Αυτή την εβδομάδα –τέλη Ιανουαρίου 2013- ανοίγουν τα σχολεία σε όλη την Αυστραλία και αρχίζει το νέο μας σχολικό έτος. Ταυτόχρονα ανοίγουν φυσικά και τα ελληνικά σχολεία. Καλή χρονιά σε όλους μας.

Εσείς οι οποίοι θα στείλετε τα παιδιά και τα εγγόνια σας στο ελληνικό σχολείο, θα τα στείλετε να μάθουν Νέα Ελληνικά, Νεοελληνικά, Μοντέρνα Ελληνικά, Modern Greek, ή να μάθουν… Ελληνομάθεια, ή να μάθουν με μια λέξη μόνο Ελληνικά; Θα μου πείτε αεροβατώ, τι μας λέει τούτος εδώ;
Όχι, το θέμα μας είναι πολύ σοβαρό και χρειάζεται σοβαρή συζήτηση.

Στη Μελβούρνη διδάσκονται πάνω από 50 γλώσσες στα κρατικά και στα λεγόμενα «εθνικά σχολεία» / ethnic schools. Ας αναφέρουμε μερικές γλώσσες: Chinese, Italian, Albanian, German and… Modern Greek. Δυστυχώς -ακόμα και στη Βικτώρια- η μόνη γλώσσα που… φιγουράρει με ένα άχαρο λεκτικό προσδιορισμό είναι η ελληνική γλώσσα ως Modern Greek! Κάλλιστα θα μπορούσαμε να πούμε Modern Chinese, Modern Albanian κ.λπ. Κανείς όμως δεν υποβιβάζει τη γλώσσα του, αν και όλοι διδάσκουν μια μορφή της γλώσσας η οποία μιλιέται σήμερα. Γιατί η γλώσσα είναι ένας ζωντανός οργανισμός και όλοι γνωρίζουμε πως όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί δεν μένουν αναλλοίωτοι, αλλά δεν χάνουν ποτέ την αρχική τους υπόσταση. Το θέμα μας είναι πολύ σοβαρό για να το αφήσουμε μόνο στα χέρια των καθηγητών και των δασκάλων μας.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Η σημερινή μας ελληνική γλώσσα είναι μια εξελιγμένη μορφή της ίδιας ελληνικής γλώσσας η οποία μιλήθηκε εδώ και χιλιάδες χρόνια. Γονιμοποίησε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες ως η πιο καλλιεργημένη πολιτισμική γλώσσα, αλλά δεν διασταυρώθηκε με αυτές και ο κυτταρικός πυρήνας της έμεινε για πάντα ελληνικός μέχρι σήμερα. Η ραχοκοκκαλιά του λεγόμενου σήμερα Δυτικού Πολιτισμού, ο οποίος πέρασε μέσα από την Αναγέννηση, αλλά και το Διαφωτισμό, είναι το ελληνικό πνεύμα διαποτισμένο πολιτισμικά με την ελληνική γλώσσα.

Το 1821 ξαναγεννήθηκε το όνομα Έλληνας μετά από χιλιόχρονη ρωμαίικη κατοχή και η ελληνική γλώσσα είχε ονομαστεί επίσης ρωμαίικη – τρομάρα μας! Αφού όμως ονομάσαμε το νέο κράτος ΕΛΛΑΣ και η γλώσσα έπρεπε να ονομαστεί ελληνική! Με όλους τους διαρκείς γλωσσικούς αγώνες είναι κατόρθωμα του Μανόλη Τριανταφυλλίδη να εκτυπωθεί η «Νεοελληνική Γραμματική» (της Δημοτικής) τον Ιούνιο του 1941. Την πρώτη «Νεοελληνική Γραμματική» συνέγραψε ο Νικόλαος Σοφιανός, πριν από το 1550. Σε όλο αυτό το διάστημα υπήρξε μια πολύ σκληρή μάχη για να επικρατήσει το αρχαίο τυπικό της γλώσσας ή η νεότερη μορφή του που ονομάστηκε Δημοτική και τούτο διότι οι περισσότεροι «αλληθωρίζανε» προς τα αρχαία. Ο όρος «νεοελληνική» καθόριζε το είδος της ελληνικής που μιλιόταν από το λαό και είχε αποκρυσταλλωθεί από τα Δημοτικά μας τραγούδια. Σήμερα όμως εάν ρωτήσεις ένα… «νεοέλληνα» τι γλώσσα μιλάει θα σου πει ελληνικά.

Η όξυνση του «γλωσσικού Ζητήματός» μας -ένα πολύ μεγάλο και ακανθώδες κεφάλαιο της ιστορίας μας- μάς έκανε να προσέξουμε «το δέντρο», αλλά παραμελήσαμε το απέραντο και καταπράσινο δάσος όλης της ελληνικής γλώσσας. Ήταν εις βάρος μας να την περιορίσουμε και να ονομάσουμε τη σημερινή μορφή της γλώσσας μας «νεοελληνική». Ίσως να ήταν καλό για εσωτερική γλωσσική κατανάλωση, στον ελλαδικό χώρο, αλλά στο εξωτερικό συρρικνώθηκε η γλώσσα μας μόνο σε έναν ή δύο αιώνες ως «Νέα Ελληνικά» και αποκόπηκε από τον κορμό της πιο καλλιεργημένης και πλούσιας πολιτισμικής γλώσσας του κόσμου.

Εξάλλου, από τα ελάχιστα τεκμήρια που έχουμε να αποδείξουμε τη συνέχεια της φυλής μας, είναι η ελληνική μας γλώσσα και μόνο με αυτή γινόμαστε άμεσοι κληρονόμοι του ακμαίου μας αρχαίου πολιτισμού. Με τα «Νέα Ελληνικά» στο εξωτερικό –όπου συγκρινόμαστε με όλες τις γλώσσες- περιορίζουμε τη γλώσσα μας και δεν την αφήνουμε να απλωθεί σε όλο το μήκος και πλάτος για να δείξει το μεγαλείο της. Αρχαία και Νέα είναι η ίδια γλώσσα, τα Ελληνικά.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΒΙΚΤΩΡΙΑ

Πριν από περίπου 16 χρόνια στην Πολιτεία της Βικτώριας -με αγώνες- διορθώσαμε στο επίσημο πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας της Πολιτείας μας την ονομασία του μαθήματος της γλώσσας μας και από Modern Greek έγινε μόνο Greek, όπως όλες οι άλλες γλώσσες. Τα Αρχαία Ελληνικά έγιναν Classical Greek. Πρέπει όμως να βοηθήσουμε όλοι την κατάσταση και οι βουλευτές μας να μη μιλάνε για Modern Greek στο πρόγραμμα ACARA της Ομοσπονδιακής κυβέρνησης, αλλά μόνο για Greek.
Το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό να αναλυθεί σε ένα σύντομο άρθρο σαν ετούτο.

Σε τελική ανάλυση συμφωνώ απόλυτα με το νομπελίστα μας ποιητή Γιώργο Σεφέρη, ο οποίος στις «Δοκιμές Α»» σελ. 511, σημειώνει τα εξής: «Τη λέξη νεοελληνικά την αποφεύγω, είναι χωρίς ακρίβεια, όταν την καλοκοιτάξεις, και άσκημη. Ούτε ο Άγγλος λέει νεοαγγλικά, ούτε ο Γάλλος νεογαλλικά».
Στην ίδια κατηγορία κατατάσσεται και ο νεολογισμός μας «ελληνομάθεια» που δεν τον είχαν οι αρχαίοι μας. Ελληνικά μόνο, μάς φτάνουν!