιασα, αγαλλίασα και είπα: Χαράς ευαγγέλια φτωχοί, άνεργοι, συνταξιούχοι (και τσιγγούνηδες πλούσιοι…). Αυτή κι αν είναι προσφορά! Αμέσως έκαμα, νοερώς, κάποιες προσθαφαιρέσεις, κάτι πολλαπλασιασμούς και είδα πως τώρα μπορεί ένας φτωχός, αφού πληρώσει τα «Μπίλια» του, τη βενζίνα του (όχι μηχανάκια· αυτά δεν τα μπουκώνει κανένα ποσόν) να βάζει και στην άκρη για μια κρουαζιέρα κάθε 2 χρόνια, Μπαλί, Χονγκ Κονγκ κ.λπ. Η πρωθυπουργός με το μεγάλο μισθό δεν πάει μακρυνότερα ταξίδια και οι πλούσιοι το ίδιο, μιας και ο Κύριος έφτιαξε μικρή τη γη και στρογγυλή κι έτσι εδώ ξαναγυρνάνε. Θα ‘πεις: «Αυτοί ταξιδεύουν αναπαυτικότερα». Και τί; όταν τους πιάσει λουμπάγκο, «σανίδες κάτω από το στρώμα» θα διατάξει ο γιατρός τους. Θα ξανα ‘πεις: «Τρώνε εκλεκτότερα εδέσματα». Και; Μόλις η χοληστερόλη και η πίεσή τους χτυπήσουν κόκκινο, θα φέρουν το μενού τους στα μέτρα μας: Ψωμί, λαδάκι, ελιά, κρεμμύδι, ραδίκι. Η σοφή μητέρα φύση μας επαναφέρει στην ισότητα και στην τάξη. Αν, επί πλέον, λάβουμε υπ’ όψιν ότι «δυσκολότατα εισέρχεται πλούσιος εις την βασιλείαν των ουρανών», τότε εμείς πλεονεκτούμε κιόλας. Σκέψεις!…
Όταν αποφάσισα να πάω στο Supermarket (είμαι και αμελής) η προσφορά είχε τελειώσει. Κρίμα! Είμαι βέβαιος ότι χιλιάδες οικογενειάρχες δεν πρόλαβαν, όπως κι εγώ, να ταΐσουν τις οικογένειές τους. Είχα και την περιέργεια νά ‘βλεπα τί ήταν αυτή η προσφορά; Ψωμί παπάρα, με λαδορίγανη, μήπως; ή γάλα λάιτ με κορνφλέικς (ροκανίδια!). Με $ 4 τί μπορείς ν’ αγοράσεις! Μου θύμισε ολίγον Καραγκιόζη:
ΚΑΡΑΓΚ.: Πόσο πάει, μάστορα, η μακαρονάδα;
ΤΑΒΕΡΝΙΑΡΗΣ: Δύο δραχμές και η σάλτσα τσάμπα.
ΚΑΡΑΓΚ.: Βάλε μια μερίδα σάλτσα και μισή φρατζόλα ψωμί.
Όμως το Κατάστημα είχε νέα προσφορά: «Τάισε την οικογένειά σου με λιγότερο από $10». Στα ψιλά γράμματα υπήρχαν περιορισμοί:
α) Το μενού ήταν μόνο για ένα γεύμα, όχι μία μέρα, και για 4 άτομα. Αν η οικογένεια αποτελείται από 5, 6, 7, άτομα, η συνταγή δεν τεντώνει, όπως καλτσόν π.χ., θα πρέπει να πάρεις διπλή δόση.
β) Όταν λένε λιγότερο από $ 10, μη νομίσεις πως εννοούν 6, 7, 8 δολ. Εννοούν $ 9.99. Έξυπνο ε! Όταν σου λένε αυτό το σπίτι πουλιέται $ 999.999, δε ζητά ένα εκατομμύριο, γιατί λείπει ένα δολλάριο…
γ) Το φαγητό είναι προαποφασισμένο. Ίσως να μην αρέσει σε κάποιους να τους καθορίζει άλλος το διαιτολόγιό τους, όμως, τί να κάνουμε! Πες πως πληρώνεις ένα (ισόβιο) ταξίδι, συμπεριλαμβανομένου του φαγητού, οπότε δεν παραγγέλνεις· απλά κάθεσαι στην τραπεζαρία του πλοίου ή του ξενοδοχείου και σε σερβίρουν το μενού της ημέρας κάθε μέρα· ή ότι είσαι μόνιμος καραβανάς και περνάς με την καραβάνα σου, κι ό,τι ρίξει μέσα ο μάγειρας… Και στις δυο περιπτώσεις δε σκέφτεσαι καν να διαμαρτυρηθείς· έχεις αποδεχτεί εκ των προτέρων το σύστημα.
Πηγαίνεις να πάρεις το πακέτο των $9.99 και βλέπεις αυτά που η αλεπού τα έκανε κρεμαστάρια: Εκλεκτά κρέατα προς 30 και 40 δολ. το κιλό (λίγο τρυφερό Eye filet επιθυμώ γιατί κουνιούνται και τα δόντια μου, αλλά…), πάστες λαχταριστές βλέπω στα ψυγεία, όμως καλύτερα να κλείνεις τα μάτια διότι δε χωράνε στα $ 9.99… Βλέπω και τον Αη-Βασίλη (ολόσωμη κούκλα) με μάγουλο κατακόκκινο σα γιαρμά και ζηλεύω. Δεν ήταν αυτός ο άγιος όλο νηστεία και προσευχή; Πού βρήκε αυτό το μαγουλάκι; Έπεσε κι αυτός στα Specials!
Και τί δεν κάνουν τα’ αγαπημένα ΣούπερΜάρκετς για μας τους αγαπημένους τους πελάτες! Ρίχνουν τις τιμές σε κάποια προϊόντα αυτή τη βδομάδα (και το διαλαλούν σαν πετεινάρια στο φράχτη – Τ.V., έγχρωμα φυλλάδια στο γραμματοκιβώτιο) ενώ ανεβάζουν τις τιμές σε κάποια άλλα. Σε άλλα, πάλι, ελαττώνουν την ποσότητα και ανεβάζουν τις τιμές (αμφίδρομο κέρδος). Οι μάνατζερ τους μέρα νύχτα μια έγνοια έχουν: Να βρίσκουν τρόπους να μας παίρνουν τα δολάρια με χαμόγελο. Δεν βάζουν το χέρι στην τσέπη μας· ποτέ! Μόνοι τα δίνουμε και λέμε και “θενκ γιου.”
Ήθελα νά ‘ξερα πόσο τρώει ο ιδιοκτήτης του Supermarket μου! Σιγά, αγόρι μου, θα σκιστείς! Σκέφτηκες ότι θα γίνεις Super και θα πληρώσεις τα μαλλιοκέφαλά σου για φέρετρο! Παρά τις όποιες προσφορές, δε βγαίνουμε, γι αυτό ακύρωσα σχεδόν όλες τις εξόδους τα βράδια και τις κρουαζιέρες επίσης και παραμένω ενταύθα καθιζόμενος (υπάρχει και η καθιστική διαμαρτυρία) και
διαμαρτυρόμενος
