Ότι η Lonsdale street, o «Ελληνικός Δρόμος», είδε καλύτερες μέρες, δεν υπάρχει αμφιβολία. Για πάνω από μισό αιώνα ήταν το στέκι δύο γενιών.
Για την πρώτη ήταν τόπος συνάντησης νέων και παλιών γνωριμιών, ευκαιρία για εύρεση εργασίας, και παντός είδους πληροφοριών, κέντρο ψυχαγωγίας, τόπος όπου η νοσταλγία γι’ αυτά που άφησε ο Έλληνας μετανάστης πίσω του, έβρισκε διέξοδο και λύτρωση. Ήταν το κέντρο όπου χτυπούσε έντονα η καρδιά της ελληνικής παροικίας.
Από κει έβγαιναν συχνά οι μεγάλες ειδήσεις, τόσο εκείνες που αναφέρονταν στη γενέτειρα, όσο και εκείνες ομογενειακού, ντόπιου ενδιαφέροντος.
Με την πάροδο του χρόνου, όταν η νέα γενιά ήλθε στο προσκήνιο, η Lonsdale street, απόκτησε μια άλλη διάσταση. Οι νέοι έδωσαν νέα πνοή, αγκάλιασαν το χώρο με ενθουσιασμό και οι δύο γενιές συνυπήρχαν αρμονικά, με τους νέους να κρατούν ζωντανό το χώρο μέχρι αργά το βράδυ. Ξεφύτρωσαν παραδίπλα και τα ελληνικά μπαράκια, τονίζοντας τον ελληνικό χαρακτήρα της περιοχής.
Οι επιχειρήσεις της Lonsdale street, για δεκαετίες είδαν μεγάλη άνθηση.
Επειδή όμως τίποτε δε μένει το ίδιο, με την πάροδο του χρόνου, ο «Ελληνικός Δρόμος», άρχισε αργά , αλλά σταθερά, να αλλάζει. Η αλλαγή αυτή φυσικά δεν ήταν τυχαία. Οι παράγοντες που την προκάλεσαν πάρα πολλοί , με κυριότερους την αλλαγή των αναγκών αυτής της ίδιας της παροικίας, Η μετατόπιση ενός μεγάλου μέρους των ομογενών στα εξωτερικά προάστια, έκανε δύσκολη την πρόσβαση στο συγκεκριμένο δρόμο, όπου και η στάθμευση ήταν προβληματική.
Πολλοί από τους καταστηματάρχες που έφυγαν θα πουν σήμερα ότι ‘η όλη κατάσταση ήταν πλέον ασύμφορη’. Υψηλά ενοίκια, λιγότεροι πελάτες, χαμηλότερα έσοδα. Για αρκετό καιρό, θα πουν οι ίδιοι, ότι αντιστάθηκαν. Δεν ήταν εύκολο να εγκαταλείψουν ένα χώρο στον οποίο είχαν πλέον ριζώσει.
Οι διαπραγματεύσεις για χαμηλότερα ενοίκια, δεν έβρισκαν το ποθούμενο αποτέλεσμα, για το λόγο ότι υπήρχε μεγάλη ζήτηση από τους Ασιάτες.
Ο χαρακτήρας του δρόμου εντούτοις έπρεπε να διατηρηθεί γιατί είχε πλέον ιστορική αξία.
Ο Δήμος Μελβούρνης, στην απόφασή του να τον ονομάσει «Greek Precint», και να του δώσει ελληνικό χρώμα, είχε ως βάση το ότι δίπλα σχεδόν στη Lygon Street, ήταν το ιταλικό precinct και πίσω ακριβώς, στη Little Bourke street, το κινεζικό.
Με τα κονδύλια που διαθέτει και προορίζονται για τον εξωραϊσμό των χώρων, αποβλέπει στο να τονίσει τον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της πόλης, να προσελκύσει επενδυτές και τουρίστες.
ΖΗΤΑΜΕ ΠΟΛΛΑ
Η εβδομάδα μεταξύ 16–24 Μαρτίου έχει αφιερωθεί στον εορτασμό της Πολιτιστικής Ποικιλομορφίας της Μελβούρνης.
Είναι, εκτιμούμε, ειρωνικό, ότι αυτόν το χρόνο επέλεξε ο Δήμος Μελβούρνης για να αποφανθεί ότι «οι Έλληνες ζητάνε πράγματα υπερβολικά, όπως πλατείες, κολώνες και χίλια δυο άλλα που δεν είμαστε σε θέση να δώσουμε». Η κριτική αυτή ήταν μέρος της αναφοράς, σχετικά με τη Lonsdale Street, που είχε εκπονηθεί από δημοτικούς συμβούλους, διευθυντικά στελέχη του Δήμου και υπεύθυνους για τη χρηματοδότηση των προγραμμάτων των τριών precincts.
Aνέφεραν επίσης ότι «για μια περιοχή, που χάνει διαρκώς το χαρακτήρα της, δε συμφέρει να επενδύσουμε. Την ευθύνη αυτή θα πρέπει να την αναλάβει η ελληνική παροικία».
Με εφτά ελληνικές επιχειρήσεις στον ελληνικό δρόμο, ο δήμος απαιτεί να υπάρχουν τουλάχιστον 50 μέλη στην επιτροπή που τους αντιπροσωπεύει. Πράγμα δύσκολο, αυτή τη στιγμή, ένα εμπόδιο όμως που, ως φαίνεται, θα παραμεριστεί, όταν ο δήμος συμβιβαστεί με τον αριθμό των 25 μελών.
«Μπορεί ο δρόμος να μην έχει την αίγλη που είχε πριν, δεν παύει όμως να είναι ένας ζωντανός οργανισμός και αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του ελληνισμού της Μελβούρνης» αναφέρει ο υπουργός Πολυπολιτισμού της Βικτώριας, Νίκος Κότσιρας.
ΒΙΑΣΤΗΚΑΝ
Οι κύριοι, κύριοι του Δήμου Μελβούρνης , βιάστηκαν αμέσως μετά την καταρρακτώδη βροχή που απείλησε να χαλάσει το Γλέντι του περασμένου Σαββατοκύριακου, αλλά δεν τα κατάφερε, να μας ρίξουν τη βρεμένη -κατά την αγγλοσαξονική έκφραση- κουβέρτα. Να μας πούνε -διά του Τύπου- ότι για εφτά μαγαζιά που έχουν μείνει όλα εκεί, δεν μπορούμε να ζητάμε πολλά. Υπάρχουν εντούτοις $650.000 περίπου που έχουν εγκριθεί για το 2012-2013 στον προϋπολογισμό, για τον ‘ελληνικό δρόμο’, (the precinct).
Εκείνο το οποίο θα πρέπει να τονιστεί είναι ότι ο «Ελληνικός Δρόμος» δεν είπε την τελευταία του λέξη.
Με το Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο που, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα έχει ολοκληρωθεί σ’ ένα περίπου χρόνο, το βέβαιο είναι ότι η όλη περιοχή (precinct) θα αλλάξει όψη και χαρακτήρα.
Το νέο κτίριο, θα γίνει πάλι πόλος έλξης, και μάλιστα αυτή τη φορά τριών γενιών. Ο πρόεδρος Βασίλης Παπαστεργιάδης, μάλιστα, όπως ανάφερε πρόσφατα, στοχεύει στο να προσελκύσει ο χώρος και άτομα από την ευρύτερη αυστραλιανή κοινωνία.
Αν οι οργανισμοί της παροικίας αγκαλιάσουν το νέο έργο και το δούνε σαν κάτι που ανήκει και στους ίδιους, ο χώρος θα σφύζει πάλι από ζωή.
Ο «Ελληνικός Δρόμος» θα γίνει σύμβολο της εξέλιξης της ελληνικής παροικίας και έκφραση της ανοδικής της πορείας στην Αυστραλία.
Τόσο ο Δήμος, όσο και η Πολιτεία της Βικτώριας, θα πρέπει όχι μόνο να συνεχίσουν να στηρίζουν και να εξωραΐζουν το χώρο, αλλά να εντείνουν τις προσπάθειές τους ακόμη περισσότερο προς την κατεύθυνση αυτή.
Το ότι η Lonsdale Street δεν έχει τη μορφή που είχε πριν δύο δεκαετίες και παλιότερα, δεν είναι λόγος για να της γυρίσουν την πλάτη.
Εκείνο το οποίο μπορούμε και οφείλουμε να κάνουμε ως παροικία, είναι να στηρίξουμε το Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο με όλες μας τις δυνάμεις. Είναι η ευκαιρία που μας δίνεται να πούμε ότι «είμαστε εδώ για να μείνουμε».
Ο «Ελληνικός Δρόμος» κύριοι … κύριοι του Δήμου, δεν είπε ακόμη την τελευταία του λέξη!
