Η συμπάροικος Μαρία Στρίντζου είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση ανθρώπου. Το ίδιο ιδιαίτερος είναι και ο θετός της γιoς Χάφτου.
Η Μαρία πριν από 20 περίπου χρόνια άφησε την άνεση και τον εύκολο τρόπο ζωής της Μελβούρνης, για να δουλέψει σε έναν φιλανθρωπικό οργανισμό στην Αιθιοπία. Στόχος του οργανισμού να κλείσει τις πληγές που άνοιξε στη μικρή κοινωνία της πόλης Tigray, ο πόλεμος, η γενοκτονία και η αρρώστια-μάστιγα το AIDS.
Ο Χάφτου δεν είχε γεννηθεί 20 χρόνια πριν. Γεννήθηκε πριν από 13 χρόνια και αυτό που σημάδεψε όχι μόνο τις πρώτες του αναμνήσεις αλλά τη ζωή του ολόκληρη είναι ο θάνατος. Τον έβλεπε παντού, στο μικρό του χωριό. Ένας «θάνατος, αργός» ήταν και η ζωή του. Από την τρυφερή ηλικία των δέκα δούλευε στα ορυχεία προσπαθώντας να εξοικονομήσει λίγα χρήματα για να αγοράσει φαγητό για την γιαγιά του και τον αδερφό του. Ήταν οι μόνοι άνθρωποι που του είχαν απομείνει στη ζωή. Τις περισσότερες φορές ο ίδιος έμενε νηστικός καθώς ο πενιχρός μισθός του δεν αρκούσε.
Η Μαρία που εργαζόταν για τον φιλανθρωπικό οργανισμό REST (relief Society of Tigray) πήρε την πρωτοβουλία να ξεκινήσει ένα δικό της φιλανθρωπικό δίκτυο με στόχο την εξοικονόμηση πόρων για τα ορφανά παιδιά του Tigray.
Καλεσμένοι στην εκδήλωση που είχε διοργανώσει, τα παιδιά και οι οικογένειες που είχε αφιερώσει τη ζωή της.
Και τότε η Μαρία συνάντησε τον Χάφτου. «Καθόταν σε μία γωνιά και φρόντιζε την γιαγιά του» θυμάται η Μαρία. «Μου έκανε εντύπωση αυτό το παιδί» είπε στην αγγλική έκδοση του «Νέου Κόσμου».
Και αυτό ήταν. Σε λίγο καιρό η 50χρονη συμπάροικος έγινε μαμά. Υιοθέτησε τον Χάφτου και σήμερα και οι δύο ζουν στη Μελβούρνη.
Και δεν σταματούν εκεί οι λόγοι για τους οποίους η Μαρία και ο γιος της Χάφτου αποτελούν ιδιαίτερη περίπτωση ανθρώπων.
ΧΑΦΤΟΥ, Η «ΑΝΤΙΛΟΠΗ»
Ο Χάφτου ήρθε στην Μελβούρνη με τη μαμά του πριν από περίπου ενάμισι χρόνο.
«Για ένα μήνα ήταν αδύνατο να αντέξει ακόμα και μία μικρή βόλτα με το αυτοκίνητο. Ζαλιζόταν. Έκανε εμετό» λέει η Μαρία. Τα πολύχρωμα φώτα, τα τεράστια κτήρια, η τηλεόραση, ακόμα και το ντους στο σπίτι, «ζάλιζαν» τον Χάφτου.
Η Μαρία ήταν από τους πολύ λίγους δυτικούς που τόλμησαν ποτέ να υιοθετήσουν έναν έφηβο. Και οι δύο απολάμβαναν την ιδιαιτερότητά τους που συνοδευόταν από πρωτόγνωρες εμπειρίες για τον Χάφτου και από το πρωτόγνωρο συναίσθημα της μητρικής αγάπης για την Μαρία.
Ο Χάφτου πήγε σχολείο. Η Μαρία καμάρωνε τον γιο της. Τα αγγλικά του δεν ήταν καλά αλλά ο Χάφτου κατάφερε να βρει άλλους τρόπους για να αποδείξει τις δεξιότητές του. Το μάθημα της φυσικής αγωγής, τα σπορ γενικότερα ταίριαζαν κουτί στο Χάφτου. Σε λίγο καιρό γράφτηκε σε έναν αθλητικό όμιλο στο Oakleigh Little Athletics Club. Και τότε όχι μόνο η Μαρία αλλά και πολλοί άλλοι διαπίστωσαν ότι ο Χάφτου ήταν μία άλλη… «αντιλόπη».
«Δεν μπορούσα να το πιστέψω, ότι είχε αυτό το ταλέντο» λέει η Μαρία. Σε δοκιμαστικό αγώνα δρόμου 1500 μέτρων ο Χάφτου, όχι μόνο βγήκε πρώτος με μεγάλη διαφορά αλλά ούτε που ίδρωσε. «Έκλεψε την παράσταση. Όλοι τον κοιτούσαν με θαυμασμό» λέει η μαμά του.
Σε λίγο καιρό το ταλέντο της «μαύρης αντιλόπης» ξεπέρασε τα σύνορα του μικρού αθλητικού ομίλου.
Σήμερα ο Χάφτου είναι μαθητής του πασίγνωστου κολλεγίου Haileybury μετά από υποτροφία που του δόθηκε λόγω των αθλητικών του επιδόσεων.
Το παγκόσμιο ρεκόρ στα 800 μέτρα δρόμου για την ηλικία του είναι 1 λεπτό και 42 δευτερόλεπτα. Ο Χάφτου σήμερα τρέχει αυτήν την απόσταση σε 2 λεπτά και 11 δευτερόλεπτα.
Η «μαύρη αντιλόπη» έχει δρόμο μπροστά της, έχει όμως και κάτι άλλο… «Είναι αποφασισμένος και αφομοιωμένος» λέει η μητέρα του. Όχι μόνο να γίνει ένας δεινός αθλητής αλλά και να μάθει ελληνικά και αγγλικά.
Έχετε καμία αμφιβολία ότι θα τα καταφέρει;