Η πρωθυπουργός βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί, με κίνδυνο να πέσει και να μην ξανασηκωθεί. Τα δύο τελευταία επεισόδια, το παλαιστινιακό και το σκάνδαλο AWU -που η αντιπολίτευση κυνηγά με λύσσα- κατέστησαν τόσο επισφαλή της θέση της, ως αρχηγού του Εργατικού Κόμματος και πρωθυπουργού, που πολλά μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας της πιστεύουν ότι το Εργατικό Κόμμα ενδέχεται να κατεβεί στις εθνικές εκλογές του 2013 με αρχηγό τον Κέβιν Ραντ.
Και δεν είναι αβάσιμη η εκτίμησή τους. Υπό πίεση από τη δεξιά του Εργατικού Κόμματος Νέας Νότιας Ουαλίας, η πρωθυπουργός υποχρεώθηκε ν’ αλλάξει τη στάση της στο παλαιστινιακό για να παραμείνει στον πρωθυπουργικό θώκο. Είναι γνωστό, πλέον, ότι η πρωθυπουργός αναδιπλώθηκε θεαματικά στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου και υιοθέτησε τη συμβιβαστική «ουδέτερη» στάση στο παλαιστινιακό, αντί της φιλο-ισραηλινής καταψήφισης του αιτήματος των Παλαιστινίων για συμμετοχή τους στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών με την ιδιότητα του παρατηρητή χωρίς δικαίωμα ψήφου.
Η διορατική πρωθυπουργός εκτίμησε σωστά την πρόθεση μελών του υπουργικού συμβουλίου και της κοινοβουλευτικής ομάδας να την ανατρέψουν, αν επέμενε στην αρνητική ψήφο της Αυστραλίας, και υιοθέτησε «την αποχή» της Αυστραλίας από την ψηφοφορία. Κατά τις πηγές της στήλης «η πρωθυπουργός τη γλίτωσε παρά τρίχα». Αν δεν υποχωρούσε την ενδεκάτη ώρα σήμερα θα είχαμε πρωθυπουργό τον Κέβιν Ραντ.
«Η πρωθυπουργός πατά σε κινούμενη άμμο» έλεγε στη στήλη μέλος της κοινοβουλευτικής ομάδας της κ. Γκίλαρντ, ιδιαίτερα μετά την αδυναμία της να εξοντώσει τον Τόνι Άμποτ στη σημερινή (Πέμπτη) διαμάχη τους στη βουλή για το σκάνδαλο του συνδικάτου AWU και να πείσει τον αυστραλιανό λαό, ότι δεν είχε καμία ανάμειξη στο σκάνδαλο.
Στο Εργατικό Κόμμα πιστεύουν, ότι η αναπόδεικτη εμπλοκή της κ. Γκίλαρντ στο σκάνδαλο του Συνδικάτου Εργατών Αυστραλίας (AWU) το 1992 δεν είναι τόσο επικίνδυνη πολιτικά, όσο είναι η προσπάθεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης να προβάλλει το Εργατικό Κόμμα ως το πολιτικό κόμμα που συνεργάζεται και στηρίζεται οικονομικά από «διεφθαρμένα» εργατικά συνδικάτα.
Το αίτημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για διενέργεια δικαστικής έρευνας για τις δραστηριότητες των εργατικών συνδικάτων στοχεύει «το ξεσκέπασμα» παράνομων ή ηθικά επιλήψιμων δραστηριοτήτων συνδικαλιστών, που θα αξιοποιήσει η αντιπολίτευση κατά την προεκλογική περίοδο προκειμένου να πείσει το εκλογικό σώμα ότι το Εργατικό Κόμμα στηρίζεται οικονομικά από διεφθαρμένους συνδικαλιστές, άρα δεν δικαιούται να κυβερνά τη χώρα.
Το τόλμημα του Τόνι Άμποτ, να συνδέσει το σκάνδαλο του AWU με την πολύχρονη σχέση του Εργατικού Κόμματος με τα εργατικά συνδικάτα είναι έξυπνο, πολιτικά, αλλά εγκυμονεί κινδύνους για τον ίδιο και την αξιωματική αντιπολίτευση, που αποδεικνύεται ανεπαρκής να σχεδιάζει αποτελεσματικό πόλεμο κατά της κυβέρνησης.
Η προχειρότητα με την οποία η αξιωματική αντιπολίτευση ετοίμασε τις τελευταίες, λυσσαλέες επιθέσεις της στην πρωθυπουργό πιστοποιούν την ανεπάρκειά της, καθώς και την αδυναμία της να εκτιμήσει σωστά τις συνέπειες ενός πολέμου λάσπης κατά της πρωθυπουργού και του Εργατικού Κόμματος.
Η κατ’ ιδίαν εξομολογήσεις μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας του Συνασπισμού, ότι «παρατράβηξε ο πόλεμος λάσπης κατά της κ. Γκίλαρντ» ερμηνεύονται ως ευθεία αμφισβήτηση των επιλογών του κ. Άμποτ. Δεν είναι τυχαίες οι αναφορές των τελευταίων ημερών στον Μάλκολμ Τέρνμπουλ, ως πιθανό ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις εθνικές εκλογές του 2013.
Τα σημερινά δεδομένα δεν συνηγορούν για αλλαγή ηγεσίας στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση, που σημαίνει ότι εκτός απροόπτου Γκίλαρντ και Τόνι Άμποτ θα μονομαχήσουν στις εκλογές.
Ποιο μπορεί να είναι το απρόοπτο; Η παραίτηση ενός εκ των δύο ή και των δύο πριν τα εκλογές ή η εξόντωση του ενός από τον άλλον. Το σκάνδαλο AWU δεν δείχνει να ζημιώνει την Γκίλαρντ, κατά συνέπεια ο Τόνι Άμποτ θα πρέπει να σχεδιάσει νέα επίθεση με νέα όπλα.
Ομοίως και η Γκίλαρντ δεν κατάφερε να δώσει το θανατηφόρο χτύπημα στον πολιτικό αντίπαλό της. Αν δεν καταφέρει να εξοντώσει τον Άμποτ τους πρώτους μήνες του ’13 είναι πολύ πιθανή η αντικατάστασή της από το δημοφιλή Κέβιν Ραντ.
