«Ξυπνάς πάντα τόσο νωρίς»; Ένα αυθόρμητο γέλιο ήταν η απάντηση του κοριτσιού, στο αγόρι που περπατούσε με γρήγορο βήμα πίσω της αυτό το Μαγιάτικο πρωινό, για να τη φτάσει. Ήταν η πρώτη συνάντηση των 18χρονων, Bob και Hazel, που κάποια χρόνια αργότερα θα γινόταν πρωθυπουργικό ζευγάρι, από τα πιο δημοφιλή στην ιστορία της Αυστραλίας.
Είχαν πρωτογνωριστεί σε κάμπινγκ της Εκκλησίας. «”Δέσαμε” από την πρώτη στιγμή. Μ’ άρεσε ο αυθορμητισμός του, το θάρρος του, η αύρα που σκόρπιζε γύρω του και… ναι, ο τρόπος που με κοίταζε. Κάτι μεταξύ περιπαίγματος και τρυφερότητας. Επιδιώκαμε να είμαστε ο ένας κοντά στον άλλον και οι συζητήσεις μας δεν είχαν τελειωμό. Τον θαύμαζα απεριόριστα. Πότε τον ερωτεύτηκα; Νομίζω από την πρώτη στιγμή»! Αυτά μπόρεσα να αποσπάσω από την πρώτη κυρία, μέσα σ’ ένα πολυθόρυβο πλήθος το Μάρτη του ’87.
Τότε δεν μπορούσε καν να υποψιαστεί ότι μια άλλη γυναίκα θα της τον έκλεβε οριστικά. Ότι ο τότε πρωθυπουργός είχε αδυναμία στο ποτό και τις γυναίκες, το γνώριζε καλά. Περιπέτειες της μιας νύχτας, φλερτ πάμπολλα ήταν μέρος της ζωής τους, που η ίδια είχε επιλέξει να μην μπουν καταστροφικά ανάμεσά τους, Μέχρι που έκανε την εμφάνισή της η βιογράφος του Μπομπ, Blanch D’Alpuget, και ο πολύχρονος και πολύ δημοσιοποιημένος δεσμός των δύο, δεν άφηνε πολλά περιθώρια για ‘στραβά μάτια’ και το κεφάλι ψηλά. Το τελευταίο, έμεινε ψηλά, βέβαια και μετά το διαζύγιο και το δεύτερο γάμο του Μπομπ, γιατί αυτό ήταν ένα από τα κύρια στοιχεία του χαρακτήρα της. Η αξιοπρέπεια, μαζί με την αγάπη της για τον άνθρωπο, η τάση της να προσφέρει ανιδιοτελώς, το τεράστιο φιλανθρωπικό έργο της, την κατέστησαν την πιο δημοφιλή πρώτη κυρία που είχε γνωρίσει η Αυστραλία μέχρι τότε.
ΑΠΙΘΑΝΗ ΓΕΝΝΑΙΟΤΗΤΑ
Τα τελευταία χρόνια απέσπασε το θαυμασμό για την αξιοπρέπεια που αντιμετώπισε την πάθησή της, τη νόσο Αλζχάιμερ και τη γενναιότητα να μιλήσει δημόσια γι’ αυτήν, δίνοντας θάρρος και νέα πνοή ζωής σε χιλιάδες πάσχοντες.
«Πολλοί θα νιώσουν ότι έχασαν ένα δικό τους άνθρωπο» είπε η πρωθυπουργός Τζούλια Γκίλαρντ, και δεν γινόταν να είναι πιο ακριβής. Γιατί, όντως, η Hazel είχε το χάρισμα να έρχεται πολύ κοντά στους ανθρώπους και να τους αγκαλιάζει ζεστά με το πηγαίο και αληθινό ενδιαφέρον τους γι’ αυτούς.
«Είναι από τα σπάνια αυτά όντα που η αγάπη και ο σεβασμός των άλλων στο πρόσωπό τους είναι το ίδιο δυνατά. Από τις λίγες γυναίκες όπου ο ενθουσιασμός και η γενναιοδωρία σε στιγμές επιτυχίας, είναι ισόβαρες με τη δύναμη και το κουράγιο που επιδεικνύεται σε αντιξοότητες της ζωής», θα πει η πρωθυπουργός.
Για τη Hazel Hawke, η αγάπη και η φροντίδα δεν σταματούσε στα τρία παιδιά της και στα έξι εγγόνια της. Απλωνόταν σε όλο το φάσμα της κοινωνίας και, κυρίως, στα μειονεκτούντα στρώματα.
Η μνήμη της θα μείνει ζωντανή σ’ όλους όσους τη γνώρισαν προσωπικά ή μέσα από το εντυπωσιακά μεγάλο έργο της.
Είχε το σπάνιο χάρισμα να δίνει φως στη ζωή των ανθρώπων και να ψάχνει ακούραστα να βρει πού μπορεί να συνεισφέρει.
Αυτό το πρωί που την είδε ο Μπομπ να περπατά με το γρήγορο βήμα της στο δάσος, σημάδεψε τελικά, όχι μόνο τη δική της ζωή, αλλά, με πολλούς τρόπους, μιας ολόκληρης χώρας.
