Το σύντομο τούτο άρθρο θα μπορούσε να έχει ως εισαγωγή πολλές και χρήσιμες πληροφορίες για την έναρξη της ελληνικής επανάστασης του 1821. Επειδή, όμως, σε ένα σύντομο άρθρο 600 ή 700 λέξεων αυτό δεν μπορεί να γίνει θα ερθώ αμέσως στο θέμα μου.
Σήμερα το Διαδίκτυο εκδημοκράτησε τα πάντα και η ψηφιακή επανάσταση έφερε στο σπίτι του καθενός μας κάθε πληροφορία, μια έχοντας και αυτό γίνει μία παγκόσμια βιβλιοθήκη μέσα στο σαλόνι μας. Επειδή, όμως, η αλήθεια δύσκολα βρίσκεται, θα πρέπει κανείς όχι μόνο να διαβάσει, αλλά να μελετήσει πολλές και διάφορες πηγές για να φτάσει σε ώριμα, προσωπικά και λογικά συμπεράσματα.
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ
Η Φιλική Εταιρεία και ο Υψηλάντης –μετά από πληθώρα συσκέψεων– αποφάσισαν ταυτόχρονη εξέγερση στη Μολδοβλαχία, αλλά και στην Πελοπόννησο. Η 27η Φεβρουαρίου 1821 ορίστηκε η εξέγερση στη Μολδοβλαχία και η 25 Μαρτίου 1821 η εξέγερση της Πελοποννήσου. Ως επίσημος απεσταλμένος της στάλθηκε στην Πελοπόννησο ο Γρηγόριος Δικαίος –γνωστός ως Παπαφλέσσας– ο οποίος είχε μέσα του το πάθος, αλλά και μία ακατανίκητη επιμονή να αρχίσει η επανάσταση στην Πελοπόννησο, μια και οι στρατιωτικές δυνάμεις των Τούρκων ήταν μειωμένες γιατί ο διοικητής της Χουρσίτ πασάς πολεμούσε τον Αλή Πασά στην ΄Ηπειρο.
Ο Παπαφλέσσας έφτασε στην Πελοπόννησο στις αρχές Ιανουαρίου 1821 για να οργανώσει την εξέγερση της επανάστασης σύμφωνα με το σχέδιο της Φιλικής Εταιρείας.
Επειδή οι πρόκριτοι θεωρούσαν τον Παπαφλέσσα ανεύθυνο και επικίνδυνο άτομο, αποφάσισαν να τον δολοφονήσουν. ΄Οταν το έμαθε αυτό ο Παπαφλέσσας άρχισε να μετακινείται και να κρύβεται. Συνοδευόταν από ένοπλους συντρόφους και ανάμεσά τους ήταν και ο αδερφός του Νικήτας. Οι πρόκριτοι, όμως, τον κάλεσαν στο Αίγιο να συσκεφτούν μαζί του για την επανάσταση. Πήγε, αλλά ο Παπαφλέσσας δεν έπεισε τους προκρίτους και τους αρχιερείς, να αρχίσει η επανάσταση. Οι αρχιερείς και οι πρόκριτοι αποφάσισαν να μην επαναστατήσουν και να φυλακίσουν τον Παπαφλέσσα. Αυτός, όμως, τους είπε ότι θα αρχίσει την επανάσταση μόνος του. Ο πιο αντίθετος στην επανάσταση ήταν ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ο οποίος στα Απομνημονεύματά του χαρακτηρίζει τον Παπαφλέσσα ως «απατεώνα κα εξωλέστατο καλόγηρον». Αυτό ακριβώς αναφέρεται στην «Ιστορία Ελληνικού Έθνους», της Εκδοτικής Αθηνών, Τόμος ΙΒ’, σελίδα 79. Ενάντιοι στην επανάσταση ήταν και άλλοι οι οποίοι αναφέρονται στην επόμενη σελίδα.
Στο μεταξύ, οι Τούρκοι που έβλεπαν το τι γινόταν, κάλεσαν τους αρχιερείς και προκρίτους σε δήθεν σύσκεψη στην Τρίπολη. Εδώ όσοι πήγαν έδειξαν εμπιστοσύνη στους Τούρκους και τους είπαν ότι οι Έλληνες ήταν νομιμόφρονες. Όσοι δεν πήγαν στην Τρίπολη συγκεντρώθηκαν στα Καλάβρυτα, στη μονή Αγίας Λαύρας. Εδώ και πάλι ομόφωνα αποφάσισαν να μην γίνει η επανάσταση. Μερικοί μάλιστα πρότειναν να εγκαταλείψουν την Πελοπόννησο. Επίσης αποφασίστηκε να σταλεί ειδικός απεσταλμένος στο σουλτάνο να του πουν πως δεν υπήρχε καμία επαναστατική κίνηση στην Πελοπόννησο.
«ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ»
Όλα τα σχολικά μας βιβλία σήμερα λένε ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλόγησε τα όπλα και σήκωσε τη σημαία της επανάστασης στην Αγία Λαύρα. Επίσης, έχουμε εκείνο τον περίφημο πίνακα ζωγραφικής που απεικονίζει ακριβώς αυτά τα γεγονότα. Επίσης, στα σχολεία μας με πολλή υπερηφάνεια όλοι οι μαθητές μας τραγουδούν το περίφημο τραγούδι μας «Στην Αγία Λαύρα πρώτα… κ.λπ.».
Έλα όμως που τα γεγονότα δεν έγιναν έτσι. Ο ίδιος ο Παλαιών Πατρών Γερμανός αρνείται αυτά που λέγονται και γράφονται για την Αγία Λαύρα και ο ίδιος λέει ότι η επανάσταση ήταν «άκαιρη» και, όπως είδαμε παραπάνω, τον Παπαφλέσσα τον αποκαλεί «απατεώνα».
Πώς, όμως, πλέχτηκε ο μύθος για τη Δοξολογία της επανάστασης και τον πιστέψαμε όλοι οι Έλληνες; Φαίνεται ότι ο μύθος αυτός –που άρεσε σε πολλούς– είναι δημιούργημα της φαντασίας του Γάλλου συγγραφέα, Πουκεβίλ, ο οποίος έγραψε ένα βιβλίο με τον τίτλο «Η Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης». Αυτό αναφέρει ο Φωτάκος στα «Απομνημονεύματά» του, Αθήνα 1960, σελίδα 62.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Οι πηγές υποστηρίζουν ότι το πάθος του Παπαφλέσσα, αλλά και το θάρρος των άλλων ηρώων μας Κολοκοτρώνη, Νικηταρά, Αναγνωσταρά και τόσων άλλων, κήρυξαν την επανάσταση στην Πελοπόννησο, όχι όμως στις 25 Μαρτίου. Η πρώτη ελληνική πόλη που ελευθερώθηκε ήταν το Αίγιο στις 21 Μαρτίου και ακολούθησε η Καλαμάτα στις 23 Μαρτίου. Χάρη σε αυτούς τους πρωτεργάτες της επανάστασης και σε όλους τους άλλους που ακολούθησαν, σήμερα έχουμε Ελληνικό Κράτος.
Είναι, όμως, πολύ σημαντικό να τονιστούν και πάλι τα λόγια του εθνικού μας ποιητή Διονύσιου Σολωμού ο οποίος είπε: «Το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό!». Είναι εις βάρος μας να πιστεύουμε το ψέμα της Αγίας Λαύρας και να χειροκροτούμε αυτούς που δεν έκαναν τίποτε για την απελευθέρωση της Ελλάδας. Με αυτή την τακτική κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και φαινόμαστε άκρως ανιστόρητοι.
Τέλος, να αναφέρω το βιβλίο της Μαρίας Ρεπούση «Ιστορία ΣΤ΄ Δημοτικού» Έκδοση, Αθήνα 2006, η Αγία Λαύρα δεν αναφέρεται ούτε στο κείμενο, αλλά ούτε στους χάρτες της έναρξης της επανάστασης, σελ. 42. Το βιβλίο, όμως, αυτό… αποσύρθηκε. Τρομάρα μας !
Πού βρίσκεται, όμως, η ΑΛΗΘΕΙΑ;
