Aν τύχει και περνάς Κυριακή πρωί από τον Άγιο Χαράλαμπο, στο Templestowe ν’ ανάψεις ένα κερί, μόλις έχουν ανοίξει οι πόρτες, σίγουρα θα δεις μπροστά σου ν’ ανεβαίνει τα σκαλιά με γρήγορο, σίγουρο βήμα και καθάριο βλέμμα, ένας άντρας που πάντα έρχεται πρώτος και φεύγει τελευταίος.

Είναι ο Αντρέας Γεωργίου, πρόεδρος της ενορίας, εδώ και εικοσιπέντε χρόνια. Αν τα βλέμματά σας συναντηθούν, θα σου χαμογελάσει, ζεστά, καλόκαρδα, έστω κι αν είναι η πρώτη φορά που σ’ αντικρίζει.

O Aντρέας Γεωργίου, ως πρόεδρος της ενορίας Αγίου Χαραλάμπους, έχει καταφέρει ό,τι άλλοι ίσως οραματίζονται, αλλά δεν έχουν κατορθώσει να υλοποιήσουν: να φέρει και τις τρεις γενιές, κάτω από μία σκεπή, αυτή της εκκλησίας και να τους εμπνεύσει να συνεργάζονται για το καλό του συνόλου.
Το κλειδί της επιτυχίας, θα το δώσει απλά, με μεγάλη όμως δόση αυτοπεποίθησης και δυναμισμού, που είναι άλλωστε τα βασικά χαρακτηριστικά του ίδιου: «Αγάπη, σεβασμός και εκτίμηση. Αν τους νέους, τους περιβάλουμε με την αγάπη μας, τους δείξουμε το σεβασμό που τους αξίζει γι’ αυτό που είναι, την απαραίτητη εκτίμηση και αναγνώριση για εκείνα που προσφέρουν, σίγουρα θα θέλουν να συνεργαστούν μαζί μας. Είναι πολύ απλό».

Απλό, αν το αισθάνεσαι και κάνεις μια ειλικρινή συζήτηση με τον εαυτό σου, για να τον «πληροφορήσεις» ότι η «νεολαία» που είχε πρόβλημα να πάρει θέση αξιόπιστη μέσα στα συμβούλια, πριν χρόνια –δεκαετίες στην ουσία– δεν… είναι πλέον νεολαία! Οι περισσότεροι της δεύτερης γενιάς διανύουν την τέταρτη δεκαετία της ζωής τους, είναι υπεύθυνοι οικογενειάρχες και επιτυχημένοι επαγγελματίες, επιστήμονες ή επιχειρηματίες.

Η άποψη «οι νέοι δεν ξέρουν», που δυστυχώς αρνούνται να εγκαταλείψουν πολλοί της πρώτης γενιάς στα συμβούλια, είναι κυρίως η αιτία που έχει αποθαρρύνει πολλούς της δεύτερης γενιάς να συμμετάσχουν στις δραστηριότητες της παροικίας, μέσα από τους οργανωμένους φορείς.

Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

«Δε γίνεται έναν επιστήμονα ή έναν νέο επιχειρηματία να μην τον σεβαστείς γι’ αυτό που είναι και γι’ αυτό που έχει επιτύχει» θα πει ο Αντρέας Γεωργίου ο οποίος συνεργάζεται, όπως θα πει άψογα και με τις τρεις γενιές.

«Οι νέοι είναι εκεί έτοιμοι να προσφέρουν. Έχουν, όπως διαπιστώνω καθημερινά, στην ενορία μας, αγάπη για την παράδοση, προσήλωση στη θρησκεία μας και σεβασμό στους μεγαλύτερους. Το παν εξαρτάται πώς θα επικοινωνήσει κανείς μαζί τους. Οι ανθρώπινες σχέσεις, όπως όλοι γνωρίζουμε, στηρίζονται στην καλή και σωστή επικοινωνία. Ακόμη περισσότερο όταν υπάρχει, όπως και να το κάνουμε, το χάσμα των γενεών, που καλούμαστε, εμείς οι μεγαλύτεροι να γεφυρώσουμε. Για μένα η μεγαλύτερη ικανοποίηση είναι όταν έρχονται οι νέοι και με ρωτάνε ‘τι θέλετε να κάνω’. Και αυτό μπορεί να είναι από το στρώσιμο της αίθουσας μέχρι το μπάρμπεκιου σε μια γιορτή της εκκλησίας. Φυσικά, ο καλύτερος τρόπος να εμπνεύσει κανείς τους νέους είναι με το παράδειγμά του. Να είσαι ο ίδιος σωστός για να σε μιμηθεί και ο άλλος».

ΣΥΓΓΝΩΜΗ, ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΕ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ

«Συγγνώμη, με συγχωρείτε ένα λεπτό» είναι η φράση με την οποία είναι γνωστός στο στενό, αλλά και ευρύτερο κύκλο του ο Αντρέας Γεωργίου. Είναι όταν στο προαύλιο, τον χαιρετά, για παράδειγμα, κάποιος και την ίδια ώρα ο Γεωργίου βλέπει μια υπερήλικη που μπαίνει στην εκκλησία. Τρέχει αμέσως να της βρει κάθισμα. Αν είναι ελεύθερο το δικό του στασίδι, τη συνοδεύει μέχρι εκεί και της το προσφέρει. Εξάλλου, του ίδιου δεν θα του χρειαστεί. Μια ματιά γύρω, να βεβαιωθεί ότι όλα είναι εντάξει και τρέχει στην αίθουσα να δει αν χρειάζονται κάτι οι δασκάλες του κατηχητικού.

Είναι αεικίνητος. Τελειώνει η εκκλησία και γίνεται ένα με τον κόσμο, να πληροφορηθεί, να δει, να αφουγκραστεί πού υπάρχει ανάγκη.
Τον ρωτώ πώς λειτουργεί η Επιτροπή των Νέων.

«Έχουν το δικό τους πρόγραμμα, αλλά πάντα μας συμβουλεύονται. Ζητάνε τη γνώμη μας και τη συνεργασία μας αν και από τις βασικές μας αρχές ήταν ανέκαθεν να δίνουμε στους νέους πρωτοβουλία. Όσοι το εφαρμόζουν στα συμβούλια, θα έχουν διαπιστώσει ότι είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να ελκύσεις τους νέους και να τους κρατήσεις κοντά στον οργανισμό. Το ίδιο και η Φιλόπτωχος των Κυριών. Έχουν το δικό τους πρόγραμμα, αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει απόλυτη συνεργασία. Συζητούμε τις ανάγκες της ενορίας από κοινού κι’ εκείνες βρίσκουν τον τρόπο να τις επιληφθούν και να φέρουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Είμαστε ένα σώμα που λειτουργεί ομαλά, με ενθουσιασμό και αγάπη για το συνάνθρωπο. Έχουμε δηλαδή εννοήσει για ποιο λόγο είμαστε εκεί».

ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ

Η μεγάλη καλαίσθητη αίθουσα της εκκλησίας μετατρέπεται τέσσερις φορές το χρόνο σε νοσοκομείο. Επί τέσσερις μέρες, πάνω από 120 άτομα τη μέρα περνάνε από εκεί για να δώσουν αίμα στον Ερυθρό Σταυρό. Είναι μια κίνηση ουσιαστικής έκφρασης φιλανθρωπίας που αγκαλιάζει την πλατύτερη κοινωνία μας.
Στον ίδιο χώρο πάνω από 150 ηλικιωμένοι που ανήκουν στο Σύλλογο της ενορίας, μαζεύονται εκεί, κάθε Δευτέρα, για καλή παρέα και ωραίο ζεστό φαγητό.
«ΟΙ ηλικιωμένοι μας είναι το κομμάτι αυτό της κοινωνίας που αξίζει το μεγαλύτερο σεβασμό, αγάπη και ευγνωμοσύνη για όσα έχουν προσφέρει στην κοινωνία. Το ότι η ελληνική παροικία σήμερα χαίρει της εκτίμησης και του σεβασμού της ευρύτερης κοινωνίας για όσα έχει επιτύχει, σ’ όλους τους τομείς, οφείλεται, κατά ένα μεγάλο μέρος, σ’ αυτούς τους ανθρώπους».

«Συγκινούμαι αφάνταστα όταν βλέπω τι έχει επιτύχει η πρώτη γενιά, αλλά και η δεύτερη που ακολουθεί σήμερα σ’ αυτόν τον τόπο. Τις εκκλησίες, τα δικά μας κτίρια, τη σημαία μας να κυματίζει σε μια ξένη χώρα, εκατοντάδες παιδιά να παρελαύνουν στις εθνικές μας επετείους. Επιστήμονες κορυφαίοι στα μεγαλύτερα νοσοκομεία, καθηγητές Πανεπιστημίων, έχουμε τόσα για τα οποία πρέπει πραγματικά να είμαστε περήφανοι και να φροντίζουμε να διατηρηθούν. Να μείνει η ελληνική συνείδηση στις επερχόμενες γενιές. Η γλώσσα μας να είναι πάντα ζωντανή και να μιλιέται και από τους ξένους. Μπορεί να γίνει. Φτάνει να κάνουμε εμείς τώρα, χωρίς αναβολή, τα σωστά βήματα», θα πει ο άνθρωπος που για το έργο του έχει τιμηθεί από τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας, κ.κ. Στυλιανό με το Σταυρό του Αγίου Ανδρέα και από την Αυστραλία με το Centenary Medal 2001.