«Βλέπω τον κόσμο που έρχεται να βοηθήσει και αυτούς που δίνουν από το υστέρημά τους και νοιώθω έναν κόμπο στο λαιμό. Ξέρεις, Βίβιαν, δίνουν ανάσα ζωής και ελπίδας στους γέροντες, άκουσέ με».

Λόγια της αείμνηστης Άννας Μάθιους, που η ίδια, σε καθημερινή βάση, ανελλιπώς και αδιαλείπτως, έδινε ανάσα ζωής και ελπίδας στους γέροντες. Μαζί με την άλλη υπέροχη, Άννα, την Άννα Γεωργούση, υπήρξαν οι γυναίκες–στυλοβάτες στο χώρο του εθελοντισμού στη «Φροντίδα».

Εκείνες ενέπνευσαν, με το παράδειγμά τους, μια ολόκληρη στρατιά άλλων αξιόλογων γυναικών και ανδρών, να προσφέρουν το χρόνο τους αφιλοκερδώς για να δώσουν αγάπη, στοργή και άνεση, στους ηλικιωμένους του πρώτου ελληνικού γηροκομείου «Στέγη» στο Κλάυτον και των άλλων ιδρυμάτων που ακολούθησαν.

Τότε χαριτολογούσε ότι ‘μια μέρα θα έμπαινε κι εκείνη μέσα’. Ήταν πολύ νωρίς ακόμη και θα πρόσφερε πολλές μέρες και νύχτες στους άλλους, πριν έλθει η δική της σειρά.
«Ο εθελοντισμός, μας κρατάει εδώ ζωντανούς» είχε πει, συνοδεύοντάς με μέχρι την εξώπορτα της «Στέγης», αρχόντισσα στο δικό της χώρο.
«Αυτό είναι πραγματικά το σπίτι μου, το άλλο σπάνια με βλέπει» είχε προσθέσει με το χαρακτηριστικό, σπιρτόζο χιούμορ της.

ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΤΟΥ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ

Το περασμένο Σάββατο, στα εγκαίνια της νέας πτέρυγας του γηροκομείου «Άνεση», οι καρποί του εθελοντισμού, που πηγάζει από την φιλανθρωπία των συνανθρώπων μας, έλαμψαν σε όλο τους το μεγαλείο. Τα ποσά-ρεκόρ που συναθροίστηκαν από τον ραδιοέρανο του ραδιοσταθμού 3ΧΥ, τα «κλειδιά», αλλά και τη σκληρή δουλειά των επιτροπών εθελοντισμού, ιδιαίτερα του Thornbury και του Templestowe, μιλούν για τα πραγματικά ευγενικά αισθήματα αγάπης και στοργής προς τους ηλικιωμένους της παροικίας μας.

Όσοι είναι μέσα στα πράγματα, θα μιλήσουν για ‘κούραση που δεν την υπολογίζεις, γιατί ο σκοπός είναι ιερός’. Θα μιλήσουν για ‘πάθος να κάνεις τη ζωή του άλλου πιο χαρούμενη’, για ‘μια εσωτερική ανάγκη να δώσεις, βρε παιδί μου, αν θέλεις πέσ’ το τρέλα’.
Το τελευταίο ανήκει στη Βαρβάρα Καρανικόλα, αυτήν την καταπληκτική φυσιογνωμία της παροικίας μας που όπου μπει με το εντυπωσιακό της παράστημα και αυτό το ύφος που δεν ξέρεις αν θα σου χαμογελάσει ή θα σε επιπλήξει, προσφέρει έργο. Και όχι μόνο αυτό, αλλά έχει το σπάνιο χάρισμα να εμπνέει τους άλλους. Διαθέτει φαντασία και πρακτικότητα μαζί, έναν συνδυασμό που πάντα θαύμαζα επί ημερών συνεργασίας μαζί της στην Εστία.

Προχτές, στα εγκαίνια της «Άνεσης», έγινε γνωστό ότι η Επιτροπή Εθελοντισμού Thornbury στην οποία ανήκει κατόρθωσε να συγκεντρώσει $117.000.
Μεγάλη η ικανοποίηση των μελών της επιτροπής, που, όπως θα πει η Βαρβάρα Καρανικόλα, «ξεκινήσαμε για να επιτύχουμε ένα-δυο πράγματα και σήμερα διαπιστώνουμε ότι με τα χρήματα αυτά μπορούμε να κάνουμε περισσότερα. Φυσικά και η ικανοποίηση είναι μεγάλη.

Στόχος μας, να προσφέρουμε κάτι για να καλυτερεύσουμε τη ζωή των ανθρώπων που βρίσκονται ήδη στο ίδρυμα. Ξεκινήσαμε με την αγορά ενός λεωφορείου για να μπορούν να πηγαίνουν όσοι επιθυμούν στην εκκλησία, σε εκδρομές ή διάφορες εκδηλώσεις. Είναι ειδικά διασκευασμένο για να μπορούν να το χρησιμοποιούν και εκείνοι που είναι σε αναπηρικές καρέκλες. Η αποστολή μας είναι να κάνουμε τη διαβίωσή τους στο ίδρυμα, όσο το δυνατόν καλύτερη».
Το λεωφορείο θα στοιχίσει $70. To επόμενο που σχεδιάζουν είναι η δωρεά τριών ενυδρείων που θα τοποθετηθούν στους τοίχους των σαλονιών και θα στοιχίσουν $20.000. Άλλη ιδέα είναι να διακοσμηθούν οι τοίχοι με έργα Ελλήνων ζωγράφων της παροικίας.

Υπάρχει, επίσης, σκέψη για τεχνητά τζάκια που θα πρέπει να εγκριθεί από τη διοίκηση του οργανισμού, καθώς επίσης και για τον εξοπλισμό κομμωτηρίου που πιθανόν να λειτουργήσει μέσα στο ίδρυμα και πολυθρόνα μασάζ».

Όλα αυτά ακούγονται πάρα πολύ ωραία και ευχάριστα. Ιδιαίτερα σ’ ένα χώρο που όπως είπε ο πρόεδρος του οργανισμού, Σάκης Ζαφειρόπουλος, θα θυμίζει ξενοδοχείο πέντε αστέρων. Ας μη νομίσει, εντούτοις, κανείς, ότι η συγκέντρωση αυτού του ποσού υπήρξε εύκολη.

«Θα μπορούσαμε κάλλιστα να ζητήσουμε χρήματα από διάφορους επιχειρηματίες. Δεν το κάναμε, γιατί θέλαμε να δώσουμε την ευκαιρία σε όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα να πάρουν μέρος σ’ αυτό το έργο», θα πει η Πάτη Σούμπλη, μέλος της ίδιας επιτροπής. Πράγματι, τα τελευταία πέντε χρόνια τα οκτώ μέλη της συγκεκριμένης επιτροπής, πλαισιωμένα από άλλους επώνυμους και ανώνυμους εθελοντές, βρίσκονται σχεδόν σε κάθε μεγάλη εκδήλωση της παροικίας, αλλά και έξω από τα Bunnings, πουλώντας σουβλάκια, τυρόπιτες, λουκουμάδες.

«Οι άνθρωποι ενώνονται και προσφέρουν μέσα από την καρδιά τους. Στο Mornington, για παράδειγμα, στη Γιορτή των Ηλικιωμένων, είχαμε 25 βοηθούς εθελοντές, να φορτώνουν και να ξεφορτώνουν, 10 άντρες να ψήνουν, μια γυναίκα να κάνει λουκουμάδες συνέχεια. Δεν είναι μικρό πράγμα να πουλήσεις 12.000 λουκουμάδες και σουβλάκια μέσα σε λίγες ώρες.

Το άλλο είναι ότι υπάρχει γενναιοδωρία και από την πλευρά εκείνων που προμηθευόμαστε τα υλικά. Γενικά, θα πρέπει να πούμε ότι η παροικία είναι πολύ ευαισθητοποιημένη, στο θέμα της φιλανθρωπίας» θα πει η Πάτη Σούμπλη. «Ίσως επειδή η πρώτη γενιά πέρασε δύσκολα, ίσως γιατί είναι μέσα στο γονίδιό μας, να δίνουμε, ακόμη και από το υστέρημά μας».

ΚΑΛΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η επιτυχία των εθελοντικών ομάδων εξαρτάται, κατά τη Βαρβάρα Καρανικόλα, από την καλή συνεργασία των μελών της επιτροπής και τη σωστή επικοινωνία με τους εκπροσώπους του οργανισμού για τον οποίον εργάζονται εθελοντικά. «Να υπάρχει επαγγελματισμός, έστω και αν μιλάμε για εθελοντισμό» θα πει εμφατικά.
Στους ίδιους παράγοντες θα αποδώσει την καλή λειτουργία των ομάδων εθελοντών και η πρόεδρος της Εθελοντικής Επιτροπής Templestowe, Βιρτζίνια Νάκα.
«Καλός συντονισμός, αρμονική συνεργασία μεταξύ των μελών μας, αλλά και του οργανισμού για τον οποίον έχουμε όλα αυτά τα χρόνια δραστηριοποιηθεί και έχουμε συλλέξει τεράστια ποσά».

Ενδεικτικά θα αναφερθεί στην συμβολή της επιτροπής στην ανακαίνιση του Ευαγγελισμού, στο ταμείο που είχε δημιουργηθεί για τη στήριξη των τριών ορφανών της παροικίας, ύψους $350.000, στις ανάγκες της «Φροντίδας», όπως ανανέωση επίπλων, αγορά λεωφορείου και ό,τι προκύψει στο οποίο έχουν τη δυνατότητα να βοηθήσουν γιατί όπως θα πει η Βιρτζίνια Νάκα «ο κόσμος μας εμπιστεύεται γιατί βλέπει ότι προσφέρουμε έργο. Είναι έκδηλος ο ενθουσιασμός με τον οποίο συνδράμουν στο έργο μας».
Όσον αφορά τον αριθμό των εθελοντών, θα πει ότι θα μπορούσαν να προσφέρουν πολύ περισσότεροι. Χρειάζεται η κατάλληλη ενθάρρυνση και σωστή επικοινωνία. Η ίδια προσπαθεί να ‘αναβιώσει’ τις εθελοντικές επιτροπές της Φροντίδας στο St. Albans και Clayton που έχουν διαλυθεί. Καλή επιτυχία.

ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΩΦΕΛΟΥΝΤΑΙ

Η διευθύντρια της Αυστραλο-Ελληνικής Κοινωνικής Πρόνοιας, Βούλα Μεσημέρη, θα πει ότι «αυτή τη χρονική στιγμή υπάρχουν 130 εθελοντές που διαθέτουν 5–6 ώρες ο καθένας, σε επισκέψεις ηλικιωμένων στα σπίτια τους ή σε μη ελληνικά γηροκομεία. Εκατοντάδες άτομα ωφελούνται από αυτό το πρόγραμμα. Είναι μεγάλος ο αριθμός των ηλικιωμένων Ελλήνων που είναι μόνοι στα σπίτια τους και επίσης εκείνων που βρίσκονται σε γηροκομεία που δεν ανήκουν στην παροικία.

Μια επίσκεψη εκεί είναι πνοή ζωής και ελπίδας». Τα λόγια της Μάθιου, από μια νεότερη γυναίκα.
Η ίδια θα τονίσει ότι ένα νέο ελπιδοφόρο φαινόμενο είναι ότι Έλληνες φοιτητές της δεύτερης γενιάς κάνουν εθελοντική εργασία στην Πρόνοια, κυρίως επισκεπτόμενοι νέα άτομα με αναπηρίες.

Όσο περνά ο χρόνος, η ανάγκη για περισσότερους εθελοντές, σε όλους τους τομείς, θα αυξάνεται κάθετα, εκτιμά η Βούλα Μεσημέρη. «Υπάρχει όλο και περισσότερη ανάγκη από την πλευρά κυρίως των ηλικιωμένων».

Το συμπέρασμα είναι ότι η παροικία είναι ευαισθητοποιημένη στο θέμα του εθελοντισμού, θα μπορούσε όμως να δραστηριοποιηθεί περισσότερο, ιδιαίτερα τώρα που οι περισσότεροι της πρώτης γενιάς έχουν συνταξιοδοτηθεί και έχουν ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή τους.