Το βιβλίο αυτό κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό στην Ελλάδα και, όπως γράφει η ποιήτρια Μίνα Ξηρογιάννη, “αφορά όλους τους ένθερμους υποστηρικτές/ εραστές της Ποίησης”. Παρ’ ότι ειδικά στην Ελλάδα οι καιροί δεν ευνοούν -φαινομενικά- την ποίηση, αυτή είναι πάντα παρούσα, βγάζει τη γλώσσα και με θράσος και θάρρος αντιτείνει σε όσους την περιφρονούν ή την απαξιώνουν ότι οι ποιητές δεν σιωπούν, αντιστέκονται και ανοίγουν νέους δρόμους.
Στους «Ποιητές στη Σκιά», παρελαύνουν, λοιπόν, δέκα συγκεκριμένοι και μη εξαιρετέοι ποιητές, οι Άρης Αλεξάνδρου, Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου, Ελένη Βακαλό, Νικόλας Κάλας, Νίκος Καρούζος, Μιχάλης Κατσαρός, Τάσος Λειβαδίτης, Μίλτος Σαχτούρης, Γιάννης Σκαρίμπας, Μάτση Χατζηλαζάρου. κανίς από αυτούς δεν υπάρχει εν ζωή σήμερα. Αλλά και οι δέκα αυτοί ποιητές και ποιήτριες αντιστοιχούν σε φωνές που τόλμησαν, που επαναστάτησαν και γι’ αυτό έμειναν τόσο μόνες, εξ ου κι ο τίτλος “Ποιητές Στη Σκιά”. Και έμειναν στη σκιά γιατί, απλούστατα, εξαιτίας της στάσης που επέλεξαν, δεν απέκτησαν ποτέ θέση σε διαγωνισμούς, γιορτούλες βραβεύσεων, αφιερώματα, επετείους και ποικίλα λιβανίσματα. Οι δέκα αυτοί ποιητές και ποιήτριες έδωσαν τη δική τους μοναχική, μα σημαντική, επαναστατική μάχη, να προάγουν το μαχητικό ποιητικό λόγο, ανοίγοντας πρωτόγνωρα μονοπάτια στο ποιητικό γίγνεσθαι της εποχής τους δρόμους, προωθώντας τον απέριττο ποιητικό λόγο και κάθε τι το ευγενές και το όμορφο που μπορούσε να κερδηθεί μέσω αυτού. Και όπως συνεχίζει η Μίνα Ξηρογιάνη “μπορεί να μην προβλήθηκαν, για ποικίλους λόγους, όσο άλλοι ομότεχνοί τους, αλλά προσέφεραν άπειρα ανεκτίμητα πράγματα στην τέχνη της Ποίησης και στον Πολιτισμό”. Το εν λόγω βιβλίο είναι το δεύτερο μετά από μια πρώτη σειρά ποιητικών αφιερωμάτων από την εκδόσεις Γαβριηλίδη, ένας κύκλος που ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2011.
Νέοι ποιητές και ποιήτριες που εξέδωσαν την πρώτη τους ποιητική συλλογή μετά το 2000 επελέγησαν λόγω εκλεκτικής συγγένειας να μιλήσουν για τους Ποιητές στη Σκιά. Έπρεπε, λοιπόν, να καταθέσουν την προσωπική τους σχέση με τον εκάστοτε τιμώμενο ποιητή ή ποιήτρια. Πώς τον γνώρισαν, πώς επηρεάστηκαν από αυτόν στις δικές τους γραφές τι κράτησαν από την ποίησή του, τι πιστεύουν και τι αισθάνονται για το έργο του.
Με το δικό τους προσωπικό, υποκειμενικό βλέμμα. Αυτά ακριβώς τα κείμενα είναι που παρουσιάζονται στο βιβλίο αυτό.Ο ποιητής και μεταφραστής. Γιώργος Μπλάνας, που είχε τη γενική επιμέλεια του κύκλου, καθώς και την ευθύνη της ανθολόγησης των ποιημάτων και ο πρόλογος /εισαγωγή του εν λόγω βιβλίου είναι το πώτο κείμενο της εργασίας αυτής. Στη συνέχεια παρουσιάζεται μια ανθολογία των δέκα ποιητών με αντιπροσωπευτικά τους ποιήματα. Σύμφωνα με τον Γιώργο Μπλάνα: « Για να αποτιμήσεις ένα έργο χρειάζεται ένα αξιολογικό σύστημα. Αλλά κανείς δεν χρειάζεται σήμερα ένα αξιολογικό σύστημα, γιατί δεν υπάρχουν διαφανείς αρχές πάνω στις οποίες μπορεί να βασιστεί. Έτσι κι αλλιώς, κάθε ποιητής διατηρεί το αναφαίρετο δικαίωμα να πιστεύει αυτό που πιστεύει, με μόνο επιχείρημα την ποιότητα του έργου του. Και ίσως αυτό να είναι το πιο ακλόνητο δεδομένο. Κάθε ποιητής, θέλει δεν θέλει, είναι συνάδελφος των παλαιότερων και δεν πρέπει να φοβάται την παράφορη δύναμη της φωνής του».
