Το γέλιο της πλατύ, εγκάρδιο, σε παίρνει μαζί του και σε ταξιδεύει στην όμορφη Λέσβο, που η Λιάνα Γιαλούση κουβαλά μαζί της, έστω κι αν προσωρινά βρίσκεται στη Μελβούρνη.

Διπλωματούχος της ιστιοπλοΐας και μέλος του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Μυτιλήνης, η Λιάνα Γιαλούση, πρωτοστατεί στην πρωτοβουλία να δοθεί ενθάρρυνση στα παιδιά και εφήβους να ασχοληθούν με ένα άθλημα που «στις δύσκολες μέρες που περνά η Ελλάδα σήμερα, θα τους εμπνεύσει αισιοδοξία και θα τους δώσει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο».

Ας δούμε όμως πρώτα ποια είναι η Λιάνα Γιαλούση.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μελβούρνη. Σε ηλικία 18 χρόνων, όταν η οικογένεια Μιχάλη Γιαλούση επαναπατρίζεται, εγκαθίσταται στη Μυτιλήνη και παίζει δυναμικό ρόλο στην οικογενειακή επιχείρηση Lοriet Ηοtel. Πρόκειται για το αρχοντικό που τα αδέλφια Μιχάλης και Δημήτρης Γιαλούσης μετέτρεψαν, πριν χρόνια, σε ξενοδοχείο πολυτελείας.

Η αγάπη της για τη θάλασσα θα εκδηλωθεί από πολύ νωρίς και στη Μυτιλήνη θα βρει την πλήρη έκφρασή της. Επιδίδεται στα θαλάσσια σπορ και διακρίνεται.
Η ιστιοπλοΐα την εμπνέει ιδιαίτερα. Είναι ένα πάθος που κληρονόμησε από τον πατέρα της, ο οποίος υπήρξε μεγάλος ιστιοπλόος τη δεκαετία του 1960, ως έφηβος, αποσπώντας σημαντικές διακρίσεις. Η Λιάνα κατορθώνει να πάρει το δίπλωμα “Skipper”, το οποίο της δίνει πλέον το εφόδιο να ασχοληθεί και επαγγελματικά με τον τομέα της ιστιοπλοΐας.

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟ

Βάζοντας στην πράξη τις γνώσεις της και τις αντοχές της, πριν ένα χρόνο έλαβε μέρος στη μεγάλη διοργάνωση Adventure Spirit, όπου ταξίδεψε στον Ατλαντικό Ωκεανό, στο κατάστρωμα του ιστιοφόρου “Bessie Ellen” που ναυπηγήθηκε το 1904. Στο διαγωνισμό αυτό συμμετείχαν 1.500 περίπου άτομα και η Λιάνα κατάφερε να κερδίσει τη δεύτερη θέση στην Ελλάδα.

Η επιτυχία της αυτή, της έδωσε το έναυσμα να ασχοληθεί πιο ενεργά με την ιστιοπλοΐα. Έτσι αποτελεί σήμερα ένα από τα ιδρυτικά μέλη του νεοσύστατου Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Μυτιλήνης (ΙΟΜ), υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων. Πρόκειται για έναν όμιλο που ιδρύθηκε από ανθρώπους που αγαπούν πολύ το άθλημα και έχει ως πρωταρχικό στόχο να φέρει τα παιδιά και τους νέους της Λέσβου σε επαφή με τη θάλασσα και την ιστιοπλοΐα, αλλά και να προετοιμάσει τη νέα γενιά αθλητών.

Την Λιάνα Γιαλούση, τη συνάντησα, πρόσφατα, όταν έκανε το ταξίδι στη «γενέθλια γη» για να μπορέσει να κινήσει το ενδιαφέρον συμπατριωτών της κυρίως, για τη στήριξη της νέας γενιάς των ιστιοπλόων. «Πιστεύω, μαζί με πολλούς άλλους, ότι ο αθλητισμός δίνει στους νέους δύναμη, αισιοδοξία και ελπίδα για το αύριο. Η Ελλάδα περνά πάρα πολύ δύσκολες μέρες σήμερα. Στον όμιλο προσπαθούμε να κρατήσουμε τον ενθουσιασμό των παιδιών ζωντανό, προσφέροντάς τους τον τρόπο, να ασχοληθούν με ένα άθλημα που δείχνουν ιδιαίτερη κλίση. Λείπει όμως η υποδομή. Χρειαζόμαστε μικρά σκάφη τα οποία, μεταχειρισμένα στοιχίζουν $1.200 το ένα. Περιμένουμε κάποια ανταπόκριση από τους Μυτιληνιούς αλλά και τους ευαισθητοποιημένους ομογενείς γενικά, σ’ αυτό το θέμα».

Σε ερώτηση «πού είναι η βάση του ομίλου», η Λιάνα θα πει ότι «μπήκε πάρα πολλή σκέψη σ’ αυτό το θέμα. Επιλέξαμε την περιοχή της Παναγιούδας, γιατί πιστεύουμε ότι είναι ένα ασφαλές αλιευτικό καταφύγιο, που αποτελεί τόπο ιδανικό για την εκμάθηση του αθλήματος. Τα γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά του κόλπου προσφέρουν συνθήκες ιδανικές για τους μικρούς ιστιοπλόους. Ο χώρος αυτός προσφέρει ταυτόχρονα προστασία από τον άνεμο κατά τον απόπλου των σκαφών και καθαρό άνεμο για την προπόνηση, μαζί με την προστασία από τη θαλάσσια κυκλοφορία, με αποτέλεσμα να διευκολύνεται η εκπαίδευση και η άσκηση των μαθητών.
Παράλληλα, η περιοχή της Παναγιούδας παρέχει τη δυνατότητα στους κατοίκους της, καθώς και εκείνους των γύρω χωριών, όπως Αφάλωνα, Μόρια, Πάμφηλα, Θερμή κ.λπ. να μυηθούν στην τέχνη της ιστιοπλοΐας, δεδομένου ότι αν και υπάρχουν πολλά μικρά παιδιά, οι αθλητικές υποδομές και δυνατότητες λείπουν.
Ο άλλος σοβαρός λόγος είναι ότι είναι μια περιοχή κοντά στη Μυτιλήνη, όπου κατοικεί το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του νησιού».

ΣΩΣΣΙΒΙΟ ΣΤΗΝ ΤΡΙΚΥΜΙΑ

Η Λιάνα μιλά με ενθουσιασμό και φαίνεται να κατέχει πλήρως το αντικείμενό της. Ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη όμως είναι στο θέμα των παιδιών και μέσα στην τρικυμία που δέρνει και το νησί της, δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη: «Είναι μαυρίλα παντού. Μαγαζιά κλείνουν, η ανεργία αυξάνεται, στην πόλη ιδιαίτερα, είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Βλέπεις ανθρώπους , από τη μια μέρα στην άλλη, να έχουν γίνει φτωχοί. Να στερούνται. Αυτό το κλίμα το εισπράττουν αναγκαστικά και τα παιδιά. Γι’ αυτό, όσοι μπορούμε, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να δώσουμε λίγο φως στη ζωή τους. Σήμερα που το χρειάζονται. Αύριο μπορεί να μη το ’χουν ανάγκη. Υπάρχει, το γνωρίζω αυτό καλά, το επιχείρημα ‘καλά ο κόσμος χάνεται κι’ εσύ ασχολείσαι με την ιστιοπλοΐα’; Σ’ αυτούς λοιπόν, απαντώ. Ναι, ακριβώς επειδή το γνωρίζω αυτό πολύ καλά και το ζω, γι’ αυτό ακριβώς πασχίζω να δώσω ένα σωσίβιο, μέσα σ’ αυτήν την τρικυμία στα παιδιά. Γνωρίζω πολύ καλά για ποια πράγματα μιλάω. Να πάρω το νου τους από τη μιζέρια και να τον φέρω στην ανοιχτή θάλασσα. Να τα δείξω πώς να χειρίζονται τους ανέμους και να γυρίζουν ξανά στο απάνεμο λιμανάκι της Παναγιούδας ή όποιας Παναγιούδας, φέρει μπροστά τους η ζωή».

Δεν επιχειρώ να κάνω θαύματα. Μια λύση κοιτάζω να βρω για μια ομάδα παιδιών που μπορεί αύριο να μεγαλώσει και ο ενθουσιασμός και το κέφι τους για ζωή να επηρεάσει και την ψυχολογία των μεγάλων».

Τη ρωτώ με «πόσους μίλησε στη Μελβούρνη» και περιορίζεται σ’ ένα σφίξιμο των χειλιών που δεν ξέρω -ή μάλλον δεν επιθυμώ– να ερμηνεύσω.
Η ίδια θα επιχειρήσει να με «ταξιδέψει» αλλού: « Η ιστιοπλοΐα είναι ένα άθλημα που συνδέεται άρρηκτα με την ψυχοσύνθεση του Έλληνα. Προσφέρει ταυτόχρονα άθληση και ψυχαγωγία. Η επαφή με τη θάλασσα είναι πολύ σημαντική, κυρίως για τα παιδιά, καθώς έρευνες δείχνουν ότι τους βοηθάει στην ανάπτυξη πολλών δεξιοτήτων και αναπτύσσει ταυτόχρονα το πνεύμα και το σώμα τους.

Επιπλέον, κατά την εκμάθηση της ιστιοπλοΐας, οι μαθητές έρχονται σ’ επαφή με τη φύση και διδάσκονται να σέβονται, να προστατεύουν και να φροντίζουν για την καθαριότητα του περιβάλλοντος».

Ενώ έχω κυριολεχτικά «κολλήσει» στο σωσίβιο, η Λιάνα, κατά κάποιο τρόπο αντιλαμβάνεται ότι καλό θα ήταν να γνωρίζω κάτι περισσότερο για το άθλημα, αν είναι να το στηρίξω: «Τα παιδιά, όταν μιλάμε για το άθλημα της ιστιοπλοΐας, ξεκινάνε γύρω στην ηλικία των 8 χρόνων. Στην αρχή μαθαίνουν να ταξιδεύουν με μικρά σκάφη, τα optimist και στη συνέχεια με μεγαλύτερα, όπως τα laser, το 420 κ.λπ. Εδώ, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι πρόκειται για ολυμπιακό άθλημα και επομένως αποτελεί αγώνισμα το οποίο μπορεί κάποιος να συνεχίζει και στην ενήλικη ζωή του με σκάφη ολυμπιακών κατηγοριών, όπως τα 470, τα finn, αλλά και την ιστιοσανίδα. Όλοι γνωρίζουμε τις επιτυχίες που έχει φέρει η ιστιοπλοΐα σε Ολυμπιακό επίπεδο, με τον Κακλαμανάκη, την Μπεκατώρου, την Τσουλφά στα 470, τον Παπαθανασίου στα finn και παλιότερα τον Μποντούρη, τον Πελεκανάκη ή τον Χατζηπαυλή στα Star και τόσους άλλους».

«Πόσα παιδιά έχετε τώρα που περιμένουν τα μικρά μεταχειρισμένα σκαφάκια» ; ρωτώ σα να μην έχω ακούσει τίποτε από τα υπόλοιπα.
«Πόσοι Μυτιληνιοί και μη, ενδιαφέρονται να στηρίξουν αυτήν την προσπάθεια;» ρωτώ και καλά θα είναι να υπάρξει απάντηση στην ηλεκτρονική διεύθυνση του Ι.Ο.Μ που είναι: email: info@i-o-m.gr