ΣΕ έναν κόσμο πιο ευφυή, πιο ειλικρινή και πιο διαφανή από τον σημερινό (όπως θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα είναι ο αυριανός κόσμος) όσα συμβαίνουν σήμερα θα μοιάζουν με ανέκδοτα.
ΕΠΕΙΔΗ, όμως, τα μελλοντικά ανέκδοτα είναι η δική μας ζωή σήμερα και άλλη ζωή δεν έχουμε, ας προσπαθήσουμε (τουλάχιστον) να γελάσουμε…
ΓΙΑΤΙ μη μου πείτε ότι δεν θα μοιάζει με (μελλοντικό) ανέκδοτο η εξέλιξη της πρόσφατης συνάντησης στηn Καλιφόρνια του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, με τον Κινέζο ομόλογό του.
ΤΟ κυρίαρχο θέμα της συνάντησης ήταν οι ηλεκτρονικές επιδρομές των Κινέζων στον κυβερνοχώρο για συλλογή πληροφοριών κάθε είδους.
ΔΥΟ εβδομάδες πριν είχε γίνει παγκόσμια είδηση η επιδρομή Κινέζων χάκερ στην αυστραλιανή μυστική υπηρεσία ASIO και σε άλλες κυβερνητικές υπηρεσίες της Αυστραλίας.
ΜΕ το θέμα είχε ασχοληθεί και η στήλη και σημειώναμε, μάλιστα, ότι το ίδιο κάνουν όλοι (ή τουλάχιστον όσοι μπορούν) και, προπαντός, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, που συλλέγουν ηλεκτρονικά πληροφορίες εδώ και τρεις δεκαετίες.
ΚΑΙ ενώ η συνάντηση στην Καλιφόρνια δεν είχε ακόμα τελειώσει ένας πρώην υπάλληλος της CIA, ο 29χρονος Έντουαρντ Σνόουντεν, βγήκε και αποκάλυψε (κάτι, βέβαια, που όλοι γνώριζαν), ότι δηλαδή οι Αμερικανοί παρακολουθούν και (φασκελώνουν) ολόκληρο τον πλανήτη.
ΑΛΛΟ, όμως, να υποψιάζεσαι κάτι και άλλο αυτό που υποψιάζεσαι να επιβεβαιώνεται με αυτόν αδιάψευστο τρόπο.
Η αποκάλυψη Σνόουντεν έδειξε ότι οι κινεζικές υποκλοπές, μοιάζουν με αταξίες παιδιών του νηπιαγωγείου, μπρος στο ηλεκτρονικό «σάρωμα» των πάντων από τις αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες.
ΜΙΑ πρωτοφανή ψηφιακή χοάνη έχουν στήσει οι Αμερικανοί που «καταπίνει» (και στη συνέχεια «χωνεύει» αναλύοντας) οποιαδήποτε πληροφορία κυκλοφορεί στον κόσμο.
ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΟΣ είναι ο αριθμός των πληροφοριών που συλλέγουν καθημερινά (από τηλεφωνήματα, email και λοιπά) αφού υπολογίζεται ότι ανέρχεται σε δύο δισεκατομμύρια!
ΤΟ σύστημα λειτουργεί όπως τα μηρυκαστικά. Αφού γεμίσει το «στομάχι» του, στη συνέχεια αναμασά τα όσα «βόσκισε» στα ψηφιακά πλανητικά λιβάδια.
Η επίσημη απάντηση μετά τις αποκαλύψεις είναι ότι όλα αυτά γίνονται για την προστασία και ασφάλεια των 320 εκατομμυρίων Αμερικανών πολιτών.
ΑΝ, όμως, οι Αμερικανοί έχουν 320 εκατομμύρια λόγους για να κάνουν ό,τι κάνουν, οι Κινέζοι έχουν (στην κυριολεξία) ένα δισεκατομμύριο περισσότερους.
ΜΑ αξίζει, θα μου πείτε, η ασφάλεια και η ζωή ενός Κινέζου όσο ενός Αμερικανού πολίτη;
ΣΤΟ σημερινό, βέβαια, χρηματιστήριο αξιών όπου έχει κυριαρχήσει ο δυτικός ορθολογισμός και η αμερικάνικη κουλτούρα, όχι.
ΚΑΙ τούτο, γιατί οι πλούσιες και πολιτισμένες χώρες της Δύσης (μεταξύ των οποίων και η Αυστραλία) που έχουν στο σημερινό κόσμο το πάνω χέρι σε όλα, ενώ δεν δέχονται μύγα στο σπαθί τους όταν παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα προσωπικά δεδομένα από τον πάσα ένα, ανέχονται (με περίσσια ευκολία) τις αμερικανικές «πρωτοβουλίες» για ένα πιο… ασφαλή κόσμο.
ΤΟ ότι ο Σνόουντεν κατέφυγε στο Χονγκ Κονγκ (που, ουσιαστικά, ανήκει πια στην Κίνα) να κάνει τις αποκαλύψεις που έκανε, δεν είναι καθόλου τυχαίο, αφού η Κίνα του 1,3 δισεκατομμυρίων ανθρώπων είναι πλέον το αντίπαλο δέος, όπως ήταν κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου η Σοβιετική Ένωση.
ΘΑ ήθελα να ήμουν σε μια άκρη να έβλεπα το μειδίαμα του Κινέζου προέδρου, όταν ο Ομπάμα του μιλούσε για τις ηλεκτρονικές υποκλοπές.
ΜΕΤΑ τις αποκαλύψεις δεν είναι λίγοι αυτοί που αναρωτήθηκαν πώς είναι δυνατόν ένας 29χρονος τεχνητής υπολογιστών που δεν είχε τελειώσει ούτε λύκειο, είχε τη δυνατότητα να γνωρίζει όσα ομολόγησε.
ΑΝ κοντά στο πιο πάνω προσθέσετε ότι στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες εργάζονται εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι (τριπλασιάστηκε απ’ ό,τι λένε ο αριθμός τους μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα του 2001) πόσο μυστική μπορεί να κρατηθεί η δράση μιας μυστικής υπηρεσίας.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ σας λέω ότι θα μοιάζουν με ανέκδοτο για τους ανθρώπους του μέλλοντος τα σημερινά μας καμώματα να κρατήσουμε κάτι μυστικό, τη στιγμή που το γνωρίζουν εκατομμύρια άνθρωποι.
ΚΑΙ οι άνθρωποι του 22ου αιώνα θα κρατούν τη κοιλιά τους από τα γέλια, αν παράλληλα ρίξουν μια ματιά και στην ποσότητα (και ποιότητα) των πληροφοριών που συλλέγονται.
ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ μόνο τούτο: ο όγκος των πληροφοριών που συλλέγονται είναι τόσο μεγάλος που οι υπάρχουσες μυστικές υπηρεσίες (που δεν είναι και λίγες) έχουν αναθέσει σε ιδιωτικές εταιρίες την επεξεργασία τους.
ΑΝ όλοι όσοι εργάζονται για την αποκωδικοποίηση των πληροφοριών στεγάζονταν σε ένα μέρος θα είχε δημιουργηθεί μια τεράστια πόλη.
ΕΠΕΙΔΗ, όμως, κάτι τέτοιο θα αποτελούσε μια καραμπινάτη πρόκληση προς πάσα κατεύθυνση, τα τελευταία χρόνια φυτρώνουν σαν μανιτάρια σε ολόκληρη την Αμερική πολυώροφα κτίρια (με επίσης πολυώροφα… υπόγεια) που έχουν διασκορπιστεί σε ολόκληρη τη χώρα.
ΠΟΣΟΙ ακριβώς εργάζονται (για την επεξεργασία των πληροφοριών) κανείς δεν ξέρει, όπως επίσης και κανείς δεν γνωρίζει τι κοστίζει στους φορολογούμενους η ιστορία αυτή, αφού τα κονδύλια που ξοδεύονται είναι και αυτά «μυστικά» και δεν ανακοινώνονται.
ΚΑΙ ακόμα: ως προς τι το μίσος και ο (ηλεκτρονικός) αλληλοσπαραγμός, τι στιγμή που οι παρακολουθούμενοι δεν χάνουν ευκαιρία να δημοσιοποιούν τα «μυστικά» τους και τον ιδιωτικό τους βίο στα μέσα της κοινωνικής διαδικτύωσης.
ΣΕ μια εποχή που οι κάμερες είναι περισσότερες από τους ανθρώπους και όλοι μας σχεδόν συνοδευόμαστε νυχθημερόν από έναν μπάτσο (το κινητό μας!) δικαιολογημένα οι απόγονοί μας δεν θα μπορούν να καταλάβουν τις ευαισθησίες μας για την προστασία των προσωπικών μας δεδομένων.
ΜΙΑ ματιά να ρίξει πλέον κανείς στο facebook μπορεί να μάθει οτιδήποτε χρειάζεται για όποιον τον ενδιαφέρει.
ΟΙ χρήστες, μάλιστα, φροντίζουν να «καλύπτουν» και όσους (από βαρεμάρα ή άγνοια) δεν ασχολούνται με τα κοινωνικά μέσα διαδικτύωσης.
ΚΑΙ αυτή είναι η μια πλευρά της ιστορίας, γιατί η άλλη, που έχει να κάνει με την αποτελεσματικότητα των μυστικών υπηρεσιών, είναι ακόμα πιο κωμική.
ΜΙΑ πρόχειρη ματιά στην ιστορία (έστω όπως έχει καταγραφεί) να ρίξουν οι μελλοντικοί άνθρωποι, θα διαπιστώσουν ότι οι μυστικές υπηρεσίες δεν κατόρθωσαν ούτε να προβλέψουν ούτε (πολύ περισσότερο) να αποτρέψουν, κανένα (σημαντικό) συμβάν.
ΝΑ ένα καραμπινάτο παράδειγμα που μιλά από μόνο του: Για περισσότερα από 40 χρόνια χιλιάδες πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών των δυτικών χωρών (και, κυρίως, των Αμερικανών) ασχολούνταν αποκλειστικά με τη περισυλλογή πληροφοριών από τη Σοβιετική Ένωση και τις υπόλοιπες κομμουνιστικές χώρες.
ΜΕ το πρόσχημα ότι κινδυνεύει ο… ελεύθερος κόσμος, δίπλα στις μυστικές υπηρεσίες φύτρωσαν διάφορες «δεξαμενές σκέψης» σοβιετολόγων, Ινστιτούτα που ασχολούνταν αποκλειστικά με τις εξελίξεις στη Σ. Ένωση, και βεβαίως χιλιάδες στρατηγικοί αναλυτές (με βαρύγδουπες πανεπιστημιακές περγαμηνές) που «πρόβλεπαν» και έλεγαν τα δικά τους.
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, ολόκληρος ο κόσμος με πρώτους και καλύτερους τους «κατασκόπους» και όλους τους «ειδικούς» που αφιέρωσαν τη ζωή τους κάνοντας καριέρα, να μας προστατεύσουν από τον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό, έμειναν με ανοιχτό το στόμα το Νοέμβρη του 1989 όταν κατέρρευσε το τείχος του Βερολίνου και μαζί του (σαν χάρτινος πύργος) η Σ. Ένωση και ο… υπαρκτός σοσιαλισμός.
ΚΑΤΙ παρόμοιο είχε συμβεί το Δεκέμβρη του 1941 στο Περλ Χάρμπορ με την επίθεση των Ιαπώνων και βεβαίως τον Σεπτέμβριο του 2001 όταν χτύπησαν τους δίδυμους πύργους και το πεντάγωνο οι τρομοκράτες της αλ Κάιντα.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ σας λέω ότι θα γελούν οι άνθρωποι του αύριο με τα σημερινά (παιδικά μας) καμώματα και θα τα εκλαμβάνουν ως ανέκδοτα.
ΜΟΝΟ η διαφάνεια και η ειλικρίνεια μπορεί να βγάλει τον κόσμο μας από τη σημερινή (πολυδάπανη) πλάνη του να αναθέσει την ασφάλειά του στις αποδεδειγμένα αποτυχημένες μυστικές υπηρεσίες. Γεια χαρά.
