ΜΕΤΑ από 40 ολόκληρα χρόνια σε τούτη τη δουλειά (άρχισα να γράφω αγροτικά ρεπορτάζ στη σχολική εφημερίδα του χωριού μου από 8 χρόνων) με λύπη μου διαπιστώνω ότι όσα περισσότερα διαβάζω, τόσο περισσότερο μπερδεύομαι.
ΠΑΝΩ που έλεγα ότι έχω αποκτήσει μια ξεκάθαρη (και κρυστάλλινη) άποψη για μια σειρά ζητήματα που θεωρώ σοβαρά, κάποια «αυθεντία» προσεγγίζει ένα θέμα από «διαφορετική σκοπιά» αλλάζοντας συθέμελα τη γεωγραφία του μυαλού μου.
ΕΙΧΑΝ δεν είχαν πάλι οι ιστορικοί, οι διανοούμενοι, οι αναγνωρισμένοι αρθρογράφοι και επιστολογράφοι του «Νέου Κόσμου», έσπρωξαν (με τον τρόπο τους) τη βαρκούλα των γνώσεών μου στον φουρτουνιασμένο Ωκεανό των αβεβαιοτήτων.
ΕΝΤΑΞΕΙ, δεν λέω, είχα και εγώ τις ανησυχίες μου (και τα ερωτηματικά μου) για τα θρησκευτικά, εθνικά, ιστορικά και πατριωτικά θέματα, αλλά με αυτά που διάβασα τις τελευταίες μέρες ξανάγινε ο ψυχισμός μου κουβάρι.
ΤΡΙΑ ισχυρά ηρεμιστικά χάπια έχω πάρει, σας λέω, από το πρωί να ξεπεράσω το σοκ που υπέστηκα διαβάζοντας στον προχθεσινό «Νέο Κόσμο» τα επακόλουθα του Χορού του Ζαλόγγου, την επεξεργασμένη στην Αυστραλία τουρκική συνωμοσία για τα ελληνικά πετρέλαια του Αιγαίου και τις κατάσπαρτες από ερωτηματικά (και σχετική αγωνία) επιστολές «για το τι έγινε με τη στήλη του Κώστα Βίτκου».
ΣΤΟ μεταξύ και ενώ υποτίθεται ότι οι ενδιαφερόμενοι γράφουν για να πληροφορηθούν «τι έγινε», ο καθένας με τη σειρά του έχει την απάντηση στην κωλότσεπη «για το τι έγινε», οπότε και εγώ με τη σειρά μου δεν μπορώ να καταλάβω γιατί γράφονται οι επιστολές αυτές.
ΠΕΡΑ, όμως, από το πιο πάνω «διαδικαστικό» πρόβλημα, υπάρχει και μια άλλη πλευρά, εξίσου ενδιαφέρουσα, που αφορά την ουσία της όλης ιστορίας.
ΚΑΙ αυτό έχει να κάνει με το τι ακριβώς έχουν αποκομίσει (και διδαχθεί) οι ενδιαφερόμενοι που διαβάζουν τη στήλη του Βίτκου για δύο σχεδόν δεκαετίες.
ΚΑΙ επειδή όλα σε τούτη τη παλιοζωή έχουν να κάνουν με την ερμηνεία που δίνει ο καθένας στα πάντα, θα αποφύγω να υποδυθώ τον άχαρο ρόλο του συνηγόρου του διαβόλου και να προβώ στις δικές μου ερμηνείες και θα αφήσω να ερμηνεύσει τον εαυτό της η ίδια η επιστολογράφος Yvonne Ballas.
ΠΡΙΝ μπω, όμως, στην καρδιά των φιλοσοφικών της επιχειρημάτων, θα επιχειρήσω να απαντήσω στην ξεκάθαρη ερώτηση που κάνει, με το καλημέρα, στην πρώτη παράγραφο της επιστολής της, που δημοσιεύουμε σήμερα στη σελίδα αλληλογραφίας.
ΓΡΑΦΕΙ: «Κατ’ ευθείαν στο… ψαχνό. Πού είναι η στήλη του Κώστα Βίτκου “Διάφορα”»; Ψαχνό στο ψαχνό λοιπόν και η απάντησή μου: μα στο επέκεινα κυρία Yvonne. Πού αλλού άλλωστε θα μπορούσε να είναι;
ΟΛΑ, όμως, τα… λεφτά είναι η ακόλουθη φιλοσοφική της τοποθέτηση, η οποία και λειτούργησε καταλυτικά πάνω μου. Να πώς τη διατυπώνει και σας συστήνω να ακολουθείστε το παράδειγμά μου και να τη διαβάσετε, τουλάχιστον 3 φορές γιατί η ουσία βρίσκεται σε μεγάλο νοηματικό βάθος:
«ΤΑ ανθρώπινα πράγματα (γράφει η Yvonne) δεν αξίζουν να τα παίρνει κανείς στα σοβαρά, ωστόσο θα πρέπει να ασχολείται με αυτά σοβαρά»! (το θαυμαστικό είναι δικό μου).
ΜΕ το που διάβασα το πιο πάνω, παίρνω άλλα δύο ηρεμιστικά. Ταράχτηκα (σας λέω) γιατί πίστεψα ότι είχε εμένα στο μυαλό της όταν έγραψε την (προχωρημένη) αυτή παράγραφο.
ΓΙΑΤΙ τι άλλο κάνω εγώ σε αυτή τη στήλη (περισσότερα μάλιστα χρόνια και από τον Κώστα Βίτκο) με το να σχολιάζω στα σοβαρά, πράγματα που δεν αξίζουν να ασχολείται κανείς σοβαρά μαζί τους;
ΜΕ «έστειλε» κανονικά σας λέω η Yvonne ρε παιδί μου και πριν προλάβω να συνέλθω πυροβολεί και κατακούτελα την ελάχιστη (και μάλιστα τεχνητή) νοημοσύνη που μου έχει απομείνει.
ΑΣ της δώσω όμως και πάλι το λόγο, προσθέτοντας ότι, αν ήμουν εγώ στη θέση του Βίτκου θα θεωρούσα άκρως προσβλητική την πιο κάτω παράγραφο, για τον προφανή λόγο ότι με 25 λέξεις ακυρώνει την εικοσαετή του προσφορά. Γράφει:
«ΤΟΛΜΩ, με οποιοδήποτε τίμημα κ. Χατζημανώλη, να επιδιώξετε την επιστροφή του κ. Βίτκου στην εφημερίδα σας για την Αγάπη του Χριστού και για τη θεία παιδεία που ήλθε να επισφραγίσει και όχι να καταλύσει»!! (και εδώ τα θαυμαστικά δικά μου)
ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ότι δεν υπάρχει χειρότερη προσβολή από το να ζητάς την επιστροφή ενός ανθρώπου εν ονόματι αυτού το οποίο αγωνίστηκε να ξεριζώσει με το πνευματικό του έργο. Τον ακυρώνεις…
ΜΑ είναι δυνατόν να επιστρέψει για την Αγάπη του Χριστού ο Βίτκος, που για είκοσι χρόνια ξόδεψε όσο μελάνι και φαιά ουσία διέθετε για να μας πείσει ότι τα περί Χριστού, Χριστιανισμού και Ορθοδοξίας είναι παραμύθια και στέφονται απευθείας εναντίον της προγονικής μας κληρονομιάς και του αρχαίου πολιτισμού μας;
ΣΥΓΝΩΜΗ Yvonne, αλλά αν δεν κατάφερε μετά από 20 χρόνια να σε πείσει ότι ο Χριστός και ο Χριστιανισμός δεν έχει τίποτα το κοινό με τον ελληνισμό και τον ελληνικό πολιτισμό, μάλλον θα αισθάνεται ανακούφιση ο άνθρωπος που έπαψε να γράφει και να χάνει τζάμπα τον καιρό του. Εκτός…
ΕΚΤΟΣ εάν τον έχουμε όλοι παρεξηγήσει και πράγματι έγραφε για να επισφραγίσει και όχι να καταλύσει τη… θεία παιδεία!
ΛΕΤΕ, ρε παιδιά, να τον είχαμε παρεξηγήσει και να πρόκειται για έναν νεορθόδοξο στοχαστή, που πλησιάζει την ορθόδοξη θρησκεία μας από τα δύσβατα αρχαιοελληνικά φιλοσοφικά μονοπάτια;
ΔΕΝ θα πρέπει άλλωστε να μας διαφεύγει ότι και ο Πλάτωνας πρόδρομος του Χριστιανισμού ήταν.
ΤΕΛΟΣ πάντων, αν είναι να επιστρέψει για την Αγάπη του Χριστού και να επισφραγίσει τη… θεία παιδεία, να πω και εγώ στον («ιεροεξεταστή»!) αρχισυντάκτη δυο καλές κουβέντες.
ΦΟΒΑΜΑΙ, όμως, μήπως έχει και η δική μου στήλη την ίδια τύχη και λέω να καθίσω στα αυγά μου, για την επόμενη εικοσαετία.
Η εποχή των προσωπικών επαναστάσεων έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Ζούμε στον αστερισμό των «αγορών» γι’ αυτό και θα πρέπει να συμμορφωνόμαστε με τη νέα εργασιακή (pop) κουλτούρα. Και από την Yvonne κατευθείαν στο γκρεμό του Ζαλόγγου:
ΞΕΧΑΣΤΕ για μια στιγμή τι λέει η παράδοση, οι ιστορικοί, οι θρύλοι και τα τραγούδια και αναρωτηθείτε τι θα μπορούσε να είχε μολογήσει η λογική, αν είχε ερωτηθεί.
ΤΕΛΙΚΑ, χόρεψαν ή δεν χόρεψαν οι Σουλιώτισσες στο Ζάλογγο πριν πηδήξουν στο κενό και αποδημήσουν στον άλλο κόσμο; Αναρωτηθείτε…
ΑΝ είσαστε εσείς στη θέση τους θα είχατε τη διάθεση πριν αυτοκτονήσετε (μαζί με τα παιδάκια σας!) να χορέψετε τραγουδώντας μεγαλόφωνα πριν προβείτε στην υπονοημένη αυτή πράξη;
ΨΥΧΙΑΤΡΟΙ, κοινωνιολόγοι και ανθρωπολόγοι στους οποίους κατέφυγα για να με συμβουλέψουν μου είπαν ότι κάτι τέτοια μόνο στον κινηματογράφο έχουν θέση και όχι στην πραγματική ζωή.
ΤΑ όσα μου είπαν οι επιστήμονες με βοήθησαν να ξεπεράσω τις (πατριωτικές) ενοχές μου, γιατί από μικρός πίστευα ότι ο Χορός του Ζαλόγγου ήταν ένα ακόμα εθνικό μας παραμύθι.
ΣΤΟ πιο πάνω συμπέρασμα κατέληξα έχοντας υπόψη μου ότι το συγκεκριμένο τραγούδι γράφτηκε 106 χρόνια μετά τον αυτοκαταστροφικό χορό και οι Σουλιώτισσες δεν ήξεραν να πουν στα ελληνικά ούτε καλημέρα.
ΑΛΒΑΝΟΦΩΝΕΣ ήταν οι γυναίκες, ρε παιδί μου. Τσάμηδες ήταν οι περιβόητοι Σουλιώτες που εγκαταστάθηκαν τον 17ο αιώνα στο Σούλι και στα γύρω βουνά και το έριξαν στο πλιάτσικο.
ΓΙΑ πάρτη τους τα έβαλαν με τον Αλί Πασά και τους Τούρκους και όχι για να απελευθερώσουν την Ελλάδα. Τότε, όπως έχουμε ξαναπεί, ήταν άγνωστη έννοια η εθνική συνείδηση.
ΣΥΝΕΠΩΣ, τέτοιες ώρες αν έχεις κουράγιο να πεις πέντε κουβέντες (όπως μου διευκρίνισε και ένας φίλος μου γλωσσολόγος) θα τις πεις στη γλώσσα της μάνας σου και όχι σε μια (εντελώς) άγνωστη γλώσσα.
ΚΑΛΥΤΕΡΑ, όμως, να αφήσω το πιο πάνω θέμα εδώ, πριν παρασυρθώ από το… ανθελληνικό μου πάθος και συγχύσω τα πατριωτικά σας αισθήματα. Συνεχίζουμε…
ΕΥΤΥΧΩΣ που βρέθηκε ένας άνθρωπος και έδωσε μια λογική εξήγηση στην καθυστερημένη τουρκική Άνοιξη, γιατί, ειλικρινά σας λέω, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί βγήκαν στους δρόμους οι γείτονές μας.
ΚΑΙ ο άνθρωπος αυτός ήταν ένας ευαίσθητος συμπάροικος που «είδε» ότι πίσω από την τούρκικη εξέγερση κρύβεται μια (ακόμα) συνωμοσία κατά του ελληνισμού.
ΛΟΙΠΟΝ, σύμφωνα με το συμπάροικο μελλοντολόγο πίσω από την εξέγερση κρύβεται η χούντα των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων οι οποίες με πρόσχημα ότι θα χτυπήσουν την οχλοκρατία θα κάνουν πραξικόπημα.
ΣΤΗ συνέχεια θα επιτεθούν στην πατρίδα μας προκειμένου να βάλουν στο χέρι τα πετρέλαια του ανατολικού Αιγαίου.
ΤΟ ότι ακόμα δεν έχουν εντοπιστεί δεν ενοχλεί ούτε αυτούς ούτε εμάς, γιατί όλοι είμαστε βέβαιοι ότι υπάρχουν.
ΚΑΙ μόνο να αμφισβητήσει κανείς την ύπαρξή τους στρέφεται κατά της πατρίδας.
ΕΓΩ από την πλευρά μου θα πρότεινα, προκειμένου να αποφύγουμε τον πόλεμο, να δώσουμε τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο του Αιγαίου στους Τούρκους, αφού τα κοιτάσματα που υπάρχουν στο Ιόνιο είναι μεγαλύτερα από αυτά που διαθέτει η Σαουδική Αραβία, Ιράκ και Ιράν μαζί.
ΑΥΤΟ που ακόμα δεν έχω καταλάβει είναι πώς γίνεται και ανακαλύπτουν με τόση ευκολία τον… υπόγειο πλούτο της πατρίδας μας, όλοι οι ένθερμοι πατριώτες.
ΕΠ’ ΕΥΚΑΙΡΙΑ να σας πω και μια είδηση της τελευταίας στιγμή; Σύμφωνα με πληροφορίες μου η Χρυσή Αυγή αποφάσισε να μην ξενιτευτεί.
ΝΑΙ, όπως το ακούσατε. Δεν πρόκειται να κάνει γραφείο στο Όκλι. Τελικά, αποφάσισαν να μην έλθουν για να μην πέσουν θύματα (ως μετανάστες) των ντόπιων ομοϊδεατών τους.
ΑΥΤΑ για σήμερα
