ΣΗΜΕΡΑ μπαίνω κατ’ ευθείαν στο «ψητό» με μια αναπάντητη (και ανεξήγητη) για μένα και (λίγες) χιλιάδες αναγνώστες της στήλης απορία.
ΕΙΝΑΙ δυνατόν από μια κατ’ εξοχήν προεδρική σύναξη, που συζητήθηκαν σοβαρά θέματα για την Ελλάδα, την Αυστραλία και την παροικία, να απουσιάζει ο πρόεδρος των… pροέδρων;
ΚΑΙ όμως φίλοι αναγνώστες από τη προσυνεδριακή (προεδρική) σύναξη των Ν.Ο.Δ.Ε. Ωκεανίας, το περασμένο Σαββατοκύριακο σε ξενοδοχείο της Μελβούρνης, απουσίαζε ο πρόεδρος Αλαβέρας.
ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ για τους ψιλοάσχετους με τους εσωτερικούς κανονισμούς λειτουργίας της Νέας Δημοκρατίας: ΝΟ.Δ.Ε., σημαίνει Νομαρχιακή Διοικούσα Επιτροπή. Και τέτοιες Επιτροπές (δηλαδή… Διοικούσες!) έχει η «Ν.Δ» σε όλες της πολιτείες τηw Αυστραλίας, όπως έχει παντού και… Επιτροπές Δεοντολογίας, οι οποίες έχουν βεβαίως και τους… προέδρους τους! Κλείνει η παρένθεση και όσοι καταλάβατε, καταλάβατε…
Η απομάκρυνση με την (ανύπαρκτη θα πρέπει να παραδεχτώ) διαγραφή του προέδρου Αλαβέρα και όλων των «Ορεινών» προέδρων (δηλαδή των Βορειοδυτικών) δικαιολογημένα εκλήφθηκε από τους πολιτικούς αναλυτές της Μελβούρνης, της Αθήνας και των Βρυξελλών, ότι στρέφεται εναντίον του καταξιωμένου προεδρικού θεσμού.
ΔΕΝ πίστευα στα μάτια μου (σας λέω) βλέποντας, στη φωτογραφία που δημοσιεύτηκε προχθές στο «Νέο Κόσμο», όλους τους προέδρους να προσπαθούν να καλύψουν το κενό που άφησε η (τρομακτική) απουσία του προέδρου Αλαβέρα.
ΚΑΙ δεν υπέστη ζημιά μόνο ο κατοχυρωμένος στη συνείδηση του λαού μας προεδρικός θεσμός, αλλά και το κύρος του Προσυνεδρίου και, κατά συνέπεια, οι αποφάσεις του.
ΑΣ ελπίσουμε ότι μέχρι να γίνει το Συνέδριο θα καταβληθούν προσπάθειες, ώστε να ακυρωθούν οι (ανύπαρκτες) διαγραφές, να αποκατασταθεί η καταστατική νομιμότητα, η λειτουργική τάξη και να ηγηθεί ο πρόεδρος Αλαβέρας της αντιπροσωπείας που Θα εκπροσωπήσει τις ΝΟ.Δ.Ε. Ωκεανίας στο Συνέδριο του κυβερνώντος κόμματος που θα γίνει στην Ελλάδα.
ΑΝ δεν γίνει κάτι τέτοιο (απ’ ό,τι μαθαίνω), ο πρόεδρος Αλαβέρας με τους δικούς του, έχουν αποφασίσει να πάνε στο Συνέδριο μόνοι τους (ως γνήσιοι εκπρόσωποι του εδώ Ελληνισμού) και αλίμονο στους… διώκτες τους.
ΝΑ προσθέσω εδώ ότι διαβάζοντας προσεκτικά τις αποφάσεις που πήραν οι γαλάζιοι πρόεδροι της Ωκεανίας, με ανησύχησε σοβαρά η καταδίκη των αυστραλιανών Μέσων Ενημέρωσης «για την αρνητική προβολή της Ελλάδας και του λαού της».
ΚΑΙ σκεφτείτε ότι αυτά που προβάλουν και γράφουν τα αυστραλιανά Μέσα Ενημέρωσης για την Ελλάδα, ωχριούν μπροστά σε αυτά που γράφω εγώ κατά του (χρεοκοπημένου) Έθνους.
ΡΕ, έτσι και δεν είχα «γνωριμίες» (σας λέω) με τον πρόεδρο Αλαβέρα, θα πρότειναν τη διαγραφή μου και από το Μητρώο Γεννήσεων του χωριού μου και θα μου αφαιρούσαν το (ελληνικό) διαβατήριο.
ΣΤΟ μεταξύ, επειδή όλοι έχουν καταλάβει ότι «στηρίζω» και «προβάλω» τον πρόεδρο Αλαβέρα, δεν πρόκειται να δημοσιεύσω σήμερα τις (ασήμαντες) δηλώσεις που μου έκανε ο Χρήστος Τσίρκας και τις υπόλοιπες φωτογραφίες του γαλάζιου προέδρου, που μου έχουν σταλθεί. Πάμε πιο κάτω:
BACK to the Future! Μας έχει μείνει εθνικό κουσούρι να δοκιμάζουμε (ξανά και ξανά!) να κάνουμε τρύπες στο… νερό!
ΠΟΙΟΣ χριστιανός, με στοιχειώδη λογική, περίμενε ότι μετά 18 ολόκληρα χρόνια και τα όσα φαιδρά μεσολάβησαν, θα επιστρέφαμε (πάλι!) στο 1995 και θα επιχειρούσαμε να επανιδρύσουμε το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού με την ίδια συνταγή και τα ίδια υλικά;
ΚΑΙ, όμως, αγαπητοί αυτό ακριβώς γίνεται, που σημαίνει ότι τίποτα δεν διδαχτήκαμε. Λες και ό,τι συνέβαινε όλα αυτά τα χρόνια κανείς δεν το λάμβανε (στα σοβαρά) υπόψη του.
ΚΑΝΕΙΣ δεν θέλει να θυμάται ότι για το ΣΑΕ η ελληνική Πολιτεία ξόδεψε δεκάδες εκατομμύρια δολάρια, να κάνουν τζάμπα ταξιδάκια οι αξιωματούχοι του και οι συμμετέχοντες στα Συνέδρια στη Θεσσαλονίκη και πως το όργανο των Αποδήμων δεν είχε ουσιαστικά αντικείμενο ύπαρξης.
ΚΑΙ σε αυτό, βέβαια, δεν το εμπόδισε ο «συμβουλευτικός» (και εντελώς απροσδιόριστος) χαρακτήρας του, όσο η νοοτροπία και η ποιότητα της πλειοψηφίας των ηγετών του Αποδήμου Ελληνισμού που είναι (χοντρικά) για τα πανηγύρια.
ΚΑΙ όποιος νομίζει ότι υπερβάλω και ισοπεδώνω τα πάντα, δεν έχει παρά να ξαναθυμηθεί όλους αυτούς που πήγαιναν (δήθεν) να μας εκπροσωπήσουν.
ΚΑΙ εδώ δεν μιλάμε για πέντε δέκα άτομα, αλλά για εκατοντάδες που έκαναν τζάμπα διακοπές (κάθε διετία) για να μπορεί το ΣΑΕ να εκπληρώνει τον προορισμό του και να… συμβουλεύει την ελληνική Πολιτεία!
ΝΑ σημειώσω εδώ τα ίδια άτομα που έμπαιναν στον κόπο να πάνε από τη Μελβούρνη στη Θεσσαλονίκη (για να μη χάσει το Έθνος τις συμβουλές τους!) δεν είχαν χρόνο για να πάνε από το Richmond στο City να λάβουν μέρος στα εδώ Σεμινάρια και Συνέδρια που υποτίθεται ότι θα συζητούνταν τα «προβλήματα» που μας απασχολούν.
ΜΕ δυο κουβέντες, κανείς ουσιαστικά δεν ενδιαφέρονταν και δεν έδινε σημασία για τίποτα. Και δεν μιλάμε για την ευρύτερη παροικία που ποτέ δεν την απασχόλησε η ύπαρξη του ΣΑΕ, αλλά για τους συμμετάσχοντες.
ΧΑΒΑΛΕ έκαναν όλοι. Από τους εκπροσώπους της ελληνικής Πολιτείας, μέχρι και τους αξιωματούχους το οργάνου.
ΟΛΟΙ ήξεραν ότι δεν γίνεται τίποτα και όλοι ταυτόχρονα υποκρίνονταν ότι «κάτι κάνουν».
ΞΕΡΩ ότι θα γίνω πάλι «κακός» σήμερα, αλλά δεν πειράζει. Όπως έχω ξαναγράψει τη στήλη αυτή δεν τη γράφω για να κάνω γνωριμίες και δημόσιες σχέσεις, αλλά να λέω τα πράγματα όπως τα βλέπω.
Ο Απόδημος Ελληνισμός δεν διαφέρει σε τίποτα από τους συμπατριώτες μας που έμειναν πίσω.
ΟΠΩΣ εδώ τα περισσότερα «δρώμενα» στοχεύουν στη δημοσίευση φωτογραφιών των προέδρων και γραμματέων στο «Νέο Κόσμο», έτσι και στην πατρίδα γίνονται πράγματα για να βγαίνουν οι υπουργοί και οι «αρμόδιοι» στα παράθυρα των τηλεοράσεων.
ΤΟ ΣΑΕ ήταν ουσιαστικά μια πασαρέλα που χρησιμοποιούσαν από κοινού οι αξιωματούχοι του Απόδημου Ελληνισμού (για να κάνουν διακοπές και το κομμάτι τους) και οι πολιτευτές της Ελλάδας για να κάνουν το «καθήκον» τους απέναντι στα ξενιτεμένα τους αδέλφια, να βγάζουν λόγους (χειροκροτούμενοι) και να βγαίνουν στο γυαλί.
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, οι ίδιοι άνθρωποι (και από τις δύο πλευρές) είναι έτοιμοι να αναστήσουν το ΣΑΕ.
Η μόνη διαφορά μεταξύ του νεκρού οργάνου και του υπό επανίδρυση, είναι ότι από εδώ και στο εξής θα είναι αυτοχρηματοδοτούμενο.
ΕΧΟΝΤΑΣ υπόψη μου ότι στο δημόσιο διάλογο (μέσω διαδικτύου) που προηγήθηκε της επανίδρυσης, έλαβαν μέρος μόνο οι συνήθεις ύποπτοι, δηλαδή καμιά εικοσαριά άτομα.
ΚΑΝΕΙΣ, μα κανείς άλλος δεν ενδιαφέρθηκε ούτε από περιέργεια. Προσωπικά πίστευα ότι η (παντελής) έλλειψη ενδιαφέροντος και τα όσα άκουσε για το ΣΑΕ ο υφυπουργός Εξωτερικών και αρμόδιος σε θέματα Αποδήμων, Κωνσταντίνος Τσιάρας κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής του στην Αυστραλία, θα έπειθαν την ελληνική πολιτική ηγεσία να μη πάει μπροστά με το εγχείρημα.
ΔΕΝ την έπεισαν όμως και έτσι την περασμένη βδομάδα δόθηκαν στη δημοσιότητα και τα ονόματα των ατόμων που θα λάβουν μέρος στην Οργανωτική Επιτροπή που θα μεθοδεύσει την επανίδρυση.
ΔΕΝ πίστευα στα μάτια μου σας λέω διαβάζοντας τη σχετική ανακοίνωση με τα ονόματα, πολιτικών, ακαδημαϊκών και λοιπών γραφειοκρατών εκ μέρους της πατρίδας και τα ονόματα αυτών (που υποτίθεται ότι θα εκπροσωπήσουν εμάς.
ΤΗΝ Αυστραλία θα εκπροσωπήσει ο μέχρι τώρα συντονιστής του ΣΑΕ Ωκεανίας, Γεώργιος Αγγελόπουλος και ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, Βασίλης Παστεργιάδης.
ΔΕΝ γνωρίζω αν προηγηθεί καμιά δημόσια συζήτηση ή ποιους, τέλος πάντων, θα συμβουλευτούν οι δικοί μας εκπρόσωποι, αλλά δεν έχει και σημασία αφού όπως προείπα δεν υπάρχει ενδιαφέρων από κανέναν.
ΣΥΝΕΠΩΣ, αν είναι να πάρουν κάτι στις αποσκευές τους και να το μεταφέρουν στο εθνικό κέντρο (που μας… πονάει) είναι ότι, στην Αυστραλία, όπως και στον υπόλοιπο κόσμο, κανείς δεν δίνει (και δικαιολογημένα) μια πεντάρα για την ανάσταση του ΣΑΕ.
ΑΝ κάτι ταίριαζε στη 18χρονη ζωή και «δράση» του ΣΑΕ είναι ο θάνατος (της λησμονιάς) που είχε. Ας το θάψουμε λοιπόν με τις «τιμές» που του αξίζουν.
ΣΤΟ μεταξύ συνεχίζει να παραμένει αναπάντητο το ερώτημα που είχα θέσει (και από αυτή τη στήλη) και το οποίο συνοψίζεται σε λίγες λέξεις: τι θα κάνει το (νέο) ΣΑΕ, που δεν μπορούν να κάνουν οι υπόλοιπες Οργανώσεις της παροικίας μας ή το Προξενείο;
ΚΑΙ μη βγει κανένας έξυπνος και μου πει ότι «θα συμβουλεύει την Ελλάδα για ζητήματα που αφορούν τους Απόδημους» γιατί το ανέκδοτο είναι παλιό και δεν μπορώ να γελάσω.
ΜΑ αυτό αγαπητοί μου έκανε για 18 χρόνια και τίποτα στο μεταξύ δεν άλλαξε όπως δεν πρόκειται να αλλάξει.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, η ιστορία, την οποία έχουμε υποχρέωση να λαμβάνουμε υπόψη μας, μας διδάσκει ότι, όσα λιγότερα πάρε-δώσε έχουμε με τη γλυκιά μας πατρίδα τόσο το καλύτερο.
ΠΟΛΥ φοβάμαι, όμως, πως, για άλλη μια φορά, θα πληρώσουμε τις μεγαλοστομίες των γνωστών πολιτευτών να δείξουν ότι παράγουν «έργο», τις φιλοδοξίες ορισμένων ηγετών των Αποδήμων που ψάχνουν για προεδριλίκια, και αξιώματα και κολακεύονται από τις «υψηλές» γνωριμίες.
ΑΥΤΑ τα λίγα για σήμερα και θα επανέλθω στο θέμα όσο η επιμονή των επανιδρυτών συνεχίζεται. Γεια χαρά.
