Υπέροχο απόγευμα στη Μελβούρνη, στη μεγάλη αίθουσα του Δημαρχείου Μελβούρνης. Η Ένωση Θεσσαλονικέων «Ο Λευκός Πύργος» έφερε τον Τσιτσάνη… στη Μελβούρνη.
Είχα συζητήσει προ καιρού με την πρόεδρο της Ένωσης, κ. Κάτια Ζήκου, για το δύσκολο εγχείρημα της μουσικής και θεατρικής αναδρομής που είχαν αποφασίσει να «ανεβάσουν», τα προβλήματα που αναφύονταν και το δυσκολότερο απ’ όλα η επιλογή των καταλλήλων ατόμων, μουσικών και ηθοποιών, για την ολοκλήρωση της δύσκολης επιλογής τους. Απ’ ό,τι απεδείχθη και αποδείχτηκε περίτρανα ότι είμαστε ικανοί να παρουσιάσουμε σοβαρά και μεγάλα καλλιτεχνικά επιτεύγματα όταν δουλεύουμε επαγγελματικά και επιλέγουμε τα κατάλληλα άτομα για τις κατάλληλες θέσεις.
Παρά την πληθώρα των εκδηλώσεων της περασμένης Κυριακής γεμάτη η αίθουσα του Δημαρχείου Μελβούρνης, περισσότερα από χίλια άτομα και από τις λίγες φορές που γέμιζε και ο εξώστης, παρακολούθησαν τη ζωή του Τσιτσάνη, άκουσαν τα τραγούδια του μαέστρου και, χωρίς υπερβολή, μερικοί που έκλειναν τα μάτια, ορισμένες στιγμές, ένοιωθαν τις μυρουδιές του τσιγάρων του συνθέτη, των μεζέδων και του ούζου.
Ήταν και θέατρο και συναυλία και θύμιζε προσεγμένες θεατρικές επιθεωρήσεις του 50 και του 60.
Συγκίνησαν τα τραγούδια του Τσιτσάνη. Ήταν ο ίδιος, αυτοπροσώπως εκεί, με το γλυκό χαμόγελό του, την «ορχήστρα» του, και είχε μαζί του μια υπέροχη φωνή, την Πολυξένη.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε, ότι επιτέλους, είδαμε μια μουσική και θεατρική παράσταση, άψογη από κάθε πλευρά.
Οι μουσικοί, οι ηθοποιοί, το παλιό γραμμόφωνο, η δουλειά του Σουλάκη (σκηνογραφία και διαφάνειες), η γιγαντοαφίσα, όλα ήταν έτσι όπως έπρεπε. Συγχαρητήρια στην Κάτια Ζήκου, την Πολυξένη και όλα τα παιδιά της ορχήστρας, στο Θανάση Μακρυγιώργο και όλους τους ηθοποιούς του Θιάσου Παροικία και την Ένωση Θεσσαλονικέων. Με την άδεια της ανθρώπινης φαντασίας και δημοσιογραφική αδεία, νομίζω πως κάπου πήρε το μάτι μου τον Τσιτσάνη να χαμογελάει και να χειροκροτεί.
