Καθένας από εμάς είναι μοναδικό άτομο, και καθένας μας (ο σύντροφός μας, εμείς, τα παιδιά μας, οι συγγενείς) έχει τη δική του προσωπικότητα, χαρακτηριστικά, στυλ, και ιδιοσυγκρασία. Κατά τον ίδιο τρόπο, έχουμε τις δικές μας προτιμήσεις για τα χαρακτηριστικά του συντρόφου μας που θέλουμε να βλέπουμε και για τα οποία να νοιώθουμε άνετα.

Τείνουμε να παραβλέπουμε τις μικρές επιδεινώσεις (επιβαρύνσεις) αυτών των θεμάτων στην αρχή μιας σχέσης. Φαίνονται τόσο μικρές σε σύγκριση με τα όμορφα συναισθήματα που έχουμε σε άλλους τομείς της φιλίας μας. Συχνά υιοθετούμε την άποψη ότι η αγάπη θα βρει τρόπο να κατακτήσει.  Κάθε ένα όμως από τα θέματα είναι σαν μια χιονόμπαλα στην κορυφή ενός λόφου., μικρή και ασήμαντη στην αρχή, αλλά όταν καταλήγει στον πάτο, έχει γίνει πολύ μεγαλύτερη.
Μετά από μερικά χρόνια γάμου, αυτό που ξεκίνησε ως μικρή ενόχληση, έχει γίνει μεγάλη ανησυχία.

Οι άνθρωποι ενοχλούνται όταν οι άλλοι προσπαθούν να τους αλλάξουν, ειδικά όταν δεν είναι πεπεισμένοι ότι κάτι τέτοιο χρειάζεται ή ότι είναι δίκαιο. Αυτό που στην αρχή φαινόταν μια εύκολη προσαρμογή στις συνήθειες του άλλου, προκύπτει μια διαμάχη δυνάμεων. Το άλλο άτομο αισθανόμενο πως δεν αγαπιέται και δεν γίνεται αποδεκτό όπως είναι, θα νοιώσει πως έχει απορριφθεί και θα πληγωθεί ή θα θυμώσει. Το αποτέλεσμα θα είναι παρεξηγήσεις, κατηγορίες, αυξανόμενη εχθρικότητα και παντελή ρήξη της χρήσιμης επικοινωνίας.

Τα καλά νέα είναι πως αυτό μπορεί να αποφευχθεί. Βέβαια εδώ υπάρχουν πολλά θέματα που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Έχουμε δίκιο να περιμένουμε από το σύντροφό μας, το παιδί μας, τη νύφη ή το γαμπρό μας, να κάνει κάποιες αλλαγές; Ή εκείνοι να περιμένουν εμείς να αλλάξουμε μερικά πράγματα; Αν η απάντηση είναι «ναι», τότε πως μπορούν αυτές να χειριστούν, χωρίς να πληγώσουμε ή να εξοργίσουμε τον άλλο; Αν η απάντηση είναι «όχι», πως χειριζόμαστε την απογοήτευση, την ενόχληση και την ανησυχία μας; Είναι σωστό να επιθυμούμε την αλλαγή; Εξαρτάται από το γιατί η αλλαγή είναι επιθυμητή και τη φύση αυτής. Αν ερχόμαστε σε αμηχανία από την τάση του άλλου να είναι το «κέντρο της παρέας», πρέπει να σκεφτούμε την κατάσταση δίκαια. Μήπως είμαστε απλώς διαφορετικοί και απολαμβάνουμε τα πράγματα με διαφορετικούς τρόπους; Αν η συμπεριφορά του άλλου είναι ακίνδυνη, είναι πραγματικά αναγκαία ή αλλαγή; Μπορεί να ενοχλούμαστε όταν ο άλλος αφήνει ανοιχτή την οδοντόπαστα για παράδειγμα. Όμως παρόλα αυτά, αυτό είναι κάτι ακίνδυνο και ίσως πρέπει να είμαστε πιο ανεκτικοί και δεκτικοί σε ήσσονες καταστάσεις όπως αυτή. Θα υπάρξουν πολλά θέματα σαν αυτό, τα οποία απλώς ζητούν καλύτερη κατανόηση και περισσότερη αποδοχή του ενός από τον άλλο.

Το κλειδί εδώ είναι πως δεν υπάρχει θέμα αλλαγής, όταν δεν συντελείται κάποιο κακό. Το να απαιτούμε αχρείαστες αλλαγές, μπορεί να ανακινήσει αρνητικά συναισθήματα και να μπλοκάρει το δρόμο πραγματοποίησης σημαντικών αλλαγών σε άλλα θέματα οικογενειακής ευτυχίας και ανάπτυξης.

Όμως, τι γίνεται με τις ανησυχίες που δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές ή αποδεκτές ακόμη κι αν έχουν γίνει πραγματικές προσπάθειες; Τι συμβαίνει με τα θέματα που απειλούν να γίνουν επιβλαβή; Ας πάρουμε τη ζήλεια για παράδειγμα. Μπορεί ο ένας να είναι τόσο ζηλιάρης που γίνεται πολύ κτητικός και δύσπιστος. Αυτές οι σκέψεις και τα αισθήματα θα γίνουν μια μεγάλη ανησυχία για την οικογένειά μας. Αν δε διαπραγματευτούν κάποιες αλλαγές, αυτό θα βλάψει το γάμο και θα απειλήσει το μέλλον του επηρεάζοντας όλες τις σχέσεις μας. Υπάρχουν βήματα που μπορείτε να κάνετε και ικανότητες να μάθετε σε αυτή τη διαδικασία. Πρέπει να κατανοηθούν, να γίνουν δεκτά και να τεθούν σε εφαρμογή και από τα δύο μέρη.

Η ΑυστραλοΕλληνική Κοινωνική Πρόνοια (AGWS) σε συνεργασία με το Κέντρο Οικογενειακής Διαμεσολάβησης (Family Mediation Centre) & τον οργανισμό Life Works σας προσκαλεί να λάβετε μέρος σε μια ομάδα για Έλληνες παππούδες και γιαγιάδες.
Στην ομάδα αυτή θα καλυφθούν τα ακόλουθα θέματα:
– Υπηρεσίες και Οικογενειακή στήριξη που παρέχει η Πρόνοια
– Πληροφορίες για παππούδες και γιαγιάδες που έχουν επηρεαστεί από το χωρισμό/διαζύγιο των παιδιών τους
– Πληροφορίες γύρω από τα δικαιώματα των παιδιών (εγγονάκια) όσον αφορά την επαφή με τους παππούδες/γιαγιάδες τους
– Πώς να ανταπεξέλθετε στο άγχος και τα Οικογενειακά προβλήματα
– Κατάλληλη Επικοινωνία
– Φροντίζοντας τον Εαυτό σας (σε συνεργασία με τον οργανισμό Carers Victoria)
– Τεχνικές Χαλάρωσης (σε συνεργασία με τον οργανισμό Carers Victoria)

Ημερομηνίες των συγκεντρώσεων:
Δευτέρα 13, 20, 27 Μαΐου 2013 & Δευτέρα 3, 17 & 24 Ιουνίου 2013, 10 το πρωί με 12 το μεσημέρι. Στο Κέντρο Οικογενειακών Σχέσεων (Family Relationship Centre), 41 Stamford Road, Oakleigh. Το πρόγραμμα παρέχεται άνευ κόστους.
Η ομάδα αυτή είναι κλειστή και λειτουργεί υπό πλήρη εχεμύθεια και εμπιστοσύνη σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Είναι άκρως απαραίτητο να μιλήσετε με την Οικογενειακή Σύμβουλο Κία Αντωνιάδη τηλεφωνικά για να γίνει η αξιολόγηση των αναγκών σας και να αποφασιστεί αν η ομάδα αυτή είναι κατάλληλη για σας, προτού κλείσετε θέση και παραβρεθείτε και στις 6 συναντήσεις. 
Για περισσότερες πληροφορίες τηλεφωνήστε στον αριθμό 9388 9998 μέχρι την Πέμπτη 8 Μαΐου 2013.
Το Πρόγραμμα αυτό υποστηρίζεται από το Department Of Families, Housing, Community Services And Indigenous Affairs και παρέχεται μέσω του προγράμματος οικογενειακών σχέσεων της Αυστραλοελληνικής Κοινωνικής Πρόνοιας.

*Ο Αντώνης Μαγκλής είναι κοινωνικός επιμορφωτής της Αυστραλοελληνικής Κοινωνικής  Πρόνοιας (AGWS)