ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ τα όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στην Κύπρο. Και, φυσικά, πονάμε όλοι με το (νέο) δράμα που ζει η Μεγαλόνησος.
Οφείλω όμως, έτσι για την ιστορία, να κάνω δυο παρατηρήσεις:
ΚΑΤΑ γενική ομολογία η λύση που τελικά επιτεύχθηκε για να αποφευχθεί η πτώχευση είναι χειρότερη από την αρχική στην οποία, ομόφωνα, οι Κύπριοι βουλευτές είπαν «Όχι» και τους χειροκρότησαν οι απανταχού (σούπερ) πατριώτες.
ΜΑ αφού ήταν να δεχθούν μια λύση χειρότερη, γιατί απέρριψαν την αρχική; Και μετά από την «κωλοτούμπα» που έκαναν οι Κύπριοι βουλευτές εξέθεσαν ανεπανόρθωτα και όλους εκείνους που έτρεξαν να φωνάξουν ότι η βουλή της Κύπρου έσωσε την τιμή του έθνους και η μεγαλόνησος απέδειξε πως έχει … «κότσια» (για να το πω ευγενικά).
ΒΓΗΚΕ την πρώτη μέρα (μετά το «Όχι») και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου να πει ότι η εκκλησία θα συνδράμει το έθνος, τον χειροκρότησαν όλοι και μια εβδομάδα αργότερα μας πέταξε πως «δεν υπάρχει σάλιο γιατί έχασε εκατό εκατομμύρια δολάρια από το τραπεζικό στραπάτσο». Αυτή κι αν ήταν «κωλοτούμπα». Συμπέρασμα; Πριν αρχίσουμε τις ζητωκραυγές καλά θα είναι να είμαστε λίγο συγκρατημένοι και να μελετάμε όλες τις παραμέτρους. Γιατί η «εθνική αξιοπρέπεια» ξεφτιλίζεται πιο πολύ όταν το «ηρωικό όχι» γίνεται «ναι» με την πρώτη δυσκολία…
ΕΥΤΥΧΩΣ, τουλάχιστον, που πουλήθηκαν νωρίς οι δυο Κυπριακές τράπεζες της Αυστραλίας, γιατί παρά τις κυβερνητικές εγγυήσεις που παρέχει η αυστραλιανή κυβέρνηση στις καταθέσεις θα είχαμε και εδώ δράματα…
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ, αλλά και «αποκαλυπτικό» το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα του «Νέου Κόσμου» της Πέμπτης με τίτλο «Όλοι μιλούν για την Γκίλαρντ» που αναφερόταν στις αντιδράσεις που προκάλεσαν στην Ελλάδα οι δηλώσεις και τα άρθρα της πρωθυπουργού στην εφημερίδα μας περί «Χρυσής Αυγής» και άλλων τινών…
ΤΙΣ δηλώσεις αυτές τις έκανε κύριο θέμα και ο «Ελληνικός Κήρυκας» αφαιρώντας, φυσικά, οποιαδήποτε αναφορά στο «Νέο Κόσμο» κατά την πάγια τακτική του να «γράφει» τη δεοντολογία εκεί που δεν πιάνει μελάνι…
ΘΑ ΜΟΥ πείτε ότι εδώ ο «Κήρυκας» έκανε γαργάρα τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου στο Σίδνεϊ (παρουσία της κ. Γκίλαρντ, του πρωθυπουργού της Νέας Νότιας Ουαλίας, πολλών επισήμων και χιλιάδων ομογενών) και θα «ζοριζόταν» για την δημοσιογραφική δεοντολογία; Όχι βέβαια…
ΤΕΛΟΣ πάντων. Έγιναν, λοιπόν, πολλά σχόλια στην Ελλάδα για τις δηλώσεις της κ. Γκίλαρντ. Μερικά, ενδεικτικά, ίσως τα διαβάσατε στο «Νέο Κόσμο» της Πέμπτης.
ΕΜΕΝΑ μου έκαναν εντύπωση κάποια σχόλια οπαδών της «Χρυσής Αυγής» που προθυμοποιήθηκαν να δείξουν στην Αυστραλία πώς «γ….νε οι Έλληνες». Μιλάμε για τόσο πειστικά, «πολιτικά» επιχειρήματα…
ΚΑΙ μιας και ο λόγος περί «Χρυσής Αυγής», να πούμε ότι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (βλέπε Facebook) έγινε «πολύς ντόρος» για την παρουσία τριών, τεσσάρων, άντε πέντε νεαρών οπαδών της που εμφανίστηκαν στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου που έγινε το περασμένο Σάββατο στη Μελβούρνη.
Με ξυρισμένα κεφάλια και με φανελάκια που ανέφεραν «Χρυσή Αυγή» κρύφτηκαν πίσω από το πλήθος.
ΚΑΤΑ την άποψή μου κακώς, κάκιστα πήγαν στην παρέλαση ως «Χρυσαυγίτες». Φανταστείτε τι θα γίνει αν μεταφέρουμε στην παρέλαση για την εθνική μας επέτειο τις πολιτικές μας πεποιθήσεις και αντιπαραθέσεις. Να πηγαίνουν με τα διακριτικά τους και οργανωμένα οι οπαδοί όλων των παρατάξεων. Αυτή ποια δεν θα είναι παρέλαση, αλλά Πλατεία Συντάγματος με τους «Αγανακτισμένους».
ΚΑΛΩΣ όμως και σοφά υποβαθμίστηκε η παρουσία τους εκεί. Θα ήταν λάθος μια λαμπρή εκδήλωση της ομογένειας να αμαυρωνόταν από την παρουσία τριών ανεγκέφαλών Χρυσαυγιτών.
ΜΟΥ είπαν ότι στο χώρο της παρέλασης συγκεντρωνόταν και υπογραφές εναντίον της «Χρυσής Αυγής». Και αυτό λάθος. Η παρέλαση δεν επιτρέπεται να μετατραπεί σε πεδίο επίλυσης όποιων πολιτικών διαφορών. Πρέπει να είναι μια εκδήλωση απόδοσης τιμής στους ήρωες του ’21 και τίποτα άλλο.
ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΚΕ, πάλι, η απουσία της γενικής προξένου Ελένης Λιανίδου από την παρέλαση και αποδόθηκε στην παρουσία του πρέσβη Χάρη Δαφαράνου. Κακώς τα «κακά» σχόλια. Η απουσία της κ. Λιανίδου ήταν δικαιολογημένη και δεν οφειλόταν σε «διπλωματική ασθένεια».
Είχε ένα τροχαίο ατύχημα την προηγούμενη ημέρα που την «ταρακούνησε». Ευτυχώς όχι πολύ σοβαρό μιας και ήταν «μια χαρά» στην εκδήλωση που έγινε στο πολιτειακό κοινοβούλιο για την εθνική μας επέτειο την περασμένη Δευτέρα. Ευτυχώς…
ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΚΕ, επίσης και η απουσία του πολιτειακού πρωθυπουργού, Ντένις Νάπθαϊν. Ο νέος μας πρωθυπουργός είχε άλλα «πιο σοβαρά» πράγματα το Σάββατο. Πήγε σε ένα … καρναβάλι!
ΕΓΡΑΦΑ την περασμένη εβδομάδα πως αν έφτιαχνα αναψυκτικά αντί να γίνω «σχολιαστής», ίσως τα οικονομικά μου να ήταν καλύτερα.
Μα και παπάς να γινόμουν πάλι καλύτερα θα ήταν…
ΔΙΑΒΑΣΑ, λοιπόν, ότι με εντολή του Αρχιεπισκόπου κ. Στυλιανού ο κατώτερος μισθός ενός ιερέα στην Αυστραλία θα είναι 57.000 ετησίως, συν εφάπαξ και συν επίδομα 100 δολάρια την εβδομάδα και ο «ανώτερος-κατώτερος μισθός» 65.000 ετησίως συν τα … συν!
ΝΟΜΙΜΩΣ οι ιερείς έχουν δικαιώματα από τα μυστήρια, σύμφωνα με εγκύκλιο του κ. Στυλιανού αλλά «ούτε δύναται, ούτε επιτρέπεται να έχουν άλλες εργασίες».
ΠΑΝΤΩΣ ο Αρχιεπίσκοπος δεν λέει για τα άλλα «τυχερά» των ιερέων. Ξέρω εγώ κάποιους ιερείς που την αράζουν σε …νεκροταφεία κάθε Σάββατο και «τα ‘κονομάνε αγρίως».
ΠΑΜΕ παρακάτω. Δεν άκουσα το όνομα των εκφωνητών, αλλά μου έκανε εντύπωση η σφοδρότητα της επίθεσης του άρρενα εκφωνητή στο «Γλέντι» του Φεστιβάλ «Αντίποδες» το βράδυ της Τετάρτης από τη συχνότητα του 3ΧΥ το οποίο και χαρακτήρισε «πανηγυράκι που δεν έχει τίποτα και δεν γιορτάζει τίποτα ενώ παλιά γινόταν για να τιμηθεί η 25η Μαρτίου». Πω, πω… Έτσι και τα έγραφα εγώ αυτά να δείτε πώς θα αντιδρούσε ο πρόεδρος Παπαστεργιάδης.
ΕΙΠΑ Παπαστεργιάδης και θυμήθηκα: Εκείνη η αντιπολίτευση της Κοινότητας τι απέγινε… Εξαφανίστηκαν όλοι. Μα γιατί;
ΚΑΙ να κλείσω (ξέρω σήμερα δεν ήμουν και στα κέφια μου) με μια σημείωση που αισθάνομαι υποχρέωση να την κάνω.
Μετά από 34 ολόκληρα χρόνια υπηρεσίας στο ελληνικό πρόγραμμα της ραδιοφωνίας SBS η Αντζελα Πύρδα λέει σήμερα «αντίο» στους ακροατές της.
Η Άντζελα υπήρξε αφοσιωμένο στέλεχος του ελληνικού προγράμματος και εκτός από το ταλέντο της διακρίθηκε και για την αξιοπρέπειά της, πράγμα, σπάνιο στις μέρες μας.
Και δεν είναι τυχαίο που είναι μια από τα (λίγα) μέλη του ελληνικού προγράμματος που επέλεξε μόνη της το χρόνο να πει το «αντίο» αντί να της το πουν, όπως συνήθως γίνεται…
