Πολλοί και διαφορετικοί λόγοι έχουν διατυπωθεί για το γιατί αποφασίζει κάποιος να γίνει συγγραφέας. Άλλος θέλει να πλουτίσει, άλλος να αποκτήσει δόξα και άλλος να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο. Όμως, όλα αρχίζουν από την εσωτερική τάση του ανθρώπου για δημιουργία.
Αυτή την εσωτερική τάση εκφράζει και η Silvia Okaliova στο βιβλίο της «Αγκαλιά με τον ήλιο» με τον υπότιτλο «ΠΡΕΠΕΙ και ΘΕΛΩ» και αυτή η τάση την οδηγεί στην κοινωνική της προσφορά: «Ήξερα πια γιατί ήθελα να γίνω συγγραφέας. Για να βοηθήσω να γίνει ο κόσμος καλύτερος».
Στις σελίδες του βιβλίου της η Silvia Okaliova, όπου εμφανίζεται με το ψευδώνυμο Sissi Soko, περιγράφει τη βιογραφία μιας Σλοβάκας, που μεταναστεύει μόνιμα στην Ελλάδα, τους έρωτές της, το γάμο, τον χωρισμό, τις προσωπικές αλλά και τις κοινωνικές της αγωνίες.
Στο βιβλίο «Αγκαλιά με τον ήλιο», ανακαλύπτουμε αρκετές λογοτεχνικές αρετές, ρέουσα πλοκή και όμορφες περιγραφές.
Όμως, όποιος, διαβάσει προσεχτικά το βιβλίο της Silvia Okaliova, θα παρατηρήσει πως η συγγραφέας φλερτάρει με τη φιλοσοφία. Σύμφωνα με τη Silvia Okaliova ο σύγχρονος άνθρωπος διεκδικείται από δυο αντίρροπες δυνάμεις: Το ΠΡΕΠΕΙ και το ΘΕΛΩ. Η πρώτη δύναμη είναι οι κανόνες, που μας επιβάλλει το υπάρχον κοινωνικό σύστημα και η δεύτερη οι επιθυμίες μας. Η σύγκρουση των αντίθετων αυτών των δυνάμεων είναι η εξέλιξη. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στην δουλοκτητική κοινωνία, όπου σύμφωνα με τη συγγραφέα είχαμε τη χειρότερη αντίθεση στην ιστορία του ανθρώπου: «Και έτσι ενώ ο ελεύθερος αρχαίος άνθρωπος ένιωθε: ΘΕΛΩ – ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΩ! Ο σκλάβος ένιωθε αντιθέτως: ΠΡΕΠΕΙ – ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΘΑΝΩ!»
Θα πρέπει να τονίσουμε ότι στο εισαγωγικό κεφάλαιο του βιβλίου της «Αγκαλιά με τον ήλιο» η Silvia Okaliova κάνει και ορισμένες αναφορές στο καθεστώς, που επικρατούσε στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού: «Οι περισσότεροι θεωρούσαν και θεωρούν την κομμουνιστική ιδεολογία «λίθο». Κάτι το πέτρινο, απολιθωμένο, για πάντα δοσμένο. Επομένως μη διαλεκτικό.» Η συγγραφέας δεν θα παραλείψει να μας χαρίσει και την δική της άποψη, εφάμιλλη με την άποψη του Τρότσκι για τη διαρκή επανάσταση, δοσμένη με γλαφυρό τρόπο: «Η πλεξούδα της Εξέλιξης και της Επανάστασης, ευτυχώς, δεν σταματάει να πλέκεται ποτέ. Γιατί αν σταματούσε το αιώνιο παιχνίδι των αντιθέσεων και των συνθέσεων…σίγουρα θα είχαμε ήδη ζήσει τη Συντέλεια του κόσμου».
Η Σύλβια Οκαλιόβα γεννήθηκε στην Μπρατισλάβα Σλοβακίας το 1959 όπου σπούδασε δημοσιογραφία. Από το 1986 ζει στην Ελλάδα. Εργάστηκε σε 25 διαφορετικές εργασίες ως δημοσιογράφος, φωτορεπόρτερ, διερμηνέας, υπάλληλος Πρεσβείας, εργάτρια, κομπάρσος και άλλα. Έγραψε στα ελληνικά το δοκίμιο «Ο καινούργιος άνθρωπος είναι βαθιά ερωτευμένος» (εκδ. Δελφίνι, 1993) και το παιδικό μυθιστόρημα «Περιπέτειες στο φανταστικό κάστρο» (Ελληνικά Γράμματα, 2003). Μετέφρασε εκτός των άλλων στα ελληνικά τα «Παραμύθια από τη Σλοβακία» (Απόπειρα 2005) και στα σλοβάκικα το βιβλίο του Μίμη Ανδρουλάκη «Σκιές στην Αθήνα» (Iris 2000). Έχει μία κόρη, νιώθει πολίτης του κόσμου δηλαδή διεθνήστρια, και δηλώνει αριστερή πλουραλίστρια δηλαδή… διαλεκτική μαρξίστρια.
*Το κείμενο είναι του ποιητή Θεοχάρη Παπαδόπουλου και δημοσιεύτηκε στο http://tokoskino.wordpress.com
