«Η φιλοσοφία του φτωχού ηγέτη στον κόσμο».
Ο πιο πάνω τίτλος στάθηκε αφορμή να διαβάσω στην αθηναϊκή εφημερίδα «Το Βήμα», το μικρό άρθρο που αναδημοσιεύω πιο κάτω.
ΑΝΑΦΕΡΟΤΑΝ στη ζωή του (ολιγαρκή) προέδρου της Ουρουγουάης, Χοσέ Μουχίκα, και δεν σας κρύβω ότι ντράπηκα για… λογαριασμό μου.
ΟΤΑΝ λογάριασα ότι εγώ, που υποτίθεται ότι ζω φτωχικά και μετρημένα (προκειμένου να μου περισσεύουν λεφτά για τα ταξίδια μου), χρειάζομαι σχεδόν τα διπλά, αναρωτήθηκα, μήπως χωρίς να το αντιλαμβάνομαι διάγω βίο χλιδάτο.
ΚΑΝΟΝΤΑΣ, που λέτε, έναν πρόχειρο (αλλά άκρως αυστηρό) απολογισμό στις καταναλωτικές μου συνήθειες, δεν άργησα να διαπιστώσω ότι μπορώ άνετα να μειώσω τα έξοδά μου στα μισά και να μου περισσεύουν τα διπλά.
«ΕΓΩ δεν νιώθω φτωχός. Φτωχός είναι όποιος αγωνίζεται να διατηρήσει ένα πολυτελές επίπεδο ζωής, επιθυμώντας όλο και περισσότερα υλικά αγαθά» λέει ο πρόεδρος της Ουρουγουάης – και έχει πέρα για πέρα δίκιο.
ΜΕ την ελπίδα ότι το παράδειγμα του Χοσέ Μουχίκα, ενδεχομένως να βοηθήσει κάποιους αναγνώστες -μεταξύ των οποίων και έναν καλό μου φίλο δικηγόρο- να αναθεωρήσουν τον τρόπο που ζουν (και ξοδεύουν) το δημοσιεύω. Καλή ανάγνωση.
«Ο πρόεδρος της Ουρουγουάης, Χοσέ Μουχίκα, έχει χαρακτηριστεί ως ο πιο φτωχός ηγέτης στον κόσμο, αρνούμενος πεισματικά να ζει στη χλιδή με παχυλούς μισθούς, πολυτελή αυτοκίνητα και προσωπικούς φρουρούς να τον προστατεύουν.
Ο πολιτικός, που έχει κερδίσει το σεβασμό της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών της χώρας του, αποκαλείται συχνά «El Presidente pobre mas» («Ο πιο φτωχός πρόεδρος»).
Ο μηνιαίος μισθός του Μουχίκα ανέρχεται στα 9.700 ευρώ, αλλά δωρίζει το 90% του μισθού του σε φιλανθρωπικούς σκοπούς και κρατά για τον εαυτό του μόνο 970 ευρώ.
«ΤΙ να το κάνω όλο αυτό το ποσό; Οι περισσότεροι κάτοικοι της Ουρουγουάης ζουν με πολύ λιγότερα», δήλωσε ο πρώην αντάρτης του κινήματος Τουπαμάρος και πασιφιστής σήμερα, ο οποίος δεν διαθέτει τραπεζικό λογαριασμό, δεν έχει χρέη και, πρόσφατα, δήλωσε σε συνέντευξή του ότι το μοναδικό αντικείμενο που έχει στην ιδιοκτησία του είναι το, αξίας 1400 ευρώ, αυτοκίνητό του: ένα μπλε φολκσβάγκεν «σκαραβαίος», αγορασμένο το 1987 που έχει πάρει τη θέση της… παραδοσιακής προεδρικής λιμουζίνας.
«ΜΕ αποκαλούν «φτωχό», αλλά εγώ δεν νιώθω έτσι. Φτωχός είναι όποιος αγωνίζεται να διατηρήσει ένα πολυτελές επίπεδο ζωής, επιθυμώντας διαρκώς ολοένα και περισσότερα υλικά αγαθά».
ΑΥΤΗ είναι μια χαρακτηριστική φράση που συμπυκνώνει την προσωπική φιλοσοφία του 77χρονου πολιτικού, ο οποίος έχει επιλέξει να μη φρουρείται από αστυνομικούς, ενώ σχεδόν καθημερινά μοιράζει ενημερωτικά φυλλάδια στον δρόμο για να προωθήσει τις κυβερνητικές του πρωτοβουλίες, όπως το 2011 όταν μοίρασε μπροσούρες που καταδίκαζαν τη βία κατά των γυναικών.
ΣΤΙΣ ομιλίες του δεν εμφανίζεται ποτέ ντυμένος με ακριβά κοστούμια, αλλά φορά πάντα παλιές μπλούζες και ζακέτες, ενώ στον ελεύθερο του χρόνο του αρέσει να απολαμβάνει τη συντροφιά του σκύλου του, της Μανουέλα.
ΖΕΙ σε ένα αγρόκτημα που ανήκει στη γυναίκα του, Λουσία Τοπολάνσκι, η οποία είναι μέλος της Γερουσίας και, όπως ο σύζυγός της, έτσι και εκείνη δωρίζει μέρος του μισθού της σε κοινωφελή ιδρύματα.
«ΖΩ σε ένα αγρόκτημα στο Μοντεβιδέο με τη γυναίκα μου και τον αγαπημένο μου σκύλο. Έχω ό,τι χρειάζομαι. Δεν θέλω κάτι παραπάνω από αυτό. Η συντροφιά των αγαπημένων μου προσώπων δεν αγοράζεται με χρήματα! Με αυτά μπορεί να γίνει κάτι καλύτερο για κάποιους άλλους ανθρώπους στη χώρα μου» λέει ο Μουχίκα, που εκλέχθηκε το 2009 κι είναι πρόεδρος της Ουρουγουάης από την 1 Μαρτίου του 2010.
ΓΙΑ τον ίδιο, το μεγαλύτερο διεθνές πρόβλημα είναι η συνέπειες της υπερκατανάλωσης στο περιβάλλον.
«ΔΙΑΘΕΤΕΙ αυτός ο πλανήτης αρκετούς πόρους ώστε επτά ή οκτώ δισεκατομμύρια άνθρωποι να έχουν ανάλογο επίπεδο κατανάλωσης και δημιουργίας απορριμμάτων με εκείνο των πλούσιων κοινωνιών; Αυτό το επίπεδο υπερκατανάλωσης είναι που καταστρέφει τον πλανήτη» τονίζει.
Ο «πιο φτωχός πρόεδρος» έχει περάσει 14 χρόνια στη φυλακή την περίοδο της δικτατορίας στη χώρα του, ενώ τον έχουν πυροβολήσει έξι φορές.
ΔΕΝ μετανιώνει για τις επιλογές του: «Έζησα φτωχά και ταπεινά, με λίγα, το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου. Μπορώ να ζήσω άνετα κι ωραία με όσα έχω τώρα».
O Μουχίκα, σε μια προσπάθεια να καταπολεμήσει το λαθρεμπόριο ναρκωτικών, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα και της Ουρουγουάης, έχει νομιμοποιήσει τη χρήση ινδικής κάνναβης για προσωπική χρήση, μέτρο που για την ώρα δείχνει να αποδίδει καρπούς.
«Η χρήση κάνναβης δεν είναι το πιο ανησυχητικό πρόβλημα. Το αληθινό πρόβλημα είναι η παράνομη διακίνηση των ναρκωτικών, ο τεράστιος τζίρος και η εγκληματικότητα που την συνοδεύουν», επισημαίνει».
ΠΕΡΙΤΤΟ να προσθέσω ότι αν υπήρχαν και άλλοι ηγέτες στον πλανήτη μας με τη Φιλοσοφία του Χοσέ Μουχίκα, σίγουρα θα ήταν διαφορετικός ο κόσμος μας.
ΚΑΙ από τη μακρινή Ουρουγουάη στα δικά μας. Χάρη στη «δημοκρατική συνείδηση» δύο μελών, θα γίνουν και φέτος εκλογές στην Κοινότητα Μελβούρνης για την ανάδειξη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου.
ΤΙΣ εκλογές αυτές και καμιά δεκαριά χιλιάδες δολάρια που θα στοιχίσουν, χωρίς να υπολογίζουμε την ταλαιπωρία των μελών (και την επιβάρυνση του περιβάλλοντος από τις μετακινήσεις τους!) τις οφείλουμε στους κυρίους, Ζήση Πούρο και Γιάννη Λιούπα!
ΟΙ δύο πιο πάνω κύριοι, εμφανίστηκαν όπως γράψαμε και στον «Νέο Κόσμο» της περασμένης Δευτέρας, στην κυριολεξία στο… πάρα πέντε για να θέσουν υποψηφιότητα.
ΝΑΙ, πέντε μόλις λεπτά, πριν λήξει η προθεσμία που προβλέπεται από το Καταστατικό για την υποβολή υποψηφιοτήτων, οι δύο υποψήφιοι και πρώην μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, θυμήθηκαν την Κοινότητα και επειδή, ενδεχομένως, δεν είχαν τίποτα καλύτερο να κάνουν για «να σκοτώσουν το χρόνο τους», είπαν να θέσουν υποψηφιότητα (την τελευταία στιγμή!) μόνο και μόνο για να κάνουν ντόρο και να ακουστεί το όνομά τους.
ΒΕΒΑΙΩΣ και έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν, όπως κάθε δικαίωμα έχουμε και εμείς να αναρωτηθούμε γιατί το έκαναν, αφού κανείς (ούτε εμείς ούτε οι ίδιοι) δεν πιστεύει ότι έχουν έστω και ελάχιστες πιθανότητες να εκλεγούν.
ΚΑΙ οι δύο προέρχονται από τις τάξεις της ορθόδοξης Αριστεράς της παροικίας μας και είναι γνωστή η «προσφορά τους» στην Κοινότητα Μελβούρνης, από την εποχή που υπηρέτησαν στο Συμβούλιο επί προεδρίας Φουντά.
ΧΩΡΙΣ να έχω κανένα αποδεικτικό στοιχείο είμαι της γνώμης πως, ότι έκαναν το έκαναν εν αγνοία των συντρόφων τους στο «Δημόκριτο» γιατί μου είναι αδύνατον να πιστέψω, ότι υπάρχει οργανωμένο σχέδιο πίσω από τις υποψηφιότητές τους.
ΑΠΟ ό,τι φαίνεται «έτσι τους ήλθε» τη τελευταία στιγμή και αποφάσισαν να θέσουν υποψηφιότητα για να σπάσουν πλάκα με την ταλαιπωρία των μελών που θα κατέβουν να ψηφίσουν.
ΟΣΟ για τα έξοδα που θα κάνει η Κοινότητα, «για το γάμο του Καραγκιόζη», δεν νομίζω ότι τους πέρασε από το μυαλό, αφού η (εντελώς αψυχολόγητη και πρόχειρη) ενέργειά τους δείχνει πως δεν τους ενδιαφέρει ο οργανισμός, που τόσα έχει υποστεί στο παρελθόν από τέτοιες πλάκες.
ΑΣ ελπίσουμε ότι υπάρχουν ακόμα μεταξύ των συντρόφων τους και σοβαροί άνθρωποι, που θα φροντίσουν να τους μιλήσουν και να τους πείσουν να αποσύρουν τις υποψηφιότητές τους, γιατί η πράξη των δύο, έχει άσχημο αντίκτυπο και για τους υπόλοιπους ομοϊδεάτες τους. Γεια χαρά.
