Τις ημέρες αυτές, κάθε χρόνο, τα Ποντιακά Σωματεία της Μελβούρνης διοργανώνουν εκδηλώσεις για την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
Οι εκδηλώσεις δεν είναι προϊόν σωβινισμού, ούτε και έκφραση εχθρότητας προς τον τουρκικό λαό. Είναι μια αναγκαιότητα, υπαγορευμένη από την άρνηση του τουρκικού κράτους να αναγνωρίσει μια ιστορική πραγματικότητα, η οποία μαρτυρείται από Πρεσβευτές των ΗΠΑ και ευρωπαϊκών χωρών στην Κωνσταντινούπολη κατά τη διάρκεια του 1914 -1922 που διαπράχθηκε η γενοκτονία από τους Νεότουρκους κατ’ αρχήν, και στη συνέχεια από το Κεμαλικό Καθεστώς.

Το Ελληνικό Κοινοβούλιο με απόφασή του το 1994 αναγνώρισε την 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Με άλλη απόφασή του το 1998 το Ελληνικό Κοινοβούλιο αναγνώρισε την 14η Σεπτεμβρίου, ημερομηνία που το 1922 οι Τσέτες και τα στρατεύματα του Μουσταφά Κεμάλ πυρπόλησαν την Σμύρνη, και προέβησαν σε σφαγές του ελληνικού πληθυσμού της, ως ημέρα εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.
Οι Εκδηλώσεις Μνήμης που διοργάνωσε η Συντονιστική Επιτροπή Ποντιακών Σωματείων για το 2013 άρχισαν με τις καταθέσεις στεφάνων το περασμένο Σάββατο στο Αυστραλο-Ελληνικό Μνημείο, στη μνήμη των 353.000 Ελλήνων του Πόντου που υπήρξαν θύματα της γενοκτονίας.

Στεφάνια κατέθεσαν η Γενική Πρόξενος της Ελλάδας στην Μελβούρνη, κ. Ελένη Λιανίδου, ο βουλευτής, κ. Ιωάννης Πανταζόπουλος, ο οποίος εκπροσώπησε τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Βικτωρίας, κ. Daniel Andrews, και αντιπρόσωποι 30 ομογενειακών συλλογικών φορέων και ελληνικών σχολείων, καθώς και ο σύλλογος Ελλήνων φοιτητών του Πανεπιστημίου Μόνας, γεγονός που χαροποίησε όλους τους παρευρισκόμενους, καθότι δείχνει πως η νέα γενιά επανδρώνει τις επάλξεις για την προβολή και προάσπιση των εθνικών μας θεμάτων.

Συγκινητικό ήταν το γεγονός ότι κατέθεσε στεφάνι και το Χορευτικό Συγκρότημα της Ποντιακής Εστίας Στουτγκάρδης, που ήρθε από τη μακρινή Γερμανία, καλεσμένο από την Ποντιακή Εστία Μελβούρνης.

Στον χαιρετισμό της μετά από τις καταθέσεις στεφάνων η Γενική Πρόξενος, κ. Ελένη Λιανίδου, τόνισε πως οι εκδηλώσεις μνήμης δεν στρέφονται ενάντια στον τουρκικό λαό, δεν αποτελούν έκφραση μίσους, αλλά στοχεύουν στην αναγνώριση της γενοκτονίας από το τουρκικό κράτος, για να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια.
Από το Μνημείο οι παρευρισκόμενοι μετέβηκαν στην Ποντιακή Κοινότητα για γεύμα.

Την Κυριακή το πρωί έγινε η καθιερωμένη Επιμνημόσυνη Δέηση στον Αρχιεπισκοπικό ναό του Αγίου Ευσταθίου, ιερουργούντος του Πρεσβυτέρου Χρήστου Δημολιάνη, ο οποίος αναφέρθηκε στο ιστορικό της γενοκτονίας. Ιδιαίτερη εντύπωση δημιούργησε η αναφορά του πατρός Χρήστου σε δημοσίευμα σχετικά με τα γεγονότα της γενοκτονίας στην εφημερίδα της Μελβούρνης Argus – η σημερινή The Age –, σε έκδοση του Αυγούστου 1915.

Στις 4.00 μ.μ. της Κυριακής δόθηκε η πρώτη ομιλία για τη γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Ομιλητής επρόκειτο να ήταν ο κ. Στάθης Τσομίδης, δικηγόρος από τη Θεσσαλονίκη. Όμως λόγω μιας στάσης ελεγκτών σε αεροδρόμια της Ελλάδας, ο κ. Τσομίδης δεν κατέστη δυνατό να έρθει έγκαιρα στην Μελβούρνη.
Αισθανόμαστε ευγνώμονες προς την Γενική μας Πρόξενο, κ. Ελένη Λιανίδου, η οποία ανταποκρίθηκε στην παράκλησή μας να μιλήσει για τη γενοκτονία. Αποτέλεσμα της εξέλιξης αυτής ήταν μια εμπεριστατωμένη, και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ομιλία από την κ. Λιανίδου, με αναφορές σε έγκυρες πηγές για το αξιόπιστο των γεγονότων στα οποία αναφέρθηκε.

Τους επίσημους καλεσμένους, και τους πολυπληθείς ομογενείς που παρευρέθηκαν στην εκδήλωση της Κυριακής, καλωσόρισε, και ευχαρίστησε, ο κ. Κώστας Αντωνιάδης, Πρόεδρος της Ποντιακής Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας.

Προσωπικά είχα την τιμή να παρουσιάσω την ομιλήτρια για την γενοκτονία, κ. Ελένη Λιανίδου, Γενική Πρόξενο της Ελλάδας.
Το εθνικό έργο που επιτελεί η κ. Λιανίδου ως Γενική Πρόξενος της Ελλάδας από τα τέλη του 2010, η αγάπη με την οποία έχει περιβάλει όλη την ελληνική παροικία της Μελβούρνης, και η παρουσία της σε εθνικές, πολιτιστικές και ανθρωπιστικές εκδηλώσεις της ομογένειας, αποτελούν αναμφισβήτητα τεκμήρια της προσφοράς της.
Για τους παραπάνω λόγους επέλεξα να αναφερθώ στο σημαντικό συγγραφικό έργο του πατέρα της Γενικής Προξένου, αείμνηστου Σίμου Λιανίδη, το οποίο καλύπτει ένα ευρύτατο φάσμα της ιστορίας, της πολιτιστικής κληρονομιάς, και των αγώνων των Ελλήνων του Πόντου.
Γεννημένος στον Πόντο το 1915, ο Σίμος Λιανίδης είχε ρίζες από την ηρωική Σαντά, το Σούλι του Πόντου, και από το μεγάλο πολιτιστικό κέντρο του Πόντου, την πρωτεύουσά του Τραπεζούντα.

Πολύπτυχο το συγγραφικό έργο του Σίμου Λιανίδη, καλύπτει την ποίηση, το διήγημα, το θέατρο, την ιστορία και τη λαογραφία. Σε 17 ανέρχονται τα δημοσιευμένα βιβλία του. Για τα «Παραμύθια του Ποντιακού Λαού» ο Σ. Λιανίδης πήρε Έπαινο από την Ακαδημία Αθηνών το 1992, και το θεατρικό του έργο «Στις φλόγες της λευτεριάς», ένα από τα τέσσερα θεατρικά του έργα, στο οποίο αναπαριστάνει την αντίσταση των Σανταίων στους διωγμούς των Τούρκων, πήρε το Α΄ Βραβείο του Καλοκαιρίνειου Θεατρικού Διαγωνισμού που είχε διοργανώσει ο Φιλολογικός Σύλλογος «Παρνασσός» το 1990.
Αναφέρθηκα στα παραπάνω γιατί είναι ενδεικτικά του οικογενειακού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο μεγάλωσε η κ. Ελένη Λιανίδου, τα ιδανικά με τα οποία γαλουχήθηκε, αλλά και της ευρύτερης κοινωνικής περιρρέουσας ατμόσφαιρας στην οποία δραστηριοποιήθηκε, που οπωσδήποτε συνέβαλαν στην ευαισθησία της, η οποία είναι τόσο εμφανής αναφορικά με τα εθνικά, πολιτιστικά και λαογραφικά μας θέματα.

Ενδεικτικά, από την ομιλία της κ. Λιανίδου παραθέτω το ακόλουθο απόσπασμα:
«Ο Ποντιακός Ελληνισμός πέρασε μέσα από μια μακρά πορεία της εθνικής εγρήγορσης και ζωτικότητας. Στήριξε στα πιο ακραία όρια του Ελληνισμού τον πολιτισμό μας μέσα στους αιώνες και αντιστάθηκε απέναντι στην βαρβαρότητα και στους αλλόθρησκους. Υψώθηκε στην διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας σαν κάστρο απόρθητο του Ελληνισμού με ήρωα τον Διγενή Ακρίτα και τα έπη του, που εκφράζουν ανάγλυφα τον ηρωισμό και την μαχητικότητα όλων των Ακριτών: των Ποντίων, των Κυπρίων, των Κρητών, των Νησιωτών, των Μακεδόνων, των Ηπειρωτών.
Αυτή η πορεία του Ποντιακού Ελληνισμού έγινε πολλές φορές σε ώρες τραγικά δύσκολες, αλλά αυτός άντεξε και επέζησε και επικράτησε, πρωτοπόρος στην ιστορική διαδρομή του Ελληνισμού. Και το πέτυχε γιατί ανέδειξε με ιδιαίτερη έμφαση τα πρωτογενή στοιχεία της φυλής μας: την ορθόδοξη πίστη, την παράδοση του Γένους και την γλώσσα την ελληνική».

Μετά την ομιλία της κ. Λιανίδου η λογοτέχνιδα Ντίνα Αμανατίδου διάβασε το ποίημά της «Ιερές Μνήμες», το οποίο αναφέρεται στη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
Ακολουθούν οι δύο τελευταίες στροφές του ποιήματος:
Όλοι οι Πόντιοι σφιχτά,
πάντα αδελφωμένοι,
με Ειρήνη, Αγάπη, Προκοπή,
να ζούνε ενωμένοι…

Και κάθε χρόνο να τιμούν
στις δεκαεννιά του Μάη
την Μνήμη των προγόνων τους
με ένα ιερό στεφάνι..!

Η εκδήλωση έκλεισε με τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Δέρβης, κ. Ιεζεκιήλ, ο οποίος αναφέρθηκε σε εμπειρίες από τα παιδικά του χρόνια στο χωριό του, η πλειονότητα των κατοίκων του οποίου ήταν πρόσφυγες από τον Πόντο. Από πολύ κοντά ο Θεοφιλέστατος γνώρισε το δράμα των Ποντίων προσφύγων, εντύπωση δε δημιούργησε σε όλους μας η ευχέρεια με την οποία μιλάει την ποντιακή διάλεκτο, την οποία είχε μάθει από τους συνομήλικούς του.
Συγκίνηση προξένησε η αφήγηση ενός περιστατικού από τον Θεοφιλέστατο, για μια Τουρκάλα που συνάντησε στην Κωνσταντινούπολη στα φοιτητικά του χρόνια, την οποία άκουσε να μιλάει με την κόρη της στα ελληνικά! Όταν την ρώτησε πώς αυτό, του απάντησε είχε γεννηθεί στα Ιωάννινα, και προφανώς η οικογένειά της έφυγε στην Τουρκία μετά από τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13, όταν απελευθερώθηκε η Ήπειρος. Έκτοτε στο σπίτι τους μιλούσαν ελληνικά…

Οι επόμενες εκδηλώσεις για τη γενοκτονία είναι οι ακόλουθες:
Παρασκευή, 24 Μαΐου, 7.00 μ.μ., ομιλία από τον Dr Racho Donef: «The Role of Teşkilat-ı Mahsusa (Special Organization) in the Genocide of Christians in the Ottoman Empire», στο κτίριο της Ποντιακής Εστίας, 540 Sydney Rd., Brunswick
Κυριακή, 26 Μαΐου, 4.00 μ. μ., ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του Μαθητικού Διαγωνισμού και απονομή των Βραβείων, Επαίνων και Διπλωμάτων Συμμετοχής στον Διαγωνισμό. Στους μαθητές θα μιλήσει ο πανεπιστημιακός από το Σύδνεϋ, Δρ Παναγιώτης Διαμαντής.