Ο Βίνι Μακρής (Vinnie Macris) δεν μπορεί να πει πολλές λέξεις. Συνολικά, γύρω στις δέκα. Μια από τις δέκα είναι η λέξη “αστέρι”. Έτσι ο Βίνι αποκαλεί τα σωματίδια σκόνης που αντανακλούν το φως, τα οποία και τον γοητεύουν.

Το τρίχρονο αγόρι που έχει διαγνωσθεί με αυτισμό, ο Βίνι από τη Βρισβάνη βρίσκεται στο δρόμο του να γίνει ένα πραγματικό αστέρι.
Για το παιδί-καλλιτέχνη, η ομιλία απλώς δεν είναι ο τρόπος έκφρασής του, είναι όμως η ζωγραφική.

Σε ηλικία 22 μηνών, ο Βίνι διαγνώστηκε με την νόσο παρόμοια με εκείνη των Μπιλ Γκέιτς, Άλμπερτ Αϊνστάιν, Τζούλιαν Ασάνζ, και πολλών άλλων ατόμων με υψηλές νοητικές ικανοτήτες. Πρόκειται για τη διάχυτη διαταραχή της ανάπτυξης (PDD-NOS), είναι είδος αυτισμού που χαρακτηρίζεται από υψηλή λειτουργικότητα.
Ήταν η μητέρα του Βίνι, η Summa Shing, που του έδωσε χρώματα και τον καμβά για πρώτη φορά, όταν παρατήρησε ότι το παιδί της αναστατωνόταν κάθε φορά που λερωνόταν. Αποφάσισε να προσπαθήσει για το αντίθετο αποτέλεσμα, αντιμετωπίζοντας τον Βίνι με το “φόβο” του.
«Σκέφτηκα να κάνω ένα πείραμα – να του δώσω χρώματα. Τι ωραίος και δημιουργικός τρόπος να λερωθεί κανείς με χρώματα – είναι πολύχρωμα και έχουν ευχάριστη αίσθηση» η Summa λέει στο «Νέο Κόσμο».

Οι πρώτες συναντήσεις του Βίνι με χρώματα και καμβά ήταν «από απόσταση». Στην πρώτη φάση της τέχνης του δεν υπήρξε επαφή με το χρώμα. Τους πίνακες εκείνης της περιόδου ο Βίνι του έκανε χρησιμοποιώντας το πινέλο και διάφορα εργαλεία, γεγονός που έκαναν τον τότε δίχρονο καλλιτέχνη ακόμα πιο σπουδαίο. Ύστερα, με τον Βίνι να απολαμβάνει τη δημιουργική αυτή διαδικασία, τα λερωμένα χέρια και ρούχα του δεν τον απασχολούσαν πια.
Δεν πέρασε πολύς καιρός και το ασυνήθιστο ταλέντο του Βίνι αναγνώρισε ένας δάσκαλος τέχνης, ο παππούς της Summa. Η στιγμή που ο ίδιος σχολίασε τα έργα του Βίνι, ήταν η στιγμή που ανακαλύφτηκε το δώρο του δίχρονου τότε αγοριού.

«Όταν του είπα ότι τα έργα αυτά τα έκανε ο Βίνι μόνος του δεν με πίστευε» εξηγεί η Summa Shing.
Αυτό ήταν πριν ακόμα διαγνωστεί ο Βίνι με αυτισμό. Αφού οι γονείς του, Summa και Leon, παρατήρησαν την επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά του, εστίαση από πρόθεση σε ένα και μόνο πράγμα, καθώς και σε ό,τι περιστρεφόταν, αλλά, πάνω απ’ όλα, την απουσία ομιλίας, επιβεβαιώθηκε η διάγνωση: ο Βίνι ήταν αυτιστικός.
Ωστόσο, έχωντας τη διάγνωση και βλέπωντας το γιο της να μεγαλώνει και να προχωράει, κατά περίεργο τρόπο -όπως εξηγεί μαμά Summa– ο αυτισμός του Vinnie μετατράπηκε σε κάτι το θετικό.

«Ή να το θέσω με άλλο τρόπο – δεν χρειάζεται να ανησυχώ γι ‘αυτόν ακαδημαϊκά πλέον. Η νοημοσύνη του είναι εκεί» λέει η Summa.
Μόλις η Summa κοινοποίησε το έργο του γιου της μέσω Facebook και άλλων social media, ο κόσμος έδειξε ενδιαφέρον, έκπληκτος με έργα ζωγραφικής του παιδιού-καλλιτέχνη. Ο ιδιοκτήτης της Πινακοθήκης C στο Fortitude Valley της Βρισβάνης, Troy Williams, δεν υπήρξε εξαίρεση.
Ο τρόπος με τον οποίο ο μικρός καλλιτέχνης χρησιμοποιούσε τα χρώματα και η σύνθεση των έργων του συνάρπασε τον Williams και η πρώτη ατομική έκθεση του τρίχρονου Βίνι Μακρή ήταν πλέον γεγονός φέτος τον Απρίλιο. Για τα εγκαίνια της έκθεσης του Βίνι πουλήθηκαν όλα τα εισητίρια, με πάνω από 250 άτομα που βρέθηκαν στην γκαλερί. Είκοσι πέντε από τα έργα του πωλήθηκαν, για περίπου $12,000. Το 10% του συνόλου των κερδών ήταν δωρεά των γονέων του Βίνι, της Summa και του Λεόν, στο Ίδρυμα, για παιδιά με αυτισμό (AEIOU).

«Αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή δεν μας έχει αλλάξει. Ο μοναδικός λόγος που μας έκανε να κάνουμε την έκθεση ήταν επειδή θέλαμε το γιο μας να γίνει παράδειγμα για τα άτομα με αυτισμό και το ευρύ κοινό να καταλάβει ότι δεν έχουν όλα τα παιδιά με αυτισμό τεράστια προβλήματα συμπεριφοράς όπως συνήθως βλέπουμε στην τηλεόραση. Ήθελα οι άνθρωποι να δουν ότι τα παιδιά με αυτισμό μπορούν πραγματικά να έχουν εξαιρετικές νοητικές ικανότητες. Η μοναδική πρόθεση που είχα ήταν να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση για τον αυτισμό με αυτόν τον τρόπο, και να βοηθήσω στους γονείς -που ίσως σκέφτονται ότι τα παιδιά τους έχουν αυτισμό- να κάνουν την έγκαιρη παρέμβαση. Στα εγκαίνια της έκθεσης, υπήρχαν άνθρωποι που είχαν δει τον Βίνι στην πρωινή εκπομπή εκείνη την μέρα, πήραν στο αεροπλάνο από το Σίδνεϊ και ήρθαν να δουν τα έργα του. Εμπνεύστηκαν από τον ίδιο, επειδή τα εγγόνια τους έχουν αυτισμό. Αυτός ήταν ο σκοπός μας” λέει η Summa.
Είναι εξαιρετικά έργα του παιδιού-θαύματος ή απλά προϊόντα του παιχνιδιού του με τα χρώματα και είτε έτσι είτε αλλιώς, τα έργα τέχνης του Βίνι Μακρής έχουν περιγραφεί ως τέχνη στην πιο αγνή της μορφή, ανέγγιχτη από ρύπους της ζωής.

Αυτό που κάνει τον Βίνι ενδιαφέρον για τους κριτικούς τέχνης είναι το γεγονός ότι κρατάει τα χρώματα του ξεχωριστά στον καμβά, χρησιμοποιώντας όλοκληρο το χώρο.
«Νομίζω ότι η τέχνη του περιγράφεται με αυτόν τον τρόπο επειδή είναι παιδί – όχι απαραίτητα λόγω του αυτισμού. Τα παιδιά είναι ανεμπόδιστα. Είναι ελεύθερα από τις επιρροές του εξω κόσμου, και χωρίς αποσκευές, που εμείς οι μεγάλοι παίρνουμε καθώς γερνάμε”, λέει η μαμά Summa.
Στο διαμέρισμα της οικογένειας Μακρή στη Βρισβάνη, το μικρό μπαλκόνι έχει πλέον μετατραπεί σε στούντιο. Όταν ο νεαρός καλλιτέχνης εμπνέεται, πηγαίνει στο στούντιο και αρχίζει τη ζωγραφική. Και όπως συμβαίνει με όλους τους αληθινούς καλλιτέχνες – δεν μπορείτε να τον αναγκάσετε να το κάνει. Μερικές φορές, είναι στο στούντιο μέρα με την μέρα. Τις άλλες φορές απλά δεν νιώθει την ανάγκη να ζωγραφίζει για εβδομάδες.

«Ξέρει τι θέλει. Αν μου ζητήσει το μπλε χρώμα και του δώσω το κόκκινο, δεν θα το πάρει. Από την πρώτη συνάντηση με τον Βίνι, καταλαβαίνεις ότι ξέρει τι συμβαίνει γύρω του» λέει η μητέρα του. Όταν το έργο τέχνης του είναι ολοκληρωμένο, ο Βίνι δεν πηγαίνει πίσω στο ίδιο. Έτσι οι γονείς του ξέρουν ότι το έχει τελειώσει. Η τεχνική του χαρακτηρίζεται πλέον με πολύ περισσότερη επαφή με χρώματα – την περισσότερη δουλειά ο Βίνι την κάνει με τα χέρια, αντί να χρησιμοποιεί τα εργαλεία.
Δεν τον ενοχλεί πλέον η αίσθηση του χρώματος στα χέρια του και το να λερώνεται. Για να περιγραφεί η εμμονή του με χρώματα και ζωγραφική, αρκεί να πούμε ότι τα πρώτα λόγια του Βίνι ήταν “Μαμά, άνοιξε το πορτοκαλί (χρώμα)”. Ο Βίνι Μακρής φοιτά τώρα σε ένα πρόγραμμα έγκαιρης παρέμβασης για παιδιά με αυτισμό, το οποίο η μητέρα του Summa, συνιστά σε άλλους γονείς με αυτιστικά παιδιά.
«Είναι το κλειδί. Όσο νωρίτερα πάτε το παιδί σας εκεί τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες υπάρχουν για να πάει το παιδί σας στο κανονικό σχολείο. Δεν έχω καμια αμφιβολία ότι ο Βίνι θα πάει σε ένα απ’ αυτά» λέει.

Και όταν πρόκειται για τους γονείς του Βίνι –τη μητέρα Summa, Αυστραλή κινεζικής καταγωγής, και τον πατέρα του Λέον, αυστραλογεννημένο Έλληνα, με καταγωγή από την Κεφαλονιά– και οι δυο είναι ευχαριστημένοι για τον Βίνι να συνεχίσει να ζωγραφίζει, όσο η ζωγραφική τον κάνει ευτυχισμένο.
Αυτοί θα συνεχίσουν να κάνουν δωρεές στο ίδρυμα Ευαισθητοποίησης για τον Αυτισμό.
«Νομίζω ότι είναι ένας θαυμάσιος και ηθικός τρόπος για ένα τρίχρονο παιδί να βγάζει τα δικά του χρήματα, για τη θεραπεία και τα χρώματά του. Δεν ξέρουμε τι περιμένει τον Βίνι στο δρόμο του, ποιος ξέρει; Αλλά ο ίδιος κιολάς βοηθά τον εαυτό του. Δεν είναι τρομερό αυτό το πράγμα;» λέει η Summa με ενθουσιασμό.
Δείτε τους πίνακες του Βίνι Μακρής, επισκευτείτε την ιστοσελίδα www.vinnieart.com.