Αιχμηρά βέλη, από διάφορες κατευθύνσεις, ιδιαίτερα των συγγενών θυμάτων που βρήκαν οικτρό θάνατο, από το χέρι ατόμων που ενώ βαρύνονταν από εγκλήματα, αφέθηκαν πρόωρα ελεύθεροι υπό επιτήρηση από τις σωφρονιστικές Αρχές, δέχεται η επιτροπή Adult Parole Board.

Υπάρχουν στοιχεία τα οποία έχουν δει το φως της δημοσιότητας, που μιλούν καθαρά για το γεγονός ότι άτομα που διέπραξαν στυγερά εγκλήματα, κατ’ επανάληψη, αφέθηκαν πρόωρα ελεύθεροι και στο διάστημα που υποτίθεται ότι ήταν υπό την επιτήρηση των σωφρονιστικών Αρχών, διέπραξαν κaι άλλα εγκλήματα.
Υπάρχουν πάνω από 13 περιπτώσεις φόνου που διαπράχτηκαν από άτομα που είχαν αποφυλακιστεί υπό την επιτήρηση των σωφρονιστικών Αρχών (parole), τα τελευταία δε που είναι ζωντανά ακόμη στη μνήμη του κοινού είναι αυτά της Jill Meagher, της Elsa Corp και των αδελφών Colleen και Laura Irwin.

Ο πατέρας της Elsa Corp, που βρήκε τραγικό θάνατο το 2010 από έναν ψυχοπαθή ναρκομανή που είχε αφεθεί πρόωρα ελεύθερος, θα πει εξοργισμένος για την επιτροπή που αποφασίζει ποιοι έγκλειστοι μπορούν να ολοκληρώσουν την ποινή τους ελεύθεροι υπό επιτήρηση: «Δεν δίνουν λογαριασμό για τα λάθη τους και τα λάθη τους κοστίζουν ζωές αθώων ατόμων. Δεν τους ξέρει κανείς, είναι απρόσωποι. Κρύβονται πίσω από τη γραφειοκρατία, ενώ όλοι εμείς μένουμε να θρηνούμε τους αγαπημένους μας».

Ο φόνος της 29χρονης Jill Meagher, έφερε στην επιφάνεια στοιχεία που υπογραμμίζουν, για άλλη μια φορά, την αναποτελεσματικότητα της επιτροπής που κρίνει ποιοι θα εκτίσουν την υπόλοιπη ποινή τους ελεύθεροι υπό παρακολούθηση. Ο δράστης, Andrew Bayley, όταν διέπραξε το στυγερό έγκλημα, ήταν ελεύθερος υπό επιτήρηση για 21 βιασμούς γυναικών που είχε διαπράξει και από τα 11 χρόνια ποινής είχε εκτίσει μόνο τα οχτώ.
Βέβαια, από το 1997 την κοινή γνώμη έχει συνταράξει ο άγριος φόνος της συμπαροίκου Μερσίνας Χαλβατζή, το Νοέμβρη του 1997 από τον Peter Norris Dupas, στο Fawkner, όπου η 25χρονη είχε πάει να ανάψει το καντήλι στον τάφο της γιαγιάς της.

Το πτώμα της κατακρεουργημένο από 53 μαχαιριές, είχε βρεθεί τρία μνήματα πιο πέρα από εκείνο της γιαγιάς της. Η επίθεση ήταν σχεδόν ίδια μ’ εκείνη που είχε διαπράξει σε μια άλλη γυναίκα, την Margaret Maher, 40 χρόνων, πριν ένα μήνα.

«Αν δεν τον άφηναν έξω, ελεύθερο με περιοριστικούς όρους, η Μερσίνα σήμερα θα ήταν ζωντανή και δεν θα είχε καταδικαστεί όλη η οικογένεια να την θρηνεί ισόβια» θα πει ο πατέρας του θύματος Γιώργος Χαλβατζής, που στις επίμονες προσπάθειες και την υπέρτατη ψυχική του δύναμη, οφείλεται το ότι εντοπίστηκε και καταδικάστηκε και για το φόνο της κόρης του, ο δράστης ο οποίος ήδη βρισκόταν στις φυλακές καταδικασμένος σε ισόβια.

Στον Γιώργο Χαλβατζή οφείλεται η τροποποίηση του νόμου που οδηγεί στο εδώλιο τους ήδη έγκλειστους, προκειμένου να δικαστούν και για άλλα εγκλήματα τα οποία διέπραξαν, και για τα οποία δεν δικάστηκαν.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ

Ο τραγικός πατέρας θα πει ότι βρίσκει απίστευτο πώς οι Αρχές δεν μπόρεσαν να δουν ότι ο Ντούπας αποτελούσε κίνδυνο για τις γυναίκες από την ηλικία των 15 χρόνων. Ναι, από αυτήν την ηλικία είχε δείξει τα άγρια ένστικτά του, όταν μαχαίρωσε μια έγκυο στη γειτονιά του. Πέντε χρόνια αργότερα συνελήφθη για το βιασμό νεαρής μητέρας, υπό την απειλή μαχαιριού.

Το 1979, ενώ είχε αφεθεί ελεύθερος υπό παρακολούθηση διέπραξε άλλο βιασμό, για τον οποίο ένώ καταδικάστηκε σε εννέα χρόνων φυλάκισης, αφέθηκε ελεύθερος σε πέντε χρόνια. Διέπραξε και άλλους βιασμούς και μπαινόβγαινε στις φυλακές, με τον αριθμό των θυμάτων να αυξάνεται συνεχώς την επόμενη εικοσαετία.
«Όσες περισσότερες ευκαιρίες του έδινε το σύστημα, τόσο πιο πολύ διψούσε για αίμα», θα πει ο Γιώργος Χαλβατζής».

ΔΙΕΦΥΓΕ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ

Παρ’ ότι ήταν ο κύριος ύποπτος για δύο φόνους γυναικών ο ένας εκ των οποίων ήταν της Μερσίνας Χαλβατζή το 1997, η διαλεύκανση και η καταδίκη σε τρεις φορές ισόβια θα συμβεί όταν καταδικαστεί το 2000 σε ισόβια για το βιασμό και τη δολοφονία της 28χρονης ψυχολόγου, Nicole Patterson, και η αστυνομία θα διαπιστώσει ότι η δολοφονία των γυναικών φέρει πανομοιότυπα στοιχεία και στις τρεις περιπτώσεις.

«Πάλεψα με νύχια και με δόντια ώστε να αλλάξει η νομοθεσία και άτομα τα οποία εκτίουν ποινές ακόμη και ισόβιες, να εξετάζονται και αν βρεθούν ένοχοι να τιμωρούνται και για άλλα εγκλήματα που έχουν διαπράξει» θα πει ο Γιώργος Χαλβατζής.

Σήμερα ο ίδιος παίρνει μέρος σε καμπάνια για την αντικατάσταση της επιτροπής που κρίνει ποιοι έγκλειστοι θα αφεθούν ελεύθεροι υπό παρακολούθηση. Μέχρι τώρα, έχει αποτύχει, υποστηρίζουν πολλοί ακόμη και η πολιτειακή κυβέρνηση που έδωσε εντολή, από πέρυσι να αναθεωρηθεί ο ρόλος της εν λόγω επιτροπής.

ΑΠΟΨΕΙΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΟΥ

Αναφορικά με το θέμα αυτό ζητήσαμε την άποψη του έγκριτου εγκληματολόγου νομικού –με πείρα 24 χρόνων στο χώρο– κ. Κώστα Κίλια, να μας δώσει την άποψή του.
« Εκτιμώ ότι η Επιτροπή «Parole Board», είναι επιφορτισμένη μ’ ένα δύσκολο, όσο και σπουδαίο έργο, όπως είναι αυτό της επανένταξης των φυλακισμένων στον κοινωνικό ιστό.

Αναμφίβολα από καιρού σε καιρό γίνονται λάθη με την πρόωρη αποφυλάκιση εγκλείστων, σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία δεν είναι ακριβώς έτοιμοι να ενταχτούν στο κοινωνικό σύνολο.

Οι περιπτώσεις αυτές, ενδέχεται να έχουν τραγικές επιπτώσεις όπως πολύ καθαρά έχουν δείξει πρόσφατα περιστατικά.

Λέγοντας, όμως, αυτό, θα πρέπει να προσθέσω ότι είναι πάρα πολύ επικίνδυνο όλοι ανεξαιρέτως οι έγκλειστοι να αφήνονται πρόωρα ελεύθεροι, χωρίς επιτήρηση και χωρίς την απαραίτητη στήριξη ώστε να θωρακιστούν από το να διαπράξουν περαιτέρω ανομίες.

Πάνω από ο,τιδήποτε άλλο, φυσικά, πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή, αναφορικά με το ποιος έγκλειστος είναι πραγματικά έτοιμος να επανενταχθεί στον κοινωνικό ιστό.
Βέβαια οι περισσότεροι φυλακισμένοι θα αφεθούν ελεύθεροι κάποια χρονική στιγμή. Υπάρχουν ορισμένοι οι οποίοι ποτέ δεν θα αφεθούν ελεύθεροι, για το λόγο ότι οι περιπτώσεις τους το απαγορεύουν. Για παράδειγμα, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ο Julian Knight ή Peter Dupas θα αφεθούν ποτέ ελεύθεροι, κι αυτό από φόβο ότι αποτελούν κίνδυνο για την κοινωνία.

Σε τελευταία ανάλυση ο ρόλος του Parole Board είναι να προφυλάξει την κοινωνία από ενδεχόμενο κίνδυνο. Εάν η εν λόγω επιτροπή κάνει σωστά τη δουλειά της, βοηθά πρώην έγκλειστους να ενταχθούν στην κοινωνία, ενώ ταυτόχρονα προστατεύει το κοινωνικό σύνολο από ενδεχόμενο κίνδυνο.

Δεν μπορούμε εντούτοις να αγνοήσουμε ότι υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι επαναλαμβάνουν τις εγκληματικές τους πράξεις, με φοβερές συνέπειες για τα θύματά τους και την κοινωνία εν γένει. Η περίπτωση της Jill Magher, είναι ένα ζωντανό παράδειγμα όπου η επιτροπή μπορεί δίκαια να κατακριθεί για την πρόωρη αποφυλάκιση του δολοφόνου της. Από την άλλη πλευρά, να καταργηθεί εντελώς το Parole Board αποτελεί μια κοντόφθαλμη και επικίνδυνη πρωτοβουλία η οποία, σε τελευταία ανάλυση, θα προξενήσει περισσότερη βλάβη παρά ωφέλεια», θα καταλήξει ο κ. Κίλιας.

Το όλο θέμα εν τω μεταξύ εξετάζεται από την πολιτειακή κυβέρνηση η οποία μέσω του εκπροσώπου της, James Talia, θα πει ότι «οι κάτοικοι της Βικτώρια έχουν κάθε δικαίωμα να απαιτούν να είναι ασφαλείς, τόσο όταν κυκλοφορούν στους δρόμους, όσο και όταν βρίσκονται μέσα στα σπίτια τους».