ΑΝ σε τούτη τη δουλειά (όπως εγώ την καταλαβαίνω) δεν έχεις τον μισό τουλάχιστον ενθουσιασμό απ’ όσο έχει η παρουσιάστρια των βορειοκορεατικών ειδήσεων, καλύτερα να καθίσεις σπίτι σου.
ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: αναφέρομαι στην τύπισσα, με το ελαφρύ ροζ ταγεράκι (κομμουνιστικής κοπής), που μόνο τα μαλλιά της δεν τραβάει από ενθουσιασμό όταν αναφέρεται στις επιτυχίες της χώρας της και στα κατορθώματα του ηγέτη της, Κιμ Γιονγκ Ουν. Κλείνει η παρένθεση.
ΑΥΤΟ έκανα (δηλαδή, κάθισα σπίτι μου) την περασμένη βδομάδα και αυτό ήμουν έτοιμος να κάνω και σήμερα αν δεν προέκυπτε η… χρυσή ευκαιρία να ασχοληθώ (και εγώ) με τη Χρυσή Αυγή.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για ένα θέμα πιασιάρικο και πολύ της μόδας. Ένα θέμα με το οποίο ασχολούνται όλοι όσοι ξέρουν να γράψουν ακόμα και το όνομά τους στην πατρίδα.
ΔΕΝ υπάρχει δημοσιογράφος που να μην κάνει, κάθε τόσο, μια αναφορά με αντιρατσιστικά ξόρκια και δημοκρατικά αναθέματα στους φουσκωτούς λεβέντες με τα ξυρισμένα κεφάλια και τα μαύρα μπλουζάκια, που ονειρεύονται να ξαναπάρουν την Πόλη και να αναστήσουν την… Ελληνική Αυτοκρατορία!
ΠΟΥΛΑΕΙ, ρε παιδί μου, το θέμα γιατί, ουσιαστικά, απευθύνεται στη σκοτεινή και απωθημένη πλευρά του εθνικιστικού μας ψυχισμού. Στο φαντασιακό της Μεγάλης Ελλάδας.
ΑΥΤΗ την οποία για 150 χρόνια εξέθρεψε η λαμπρή του έθνους ιστορία, το μεγαλείο των προγόνων και η μοναδικότητα της φυλής μας.
ΑΝ, όπως υποστηρίζουν οι ασχολούμενοι με την ψυχολογία, τα παιδικά μας χρόνια είναι καθοριστικά γι’ αυτό που μέλλει να γίνουμε μεγαλώνοντας, τότε τα πράγματα είναι πιο δύσκολα απ’ ότι, εκ πρώτης όψεως, φαίνονται.
ΑΥΤΟ σημαίνει, φίλοι αναγνώστες, ότι όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν εν δυνάμει χρυσαυγίτη, ο οποίος και περιμένει υπομονετικά την κατάλληλη ευκαιρία να ξεσπαθώσει και να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
ΑΝ αυτό το κάνει στο γήπεδο, γιατί χάνει η ομάδα του, στο σπίτι του, γιατί το φαγητό δεν είναι έτοιμο στην ώρα του ή στην αντιπαράθεση με τους πολιτικούς του αντιπάλους, ελάχιστη σημασία έχει.
ΣΗΜΑΣΙΑ έχει ότι ο χρυσαυγίτικος ιός, κατοικεί μέσα μας καταπιεζόμενος από τον υποτιθέμενο πολιτισμό μας και τις… δημοκρατικές πεποιθήσεις, που όλοι περιμένουν από εμάς ό,τι διαθέτουμε.
ΑΝ κοντά στα πιο πάνω προσθέσεις το βαλκανικό «τσαμπουκά» και τα κόμπλεξ που δημιουργεί η μνησικακία στους μικρούς και αδύναμους λαούς απέναντι στους μεγάλους και ισχυρούς, τότε έχεις το χρυσαυγίτικο κοκτέιλ που σερβίρεται πλουσιοπάροχα ακόμα και από τα πιο σοβαρά Μέσα Ενημέρωσης.
ΕΝΑ τέτοιο χρυσαυγίτικο «σφηνάκι» κέρασε χθες τους τηλεθεατές της και η δημόσια τηλεόραση της SBS με ένα εκτεταμένο ρεπορτάζ που έκανε ένας δημοσιογράφος της στην Αθήνα για τη Χρυσή Αυγή.
ΤΟ ρεπορτάζ ήταν προχειροφτιαγμένο και στόχευε στο να δημιουργήσει εντυπώσεις με κλισέ και γενικεύσεις που ελάχιστη σχέση με την πραγματικότητα είχαν.
ΟΙ τηλεθεατές του σταθμού, που παρακολούθησαν το ρεπορτάζ, έμειναν με την εντύπωση ότι οι… μισοί Έλληνες θα είχαν πεθάνει από την πείνα, έτσι και η Χρυσή Αυγή δεν τους μοίραζε τρόφιμα και τα ελληνόπουλα μαθαίνουν την ιστορία τους από χρυσαυγίτες κατηχητές.
ΚΑΙ όταν σε ένα εικοσάλεπτο βλέπεις συμπυκνωμένα όλες τις αθλιότητες που έχουν συμβεί με πρωταγωνιστές χρυσαυγίτες τα τρία τελευταία χρόνια, τότε δεν μπορεί παρά να αποκομίσεις μια παραμορφωμένη και ψεύτικη ουσιαστικά εικόνα.
ΚΑΙ τέτοια ήταν η εικόνα που αποκόμισαν προχθές το βράδυ οι (μη μυημένοι) τηλεθεατές της SBS.
ΠΑΡΟΜΟΙΑ σε βάθος και αντικειμενικότητα είναι τα περισσότερα ρεπορτάζ που παρακολουθούμε στην τηλεόραση προκειμένου να είμαστε ενήμεροι και να έχουμε «αντικειμενική» άποψη για τι συμβαίνει και σε άλλους τόπους του πλανήτη.
ΚΑΙ εδώ μιλάμε για ρεπορτάζ και ντοκιμαντέρ των σοβαρών (ειδησεογραφικών) Μέσων Ενημέρωσης και όχι των εμπορικών σταθμών που ασχολούνται κυρίως με σπορ, διασημότητες και το life style.
ΝΑ προσθέσω εδώ ότι η πατρίδα μας δεν αποτελεί εξαίρεση. Άτομα με χρυσαυγίτικες απόψεις και νοοτροπία υπάρχουν σε όλες τις χώρες του πλανήτη και βεβαίως στην πολυπολιτισμική Αυστραλία.
ΕΙΜΑΙ, δε, σχεδόν βέβαιος, ότι σε όλες τις χώρες του κόσμου το ποσοστό των ατόμων που εμφορούνται με ξενόφοβες, ρατσιστικές, ομοφοβικές και εθνικιστικές απόψεις είναι ίδιο όπως και το ποσοστό της βλακείας.
ΠΑΚΕΤΟ, σας λέω, πάει η βλακεία και ο εθνικισμός. Χέρι-χέρι! Η μόνη διαφορά έγκειται στις πολιτιστικές ιδιαιτερότητες της κάθε χώρας.
ΣΤΟΝ τρόπο που εκφράζεται ο παντοδύναμος (όπως και η βλακεία) εθνικισμός.
ΚΑΙ στην πατρίδα μας δείχνει πιο έντονος γιατί εκφράζεται με το γνωστό βαλκανικό τσαμπουκά, που δεν ανέχεται «μύγα στο σπαθί του» και ούτε (βέβαια) σταγόνα ξένου αίματος στις φλέβες του.
ΣΤΗΝ Αυστραλία εκφράζεται πιο σοφιστικέ, μέσω των σφυγμομετρήσεων και τον τρόπο (κυρίως) που τα Μέσα Ενημέρωσης παρουσιάζουν τις αφίξεις των προσφύγων με τα σαπιοκάραβα.
Ο κυριότερος λόγος (κατά τη γνώμη μου) που η συντηρητική αντιπολίτευση θα κερδίσει στις επόμενες ομοσπονδιακές εκλογές, δεν είναι η κατάσταση της οικονομίας, αλλά για να σταματήσει τους απελπισμένους να πατούν το πόδι τους στην πλούσια και πολιτισμένη Αυστραλία.
ΣΤΗΝ Αυστραλία, όμως, εκτός από τους πρόσφυγες, αναμένεται, όπως δήλωσε στο ρεπορτάζ, και ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Ηλίας Παναγιώταρος, να μας έλθει (για να μείνει!) και η Χρυσή Αυγή.
ΕΠΕΙΔΗ, όπως είπε, έχουν εδώ μεγάλο αριθμό συμπαροίκων που τους υποστηρίζουν θα έλθουν να κάνουν γραφείο και στη Μελβούρνη.
ΚΑΙ έτσι και το κάνουν, τότε να δείτε γλέντια!
ΚΑΙ λέω «γλέντια», γιατί, τα παρ’ όσα παπαγαλίζουμε εδώ και 20 μήνες, ότι, δηλαδή, είμαστε μια πολύ δημοκρατική παροικία, που ζει σε μια κατ’ εξοχήν μεταναστευτική χώρα και η Χρυσή Αυγή δεν έχει θέση ανάμεσά μας είναι αέρας κοπανιστός.
ΠΙΣΤΕΥΩ ότι το ποσοστό των συμπαροίκων που βλέπουν με κάποια συμπάθεια τα όσα πρεσβεύει και διακηρύττει η Χρυσή Αυγή είναι παρόμοιο με αυτό στην πατρίδα.
ΚΑΙ επειδή «το αίμα νερό δεν γίνεται» και Ωκεανούς μακριά να βρίσκεται, καταλαβαίνω και τους λόγους συμπάθειας.
ΔΕΝ μπορεί, δηλαδή, να πονάς τον τόπο σου και να μην εξοργίζεσαι για τη σημερινή κατάντια της Ελλάδας.
ΚΑΙ όσο περισσότερο αγαπάς την πατρίδα, τόση μεγαλύτερη η αγανάκτηση και η ανάγκη να βρει η οργή ένα «όχημα» να εξωτερικευτεί.
ΚΑΙ το «όχημα» αυτό, τη δεδομένη ιστορική στιγμή, είναι η Χρυσή Αυγή. Αυτός είναι και λόγος της ύπαρξής της και της ευκαιριακής ανόδου της.
ΜΕ τη Χρυσή Αυγή δεν ταυτίζονται μόνο όσοι στρέφονται κατά των μεταναστών, αλλά και πολλοί άλλοι για διαφορετικούς (και εντελώς ανόμοιους) λόγους, που, όμως, λειτουργούν τελικά όπως και τα συγκοινωνούντα δοχεία.
ΜΑΖΙ τους και για συγκεκριμένους λόγους, ταυτίζονται όλοι όσοι ονειρεύονται τη Μεγάλη Ελληνική Αυτοκρατορία, (όπως εμφαντικά δήλωσε στο ντοκιμαντέρ και ο αρχηγός της οργάνωσης Νίκος Μιχαλολιάκος) όλοι όσοι πίνουν νερό στο όνομα των αρχαίων μας προγόνων, όσοι είναι πεισμένοι ότι όλα τα κακά φταίνε οι… Εβραίοι, όσοι πιστεύουν στην μοναδικότητα της γλώσσας μας, της φυλής μας και στην ένδοξη μακρόχρονη ιστορίας της.
Η Χρυσή Αυγή μπορεί (και ήδη στεγάζει!), από τη μια, ανθρώπους που αγωνίζονται για το δωδεκάθεο και, από την άλλη, όσους λατρεύουν την νεοελληνική ορθοδοξία.
ΓΙΑ τους ατσίδες της Χρυσής Αυγής, οι 12 Θεοί του Ολύμπου, ο Χριστός και η Παναγίτσα μας, το Βυζάντιο και η αρχαία Ελλάδα είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα.
ΜΙΑ σούπα είναι όλα στο αργόστροφο και απαίδευτο μυαλό τους. Σιγά μην μπουν στον κόπο να τα ξεχωρίσουν (χρονικά και ιστορικά) μεταξύ τους.
Ο,ΤΙ δηλαδή «κολλάει» στον μεγαλοϊδεατισμό και μας κάνει να ανατριχιάζουμε από εθνική έξαψη και να φουσκώνουμε (σαν προ-χριστουγεννιάτικες γαλοπούλες) από πατριωτική περηφάνια, συνυπάρχει στο ιδεολογικό οπλοστάσιο της Χρυσής Αυγής.
ΚΑΙ υπάρχουν, δυστυχώς, πολλά άτομα στην παροικία μας με τέτοιες «ιδιαιτερότητες».
ΔΗΛΑΔΗ, «υπερευαίσθητοι» σε εθνικά, θρησκευτικά, μεταναστευτικά, αρχαιοελληνικά και αντιεβραϊκά θέματα.
ΚΑΙ εδώ βέβαια βρίσκεται το πρόβλημα και όχι στις μαυροντυμένες «ντουλάπες» του Μιχαλολιάκου που πουλάνε τζάμπα τσαμπουκά και προστασία στους (δήθεν) αδύναμους.
ΜΕ δυο κουβέντες το διακύβευμα δεν είναι οι φουσκωτοί της Χρυσής Αυγής, αλλά οι χρυσαυγίτικες φούσκες που είναι γεμάτο το μυαλό μας. Γεια χαρά.
