Είμαι σίγουρος πως εδώ και πολλά χρόνια, εμείς οι της τρίτης ηλικίας, γνωρίζουμε πως αυτά που συμβαίνουν αυτή την περίοδο στην πατρίδα μας, δεν είναι πρωτόγνωρα.
Τα ζήσαμε παλαιότερα και τα έζησαν οι γονείς μας και οι παππούδες μας, εντονότερα ή απαλότερα και πάντα ανάλογα με την εποχή, τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της.
Σήμερα, έτσι για να παρηγορηθούμε ή να προβληματιστούμε, θα σας μεταφέρω μερικά δημοσιεύματα εφημερίδων του…1917. Μιλάμε για καταστάσεις που συνέβαιναν στην πατρίδα μας πριν 96 και πλέον χρόνια. Επιτρέψτε μου να σας ενημερώσω πως την εποχή εκείνη η γλώσσα μας, ο γραπτός και ο προφορικός της λόγος, ήταν διαφορετικός. Οι γράφοντες και οι ομιλούντες χρησιμοποιούσαν την καθαρεύουσα την οποία, για πολλούς και διαφόρους λόγους, καλούμαι, όσο γίνεται λιγότερο, να την απλοποιήσω. Οφείλω να ομολογήσω ότι θα το κάνω με βαριά καρδιά μια και πιστεύω ότι οι αλλαγές, αν μη τι άλλο, αλλοιώνουν και αφαιρούν από τη γλαφυρότητα των κειμένων.
Το Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 1917, η εφημερίδα των Αθηνών ΕΣΤΙΑ, δημοσίευε στη στήλη της «Τα Σημερινά», με τίτλο «Οι περιουσίες των υποδίκων υπουργών» Το υπουργείο Δικαιοσύνης, πλην των στοιχείων περί των ακινήτων περιουσιών των πρώην Πρωθυπουργών Σκουλούδη και Λάμπρου, διαβίβασε σήμερον προς το υπουργείο Οικονομικών και πλήρεις πίνακες των ακινήτων περιουσιών εκ των βιβλίων του υποθηκοφυλακείου, των κ.κ. Δ. Γούναρη, Δ. Ράλλη, Ν. Στράτου, Τιμ. Ηλιόπουλου, Π. Πρωτοπαπαδάκη, Ν. Δράκου, Ν. Τριανταφυλλάκου, Ε. Χαρίλαου, Ν. Αποστολίδου, Ι. Αργυρόπουλου, Μ. Σουλτάνη, Π. Τσαλδάρη και Αθ. Ευταξίου. Των δύο τελευταίων τα στοιχεία ελήφθησαν εκ του υποθηκοφυλακείου Ναυπλίου. Σημειωτέον ότι, ανεξαρτήτως του μέτρου τούτου του υπουργείου Δικαιοσύνης, ο υπουργός Οικονομικών, επί του παρόντος τουλάχιστον, δεν σκέπτεται να προβεί εις ουδεμία ενέργεια εναντίον των ανωτέρω. Υπέγραψε μόνο σήμερον τα πληρεξούσια των νομικών συμβούλων προς ενέργεια της επιτραπείσης, υπό του Προέδρου Πρωτοδικών κατασχέσεως των περιουσιών των κ.κ. Σκουλούδη και Λάμπρου.
Σημείωση: Θα δούμε η παρούσα κυβέρνηση τι θα κατασχέσει, ποίους θα δικάσει, από πού θα αρχίσει και που θα τελειώσει. Ας περιμένουμε λίγο ακόμη.
Δεν θα σχολιάσω άλλο το ανωτέρω κείμενο. Κάπου θα σμίξουμε και θα τα πούμε.
Το παρακάτω κείμενο αναφέρεται στους φίλους μας, στους καλούς μας φίλους, τους γενναιόδωρους, τους άψογους, τους νοικοκύρηδες, τους Γερμανούς ρε παιδιά.
Τετάρτη, 13 Δεκεμβρίου 1917 «Οι Γερμανοί στη Ρωσία»
Οι πρώτοι Γερμανοί, που εισόρμησαν στη Ρωσία, μετά την ανακωχή, ήταν ένα σμήνος εμπορικών απεσταλμένων, οι οποίοι τρέχουν να προσφέρουν τα προϊόντα της Γερμανικής βιομηχανίας, κλεισμένα στις αποθήκες από την εποχή του αποκλεισμού των Κεντρικών Αυτοκρατοριών και είναι αυτά τα προϊόντα που κινδυνεύουν να υποστούν την επίδραση του χρόνου.
Και αυτή η επιδρομή ενθυμίζει ολίγον τα κοράκια που πέφτουν στο πτώμα. Ψόφια σχεδόν η Ρωσία από έλλειψη των πάντων, θα υποστεί αυτή την επιδρομή, η οποία θα την σπαράξει οικονομικώς.
Εκτός αν βάλουν στο μεταξύ μυαλό οι Μαξιμαλιστές και υποχρεώσουν του Γερμανούς απεσταλμένους να πάρουν τις βαλίτζες και τα δειγματολόγιά τους και να γυρίσουν πίσω.
Έτσι για να αλλάξουμε λιγάκι το κλίμα της κλάψας και της ανασκαφής κακών, ψυχρών κι’ ανάποδων στιγμών, ας έλθουμε λίγο κοντύτερα στη δική μας εποχή. Θα πάμε, νοερά, στην Ελλάδα μας το Δεκέμβρη του 1997. Ήταν μια εποχή που ζηλεύαμε και μερικοί από εμάς είχαν μετανιώσει που… ξεριζωθήκαμε. Πηγαινοερχόμαστε στην πατρίδα και ονειρευόμαστε τη… χλιδή της αναδυόμενης Ελλάδας.
