Την 1η Ιουλίου του 2003 ο -άγνωστος τότε- Ρομάν Αμπράμοβιτς αγόρασε την χρεωμένη Τσέλσι με ένα deal-αστραπή και μέσα σε δέκα χρόνια έχει δώσει πάνω από 2 δις ευρώ για την αγγλική ομάδα.
Στον απολογισμό της δεκαετίας του Ρώσου μεγιστάνα στο αγγλικό ποδόσφαιρο θα μετρήσουμε δέκα προπονητές, πάνω από 60 παίκτες, 13 τίτλους αλλά και «τρύπες» στους ισολογισμούς. Το μόνο που δεν κατάφερε όλο αυτό το διάστημα ο Αμπράμοβιτς, είναι να αλλάξει γήπεδο, καθώς οι οπαδοί μπαίνουν -με.. πλάγιο τρόπο- εμπόδιο!
ΣΤΟ «ΘΕΑΤΡΟ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ» ΕΙΔΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟ
Ο Αμπράμοβιτς λέγεται ότι αποφάσισε να αγοράσει ομάδα λόγω της… Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Βρέθηκε μία μέρα στο «Old Trafford» και αφού παρακολούθησε αγώνα των «κόκκινων διαβόλων» αποφάσισε ότι θέλει και εκείνος να έχει την δική του ποδοσφαιρική ομάδα.
Αρχικά «κοίταξε» στην Ισπανία και επιθυμούσε να αγοράσει κάποιο από τα δύο «μεγαθήρια» της Primera Division, την Μπαρτσελόνα ή την Ρεάλ. Όμως κάτι τέτοιο δεν ήταν δυνατό καθώς και οι δύο σύλλογοι είναι εταιρίες λαϊκής βάσης και ουσιαστικά ανήκουν στους φιλάθλους τους.
Στη συνέχεια ο Ρώσος στράφηκε στην Αγγλία και πριν γίνει το deal με την Τσέλσι, άνθρωποί του είχαν έρθει σε επαφή με την Τότεναμ. Εκείνη τη σεζόν όμως, οι «μπλε» είχαν εξασφαλίσει την έξοδό τους στο Champions League και αυτό έκανε τον Αμπράμοβιτς να προχωρήσει με την συγκεκριμένη ομάδα.
ΣΥΜΦΩΝΙΑ… -ΑΣΤΡΑΠΗ
Εκείνη την εποχή ο Αμπράμοβιτς δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστός στην Αγγλία και όπως δήλωσε ο τότε τεχνικός διευθυντής της Τσέλσι, Τρέβορ Μπιρτς, τον είχε ψάξει στο Google (!). Παρόλα αυτά ανέφερε ότι η συμφωνία για την αγορά της ομάδας κλείστηκε μέσα σε 10 λεπτά.
«Ο Αμπράμοβιτς δεν μιλούσε καθόλου αγγλικά όταν συναντηθήκαμε. Υπήρχε μεταφραστής. Εγώ δεν ήμουν απόλυτα πεπεισμένος ότι ήταν αληθινό όλο αυτό. Τον έψαξα στο Google, αλλά δεν βρήκα κάτι. Κανείς δεν ήξερε τίποτα για αυτόν. Σκέφτηκα μέχρι ότι μπορεί να ήταν πλάκα από το Candid Camera. Τελικά, η συμφωνία έγινε μέσα σε 10 λεπτά και δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο», δήλωσε ο Μπιρτς.
Συνολικά το deal για την αγορά της Τσέλσι διήρκησε κάτι λιγότερο από 10 μέρες, καθώς οι πρώτες επαφές άρχισαν στις 21-22 Ιουνίου και η συμφωνία ανακοινώθηκε επίσημα στις 2 Ιουλίου.
Ο Αμπράμοβιτς είχε συναντηθεί προσωπικά με τον τότε ιδιοκτήτη της Τσέλσι, Κεν Μπέιτς σε ξενοδοχείο του Λονδίνου στις 26 Ιουνίου. Ο Ρώσος μεγιστάνας έκανε την πρόταση του στον Μπέιτς και λέγεται ότι ο τότε ιδιοκτήτης των «μπλε» αρχικά του είπε όχι!
Βάσει φημολογίας, ο Αμπράμοβιτς ήταν έτοιμος να αποχωρήσει αλλά μόλις έφτασε στην πόρτα ο Μπέιτς άλλαξε γνώμη, του ζήτησε να γυρίσει και κάπως έτσι οι διαπραγματεύσεις συνεχίστηκαν και ολοκληρώθηκαν.
Η ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΗ ΤΣΕΛΣΙ ΚΑΙ Η ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ
Ο Αμπράμοβιτς για να αγοράσει την Τσέλσι το καλοκαίρι του 2003 έδωσε 140 εκατομμύρια λίρες (με τη σημερινή ισοτιμία είναι 164 εκατ. ευρώ) και ταυτόχρονα κάλυψε χρέη που έφταναν τα 94 εκατομμύρια ευρώ, αν και επίσημα ποτέ κάποιος από τους ανθρώπους του δεν ανέφερε το ακριβές ποσό. Ένας από τους δικηγόρους του είχε αρκεστεί στο να πει το εξής: «Όταν αναλάβαμε την ομάδα υπήρχαν πολύ σοβαρά οικονομικά προβλήματα».
Ο Μπέιτς είχε αγοράσει τον σύλλογο το 1982, με 1 εκατομμύριο λίρες και με 1,5 εκατομμύριο λίρες χρέη, αλλά φεύγοντας λίγο έλειψε να αφήσει «καμένη γη» πίσω του, καθώς εκτός από τα υπέρογκα χρέη που μαζεύτηκαν με τα χρόνια, την 10ετία του `80 οι «μπλε» κινδύνευσαν να χάσουν και το γήπεδο τους, το «Stamford Bridge». Ευτυχώς για την ομάδα αυτό δεν έγινε, με τον Αμπράμοβιτς πάντως να λέγεται πως είχε πουλήσει την αεροπορική εταιρία «Aeroflot» που είχε στη Ρωσία για να βρει τα χρήματα για την Τσέλσι. Ο ίδιος, στην πρώτη του δήλωση ως ιδιοκτήτης της αγγλικής ομάδας, έδειξε πως θα έχει απαιτήσεις…
«Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι που συμφωνήσαμε, ώστε να εξασφαλίσουμε μια ομάδα που ήδη είναι από τις κορυφαίες της Ευρώπης. Έχουμε και τους πόρους και την φιλοδοξία να πετύχουμε ακόμα περισσότερα και να δώσουμε στον σύλλογο την μεγαλύτερη δυναμική. Στο μοντέρνο ποδόσφαιρο όλα έχουν να κάνουν με τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Το ποδόσφαιρο σε αυτή την χώρα τον τελευταίο καιρό είναι σε μεγάλους μπελάδες, έχουν μαζευτεί μεγάλα χρέη και οι μεταγραφές έχουν πέσει», είπε το 2003 ο Ρώσος.
ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ «ΧΡΥΣΑΦΙ», ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ «EXPRESS» ΚΑΙ «ΤΡΥΠΕΣ» ΣΤΟΥΣ ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ
Μέσα σε αυτή την δεκαετία ο Αμπράμοβιτς έχει ξοδέψει για μεταγραφές και για μισθούς παικτών πάνω από 2,3 δισεκατομμύρια ευρώ ! Σε εννιά καλοκαιρινές μεταγραφικές περιόδους (φυσικά δεν υπολογίζεται η φετινή) και 10 χειμερινές ο Ρώσος επιχειρηματίας έφερε στο Λονδίνο κάποιους από τους καλύτερους παίκτες ή όποιους απλά του άρεσαν… προσωπικά.
Πολλές φορές γράφτηκε από τα βρετανικά Μ.Μ.Ε ότι κάποιοι παίκτες ήταν προσωπικές του επιθυμίες, με τον Φερντάντο Τόρες να λέγεται ιδιαίτερα ότι αποτελεί ίσως τον πιο αγαπημένο του.
«Ποσοτικά» από το γήπεδο του «Stamford Bridge» έχουν περάσει πάνω από 60 ποδοσφαιριστές ενώ στον πάγκο των «μπλε» έχουν κάτσει 10 προπονητές και μόνο ο Ζοσέ Μουρίνιο ήταν αυτός που γύρισε δεύτερη φορά στην αγγλική ομάδα.
Πάντως, ο διακαής πόθος του Αμπράμοβιτς για ευρωπαϊκή καταξίωση έγινε πραγματικότητα από δύο απολυμένους προπονητές. Ο Ρομπέρτο Ντι Ματέο κατέκτησε με την Τσέλσι, για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου, το Champions League τον Μάιο του 2012 και απολύθηκε σχεδόν έξι μήνες μετά, τον Νοέμβριο του ίδιου έτους.
Στην συνέχεια ο Ράφα Μπενίτεθ, που κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Ιταλό τεχνικό, κατέκτησε το φετινό Europa League όντας ουσιαστικά… απολυμένος, καθώς ήταν ευρέως γνωστό ότι ο πρώην προπονητής της Λίβερπουλ αποτελούσε προσωρινή λύση για την Τσέλσι μέχρι την επιστροφή του Μουρίνιο.
Ο Αμπράμοβιτς με το που αγόρασε την Τσέλσι έκανε άμεσα αισθητή την παρουσία του δίνοντας σε έξι εβδομάδες 142,8 εκατομμύρια ευρώ για 11 μεταγραφές και αυτά είναι τα περισσότερα χρήματα που έχει δώσει μια μεταγραφική περίοδο.
Η μόνη σεζόν που μπήκε «φρένο» στο «πορτοφόλι» του Ρώσου ήταν το 2009-10 με τον Κάρλο Αντσελότι στον πάγκο. Ο σημερινός προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης έκανε μόνο τρεις μεταγραφές, φέρνοντας στον Λονδίνο τον Ντανιέλ Στάριτζ, τον Γιούρι Ζιρκόφ και τον Ρος Τέρνμπουλ με τον τελευταίο να έρχεται ως ελεύθερος στους «μπλε».
Παράλληλα, ο Ρώσος μεγιστάνας ανέβασε κατά πολύ τις εβδομαδιαίες αποδοχές των παικτών της αγγλικής ομάδας ξεπερνώντας τα πρώτα χρόνια σχεδόν σε όλους τους παίκτες το «φράγμα» των 100.000 ευρώ και παίρνοντας τα «πρωτεία» από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που ήταν μέχρι τότε η ομάδα που έδινε το καλύτερο μισθό.
Μπορεί βέβαια ο Αμπράμοβιτς να φαίνεται ότι ξοδεύει αλόγιστα σε παίκτες, προπονητές και μισθούς αλλά η Τσέλσι τον Ιούνιο του 2005 είχε απώλειες ρεκόρ στην ιστορία του συλλόγου, που έφτασαν τα 165 εκατ. ευρώ όσα δηλαδή είχε δώσει ο Ρώσος για να αγοράσει την Τσέλσι! Αμέσως έγινε μια προσπάθεια να μειωθεί η «τρύπα» και ακριβώς μετά από ένα χρόνο το έλλειμμα έπεσε στα 94 εκατομμύρια.
ΣΕΖΟΝ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ ΚΟΣΤΟΣ (ΣΕ ΕΚΑΤ. ΕΥΡΩ)
2003-04 11 142,8
2004-05 8 108,5
2005-06 5 63,8
2006-07 6 77,7
2007-08 10 59,4
2008-09 4 28,7
2009-10 3 25,3
2010-11 4 112,5
2011-12 6 84,2
2012-13 6 101,8
ΑΚΛΟΝΗΤΟΙ ΤΕΡΙ, ΛΑΜΠΑΡΝΤ ΚΑΙ… ΦΟΥΛ ΕΠΙΘΕΣΗ
Μέσα σε αυτή την παρέλαση παικτών και προπονητών πάντως αυτή την δεκαετία μόνο δύο άνθρωποι έμειναν «ακούνητοι» μέσα στα αποδυτήρια του «Stamford Bridge», ο Τζον Τέρι και ο Φρανκ Λάμπαρντ.
Ο αρχηγός και ο υπαρχηγός της Τσέλσι ήταν μέλη της ομάδας πριν ο Αμπράμοβιτς αγοράσει τον σύλλογο και αποτελούν τους αγαπημένους παίκτες των οπαδών των «μπλε». Ο Λάμπαρντ παραλίγο να αποτελέσει παρελθόν από την Τσέλσι φέτος καθώς από τα μέσα της σεζόν είχε ειδοποιηθεί ότι δεν θα του ανανεωθεί το συμβόλαιο του, το οποίο έληγε τον Ιούνιο και προφανής αιτία φάνταζε η ηλικία του. Όμως η αγγλική ομάδα μόλις μια μέρα μετά την κατάκτηση του Europa League ανακοίνωσε πως ο Λάμπαρντ υπέγραψε νέο συμβόλαιο για έναν ακόμα χρόνο με τους «μπλε».
Ο Αμπράμοβιτς θέλει θεαματικό ποδόσφαιρο από την ομάδα του και για αυτό προφανώς έχει δώσει τα περισσότερα χρήματα για να κάνει μεταγραφές επιθετικογενών παικτών. Οι πιο τρεις ακριβότερες μεταγραφές που έχει κάνει ο Ρώσος στην Τσέλσι είναι:
1. Φερνάντο Τόρες 58,5 εκατ. ευρώ (Λίβερπουλ)
2. Αντρέι Σεβτσένσκο 43,8 εκατ. ευρώ (Μίλαν)
3. Εντέν Αζάρ 40 εκατ. ευρώ (Λιλ)
«ΑΠΕΝΑΝΤΙ» ΤΟΥ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΓΗΠΕΔΟ
Επί εποχής Αμπράμοβιτς η Τσέλσι έχει κάνει μια πολύ επιτυχημένη πορεία κερδίζοντας 13 τίτλους. Το Champions League (2011-12), το Europa League (2012-13), τρεις φορές το πρωτάθλημα Αγγλίας (2004-05, 2005-06,2009-10), τέσσερις φορές το FA Cup (2006-07,2008-09, 2009-10, 2011-12), δύο φορές το League Cup (2004-05, 2006-07) και δύο φορές το Community Shield (2005,2009).
Κι ενώ θα έπρεπε οι οπαδοί να πίνουν νερό στο όνομά του, υπάρχει μια μερίδα που δεν τον αφήνει να προχωρήσει για τον μεγάλο του πόθο που είναι ένα γήπεδο 60.000 θέσεων (σ.σ. το «Stamford Bridge» χωρά 41.837 θεατές). Στην προσπάθεια του αυτή λοιπόν, έμμεσα «μπλόκο» βάζουν οι ίδιοι οι φίλαθλοι, διότι τα δικαιώματα του ονόματος της Τσέλσι τα έχει μια η μη κερδοσκοπική οργάνωση «Chelsea Pitch Owners», η οποία επίσης είναι και ιδιοκτήτρια και του «Stamford Bridge».
Μέλη της οργάνωσης είναι απλός κόσμος και τιμητικά πρόεδρος είναι ο Τζον Τέρι. Η οργάνωση, καθώς είναι μη κερδοσκοπική, δεν έχει κέρδη από το όνομα της Τσέλσι και έχει «γυρίσει» τα δικαιώματα στον σύλλογο με προϋπόθεση όμως οι «μπλε» να αγωνίζονται στο «Stamford Bridge».
Ο μόνος τρόπος λοιπόν για να αλλάξει γήπεδο η Τσέλσι και να μπορεί να συνεχίσει να λέγεται… Τσέλσι, είναι να τεθεί το θέμα σε ψηφοφορία από την «Chelsea Pitch Owners» και να πάρει το «ΟΚ» συγκεντρώνοντας το 75% των ψήφων τουλάχιστον.
Βέβαια, ο Αμπράμοβιτς άμα βρει την «καυτή» έδρα που ονειρεύεται θα βρει και κάποιον τρόπο να πείσει τους οπαδούς. Πάντως την διάθεση των φίλων της Τσέλσι να υπερασπιστούν την ιστορική τους έδρα την κατάλαβε τον Οκτώβριο του 2011 όταν απέστειλε πρόταση στην οργάνωση ώστε να αγοράσει το γήπεδο του Λονδίνου, η οποία δεν πέρασε από την ψηφοφορία!
Το απαιτούμενο ποσοστό ψήφων βάσει του καταστατικού τους για να εγκριθεί μια τέτοια πρόταση είναι το 75% και η πρόταση του Ρώσου «κέρδισε» το 61,1% των ψήφων. Ο λόγος του «όχι» ήταν προφανώς ήταν ότι τα μέλη της «Chelsea Pitch Owners» ήξεραν πως δίνοντας το γήπεδο στον Ρώσο εκείνος θα μπορούσε να πάρει την Τσέλσι από το «Stamford Bridge» ουσιαστικά όποτε ήθελε.
