Κάποιες φορές το ρίχνω στη φιλοσοφία. Είναι η γνωστή φιλοσοφία της ηλικίας -γνωστή σε όλους εμάς που βρισκόμαστε στο… άνθος της τρίτης ηλικίας- και που παρουσιάζουμε συμπτώματα και μορφή γεροντοκόρης του δεκάτου ενάτου αιώνα . Ώρες-ώρες μας ενοχλούν πολλά από αυτά που αγνοούσαμε παλαιότερα και άλλες φορές τρωγόμαστε με τα ρούχα μας για την παρούσα κατάσταση και… παρασημοφορούμε τη δική μας γενιά, την καλύτερη των τελευταίων… διακοσίων ετών.
Σας έχω μιλήσει για το ψώνιο που έχω να ψάχνω παλιές, πολύ παλιές, εφημερίδες και περιοδικά για να μπορέσω να κάνω συγκρίσεις με το τότε και το τώρα. Όχι βέβαια ότι αλλάζει πολύ η ζωή, και η νοοτροπία μας με την πάροδο των ετών, αλλά όπως και να έχει το πράγμα οι συνθήκες, η πρόοδος, οι επαναστατικές τεχνολογικές αλλαγές του σήμερα δημιουργούν ένα ολότελα αλλιώτικο σκηνικό το οποίο μας καλεί να παίξουμε ένα ρόλο που δυσκολευόμαστε να… «αποστηθίσουμε».
Βρήκα μερικά δημοσιεύματα που αναφέρονται στο 1917. Χειμώνας, Νοέμβρης και Δεκέμβρης του 1917. Μικρά δημοσιεύματα μια κάποιας δύσκολης εποχής, σοβαρά και αστεία, αρκετά για να γελάσουμε, να σκεφτούμε και να… φιλοσοφήσουμε παρέα. Τα δημοσιεύματα είναι από την εφημερίδα «Εστία». Θα αλλάξω ελαφρώς τη γλώσσα εκείνης της εποχής, προς διευκόλυνση του… ευρύτερου αναγνωστικού μας κοινού. «Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 1917: Οι αναγνώστες των εφημερίδων, οι οποίοι διάβασαν εχθές ότι με τις ενέργειες του Πρωθυπουργού κ. Βενιζέλου παραχωρούνται στην Ελλάδα έξι χιλιάδες τόνοι γαιανθράκων, έχουν υπολογίσει ποία σημασία έχει το πράγμα; Γαιάνθρακες σημαίνει κίνηση, φως, ζωή, βιομηχανία, εργασία, άρα πλούτο και ευμάρεια. Πρόκειται περί αφίξεως ενός είδους το οποίο είχαμε καιρό να δούμε στα μάτια μας.
Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 1917: Αυτή είναι η Ήπειρος.
Από μία ανταπόκριση προς την εφημερίδα «Πατρίδα» πληροφορούμεθα, ότι εις το κεντρικότερο εστιατόριο των Ιωαννίνων «Κωνσταντινούπολις», εις το οποίο τρώγουν ανώτεροι υπάλληλοι, αξιωματικοί και όλος ο καλός κόσμος, οι τιμές έχουν ως εξής: Μοσχάρι βραστό δραχμή 1, κεφαλάκι βραστό δραχμή 1, αρνί γκιουβέτσι πάστα 1.40, σουβλάκια χοιρινά 1.40, κοτόπουλο καπαμά 1.50, κεφτέδες 1.20, κουνουπίδι 40 λεπτά, κομπόστα δαμάσκηνα 80 λεπτά… Αλλά σταματάμε εδώ τον κατάλογο προς χάριν των δύστυχων Αθηναίων.
Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 1917: Από τον κ. Παπαναστασίου, ικανό να αντιληφθεί, περιμένουμε να πατάξει μια κακοήθεια-αυτόχρημα κακοήθεια-που διαπράττει το κράτος εις βάρος των πολιτών του. Εννοούμε την καθιερωμένη συνήθεια του να πληρώνουμε τα τέλη εις διπλούν και πολλές φορές εις τριπλούν για «συστημένα» και «επείγοντα» και το ταχυδρομείο να στέλνει τα επείγοντα, συστημένα και τηλεγραφήματα με το απλό ταχυδρομείο. Είναι βέβαια, πολλές φορές, δύσκολο και εξ ανωτέρας βίας λόγω ελλείψεως γραμμών. Τότε έχει τη στοιχειώδη ηθική υποχρέωση, Κράτος αυτό, να μη παραλαμβάνει τηλεγραφήματα διότι εν εναντία περιπτώσει είναι κοινότατος λωποδύτης. Δεν είναι Κράτος.`
Σάββατο, 4 Νοεμβρίου 1917 «Αγγλικές Εκδηλώσεις υπέρ του Ελ. Βενιζέλου» Η χθεσινή εις Λονδίνο υπό του λόρδου Δημάρχου δεξίωση εις το Μάνσιον Χάουζ προς τιμήν του κ. Βενιζέλου απετέλεσε αληθινή διαδήλωση. Χιλιάδες κόσμου συγκεντρώθηκαν στον προ του Δημαρχείου ευρύ χώρο και ζητωκραύγασαν ενθουσιωδώς τον Έλληνα πολιτικό. Η εντός της μεγάλης αιθούσης δεξίωση υπήρξε εξ ίσου μεγαλοπρεπής και ενθουσιώδης. Πρώτος προσφώνησε τον κ. Βενιζέλο, ο λόρδος δήμαρχος. Οι τρεις ρήτορες της ημέρας, οι οποίοι αντιπροσώπευαν τις δύο Βουλές και την Κυβέρνηση, ήταν ο κ. Τσόρτσιλ, ο λόρδος Κώρζον και ο υπουργός των Εξωτερικών κ. Μπάλφουρ. Τελευταίος ομίλησε, απαντών, επίσης εις την Αγγλική, εν μέσω ενθουσιωδών επευφημιών ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος ανέπτυξε την πολιτική της Ελλάδος.» Καταλάβατε τώρα, φίλες και φίλοι τι εννοούσα στην αρχή για τα περί… φιλοσοφίας; Διαβάζω, συγκρίνω, αναπολώ, στοχάζομαι και μιλάω μόνος μου φιλοσοφώντας.
Υ.Γ.: Ευχαριστώ θερμά τους φίλους Τάσο Κολοκοτρώνη, Ντίνο Τουμάζο, Νίκο Ματζιώρο και Ιάκωβο Γαριβάλδη για τα λίαν αξιόλογα και ποικίλα κείμενα που μου στέλνουν με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Κ.Π.
