ΣΗΜΕΡΑ δεν έχει πρόλογο και δαντέλες. Όποιος θέλει να δημιουργήσει ατμόσφαιρα (πριν αρχίσει την ανάγνωση της στήλης) ας ανοίξει το περιοδικό «Ο Λόγος» και ας διαβάσει κανένα ποίημα για (πνευματική) προθέρμανση.
ΑΥΤΟ έκανα και εγώ (με επιτυχία) χθες το πρωί, οπότε και μπαίνω (με το καλημέρα) στο «ψητό» αρχίζοντας με κάτι επίκαιρο και πολύ σημαντικό.
ΑΝ βασανιζόσαστε τι δώρο να κάνετε φέτος τα Χριστούγεννα στα αγαπημένα σας πρόσωπα, παίρνω το θάρρος (λόγω γνωριμίας) να σας προτείνω να τους δωρίσετε μια ποιητική συλλογή κάποιου συμπάροικου ποιητή.
ΤΗΝ ιδέα την εμπνεύστηκα (παρακινούμενος από την εσωτερική ευφορία που αισθάνθηκα) διαβάζοντας προχθές στο «Νέο Κόσμο» το ποίημα της κ. Ιωάννας Λιακάκου, που έφερε τον (ευρηματικό) τίτλο «Χριστούγεννα».
ΜΕ έβαλε, με κάποια ανάλαφρη (και δημιουργική) μελαγχολία, θα πρέπει να ομολογήσω, σε ποιητική διάθεση η κυρία Ιωάννα και, έτσι στα πεταχτά, σκάρωσα και εγώ δυο (πατριωτικές) στροφές που σχετίζονται με την σύνδρομο της οικονομικής στέρησης που διέρχεται η γενέτειρα: «την πήραμε τη δόση μας / τσέπες πολλές το λένε / που από χαρά τραγουδούν και κλαίνε».
ΑΣ αφήσουμε, όμως, τους λογοτέχνες μας στην ποιητική τους ρέμβη και ας επιστρέψουμε στην πεζή καθημερινότητα με μια καραμπινάτη (και απίστευτη) είδηση.
ΠΟΛΥ γνωστός συμπάροικος επιχειρηματίας έστειλε στη φασιστική (και ρατσιστική!) Χρυσή Αυγή πέντε χιλιάδες δολάρια!
ΝΑΙ, όπως ακριβώς το γράφω, το άκουσα προχθές από έναν κολλητό φίλο του επιχειρηματία.
ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ, ρε παιδί μου, ο άνθρωπος με τα (γνήσια) πατριωτικά κηρύγματα του δικού μας ιμιτασιόν Αδόλφου (του Μιχαλολιάκου) και είπε να ενισχύσει οικονομικά τον αγώνα του μέχρι να φύγει από τα Άγια Ελληνικά χώματα και ο τελευταίος Πακιστανός.
ΜΑ είναι δυνατόν ένας μετανάστης (όπως ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας) να μετατραπεί σε διώκτη μεταναστών, τη στιγμή μάλιστα που κατάφερε να δημιουργήσει μια ολόκληρη περιουσία (και συνεχίζει να ζει) σε ξένη χώρα;
ΝΑΙ ρε, γίνεται. Άλλο εμείς (οι Έλληνες) που δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού σε όλο τον κόσμο και άλλο οι (μαυριδεροί) Πακιστανοί και οι Αλβανοί απόγονοι του Αλί Πασά.
ΣΙΓΑ μην είμαστε εμείς -οι επ’ ευθείας απόγονοι του Πλάτωνα και του Μέγα Αλεξάνδρου, που στις φλέβες μας ρέει εδώ και τρεις χιλιάδες αγνό ελληνικό αίμα- ίδιοι σαν τους άλλους.
ΔΕΝ είμαστε, κύριοι, όλοι ίδιοι. Εμάς μας χρωστάνε όλοι. Αυτός είναι και ο λόγος που η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ μας δίνουν (τιμής ένεκεν) τα επιδοματάκια που παίρνουμε ανά εξάμηνο υπό την μορφή δόσεων.
ΔΕΝ πρόκειται για δάνεια, όπως λανθασμένα έχει γίνει αποδεκτό. Για μια οικουμενική σύνταξη πρόκειται που μας οφείλουν για την ανεκτίμητη προσφορά μας στην ανθρωπότητα.
ΝΑ προσθέσω εδώ ότι δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητος ο αριθμός των συμπαροίκων που υποστηρίζουν (και θαυμάζουν κρυφά) τα πρωτοπαλίκαρα της Χρυσής Αυγής που ανέλαβαν εθελοντικά να… ξεβρομίσουν τη χώρα από το μεταναστευτικό μίασμα.
ΕΔΩ έγινε χαμός και, στην κυριολεξία, ποδοπατήθηκαν (ακόμα και επιφανείς συμπάροικοι!) για να βγουν μια φωτογραφία με τον Άδωνι Γεωργιάδη (που μετά την αποχώρησή του από το ΛΑΟΣ) μετατράπηκε σε χαλαρό πατριώτη και part time Ελληναρά.
ΕΤΣΙ μάλιστα και αποφασίσει να μας επισκεφτεί και ο Μιχαλολιάκος, το αδιαχώρητο θα γίνει στον πεζόδρομο του Όκλι για αυτόγραφα και φωτογραφίες.
ΧΡΥΣΕΣ δουλειές θα κάνει σας λέω ο Κώστας Ντεβές. Δεν θα προλαβαίνει να φωτογραφίζει.
ΕΔΩ έβγαλε 307 φωτογραφίες τον Άδωνι με διάφορους ενδιαφερόμενους και 527 την πρώην τηλεπαρουσιάστρια σύζυγό του Ευγενία, με θαυμαστές και θαυμάστριές της.
ΕΝΤΑΞΕΙ, το ξέρω ότι έχουμε αδυναμία στο να βγάζουμε φωτογραφίες με υπουργούς, βουλευτές, δημάρχους, νομάρχες και καλλιτέχνες, οπότε και καταλαβαίνεται τι θα γίνει αν έλθει ο Μιχαλολιάκος, συνοδευόμενος από τον (σκαμπιλορίχτη) Κασιδιάρη και τον (φοβερό) Παναγιώταρο.
ΟΣΟ για τα εισιτήρια και τα έξοδα του ταξιδιού τους, όλο και κάποιοι (συμπάροικοι και οργανισμοί) θα βρεθούν να τα πληρώσουν, όπως έκαναν με τον Άδωνι και τη σύζυγό του για να μην επιβαρυνθεί οικονομικά το Έθνος.
ΕΔΩ ο άλλος έστειλε από μόνος του $5000, πριν καν αρχίσει ο επίσημος έρανος για την ενίσχυση της Χρυσής Αυγής. Πάμε πιο κάτω.
ΠΟΙΟΣ θα πίστευε πριν μόλις τρία χρόνια ότι θα έφτανε η μέρα που θα γίνονταν εκλογές στην Κοινότητα, χωρίς «να ματώσει μύτη» – που λέει και η παροιμία;
ΠΟΙΟΣ θα το πίστευε ότι θα περνούσε η προεκλογική περίοδος χωρίς να γεμίσει ο «Νέος Κόσμος» με ανακοινώσεις, προκηρύξεις και «προγράμματα» συνδυασμών, με ονόματα υποψηφίων, προεκλογικές διαφημίσεις και επιστολές υποστηρικτών και οργισμένων μελών;
ΠΟΙΟΣ θα το πίστευε ότι οι 300 του Λεωνίδα, (από το… Brunswick) θα πήγαιναν αυτή την Κυριακή για ψάρεμα και όχι στο Άλφινγκτον να ψηφίσουν;
ΠΟΙΟΣ θα το πίστευε ότι ουδείς από την (αποκαλούμενη) αντιπολίτευση, δεν θα έβαζε υποψηφιότητα και δεν θα ενδιαφερόταν (για τρία ολόκληρα χρόνια) για την τύχη της Κοινότητας;
ΚΑΙ εδώ μιλάμε για άτομα «που έκοβαν τις φλέβες τους» για την Κοινότητα και «έπιναν νερό» ορκιζόμενοι στο όνομά της.
ΞΑΦΝΙΚΑ και χάρη στις προσπάθειες του Παπαστεργιάδη και των αδελφών Μάρκου, χάθηκαν όλοι μαζικά, παίρνοντας μαζί τους και κάνα δυο χιλιάδες μέλη που είχαν στρατολογήσει.
ΜΟΝΟ ο Χρήστος Τσίρκας, ο πιο γνήσιος πράσινος (και ο πιο αυθεντικός ΠΑΣΟΚος!) έγραψε μια (ετερόφωτη) επιστολή να μας θυμίσει ότι μαζί με την αντιπολίτευση χάθηκε και το μεγάλο όραμα της ανέγερσης ενός σύγχρονου Παρθενώνα στο οικόπεδο του Μπουλίν.
ΔΕΝ ήταν απλώς μια επιστολή, αλλά ένας σπαραξικάρδιος αποχαιρετισμός στα όπλα. Ένα ίστατο αντίο σε μια εποχή που έκλεισε τον κύκλο της και πέρασε ήδη στην πολυτάραχη παροικιακή μας ιστορία.
ΜΙΛΑΜΕ για μια σιωπηρή αποδοχή μιας αναμενόμενης και ολοσχερούς ήττας μιας κραταιές παράταξης που μονοπώλησε την κοινοτική εξουσία φια 25 χρόνια.
ΤΟ ότι είχε και η παράταξη αυτή την τύχη που είχε το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα, ναι μεν, πρόκειται για σύμπτωση, αλλά για μια διαβολεμένη σύμπτωση.
ΩΣ στερνή παρακαταθήκη στην Κοινότητα, ο Τσίρκας αφήνει και τη γνωμάτευσή του και για τους υποψήφιους του «πάρα πέντε», διαβεβαιώνοντάς ότι πρόκειται για «καταξιωμένα μέλη της παροικίας μας, με πολύχρονη παρουσία».
ΣΤΗ σελίδα της αλληλογραφίας δημοσιεύθηκε προχθές και το «σχέδιο δράσης» των Ζήση Πούρου και Γιάννη Λιούπα. Πρόκειται για ένα αριστουργηματικό κείμενο εμπνευσμένο από τις αρχές της δεκαετίας του 1970!
ΟΙ υποψήφιοι της τελευταίας στιγμής, έβαλαν πραγματικά τα δυνατά τους ξοδεύοντας απλόχερα και την τελευταία σταλαγματιά της κοινοτικής τους φαιάς ουσίας για να μας πείσουν γιατί δεν πρέπει να τους… ψηφίσουμε!
ΝΑ, μεταξύ άλλων, τα ζητήματα για τα οποία θα αγωνιστούν σε περίπτωση που εκλεγούν: «να επανακτήσει η Κοινότητα την παλιά της αίγλη!», «να προσεγγίζει με ευαισθησία τις κοινωνικές αδικίες!», «να επιστρέψει η Κοινότητα στις αγωνιστικές της παραδόσεις!» και «να προβάλει ευρύτερα ζητήματα ανθρωπιάς και κοινωνικής δικαιοσύνης!!».
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, θα αγωνιστούν και κατά του… τζόγου! Να, όμως, ολόκληρη η μνημειώδης πρότασή τους: «Είναι αδικία να μην υπάρχουν χώροι ψυχαγωγίας και να καταφεύγουν οι ομογενείς και άλλοι πολίτες στα μηχανάκια του αίσχους και της ντροπής. Η Κοινότητα οφείλει να προβάλει το κλείσιμο των οίκων του τζόγου που ξεπαραδιάζουν τον κόσμο και κλείνουν σπίτια!!!».
ΤΕΛΟΣ, θέλουν (λένε) μια Κοινότητα που να δίνει την απαιτούμενη βοήθεια στους νεοφερμένους μετανάστες από την Ελλάδα.
ΑΝ, βέβαια, έδιναν και αυτοί την απαιτούμενη προσοχή στις κοινοτικές δραστηριότητες τα δύο τελευταία χρόνια, θα διαπίστωναν ότι η Κοινότητα έχει πρωτοστατήσει στη βοήθεια των νεοφερμένων συμπατριωτών μας. Και είναι η μόνη παροικιακή οργάνωση (μαζί με την Αυστραλο-Ελληνική Κοινωνική Πρόνοια) που κάνει κάτι τέτοιο.
ΑΥΤΑ για σήμερα και συγνώμη που δεν ασχολήθηκα με το προσχέδιο για το νέο ΣΑΕ, αλλά θα το κάνω με την πρώτη ευκαιρία, πριν είναι και για δεύτερη φορά αργά. Γεια χαρά.